Aan de kinderen vertellen
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en wil jullie een vraag voorleggen.
Sinds een paar weken weet ik dat we gaan scheiden. Man blijkt al 8 maanden een ander te hebben en wil het contact met haar niet verbreken.
We zijn nog 2x naar relatietherapie geweest en daaruit bleek dat hij al 4 jaar rondloopt dat zijn gevoelens voor mij aan het verdwijnen zijn. Hij ziet er geen heil meer in om dit samen te gaan verbeteren.
Natuurlijk is dit voor mij een shock, ik heb dit nooit zo ervaren (de liefdesrelatie was inderdaad op de achtergrond geraakt, maar dit was ook niet zo gek gezien de omstandigheden in ons gezin)en hij heeft dit ook nooit tegen me gezegd.
Nu moeten we dit natuurlijk ook aan onze kinderen vertellen. Onze oudste is 16 en onze jongste is 10.
Hoe vertel je dit en wat vertel je ze?
We willen het eerst aan de oudste vertellen en dan later aan de jongste. Dit omdat de jongste een behoorlijke rugzak heeft en altijd heftig in emoties schiet, we zijn bang dat er dan geen ruimte is voor de oudste zijn emoties.
Vader en ik kunnen goed door 1 deur. Ik kan mijn eigen woede over zijn verraad (want zo voelt het) goed parkeren.
We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen. Ik wil niet tegen ze liegen, maar om de hele waarheid te vertellen vind ik ook zo wat. Straks voelen ze zich ook afgewezen door hun vader. Hebben jullie misschien tips hoe dit het beste aan te pakken?
"We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen"
Wat ik lees is dat eerst zijn gevoel vier jaar geleden is gaan verdwijnen, hij automatisch is gaan openstaan voor andere liefde en toen een affaire kreeg. Je kunt de andere vrouw de schuld geven maar het is meer de katalysator. De liefdespot was voor hem al leeg. Deze nieuwe vrouw vermelden vind ik niet nodig en eerlijk. Zo worden de kinderen woest op die vrouw en pappa terwijl jullie zelf de relatie hebben laten doodbloeden ervoor. 10 en 16, daar zaten toch nog een boel jaren voor om er weer wat van te maken. Tis niet dat ze 0 en 3 zijn en je middenin de tropenjaren zonder slaap zit.
Vertel maar gewoon dat jullie beide superveel van de kinderen houden maar dat jullie niet meer samen werken als partners. Als ouders zullen jullie er altijd zijn. Het is niet de schuld van de kinderen en dat je ze heel erg gaat missen in de weken dat ze er niet zijn maar altijd mogen bellen of langs komen. Soms is de liefde op voor je partner, voor de kinderen is de liefde oneindig. Die raakt nooit op.
Hoeveel tijd wou je laten zitten tussen het vertellen aan oudste en jongste? Want ik snap je overwegingen, maar zadel je oudste dan niet op met iets akeligs wat hij niet aan jongste mag vertellen?
Moederkareltje schreef op 28-04-2024 om 10:54:
"We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen"
Wat ik lees is dat eerst zijn gevoel vier jaar geleden is gaan verdwijnen, hij automatisch is gaan openstaan voor andere liefde en toen een affaire kreeg. Je kunt de andere vrouw de schuld geven maar het is meer de katalysator. De liefdespot was voor hem al leeg. Deze nieuwe vrouw vermelden vind ik niet nodig en eerlijk. Zo worden de kinderen woest op die vrouw en pappa terwijl jullie zelf de relatie hebben laten doodbloeden ervoor. 10 en 16, daar zaten toch nog een boel jaren voor om er weer wat van te maken. Tis niet dat ze 0 en 3 zijn en je middenin de tropenjaren zonder slaap zit.
Vertel maar gewoon dat jullie beide superveel van de kinderen houden maar dat jullie niet meer samen werken als partners. Als ouders zullen jullie er altijd zijn. Het is niet de schuld van de kinderen en dat je ze heel erg gaat missen in de weken dat ze er niet zijn maar altijd mogen bellen of langs komen. Soms is de liefde op voor je partner, voor de kinderen is de liefde oneindig. Die raakt nooit op.
Maar de nieuwe zal heus wel binnenkort voorgesteld worden toch? Die van 16 kan waarschijnlijk wel 1 en 1 bij elkaar optellen
@moederkareltje
Dank je wel voor je input. Ik denk dat je gelijk hebt. Het lastige is dat we waarschijnlijk wel iets erover moeten gaan zeggen omdat (ex)man haar nu nog steeds blijft opzoeken (we wonen nog samen). En dit verhaal waarschijnlijk snel te ronde gaat hier in het dorp (en misschien gaat het dat al)
Dat we genoeg tijd hebben gehad om er nog wat van te maken zoals je zegt omdat de kinderen al ouder zijn, doet me wel pijn. En vind ik nogal een aanname. Wij leven hier al jaren in de overlevingsstand. Man is jaren zeer ernstig ziek geweest en ons kind van 10 heeft een angsstoornis/autisme/adhd en de jeugdzorg laat het behoorlijk afweten.
Vooral de zorg voor onze jongste is heftig Man zit hierdoor al jaren tegen een burnout aan maar weigert hulp. En ik geef al jaren aan dat we in onze relatie moeten investeren maar man had daar de energie niet voor doordat we al bij zoveel hulpverlening lopen voor onze jongste.
Temet schreef op 28-04-2024 om 11:18:
Hoeveel tijd wou je laten zitten tussen het vertellen aan oudste en jongste? Want ik snap je overwegingen, maar zadel je oudste dan niet op met iets akeligs wat hij niet aan jongste mag vertellen?
Ik dacht maximaal 1 dag. De jongste kan haar emoties niet reguleren. Dus die kan echt letterlijk ontploffen, met spullen gaan gooien, of heel hard gaan huilen. We zijn bang dat er dan geen aandacht genoeg kan zijn voor de oudste.
“We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen. Ik wil niet tegen ze liegen, maar om de hele waarheid te vertellen vind ik ook zo wat. Straks voelen ze zich ook afgewezen door hun vader.”
Je liegt ook niet tegen hen als je hen vertelt dat jullie niet meer als liefdespartners van elkaar houden, probeer jezelf ook niet wijs te maken dat het enkel aan zijn affaire of die andere vrouw ligt.
Zo te lezen hebben jullie beiden de relatie laten verwaarlozen en dat weet je zelf ook wel, toch? Niet dat dit een affaire goedpraat hoor, maar dat dit een gevolg zou kunnen zijn is nogal aanwezig.
Ik zou het beide kinderen tegelijkertijd vertellen, nu kan de oudste zich ook niet vrij emotioneel uiten, want zijn jongere zusje weet het nog niet.
Wat is de vervolgstap? Gaan jullie apart wonen? Trekt je aanstaande ex bij zijn vriendin in? Afhankelijk daarvan zou ik wel iets zeggen tegen de kinderen, of in elk geval eerlijk zijn als er naar gevraagd wordt. En zorg ervoor dat zij zich niet schuldig gaan voelen, over de overlevingsstand waarin jullie terecht zijn gekomen. Ik zou het kort houden, dat jullie al een tijd niet meer als liefdespartners van elkaar houden en daarom uit elkaar gaan, dat jullie altijd van de kinderen zullen houden en dat niks hiervan hun schuld is. Ik zou niet zeggen dat jullie nog van elkaar houden als vrienden, dat moet allemaal nog maar blijken als alle emoties boven gaan komen. Een kind van 16 is ook niet gek natuurlijk.
RoodVruchtje schreef op 28-04-2024 om 11:41:
“We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen. Ik wil niet tegen ze liegen, maar om de hele waarheid te vertellen vind ik ook zo wat. Straks voelen ze zich ook afgewezen door hun vader.”
Je liegt ook niet tegen hen als je hen vertelt dat jullie niet meer als liefdespartners van elkaar houden, probeer jezelf ook niet wijs te maken dat het enkel aan zijn affaire of die andere vrouw ligt.
Zo te lezen hebben jullie beiden de relatie laten verwaarlozen en dat weet je zelf ook wel, toch? Niet dat dit een affaire goedpraat hoor, maar dat dit een gevolg zou kunnen zijn is nogal aanwezig.Ik zou het beide kinderen tegelijkertijd vertellen, nu kan de oudste zich ook niet vrij emotioneel uiten, want zijn jongere zusje weet het nog niet.
Ik lieg wel als ik zeg dat we niet als liefdespartners van elkaar houden. Ik doe dat namelijk wel. Hij niet meer. Ik heb zeker niet de relatie verwaarloosd. Ik organiseer al jaren ons maandelijks uitje (uit eten, naar een festival gaan, wandelen enz). Probeer hem al jaren naar relatie therapie te krijgen en nu pas is het me duidelijk dat ik al die tijd aan een dood paard heb lopen trekken, hij was al uitgecheckt. En is daar niet eerlijk over geweest. We leefden niet langs mekaar heen, maakten geen ruzie. En nu is hij verliefd op een ander, is extreem veel gaan sporten en wil straks in een camper gaan wonen ivm vrijheid. Naar mijn inziens is dit een vlucht van de problematiek die er thuis is. En het gevecht wat we al jaren moeten aangaan om de juiste zorg voor de jongste te krijgen.
Het tegelijk vertellen aan onze kinderen is echt geen optie. Zie mijn eerdere reactie over de problematiek die bij onze jongste speelt. We zullen het ze wel vlak na elkaar vertellen. Zodat de oudste niet met de last van geheimhouding loopt.
RosaMontana schreef op 28-04-2024 om 12:02:
Wat is de vervolgstap? Gaan jullie apart wonen? Trekt je aanstaande ex bij zijn vriendin in? Afhankelijk daarvan zou ik wel iets zeggen tegen de kinderen, of in elk geval eerlijk zijn als er naar gevraagd wordt. En zorg ervoor dat zij zich niet schuldig gaan voelen, over de overlevingsstand waarin jullie terecht zijn gekomen. Ik zou het kort houden, dat jullie al een tijd niet meer als liefdespartners van elkaar houden en daarom uit elkaar gaan, dat jullie altijd van de kinderen zullen houden en dat niks hiervan hun schuld is. Ik zou niet zeggen dat jullie nog van elkaar houden als vrienden, dat moet allemaal nog maar blijken als alle emoties boven gaan komen. Een kind van 16 is ook niet gek natuurlijk.
De vervolgstap is dat ik in het huis blijf wonen (zeer waarschijnlijk moet dit lukken). Aanstaande ex wil in een camper gaan wonen. Zijn vriendin woont in een vluchtelingenopvang dus daar gaan wonen wordt het niet voor hem.
Ik denk dat beide kinderen het vrij rap zelf uitvogelen betreft nieuwe vriendin. Jongste heeft al eens een opmerking over gemaakt (toen ik het nog niet wist) dat ze erg met elkaar bezig zijn tijdens het sporten (daar kennen ze elkaar van) en Aanstaande ex ontkende dit hevig maar mijn jongste was niet van haar standpunt af te krijgen.
oke Emmeline, ik begrijp dat jij wel veel hebt geinvesteerd en je best hebt gedaan. Ik nam idd teveel aan. Helaas kun je liefde niet afdwingen of forceren hoe hard je je best ook doet en ka het ook eenzijdig verdwijnen. Hoe verdrietig ookmoet je je daarbij neerleggen. Hij houdt niet meer op die manier van je en wil/kan echt niet meer met jou verder.
Tja de situatie is zoals hij nu is maar het verhaal 'ik vind het al vier jaar niet meer leuk' koop ik niet. Had dan wat gezegd man! Nee, nu daarmee komen als er een andere vrouw in beeld is vind ik niet sterk.
Maar goed, afgezien daarvan: het is altijd zo lastig als ouder die wel nog wil werken aan de relatie. Je wilt je partner niet voor de bus gooien, je wilt dat je kinderen loyaal aan hem blijven en hem niet als schuldige gaan zien (ook al is het dat imho wel een beetje het geval hier) dus je gaat voor de goede vrede en uit liefde toch snel mooi weer spelen.
Ik heb dat ook (heel erg) gedaan en uit die ervaring zeg ik: ik zou daar mee oppassen. Kijk nu zijn jullie nog in verbinding met elkaar en willen het helemaal goed gaan doen, als vrienden etc e.d. Maar een scheiding is niet fijn, ook al heb je beiden nog zulke goede bedoelingen. Er zullen standpunten ingenomen worden die een van de partijen pijn doen. Je gaat verdriet en kwaadheid voelen. Terecht, je bent een mens.
Maar houd er rekening mee dat hoe goed je het nu ook wil doen er allerlei emoties naar boven zullen komen en dat kinderen dat haarfijn aanvoelen.
Dat betekent mijns inziens niet dat je nu helemaal zou moeten uitleggen hoe het zit en dat papa een ander heeft.
Kinderen hoeven niet alles te weten en soms volstaat een algemeen 'dit is wat het nu is' misschien. Wordt er doorgevraagd van 'maar waarom dan', dan kun je altijd zeggen dat de verliefdheid verdwenen is. Als ze specifiek doorvragen "bij jou ook Mama?' dan kan je altijd nog zeggen hoe het echt is: 'ja ik had er nog wel aan willen werken" De harde waarheid doet soms minder pijn dan een lieve onwaarachtigheid. Het is spitsroeden lopen.
Ik denk dat kinderen iig heel snel doorhebben als je probeert het verhaal mooier te maken dan het voor jou voelt. En ja, op een gegeven moment gaan ze toch die nieuwe vriendin (of de volgende) ontmoeten en jouw pijn daarover voelen.
Veel sterkte, je hebt hier niet om gevraagd en het is ontzettend pijnlijk.
Moederkareltje schreef op 28-04-2024 om 12:40:
oke Emmeline, ik begrijp dat jij wel veel hebt geinvesteerd en je best hebt gedaan. Ik nam idd teveel aan. Helaas kun je liefde niet afdwingen of forceren hoe hard je je best ook doet en ka het ook eenzijdig verdwijnen. Hoe verdrietig ookmoet je je daarbij neerleggen. Hij houdt niet meer op die manier van je en wil/kan echt niet meer met jou verder.
Je hebt gelijk, ik moet idd accepteren dat het voorbij is. Moeilijk maar waar. En mijn verstand wil dit ook niet meer. Het loslaten is alleen zo moeilijk. Ik hoop gewoon dat we dit allebei voor de kinderen op de best mogelijke manier gaan doen.
Aanstaande ex is gelukkig een heel betrokken vader en is al jaren huisvader en ik ben de werkende ouder. Dus ik ben niet bang dat hij het als vader af gaat laten weten. En dat stelt me gerust.
Lexus schreef op 28-04-2024 om 12:50:
Tja de situatie is zoals hij nu is maar het verhaal 'ik vind het al vier jaar niet meer leuk' koop ik niet. Had dan wat gezegd man! Nee, nu daarmee komen als er een andere vrouw in beeld is vind ik niet sterk.
Maar goed, afgezien daarvan: het is altijd zo lastig als ouder die wel nog wil werken aan de relatie. Je wilt je partner niet voor de bus gooien, je wilt dat je kinderen loyaal aan hem blijven en hem niet als schuldige gaan zien (ook al is het dat imho wel een beetje het geval hier) dus je gaat voor de goede vrede en uit liefde toch snel mooi weer spelen.
Ik heb dat ook (heel erg) gedaan en uit die ervaring zeg ik: ik zou daar mee oppassen. Kijk nu zijn jullie nog in verbinding met elkaar en willen het helemaal goed gaan doen, als vrienden etc e.d. Maar een scheiding is niet fijn, ook al heb je beiden nog zulke goede bedoelingen. Er zullen standpunten ingenomen worden die een van de partijen pijn doen. Je gaat verdriet en kwaadheid voelen. Terecht, je bent een mens.
Maar houd er rekening mee dat hoe goed je het nu ook wil doen er allerlei emoties naar boven zullen komen en dat kinderen dat haarfijn aanvoelen.
Dat betekent mijns inziens niet dat je nu helemaal zou moeten uitleggen hoe het zit en dat papa een ander heeft.
Kinderen hoeven niet alles te weten en soms volstaat een algemeen 'dit is wat het nu is' misschien. Wordt er doorgevraagd van 'maar waarom dan', dan kun je altijd zeggen dat de verliefdheid verdwenen is. Als ze specifiek doorvragen "bij jou ook Mama?' dan kan je altijd nog zeggen hoe het echt is: 'ja ik had er nog wel aan willen werken" De harde waarheid doet soms minder pijn dan een lieve onwaarachtigheid. Het is spitsroeden lopen.
Ik denk dat kinderen iig heel snel doorhebben als je probeert het verhaal mooier te maken dan het voor jou voelt. En ja, op een gegeven moment gaan ze toch die nieuwe vriendin (of de volgende) ontmoeten en jouw pijn daarover voelen.
Veel sterkte, je hebt hier niet om gevraagd en het is ontzettend pijnlijk.
Je omschrijft precies hoe ik het voel. En die "ik voel het al 4 jaar niet meer" vind ik ook erg makkelijk. Zelfs de affaire heb ik zelf moeten achterkomen. Tijdens de affaire heeft hij mij ook gewoon de vakantie voor deze zomer laten boeken. Hebben we plannen gemaakt voor de verbouwing volgend jaar. En hebben we al verschillende kaartjes voor festivals gekocht. Hij heeft gedacht nog heel lang op deze manier door te kunnen gaan. En waarom als je toch al niks meer voelde? Ik zal hier wel nooit een antwoord op krijgen.
Ik wil het inderdaad dat de kinderen loyaal aan hem blijven. Maar hij maakt het me wel moeilijk. Op dit moment is hij aan het sporten en krijg ik zojuist een bericht dat hij een uurtje later thuiskomt. Ik weet dat hij dan bij haar nog even langs gaat. En de jongste vraagt dan vaak (dit gaat nu al een paar weken zo) waar blijft papa. Ik zeg dan dat hij wat later is en dat het nog wel gezellig zou zal zijn bij de sport. Bah, vind dat liegen zo akelig.
Ik heb mij hier goed in verdiept destijds en dit zijn wel de aanraders:
- Vertel het voor het weekend zodat ze een beetje tijd hebben te wennen voor school weer begint.
- Vertel het samen
- Hou het feitelijk in begrijpelijke taal. Houden van is een term die ouders ook voor kinderen gebruiken. Geef aan dat jullie niet meer verliefd zijn op elkaar (dat staat los van kinderen en heeft betrekking op jullie partnerrelatie). "Papa en mama zijn niet meer verliefd en gaan dat ook niet meer worden. We hebben geen ruzie en jullie kunnen er niets aan doen. We willen niet meer samen in een huis wonen".
- Hou de affaire, geldproblemen of andere ellende hier ver buiten! Dit bespreek je met volwassen vrienden of een professional.
- In de toekomst kan je ex met ze spreken over de nieuwe partner. Dat is nu niet van belang. De schok is al groot genoeg. En je wilt niet in discussies, boosheid of elkaar verwijten maken terecht komen. De rol van deze vrouw is nu ook nog niet duidelijk qua toekomst.
Oudste van 16 snapt wellicht wel iets van verliefd zijn, dus ik kan me voorstellen dat het wel mogelijk is om te vertellen dat hij verliefd is op iemand anders; het verschil tussen vrienden zijn (wat jullie hopelijk op een bepaalde manier blijven) en verliefd zijn is ook wel navolgbaar voor de oudste denk ik.
Ze zullen toch op een gegeven moment geconfronteerd worden met een andere vrouw, dus ik denk dat het beter is om daar openlijk over te zijn. Het kan zijn dat de oudste daar het meeste over nadenkt en wellicht is het goed dat zij, op een later moment, daar een keer met vader alleen over gaat praten; zoals ze wellicht ook van jou alleen wil weten hoe dat voor jou is.
Ik zou wel zorgen dat je eerst zoveel mogelijk zekerheden hebt over de toekomst: wie gaat waar wonen bijvoorbeeld. Want dat interesseert kinderen het meeste: hoe gaat het verder. Als kinderen het gevoel hebben dat jullie dat in de hand hebben en daar goed voor kunnen zorgen, dan is daar al heel veel mee gewonnen.
Tsjor