Zakgeld wel/niet verhogen?

Och

Mijn oudste kreeg vanaf 12 jaar zak- en kleedgeld in een, 62,50 per maand. Jongste (14) wil geen kleedgeld en ik ga het haar (nu nog niet) niet opdringen. Haar zakgeld is al een paar jaar 6 euro per maand wat ik op haar rekening stort. Daar doet ze eigenlijk nooit iets mee. Ze bewaart haar verjaardagsgeld en wat ze tussendoor wel eens krijgt, en daar komt ze het hele jaar mee rond.
Dus ik ben eigenlijk meer van zakgeld naar behoefte en overige omstandigheden.

tja

Lastig dit. Bedenk eerst eens waarom hij meer geld nodig heeft. Wat wil hij daarvan doen en vind jij dat echt nodig? Je zou een stukje op 'inflatie' kunnen gooien, je kunt niet als je 20 kinderen hebt er vanuit gaan dat de oudste hetzelfde kan kopen met zijn zakgeld als de jongste. Dat is met ons salaris ook zo.

Ik betaal enorm aan de studie van mijn oudste, mijn jongste verdiend zijn eigen geld en spaart alles op. Dat voelt heel vervelend en dat gaat om veel meer dan een paar euro zakgeld. Bedenk dat die situatie ook aan de hand had kunnen zijn (twee kinderen waarvan de een gaat studeren en de ander werkt al met 17 jaar.

Bespreek het eerst eens met jongste. Zeg dat je ziet dat hij niet uitkomt, vraag of hij daar zelf oplossingen voor weet? Mijn oudste gaf bijles via school aan een jongere leerling, was toch 5 euro per keer maar daar hoefde hij niet voor de deur uit. Verder heb je toch ook nog de vakanties? Daar 2 weken werken en je hebt weer een flinke aanvulling voor de rest van het jaar.

Gewoon geven

Waarom zouden de andere kinderen weten. Wat de jongste aan zakgeld krijgt dat wordt toch niet besproken? Geef hem gewoon die 5 euro meer en klaar.

Kinderen zijn niet gelijk

en dus kun je ze ook niet gelijk behandelen. Andere omstandigheden vragen andere methodes en afspraken. Als je het maar voor jezelf kunt verantwoorden op min of meer objectieve gronden vind ik dat je ook verschillende bedragen af kunt spreken.
Voor mij zou wel belangrijk zijn waar zoon het (extra) geld voor nodig heeft. Hier een vergelijkbare situatie. Oudste geeft niks uit, en had pas na de 18e verjaardag een bijbaantje. Tot die tijd betaalden wij zak- en kleedgeld. Vanaf 15 jaar was dat € 75 per maand, waarbij wij de winterjas en 1 paar schoenen per jaar financieren. Maar vanaf dat bijbaantje dragen wij niets meer bij. Oudste verdient meer dan genoeg, en omdat er niks uitgegeven wordt spaart die er flink. Jongste geeft graag geld uit, is dus met 15 gaan werken maar krijgt nog steeds die € 75 per maand. Jongste heeft een rijk sociaal leven, en daar gaat (veel) geld in zitten. Wij vinden het belangrijk dat daar ruimte voor is, ook al omdat in de groep veel kinderen met vrijgevige ouders zitten, en de paar minder bedeelden regelmatig vrijgehouden worden. Willen wij best aan bijdragen. Dus sec gezien is het misschien oneerlijk, dat oudste geen bijdrage van ons meer krijgt en jongste wel, maar wij hebben er, ook oudste niet, geen moeite mee.

Ik heb het een stuk ruimer dan mijn brussen, dus het is best wel eens voorgekomen dat mijn ouders iets betaalden voor mijn brussen (bijdrage aan een nieuwe auto of zo) die ik niet kreeg. Heb ik ook absoluut geen probleem mee. Ik ben blij voor mijn brussen dat onze ouders bij kunnen springen zodat zij net wat ruimer kunnen leven. Ik heb het niet nodig, wij hebben ons huis in een veel goedkopere tijd kunnen kopen en hebben dus veel lagere vaste lasten. Dat is geen verdienste van ons, wij hebben er niks voor hoeven doen, dus ik gun mijn brussen dat van harte en voel mezelf absoluut niet benadeeld.

Nou ja, lang antwoord voor gewoon kijken naar wat een kind nodig heeft en vooral niet te krampachtig doen. Ik zou er overigens wel open over zijn naar de oudste twee als je besluit zoon meer te geven. Misschien voelen ze zich al benadeeld omdat hij aan topsport doet en jullie wellicht ook al veel meer tijd aan hem besteden dan aan de oudsten...

Inderdaad verschillende opties

Grappig trouwens dat je geen klusjes kunt verzinnen, hier meer dan zat, pubers trekken hun neus ervoor op
(die hebben dus niet meer zakgeld nodig)

Je kunt jongste gewoon in natura meer geven, abbo's oid.
Wat vaker los geld toestoppen. Of gewoon verhogen. Ik denk dat ik dan de oudsten ook iets zou geven. (maar hoeft idd niet)

Toch baantje?

Ik zou eens kijken of het voor hem mogelijk is om zo'n 2 keer per maand op te passen. Als hij een beetje een makkelijk adres heeft kan hij die avonden voor een groot deel besteden aan zijn huiswerk en heeft er ongeveer €30 per maand bij.

Watervrouw

Misschien sta je er niet bij stil maar jongens worden niet snel aangenomen voor oppasbaantjes, veel te eng, stel je voor. Het zou nog kunnen als je iemand kent maar mijn oudste kwam gewoon niet aan de bak. Dan kun je nog beter bijles geven bij je thuis, hoef je ook de deur niet uit.

Werken.

Hij is 16 jaar, zit op school en doet aan topsport. Agenda is een keer vol. Misschien een vakantiebaantje maar ook dan zou ik het zakgeld wat ophogen.

Ophogen

Hier is het ook naar behoefte en dat is niet altijd hetzelfde.

Bedankt!

Ik zat wat vast met het vastgestelde zakgeld van 20 euro per maand. Terwijl wij normaal gesproken inderdaad aandacht/geld/tijd geven naar behoefte. En dingen niet op een weegschaal (willen) leggen. Raar dat ik dat nu wel deed.

Simpel dus: het zakgeld laten we zoals het is, en bij tijd en wijle draag ik wat ruimhartiger aan iets bij.
En ja, er zijn wel wat klusjes rondom huis te bedenken, maar voor de meeste dingen willen we eigenlijk geen geld geven, en daarnaast wil ik graag dat mijn zoon zijn rust kan pakken, hij heeft het echt al druk genoeg.

Dank voor het meedenken!

tering naar de nering

Fijn dat je een oplossing hebt gevonden waar je achter staat.

Ik wil graag uit persoonlijke ervaring nog iets toevoegen op de 'oudste had nooit meer nodig'.

Ik was ook zo'n kind dat nooit meer nodig had qua zakgeld. Dat kwam echter vooral omdat ik de tering naar de nering zette. Ik wilde bij wijze van wel 4 keer per maand gaan stappen maar omdat ik geld had voor 1x ging ik 1x en kwam ik met mijn geld uit. Het kwam me niet op om mijn hand bij mijn ouders op te houden. Net als ik nu niet bij mijn werkgever aanklop om meer geld omdat ik wensen heb die niet bij mijn budget passen.

Mijn jongere sibling riep wel dat hij geen geld had om een 2e keer uit gaan en kreeg daarop een zakgeldverhoging want hij had het 'nodig' en ik had het niet nodig gehad.

Nu, dik 25 jaar later, weet ik het nog en ervaar ik het nog altijd als oneerlijk. Het was niet zozeer dat ik het niet 'nodig' maar meer dat ik me aan de situatie aanpaste en niet was gaan muiten en mopperen. Het argument 'oudste had het niet nodig' zou ik dan ook met zeer veel zorgvuldigheid gebruiken.

Verschillen

Gevoeligheden rondom verschillen kun je niet altijd voorkomen, maar je leeft voor hoe je het zelf ziet en daar kunnen kinderen, soms pas veel later, ook respect voor opbrengen.

Omdat ik al heel vroeg de deur uit was en al vanaf mijn dertiende zelf mijn zakgeld verdiende met baantjes, heb ik me echt geen centimeter druk gemaakt of de rest nou veel of weinig geld kreeg zolang ze nog thuis waren. Onbesproken was het bij mij thuis toch dat het geld naar behoefte werd uitgegeven. En of er op dat moment schaarste was, blijkbaar als er net een huis gekocht was of zoiets, of er was meer beschikbaar. Jij gaat er over.

Kinderen kunnen over van alles gevoeligheden hebben of het idee hebben dat een ander voorgetrokken wordt. Is het niet geld, dan is het aandacht, of interesse of gedeelde hobbies of wat ook. In gunstige gevallen leer je daar persoonlijk mee om te gaan.

Verschil maken

Ik hield me ook nooit bezig met wie meer kreeg van mijn ouders - dat hing inderdaad van de situatie af. Mijn oudste broer kreeg zijn rijbewijs betaald maar tegen de tijd dat ik rijles wilde was mijn vader net zijn baan kwijt dus ik heb het zelf betaald. Prima - alleen was er tegen de tijd dat mijn zusje rijles nam weer wel geld en zij heeft het ook gekregen. Dat vond (en vind) ik niet helemaal eerlijk. Misschien had ik dat toen moeten zeggen. Maar ik heb me toen wel voorgenomen om mijn kinderen grotendeels hetzelfde te geven.

Wat ik doe

Is af en toe een envelopje aan alledrie (voor de vakantie, met Kerst). Dat geeft het behoeftig kind toch wat meer financiële ruimte. Zonder scheve gezichten te krijgen.

Ik ben namelijk wel echt voor ieder kind hetzelfde.

Triva heeft echter wel een punt. Middelste heeft een lange weg te gaan qua studeren. Dat ga ik niet compenseren. Qua studie krijgen wat ze nodig hebben.

Wat is eerlijk?

Ik had goedkope hobby's. Mijn zus dure. Mijn ouders gaven mij meer zakgeld om de dure lessen voor mijn zus te compenseren. Toen ze stopte met die hobby is het gelijk getrokken. Kleedgeld kregen we evenveel. Zo waren ze aan ons beide ongeveer evenveel "kwijt". Tot ik 18 werd en er in mijn tijd nog een behoorlijke aanvullende beurs was, vanaf dat moment moest ik zelf mijn broek ophouden qua zakgeld, kleding, vakanties, hobby's, kleine schoolartikelen etc. Studieboeken/collegegeld en rijbewijs werden ook na mijn 18e nog wel door mijn ouders betaald, ze vonden dat hun taak en bij opvoeding horen. Extraatjes met kerst, vakantie etc. kregen we beide evenveel. Ik vind het wel eerlijk zo. En hoop dat ook zo voor mijn eigen dochter te kunnen doen. Maar ik heb maar 1 kind, dus verschil tussen kinderen kan hier niet.

Ginny

"Triva heeft echter wel een punt. Middelste heeft een lange weg te gaan qua studeren. Dat ga ik niet compenseren. Qua studie krijgen wat ze nodig hebben."

Ik houd in mijn hoofd dat mijn oudste het collegegeld meer krijgt dan jongste. Boeken heeft jongste ook en verder ga ik niks bijhouden. We zitten in oktober dan op 4x bijna 2000 voorsprong. Oudste moet zijn master zelf betalen. Die 8000 krijgt jongste als het aan mij ligt links of rechtsom wel terug. Oudste mag hier tot en met zijn master inwonen daarna moet hij kostgeld betalen. Die leeftijd jongste dus ook.

(On)gelijk

Paperclip schreef

“Kinderen zijn niet gelijk en dus kun je ze ook niet gelijk behandelen”.

Waarom kan je ongelijken niet gelijk behandelen? Waarom zou de één recht hebben op meet zakgeld dan de ander? Zoals Hanna als schreef, dat kan ook als onrechtvaardig gevoeld worden. Dat is het, denk ik, ook. Zeker als het ene kind wat meer eisend is dan de ander.
Zou mooi zijn, jouw collega leurt/zeurt wat vaker bij de baas en krijgt daarom flink meer salaris dan jij voor het zelfde werk.

Fietsen

Weer een fiets gestolen. Nu bij zoon. Bij dochter heb ik vorig jaar twee keer een degelijke nieuwe fiets gekocht vanwege diefstal.
Die van zoon word een stuk goedkoper, want moet er ook uitzien als een oud barrel omdat hij er mee naar de stad rijdt en de societeit.
Niet eerlijk toch, maar eerlijk gezegd, zo gaat het nou eenmaal.
Dochter krijgt nog wat zakgeld, voor zoon is de studie al duur genoeg, die doet het verder met zijn studielening.

Tja, recht hebben op

Dat is al helemaal niet aan de orde natuurlijk, kinderen hebben naar mijn idee sowieso geen ‘recht op’ een bepaalde hoeveelheid (zak)geld van hun ouders.
Ik heb twee heel verschillende kinderen. De ene geeft niks uit, heeft daar ook totaal geen behoefte aan. Die heeft dus een flink bedrag op de rekening staan, onder andere gespaard van het kleed/zakgeld. En de andere geeft wel graag veel geld uit, spaart dus ook niet of nauwelijks. Heeft veel leuke uitstapjes met vrienden, waar wij af en toe aan bijdragen. Ik ga niet de oudste dan als alsnog (meer) toestoppen, op voorhand al. Maar oudste heeft wel een nieuwe laptop gekregen vooruitlopend op de vervolgopleiding. En dat is een duurder exemplaar geworden dan noodzakelijk, zodat er ook fijn games op kunnen worden gespeeld. Maar ik weeg dat dus niet tot op de cent nauwkeurig af. Naar behoefte, dus.
Wij, de kinderen en kleinkinderen, krijgen met Kerst altijd een envelop van mijn ouders. Dat is altijd voor iedereen hetzelfde bedrag. Maar zoals ik al zei, mijn ouders zouden er niet over piekeren, en ik zou het ook nooit vragen, als wij een nieuwe auto zouden willen. Mijn zus, die de eindjes wel aan elkaar kan knopen, maar geen enorme spaarrekening heeft, die krijgt een bijdrage voor haar auto. Die heeft ze nodig voor haar werk en die zou een enorme aanslag op hun budget zijn. Ik vind het alleen maar fijn voor haar dat mijn ouders bij kunnen springen, zodat ze ook nog een buffer aan kan houden. Ze leven verder behoorlijk zuinig, dus het is ook geen kwestie van bezuinigen/sparen.

Nou ja, ieder zijn eigen visie, en dit is de mijne. Zolang het allemaal besproken kan worden, en er geen haat en nijd door ontstaat lijkt mijn manier me prima werken.

(On)gelijk, Caesar

Hoe kijk jij dan aan tegen de opvoeding? Is jouw benadering van je kinderen ook altijd hetzelfde? Of kijk je dan toch meer naar wat ieder kind nodig heeft, qua aanpak? Ik denk het laatste. Doen wij ook. De een heeft meer begeleiding nodig dan de ander, en de ander moet wat strenger aangepakt worden met duidelijk afgebakende grenzen. Ik vind dat vergelijkbaar met de vraagstelling hierboven. Jij niet denk ik? En kun je dan uitleggen waarom dat anders zou zijn?

Paperclip

Het gaat in dit draadje overduidelijk ok zakgeld. Ik vind het oneerlijk om andere kinderen uit hetzelfde gezin andere hoeveelheden zakgeld te geven (op dezelfde leeftijd). Hanna heeft hier eerder mooi geïllustreerd wat een van de problemen hiervan is.
Voor de rest kan ik geen antwoord op je vragen geven, want daar zitten onjuiste aannames van jou in.

Recht op zakgeld

Paperclip, je schreeft:

“kinderen hebben naar mijn idee sowieso geen ‘recht op’ een bepaalde hoeveelheid (zak)geld van hun ouders.”

Ik weet niet precies hoe je dit bedoelt, maar ik vind dat kinderen wel recht hebben op zakgeld. Het is een belangrijk deel van de opvoeding: leren met geld omgaan.

Zakgeld

Ik kan ook geen reden bedenken waarom het ene kind meer zakgeld moet krijgen dan het andere kind. Zakgeld is een extraatje en geen eerste levensbehoefte. Ze krijgen hier dus gewoon hetzelfde.
Als er heel veel leeftijdsverschil tussen de kinderen zit kan ik me wel voorstellen dat de jongsten wat meer krijgen dan de oudsten op dezelfde leeftijd vanwege de inflatie.

Dat is toch wat anders dan als het gaat om zaken die weliswaar geld kosten maar waarvan de waarde niet perse alleen in dat geld zit zoals opleidingen en zo.
Het ene kind heeft ook duurdere hobbies dan de ander. Het is dan wel zo dat als het kind met een goedkopere hobby er nog een andere sport bij wil doen dat eerder zou mogen dan het kind met een duurdere hobby.
Maar als de een zielsgelukkig is op de scouting en niks anders wil terwijl de ander wil paardrijden en piano spelen dan ga ik dat niet compenseren. Maar als later beide kinderen nog iets anders willen en daar is niet genoeg geld voor dat gaat het kind op scouting voor. Dat kan je dan ook prima uitleggen.

Opleiding moeten we nog zien. Ik ga wel bijhouden hoeveel ik aan elk kind uitgeef. Ik weet ook nog niet hoe het gaat lopen. De oudste twee gaan aan de universiteit studeren en de derde mbo in eerste instantie. Althans dat is nu de bedoeling maar dat kan nog veranderen.

Wat is dan het verschil

tussen bijdragen aan opleiding en zakgeld geven? Alleen dat het minder zichtbaar is wat er precies naar elk kind gaat, lijkt mij. Dan is de oplossing simpel: je draagt minder zichtbaar wat extra bij.
Blijkbaar is onze aanpak niet mainstream. Op papier tenminste. In de praktijk lijkt me dat niemand een excelsheet bijhoudt van de uitgaven per kind zodat er indien noodzakelijk gecompenseerd kan worden.
Nog een praktijkvoorbeeld: de kinderen zitten op verschillende scholen, die andere reizen aanbieden. Dat houdt ook een flink prijsverschil in. Moet ik dan het ene kind extra zakgeld mee gaan geven? Of het andere kind een deel zelf laten betalen? Wij betalen gewoon voor beide kinderen de reis, en zelf betalen ze het zakgeld. Eentje is opgestroomd, die mag zelfs voor de tweede keer. En dat is ook nog de dure school, dus die boft dubbel. Tja, soms heeft de een mazzel en soms de ander.

Toelage

Geen zakgeld. Je geeft de een een extra sporttoelage, de ander een sociale toelage. Gewoon een ander labeltje eraan hangen en de zaak is opgelost.

Verschil

Voor mij zit er wel verschil tussen dingen die wat extra's zijn zoals zakgeld en zaken die noodzakelijk zijn zoals een opleiding.
Plus dat doordat het een vast bedrag is per week het verschil wel heel duidelijk zou zijn.
Veel duidelijker dan bij het verschil tussen ponyrijden en scouting als hobby (als dat is wat ze het liefst doen), zeker bij jongere kinderen die dat verschil qua prijs niet eens weten.

En het hangt er natuurlijk ook vanaf hoeveel geld er beschikbaar is. Zeker bij schaarste zou ik wel gelijk verdelen.
Dus reizen op de middelbare school. Allebei dezelfde bijdrage. Is de ene reis veel duurder dan de ander dan inderdaad zelf bijdragen (of niet gaan). Zelfde bedrag voor hobbies waardoor de een 1 dure sport kan doen en de ander 2 goedkope (bijvoorbeeld).
Maar als er genoeg geld is dan inderdaad voor allebei gewoon betalen.

Maar helemaal gelijk lukt inderdaad niet. Ik hou wel in de gaten dat wat de een krijgt de ander ook zou moeten kunnen krijgen. Dus als de een een master in het buitenland wil doen dan moeten de anderen dat ook kunnen doen als ze dat zouden willen. Ik zou niet voor mijn zoon wel die master betalen en voor mijn dochter niet. Maar als zoon niet zou willen en dochter wel zou willen dan zou ik bijvoorbeeld wel voor dochter betalen (als ik dat zou kunnen). Het is best lastig inderdaad. Zeker naar mate ze ouder worden.

School

Dat vind ik wel raar, per se hetzelfde willen geven bij school- en reiskosten. De ene school is nu eenmaal veel duurder dan de andere (hier was schoolgeld voor oudste ca 450 euro per jaar, 6 jaar lang, voor jongste 130, 4 jaar, plus misschien 2 jaar havo). De een deed judo voor weinig, de ander rijdt paard. De muzieklessen waren een rib uit mijn lijf, maar de ander heeft er niets mee.

Dat vind ik ook Phryne

Maar ieder doet het op zijn eigen manier.

Als je het maar kunt uitleggen. Aan je kinderen, maar vooral aan jezelf.