Aan de kinderen vertellen
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en wil jullie een vraag voorleggen.
Sinds een paar weken weet ik dat we gaan scheiden. Man blijkt al 8 maanden een ander te hebben en wil het contact met haar niet verbreken.
We zijn nog 2x naar relatietherapie geweest en daaruit bleek dat hij al 4 jaar rondloopt dat zijn gevoelens voor mij aan het verdwijnen zijn. Hij ziet er geen heil meer in om dit samen te gaan verbeteren.
Natuurlijk is dit voor mij een shock, ik heb dit nooit zo ervaren (de liefdesrelatie was inderdaad op de achtergrond geraakt, maar dit was ook niet zo gek gezien de omstandigheden in ons gezin)en hij heeft dit ook nooit tegen me gezegd.
Nu moeten we dit natuurlijk ook aan onze kinderen vertellen. Onze oudste is 16 en onze jongste is 10.
Hoe vertel je dit en wat vertel je ze?
We willen het eerst aan de oudste vertellen en dan later aan de jongste. Dit omdat de jongste een behoorlijke rugzak heeft en altijd heftig in emoties schiet, we zijn bang dat er dan geen ruimte is voor de oudste zijn emoties.
Vader en ik kunnen goed door 1 deur. Ik kan mijn eigen woede over zijn verraad (want zo voelt het) goed parkeren.
We komen zelf op het verhaal uit dat we nog van elkaar houden als vrienden en niet als liefdespartners. Maar eigenlijk is de rede gewoon dat hij een affaire heeft en die niet wil beëindigen. Ik wil niet tegen ze liegen, maar om de hele waarheid te vertellen vind ik ook zo wat. Straks voelen ze zich ook afgewezen door hun vader. Hebben jullie misschien tips hoe dit het beste aan te pakken?
'Aanstaande ex is gelukkig een heel betrokken vader en is al jaren huisvader en ik ben de werkende ouder.'
Kan het zijn dat hij ook hiervan afstand wil doen? Voor twee kinderen fulltime in een camper zorgen lijkt me nogal pittig, zeker als een van de twee veel zorg nodig heeft.
Tsjor
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden...
Het valt me op dat jij allerlei positieve dingen wil voor je a.s ex. Het is aan hem om ervoor te zorgen dat zijn band met de kinderen goed blijft. Ik vind 't ongelooflijk hufterig om nu te komen met "ik voel 't al 4 jaar niet meer" en er niet aan willen werken. Dat is zijn bijdrage aan het verhaal en dat heeft invloed op de relatie met jou én met de kinderen.
Hoe kan het verder dat hij de zorg voor de kinderen heeft ala ie het niet aankan en geen hulp wil daarbij? Hoe gaat hij dat straks doen? Moet je straks ook partneralimentatie betalen als hij in zijn caravan zit?
Sterkte iig. Wel mooi van je dat je voor de kinderen alles goed wil regelen.
tsjor schreef op 28-04-2024 om 13:31:
'Aanstaande ex is gelukkig een heel betrokken vader en is al jaren huisvader en ik ben de werkende ouder.'
Kan het zijn dat hij ook hiervan afstand wil doen? Voor twee kinderen fulltime in een camper zorgen lijkt me nogal pittig, zeker als een van de twee veel zorg nodig heeft.
Tsjor
Toen ik las over het camperplan dacht ik al: die wil van de zorg voor de kinderen af, en nu ik lees dat hij huisvader is, denk ik helemaal dat vader gewoon een heel ander leven wil. Structureel de zorg dragen voor de kinderen in een camper gaat natuurlijk niet gebeuren. En hij wil een camper voor 'de vrijheid', dus is zijn idee naar ik aanneem dat hij af en toe ergens anders neerstrijkt. Dat combineert ook wat rot met schoolgaande kinderen.
Ik denk nu meteen dat hij gewoon is vastgelopen in het huisvaderbestaan, en dat alles beter had kunnen gaan als hij ook werk buitenshuis had gehad. Maar ja, dat had hij dan wel aan moeten kaarten. Maar goed, mijn overpeinzingen zijn natuurlijk allemaal speculatie
Izza schreef op 28-04-2024 om 13:19:
Ik heb mij hier goed in verdiept destijds en dit zijn wel de aanraders:
- Vertel het voor het weekend zodat ze een beetje tijd hebben te wennen voor school weer begint.
- Vertel het samen
- Hou het feitelijk in begrijpelijke taal. Houden van is een term die ouders ook voor kinderen gebruiken. Geef aan dat jullie niet meer verliefd zijn op elkaar (dat staat los van kinderen en heeft betrekking op jullie partnerrelatie). "Papa en mama zijn niet meer verliefd en gaan dat ook niet meer worden. We hebben geen ruzie en jullie kunnen er niets aan doen. We willen niet meer samen in een huis wonen".
- Hou de affaire, geldproblemen of andere ellende hier ver buiten! Dit bespreek je met volwassen vrienden of een professional.
- In de toekomst kan je ex met ze spreken over de nieuwe partner. Dat is nu niet van belang. De schok is al groot genoeg. En je wilt niet in discussies, boosheid of elkaar verwijten maken terecht komen. De rol van deze vrouw is nu ook nog niet duidelijk qua toekomst.
100% dit. Aangevuld met, indien mogelijk, informatie over hoe en wat qua praktische dingen. Wie woont waar en hoe gaat dat met de kinderen.
Daarnaast toch bedenken wat jullie willen antwoorden als de vriendin ter sprake komt. De kinderen zijn natuurlijk niet gek. Liegen dat er geen nieuwe vriendin is lijkt me niet handig voor het vertrouwen.
Simpel, tegen partner zeggen dat hij dat mag doen.
Persoonlijk geen haar op mijn hoofd die hem zijn verantwoordelijkheid in dezen zou laten ontlopen; hij wil weg, hij mag het vertellen. Als ie dan zo'n fantastische vader is, gaat hem dat vast goed af.
Ik ben het helemaal eens met Max. Destijds hier een soortgelijke situatie: voor mij out of the blue een scheidingsmelding. Kinderen waren toen 16 en 14. Die hadden ook eerder dan ik door dat er iets speelde. Man wilde er inderdaad ook een gezamenlijk verhaal van maken. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Had trouwens ook niet gekund, want ik lag volledig in de kreukels dus het was wel helder dat het niet mijn idee was. Natuurlijk hebben we toen besproken dat het niets te maken had met onze liefde voor de kinderen, en dat we er alles aan gingen doen om te zorgen dat er voor hun zo weinig mogelijk consequenties aan zaten. Maar ja, ook dat is natuurlijk relatief. Een scheiding ziet toch echt wel het leven van kinderen op zijn kop, hoe goed je er samen ook uit probeert te komen.
Volgens man was er op dat moment trouwens nog geen vriendin, in ieder geval niet een echte relatie. Hij had wel gevoelens voor een ander. Maar gezien het feit dat de kinderen dat al door hadden denk ik toch dat er wat meer speelde al. Hier net zo’n zelfde verhaal, dat man vond dat er niets meer te repareren viel en dat scheiden de enige oplossing was. Dus nooit een kans gekregen om iets aan de relatie te doen. Bij jou is het nog een graadje erger, jij hebt al wel enorm je best gedaan. Absoluut geen fraaie actie van deze meneer.
En zijn verhaal lijkt mij ook te wijzen op dat hij het hele gezin graag kwijt is. Wat denkt hij nou, met zijn kinderen in een camper vanwege de vrijheid? Nee, ik zou incalculeren dat je straks een echt alleenstaande moeder bent. Dus maak ook zeker afspraken in het echtscheidingsconvenant over de financiën als hij inderdaad met de noorderzon vertrekt.
Heel veel sterkte voor jou in deze moeilijke tijd!
Ik snap jullie gedachtengang over het camperverhaal en de zorg voor de kinderen. Hij is volledig afgekeurd en ontvangt een uitkering. Kan dus niet zelfstandig een huis kopen, heeft zich pas net ingeschreven voor een huurwoning. Zijn oplossing was dus om een ruime camper te kopen van de overwaarde van ons huis. En dan hier in de buurt op een seizoensplek te staan en bij bevriende boeren op het erf. De oudste zal daardoor wel automatisch het meest bij mij zitten (gehecht aan zijn kamer en spelcomputer) de jongste willen we week op weef af doen. Ik zie veel beren op de weg om met de jongste in zo'n kleine ruimte te zitten (hoewel een gedeeltevan het jaar ze meer buiten zullen leven). Zeker als nieuwe vriendin (en die heeft ook een dochter) er af en toe bijkomt. Maar dat is niet mijn probleem. Daar zal hij zelf een weg in moeten vinden.
Max88 schreef op 28-04-2024 om 16:06:
Simpel, tegen partner zeggen dat hij dat mag doen.
Persoonlijk geen haar op mijn hoofd die hem zijn verantwoordelijkheid in dezen zou laten ontlopen; hij wil weg, hij mag het vertellen. Als ie dan zo'n fantastische vader is, gaat hem dat vast goed af.
Ik denk dat hij dat heel erg onderschat wat dit voor de kinderen betekent. De kinderen hebben hem erg hoog zitten. Mijn vermoeden is dat ze deze keuze van hem ook als een afwijzing naar hen toe zien.
Oke, dus hij gaat niet rondtrekken maar blijft in de buurt, hij onttrekt zich niet aan zijn verantwoordelijkheden ten aanzien van de kinderen, de oudste is 16 dus die kan goed voor zichzelf zorgen als jij werkt.
Red jij het wel als de jongste 50/50 bij jou is?
Mijn advies: laat alle opmerkingen over hoe hufterig etc. het van hem is van je afglijden. Dat kost heel veel negatieve energie. Natuurlijk baal je heel erg en natuurlijk loopt het allemaal niet zoals je zou willen dat het zou lopen. Maar straks heb je alle energie nodig om de rest van je leven te organiseren en dat is nu eigenlijk veel belangrijker. Dat is inderdaad de overwaarde van je huis bepalen (taxatie), alimentatie laten berekenen, dat kan gecompliceerder zijn als er extra kosten zijn voor de jongste, maar probeer een objectieve berekening te laten maken.
Tsjor
Met de huidige rampzalige woningmarkt is die camper zeker als tussenoplossing helemaal zo gek nog niet. Alleen voor de langere termijn lijkt het me niet houdbaar. En de zorg voor de kinderen in een camper... Mij lijkt het geen doen.
Wel even alvast dit: het lijkt mij verstandig als hij niet op jouw adres ingeschreven blijft staan. Misschien dat die bevriende boer hem een postadres wil verstrekken. Hij moet vziw een BRP adres hebben (postadres volstaat), anders schort UWV de betaling vd uitkering op. Dat hoeft niet op stel en sprong geregeld te worden, maar denk er wel over na.
tsjor schreef op 28-04-2024 om 17:50:
Oke, dus hij gaat niet rondtrekken maar blijft in de buurt, hij onttrekt zich niet aan zijn verantwoordelijkheden ten aanzien van de kinderen, de oudste is 16 dus die kan goed voor zichzelf zorgen als jij werkt.
Red jij het wel als de jongste 50/50 bij jou is?
Mijn advies: laat alle opmerkingen over hoe hufterig etc. het van hem is van je afglijden. Dat kost heel veel negatieve energie. Natuurlijk baal je heel erg en natuurlijk loopt het allemaal niet zoals je zou willen dat het zou lopen. Maar straks heb je alle energie nodig om de rest van je leven te organiseren en dat is nu eigenlijk veel belangrijker. Dat is inderdaad de overwaarde van je huis bepalen (taxatie), alimentatie laten berekenen, dat kan gecompliceerder zijn als er extra kosten zijn voor de jongste, maar probeer een objectieve berekening te laten maken.
Tsjor
Dank je voor je adviezen, ik neem ze ter harte. Ik probeer inderdaad me op mijn toekomst te richten ipv te blijven hangen in het negatieve. Ik moet zeggen dat me dat nu al een week goed lukt. En daardoor voel ik me sterker. De jongste gaat nu 1 dag uit school vandaan naar de zorgboerderij en eet daar ook. Er ligt een aanvraag bij de gemeente voor een 2e dag. Verder werk ik nu 3 ochtenden en 2 hele dagen. Ik zal mijn dagen moeten omwisselen. En in de week dat jongste er niet is een paar uurtjes moeten inhalen omdat ik 's ochtends als de jongste er is later weg kan naar mijn werk. Maar ik verwacht daar geen problemen mee. Oudste zit al op het mbo en werkt daarnaast ook. Die heeft al echt zijn eigen leven en redt zich prima.
We gaan deze week naar een mediator die ook advocaat is. En we gaan bij mijn schoonvader langs die onze hypotheek heeft geregeld (is adviseur en is eigenaar van een administratiekantoor die ook in hypotheken en verzekeringen doet)
Max88 schreef op 28-04-2024 om 16:06:
Simpel, tegen partner zeggen dat hij dat mag doen.
Persoonlijk geen haar op mijn hoofd die hem zijn verantwoordelijkheid in dezen zou laten ontlopen; hij wil weg, hij mag het vertellen. Als ie dan zo'n fantastische vader is, gaat hem dat vast goed af.
Heel begrijpelijk maar zo moet je het echt niet aanpakken. Jouw terechte boosheid is niet in het belang van de kinderen. En daarmee uiteindelijk ook weer niet in jouw belang. Kinderen zijn loyaal aan beide ouders. Die willen en mogen geen onderdeel worden van een conflict waar ze geen invloed op hebben en waar ze niets aan kunnen doen. En bedenk dat je ouders onderdeel van je zijn als kind. Het afwijzen van een ouder is ook het afwijzen van een deel dat kind. Kinderen kunnen echt schade oplopen van een verkeerde aanpak.
Izza schreef op 28-04-2024 om 23:04:
[..]
Heel begrijpelijk maar zo moet je het echt niet aanpakken. Jouw terechte boosheid is niet in het belang van de kinderen. En daarmee uiteindelijk ook weer niet in jouw belang. Kinderen zijn loyaal aan beide ouders. Die willen en mogen geen onderdeel worden van een conflict waar ze geen invloed op hebben en waar ze niets aan kunnen doen. En bedenk dat je ouders onderdeel van je zijn als kind. Het afwijzen van een ouder is ook het afwijzen van een deel dat kind. Kinderen kunnen echt schade oplopen van een verkeerde aanpak.
Mijn kinderen waren ouder. Ik vroeg de scheiding aan en hij mocht vertellen waarom. Daar hoef je geen details voor te vertellen, dat kun je overleggen en heeft niets met boosheid te maken. Wel dat de partner verantwoordelijkheid mocht nemen. Ik ben nog nooit wraakzuchtig geweest eigenlijk, maar dat stukje mocht hij zelf verwoorden. Dat is goed gegaan en de kinderen houden nog steeds van de andere ouder. Sterker, ik denk dat we een voorbeeld waren hoe het ook kan gaan als je gaat scheiden. Alleen lukte dat blijkbaar niet als partners. We hebben ook nog steeds goed contact, vieren al 10 jaar alle feestdagen/verjaardagen samen als familie, helpen elkaar. Het kan naast elkaar bestaan.
Emmeline33 schreef op 28-04-2024 om 19:37:
[..]
Dank je voor je adviezen, ik neem ze ter harte. Ik probeer inderdaad me op mijn toekomst te richten ipv te blijven hangen in het negatieve. Ik moet zeggen dat me dat nu al een week goed lukt. En daardoor voel ik me sterker. De jongste gaat nu 1 dag uit school vandaan naar de zorgboerderij en eet daar ook. Er ligt een aanvraag bij de gemeente voor een 2e dag. Verder werk ik nu 3 ochtenden en 2 hele dagen. Ik zal mijn dagen moeten omwisselen. En in de week dat jongste er niet is een paar uurtjes moeten inhalen omdat ik 's ochtends als de jongste er is later weg kan naar mijn werk. Maar ik verwacht daar geen problemen mee. Oudste zit al op het mbo en werkt daarnaast ook. Die heeft al echt zijn eigen leven en redt zich prima.
We gaan deze week naar een mediator die ook advocaat is. En we gaan bij mijn schoonvader langs die onze hypotheek heeft geregeld (is adviseur en is eigenaar van een administratiekantoor die ook in hypotheken en verzekeringen doet)
Ik hoop dat je het zo redt. Ziet er goed uit. Sterkte met alles,
Tsjor
Als dit mij overkwam zou ik samen met mijn man met de kinderen praten, maar hij mocht het woord doen. Ik zou ook laten weten dat het zijn keuze is en dat ik dat natuurlijk respecteer maar er wel verdrietig over ben.
Ik ben voor openheid en eerlijkheid. Dat geeft kinderen vertrouwen, dat je de waarheid spreekt, zonder veel informatie of details, maar dat het wél klopt wat je zegt.
Hier, in dit topic, klink je respectvol naar je partner. Dat lijkt me het belangrijkst, niet met moddergooien maar wel op hoofdlijnen aangeven hoe het zit. En dat is dat jij verdrietig bent omdat je hier uit jezelf niet voor gekozen had. Maar wel zijn keuze respecteert en dat jullie er samen er het beste van gaan maken, samen fijne ouders blijven voor de kinderen.
.