Aan de kinderen vertellen
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en wil jullie een vraag voorleggen.
Sinds een paar weken weet ik dat we gaan scheiden. Man blijkt al 8 maanden een ander te hebben en wil het contact met haar niet verbreken.
We zijn nog 2x naar relatietherapie geweest en daaruit bleek dat hij al 4 jaar rondloopt dat zijn gevoelens voor mij aan het verdwijnen zijn. Hij ziet er geen heil meer in om dit samen te gaan verbeteren.
Natuurlijk is dit voor mij een shock, ik heb dit nooit zo ervaren (de liefdesrelatie was inderdaad op de achtergrond geraakt, maar dit was ook niet zo gek gezien de omstandigheden in ons gezin)en hij heeft dit ook nooit tegen me gezegd.
Nu moeten we dit natuurlijk ook aan onze kinderen vertellen. Onze oudste is 16 en onze jongste is 10.
Hoe vertel je dit en wat vertel je ze?
We willen het eerst aan de oudste vertellen en dan later aan de jongste. Dit omdat de jongste een behoorlijke rugzak heeft en altijd heftig in emoties schiet, we zijn bang dat er dan geen ruimte is voor de oudste zijn emoties.
Vader en ik kunnen goed door 1 deur. Ik kan mijn eigen woede over zijn verraad (want zo voelt het) goed parkeren.
We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen. Ik wil niet tegen ze liegen, maar om de hele waarheid te vertellen vind ik ook zo wat. Straks voelen ze zich ook afgewezen door hun vader. Hebben jullie misschien tips hoe dit het beste aan te pakken?
tsjor schreef op 29-04-2024 om 01:13:
[..]
Ik hoop dat je het zo redt. Ziet er goed uit. Sterkte met alles,
Tsjor
Toch nog één tip: de actieve betrokkenheid van je schoonvader is prettig, het scheelt je veel kosten en ik hoop dat je erop kunt vertrouwen dat hij ook voor jou het best mogelijke zal bedenken. Maar ik zou toch één ding vragen en dat is dat jij de makelaar kiest die de taxatie gaat doen. De waardebepaling van je huis is nogal flexibel op dit moment. Jullie hebben hier tegengestelde belangen (jij zo laag mogelijk, hij zo hoog mogelijk) dus ik zou op dat punt een neutrale figuur inzetten. Je partner kan dan eventueel een tegentaxatie laten maken en dan kunnen jullie middelen.
Bij de mediator zou je de ruimte moeten krijgen om te vertellen dat het jou nogal overkomt allemaal. Dat is de plek om dat te bespreken. Een mediator is geen therapeut, maar een goede mediator moet ervoor zorgen dat jij zover komt dat je de ernst en de noodzaak van de scheiding inziet en eraan mee wil en kunt werken. Een goede mediator zal daar eerst tijd voor inruimen.
Tsjor
Temet schreef op 28-04-2024 om 19:03:
Met de huidige rampzalige woningmarkt is die camper zeker als tussenoplossing helemaal zo gek nog niet. Alleen voor de langere termijn lijkt het me niet houdbaar. En de zorg voor de kinderen in een camper... Mij lijkt het geen doen.
Wel even alvast dit: het lijkt mij verstandig als hij niet op jouw adres ingeschreven blijft staan. Misschien dat die bevriende boer hem een postadres wil verstrekken. Hij moet vziw een BRP adres hebben (postadres volstaat), anders schort UWV de betaling vd uitkering op. Dat hoeft niet op stel en sprong geregeld te worden, maar denk er wel over na.
Hier hebben we inderdaad al naar gekeken. Wij wilden hem inderdaad dan gaan uitschrijven maar wel dat mijn adres zijn postadres wordt. Zover ik kan zien zitten hier voor mij geen financiële nadelen aan. Ik ben er dan alleen verantwoordelijk voor dat zijn post bij hem terechtkomt. We proberen een beetje te middelen met dingen. Hij hoeft natuurlijk dan bijna geen inboedel mee en wil van mij ook geen geld daarvoor, dan wil ik hem wel tegemoet komen met een postadres. Tenzij daar natuurlijk hele grote nadelen aan zitten.
tsjor schreef op 29-04-2024 om 08:41:
[..]
Toch nog één tip: de actieve betrokkenheid van je schoonvader is prettig, het scheelt je veel kosten en ik hoop dat je erop kunt vertrouwen dat hij ook voor jou het best mogelijke zal bedenken. Maar ik zou toch één ding vragen en dat is dat jij de makelaar kiest die de taxatie gaat doen. De waardebepaling van je huis is nogal flexibel op dit moment. Jullie hebben hier tegengestelde belangen (jij zo laag mogelijk, hij zo hoog mogelijk) dus ik zou op dat punt een neutrale figuur inzetten. Je partner kan dan eventueel een tegentaxatie laten maken en dan kunnen jullie middelen.
Bij de mediator zou je de ruimte moeten krijgen om te vertellen dat het jou nogal overkomt allemaal. Dat is de plek om dat te bespreken. Een mediator is geen therapeut, maar een goede mediator moet ervoor zorgen dat jij zover komt dat je de ernst en de noodzaak van de scheiding inziet en eraan mee wil en kunt werken. Een goede mediator zal daar eerst tijd voor inruimen.
Tsjor
Ik vertrouw er zeker op dat mijn schoonvader ook voor mij het beste zal bedenken. Mijn aanstaande ex heeft niet zo'n goede band met zijn (stief)vader. Ik en de kinderen daarentegen wel. Hij is gek op zijn kleinkinderen en zal er (daar ben ik van overtuigd) alles aan doen om voor hun, hun thuis te kunnen behouden
Aanstaande ex geeft (op dit moment, ik ben niet zo naïef om hier echt vanuit te gaan) aan dat hij echt niet het maximale eruit wil slepen. En dat als ik bijvoorbeeld 10.000 tekort kom hij daar echt niet moeilijk over gaat doen. De verwachting is dat ik hem met een bedrag rond de 90.000 euro zal moeten uitkopen (hij verwacht tussen de 60.000 en 80.000 nodig te hebben). Mijn ouders hebben ook aangeboden dat mocht ik hulp hiermee nodig hebben dat ik dat aan ze kan vragen.
hij had naar eigen zeggen niet de energie om die in jullie relatie te steken.
Maar wel om 8 mnd een affaire te hebben.
Ik denk dat het een vlucht is uit jullie gezinsleven met een zorgenkind.
" Wij wilden hem inderdaad dan gaan uitschrijven maar wel dat mijn adres zijn postadres wordt. Zover ik kan zien zitten hier voor mij geen financiële nadelen aan. Ik ben er dan alleen verantwoordelijk voor dat zijn post bij hem terechtkomt"
Mijn zorg zit er met name in dat ik vrees dat in voorkomende gevallen mensen ervan uitgaan dat er geen sprake is van een echt postadres omdat jullie eerst als echtpaar gewoon samen in het huis woonden. Aan de andere kant: er valt in jullie geval waarschijnlijk ook niet zo heel veel te vrezen. Jij bent niet van een uitkering afhankelijk, dat scheelt. Hij wel, maar dat is dan zo te lezen een uitkering die niet afhankelijk is van zijn leefsituatie, en dan is er ook niet veel aan de hand. Wel schiet mij nu te binnen: als zijn uitkering lager is dan de bijstandsnorm voor een alleenstaande dan kan hij als alleenwonende waarschijnlijk een beroep doen op de toeslagenwet en daarvoor is de leefsituatie wel degelijk relevant. Maar als dat niet speelt, dan is de enige mogelijk problematische situatie die ik nog kan bedenken, dat hij schulden maakt waarvoor een deurwaarder langs komt. Daar kan jij dan ook last van krijgen. Maar gezien de situatie is er denk ik weinig tegen dat jij hem een postadres verstrekt, mochten er in de toekomst alsnog problemen komen dan kan er altijd nog iets anders worden bedacht.
Wat ik niet weet, is of er een probleem komt als fiscale partners uiteen gaan maar een van de twee op hetzelfde adres blijft ingeschreven als postadres. Ik hoop dat dat geen problemen oplevert, maar ik durf daar mijn hand niet voor in het vuur te steken.
- Scheiden is loslaten. Hoe de relatie tussen vader en kinderen straks loopt, dat is niet meer jouw verantwoordelijkheid. Dat vader onderschat welke impact zijn beslissing op de kinderen heeft... niet jouw verantwoordelijkheid. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Als vader er zo in staat, dat komt dat op een gegeven moment tot een confrontatie. Maar jij kunt dat niet voorkomen. Jij wilt niet dat de kinderen zich afgewezen voelen door vader. Maar dat is aan vader: hoeveel zorgtaken gaat hij na de scheiding op zich nemen, hoeveel contact (kwalitatief en kwantitatief) wil hij met de kinderen onderhouden... dat is waar het om zal draaien. Samen liegen over de oorzaak van de scheiding kan echt niet dat afgewezen gevoel voorkomen.
- Jouw partner heeft 4 jaar geleden besloten geen energie meer in de relatie te stoppen. Voor jou is alles nieuw. Je moet het bedrog nog verwerken. Het kan best zijn dat je over een half jaar heel anders denkt over wat er gebeurd is, dan nu. En dat je later spijt krijgt als je nu "zijn" verhaal gaat volgen. Dus laat je niet vastpinnen op onwaarheden.
- Ga hem niet faciliteren in het liegen en bedriegen van de kinderen. Als hij ervoor kiest om bij zijn scharrel te zijn in plaats van bij zijn kinderen, dan moet je hem niet in bescherming nemen. Daarmee beschadig je niet alleen zijn relatie met de kinderen, maar ook je eigen relatie met de kinderen. Gezien de keuzes die je man op dit moment maakt rondom zijn relatie, is het onhoudbaar om "zijn" verhaal aan de kinderen te vertellen. Dan pleeg je bedrog naar je kinderen toe. Niet doen! Maak duidelijk dat vader al een tijdje verliefd is op een ander.
- Hoe zeker weet je dat het klopt van de 8 maanden? Dat er daarvoor geen andere scharrels waren? In hoeverre heb je het gevoel dat de redenen voor het 'terugtrekken' uit de relatie die andere 4 jaar kloppen en oprecht waren. Is het echt zo dat de afstand die hij 4 jaar geleden al tussen jullie liet ontstaan niet kwam door zijn schuldgevoel vanwege (pogingen tot) overspel?
- Gezien de situatie met een zorgenkind en het vooruitzicht dat vader na de scheiding minder zorg op zich zal nemen dan voor de scehiding, lijkt het me extra belangrijk om de kinderen een geloofwaardige reden voor de scheiding te geven. Want als je gaat liegen of een onzinreden als "niet meer op elkaar verliefd" gaat opvoeren, dan gaan kinderen hun eigen redenen bedenken, en dat zijn vaak redenen die hun schuld zijn. Logisch, ze willen ook wat vat op en controle over de situatie, dus ze zoeken de oorzaak bij zichzelf. (Net zoals jij nog steeds oorzaken bij jezelf zoekt over de afgelopen 4 jaar; dat hangt alles samen met dat je hem nog niet kunt loslaten.) Dus vertel alsjeblieft alsjeblieft gewoon de waarheid, dat vader verliefd is op een ander, want als je dat niet doet gaan de kinderen de schuld bij zichzelf (of bij elkaar) leggen.
- Zorg dat je in je scheidingsmelding aan de kinderen vooruit kijkt. Waar gaan ze wonen, wie gaat voor ze zorgen? Wat weten jullie al zeker (bijvoorbeeld dat je in het huis blijft), wat gaan jullie nog verder bepalen?
Het beeld dat vader naar de kinderen toe 'wil liegen en bedriegen met zijn scharrel' is nou niet bepaald een beeld dat bijdraagt aan een goede relatie tussen vader en kinderen; en ook niet aan een goed verwerking voor Emmeline33.
Tsjor
wat ontzettend naar om zo aan de kant te worden gezet. Onbegrijpelijk dat je (ex)man niet eerder aan de bel heeft getrokken terwijl jij dacht dat alles wel goed zat. Word er misselijk van. Ik zou wel eerlijk zijn tegen je kinderen. Maar de affaire weglaten. Anders gaan de kinderen hem de schuld geven en dat hoeven zij niet te dragen, die woede en het verdriet. Als ze ouder zijn zullen ze het ws wel te weten komen maar voor nu zou ik hen dat verdriet niet aandoen want de scheiding zal ze al heel veel verdriet doen.
verder.. waarom woont zijn nieuwe vriendin in een vluchtelingenkamp?? Ik kan me daar even niets bij voorstellen… is zij dus een vluchteling? Ze spreekt ws dus ook geen nl? En hoe heeft hij haar leren kennen?
Tsjor, ik heb nergens gezegd dat de woorden "liegen en bedriegen" naar de kinderen toe gebruikt moeten worden. Aan de kinderen hoeft alleen gezegd te worden dat vader al een tijdje verliefd is op een ander.
Met zwijgen kun je net zo hard liegen als door iets te zeggen. Zwijgen en actief liegen hebben hetzelfde effect op het slachtoffer. Het slachtoffer gaat denken dat 'ie de dingen verkeerd ziet en gaat aan zichzelf twijfelen. Het slachtoffer raakt in verwarring, gaat van alles doen om grip te krijgen op de situatie, en een van de belangrijkste manieren om dat te doen is door de oorzaak/schuld bij zichzelf te zoeken.
Dat geldt zowel voor de bedrogen partner die nog niet weet van de affaire, als voor de kinderen van een scheiding. Beide gaan op zoek naar oorzaken bij zichzelf.
Ik ben het eens met alle anderen die zeggen dat je niet moet liegen. Toen mijn eigen ouders gingen scheiden, deed mijn moeder de aankondiging bij mij. Die kwam inderdaad ook met een kulverhaal dat het hun beider beslissing was, dat het in goed overleg was gegaan etc. Ik voelde me verraden door mijn beide ouders.
Toen mijn vader ‘s avonds thuiskwam keek ik hem met zoveel wantrouwen aan dat hij meteen begreep wat er gebeurd was. Hij ging met mij zitten en vertelde dat het zeker niet zijn keuze was geweest. Dat mijn moeder iemand anders had en niet meer aan de relatie wilde werken. Je zou misschien denken dat dit voor mij pijnlijk was, maar gek genoeg was dat niet zo. Er was dus nóg iemand met pijn en verdriet. Nóg iemand die het overkwam zonder daar een eigen stem in te hebben. Dat heeft mij enorm geholpen bij het verwerken van alles wat er gebeurde, inclusief de vele onveilige (soms zelfs waanzinnige) keuzes die mijn moeder hierna maakte.
Wat jij met je kinderen deelt, is een gezamenlijke schok. En een gezamenlijke opdracht de toekomst opnieuw vorm te geven. Ik herken helaas veel van hoe je man doet, inclusief de relatie met een vluchteling in een azc, en ik ben bang dat hij (in ieder geval tijdelijk) volkomen ontoerekeningsvatbaar zal zijn.
Sterkte, Emmeline.
tsjor schreef op 30-04-2024 om 13:17:
Het beeld dat vader naar de kinderen toe 'wil liegen en bedriegen met zijn scharrel' is nou niet bepaald een beeld dat bijdraagt aan een goede relatie tussen vader en kinderen; en ook niet aan een goed verwerking voor Emmeline33.
Tsjor
Misschien had hij daar zelf eerst even over na moeten denken?
Temet
Dank je voor je informatie betreft het postadres. We gaan dit tot de bodem uitzoeken!
syboor schreef op 30-04-2024 om 12:11:
- Hoe zeker weet je dat het klopt van de 8 maanden? Dat er daarvoor geen andere scharrels waren? In hoeverre heb je het gevoel dat de redenen voor het 'terugtrekken' uit de relatie die andere 4 jaar kloppen en oprecht waren. Is het echt zo dat de afstand die hij 4 jaar geleden al tussen jullie liet ontstaan niet kwam door zijn schuldgevoel vanwege (pogingen tot) overspel?Ik ben er aardig zeker van dat dit ongeveer zo lang speelt. Ik geloof niet dat hij eerder overspel heeft gepleegd. Hij is ook pas de laatste maanden opeens veel uithuiziger geworden.
- Gezien de situatie met een zorgenkind en het vooruitzicht dat vader na de scheiding minder zorg op zich zal nemen dan voor de scehiding, lijkt het me extra belangrijk om de kinderen een geloofwaardige reden voor de scheiding te geven. Want als je gaat liegen of een onzinreden als "niet meer op elkaar verliefd" gaat opvoeren, dan gaan kinderen hun eigen redenen bedenken, en dat zijn vaak redenen die hun schuld zijn. Logisch, ze willen ook wat vat op en controle over de situatie, dus ze zoeken de oorzaak bij zichzelf. (Net zoals jij nog steeds oorzaken bij jezelf zoekt over de afgelopen 4 jaar; dat hangt alles samen met dat je hem nog niet kunt loslaten.) Dus vertel alsjeblieft alsjeblieft gewoon de waarheid, dat vader verliefd is op een ander, want als je dat niet doet gaan de kinderen de schuld bij zichzelf (of bij elkaar) leggen.
- Zorg dat je in je scheidingsmelding aan de kinderen vooruit kijkt. Waar gaan ze wonen, wie gaat voor ze zorgen? Wat weten jullie al zeker (bijvoorbeeld dat je in het huis blijft), wat gaan jullie nog verder bepalen?Dank je voor je advies. Wij neigen er ook naar om te vertellen dat papa verliefd geworden is op iemand anders.
Hope83 schreef op 30-04-2024 om 13:31:
wat ontzettend naar om zo aan de kant te worden gezet. Onbegrijpelijk dat je (ex)man niet eerder aan de bel heeft getrokken terwijl jij dacht dat alles wel goed zat. Word er misselijk van. Ik zou wel eerlijk zijn tegen je kinderen. Maar de affaire weglaten. Anders gaan de kinderen hem de schuld geven en dat hoeven zij niet te dragen, die woede en het verdriet. Als ze ouder zijn zullen ze het ws wel te weten komen maar voor nu zou ik hen dat verdriet niet aandoen want de scheiding zal ze al heel veel verdriet doen.
verder.. waarom woont zijn nieuwe vriendin in een vluchtelingenkamp?? Ik kan me daar even niets bij voorstellen… is zij dus een vluchteling? Ze spreekt ws dus ook geen nl? En hoe heeft hij haar leren kennen?
ze spreekt inderdaad geen Nederlands. Is gevlucht uit de Oekraïne en woont in een opvanglocatie waar aanstaande ex vrijwilligerswerk doet.
Oog schreef op 30-04-2024 om 17:18:
Ik ben het eens met alle anderen die zeggen dat je niet moet liegen. Toen mijn eigen ouders gingen scheiden, deed mijn moeder de aankondiging bij mij. Die kwam inderdaad ook met een kulverhaal dat het hun beider beslissing was, dat het in goed overleg was gegaan etc. Ik voelde me verraden door mijn beide ouders.
Toen mijn vader ‘s avonds thuiskwam keek ik hem met zoveel wantrouwen aan dat hij meteen begreep wat er gebeurd was. Hij ging met mij zitten en vertelde dat het zeker niet zijn keuze was geweest. Dat mijn moeder iemand anders had en niet meer aan de relatie wilde werken. Je zou misschien denken dat dit voor mij pijnlijk was, maar gek genoeg was dat niet zo. Er was dus nóg iemand met pijn en verdriet. Nóg iemand die het overkwam zonder daar een eigen stem in te hebben. Dat heeft mij enorm geholpen bij het verwerken van alles wat er gebeurde, inclusief de vele onveilige (soms zelfs waanzinnige) keuzes die mijn moeder hierna maakte.
Wat jij met je kinderen deelt, is een gezamenlijke schok. En een gezamenlijke opdracht de toekomst opnieuw vorm te geven. Ik herken helaas veel van hoe je man doet, inclusief de relatie met een vluchteling in een azc, en ik ben bang dat hij (in ieder geval tijdelijk) volkomen ontoerekeningsvatbaar zal zijn.
Sterkte, Emmeline.
Dank je dat je dit deelt. Ik hoop inderdaad dat het ook helpend kan zijn voor de kinderen dat ze zien dat ze niet de enige zijn met verdriet. Bij aanstaande ex zie ik weinig verdriet, voornamelijk is hij opgelucht. En erg met zijn aanstaande nieuwe leven bezig.