Wel of geen melding maken
Ik heb laatst ergens een feestje gehad en verbaasde me wederom over het smerige huishouden. Niet zomaar een beetje vies, gewoon echt adembenemend ranzig.
Zodra je binnenkomt wordt je overvallen door de stank van kattenpis, zo erg dat je adem gewoon ff stokt.
De vloer is smerig, overal liggen kruimels en andere viezigheid. De moeder is praktisch alle dagen thuis, dus het is geen kwestie van tijd tekort. Kind is inmiddels 4, kan niet praten alleen een soort van oerwoud geluiden maken en af en toe haal je er iets van een woord uit. De vader werkt zich een slag in de rondte. Kind loopt nog in een luier, krijgt geen zindelijkheid training en zag er zeer onverzorgd uit.
Het is daar altijd wel viezigheid geweest, maar het lijkt steeds extremer te worden. We waren met zijn allen eigenlijk best wel overdonderd en willen het eigenlijk melden in belang van het kind.
Heb net gekeken bij veilig thuis, maar zij lijken voornamelijk over mishandeling en geweld te gaan.
Vind het zo sneu voor dit jochie.
Flanagan schreef op 06-09-2022 om 19:34:
Als de vader zich een slag in de rondte werkt, is hij dan niet de persoon die je het beste kan benaderen in de vraag hoe als familie elkaar te helpen? ( Eigen kracht?) Is die insteek niet meer vertrouwd dan een vreemde over de vloer die observeert en noteert.
Een plan van aanpak vóór kind straks naar basisschool moet en school vragen gaan stellen?
Nee vader heeft niks te vertellen thuis en is een beetje apart. Hij praat niet als wij er zijn. Heb hem ooit eens meegenomen op vakantie, dat waren de langste twee weken ooit.. vond alles prima, alles best er werd heel weinig gesproken maar tegen vreemden praat hij ronduit.
Maar als zelfs vader niets aan die vuiligheid doet, dan is het eind zoek. Hij is zelf ook redelijk onverzorgd. Maar mama zelf ziet er altijd prima gekapt en opgemaakt uit.
Suuus schreef op 06-09-2022 om 19:36:
[..]
Nee ik bedoel dat de instantie geen diagnose heeft gesteld. Jij zegt vervolgens dat de instantie faalt. Dat vind ik nogal kort door de bocht
Nee dan bedoel ik niet met een diagnose stellen, maar met op tijd ingrijpen.
Goed dat je VT hebt gemaild, hopelijk kunnen zij extra ondersteuning regelen voor het gezin.
alhambra schreef op 06-09-2022 om 19:57:
Kan het ventje misschien af en toe een weekendje bij familieleden verblijven?
Eerlijk.. Nee dat kan niet.
Hij is echt onhandelbaar. Kan zich niet uiten en luisterd niet. Hij zou het hele huis slopen. Alle deuren en ramen moeten op slot en je moet werkelijk alles opbergen.
En we hebben alleen kunnen helpen door aan te kaarten dat ze echt hulp moeten zoeken voordat hij naar school gaat, wij hebben hier geen ervaring mee.
Mijn moeder heeft al eens aangeboden te helpen in huis, maar dat was niet nodig volgens haar. Ze steeds echt haar kop in hef zand en mijn broertje durft niet tegen haarnin te gaan.
Ai je schoonzus dus? Ik zou het dan toch bij je broer blijven aankaarten.
Heeft je broer een diagnose?
Battle-Royale schreef op 06-09-2022 om 20:45:
Ai je schoonzus dus? Ik zou het dan toch bij je broer blijven aankaarten.
ja inderdaad, wat is de rol van je broer hier in? Hij is ook verantwoordelijk voor het kind
Bijtje82 schreef op 06-09-2022 om 20:19:
[..]
Nee vader heeft niks te vertellen thuis en is een beetje apart. Hij praat niet als wij er zijn. Heb hem ooit eens meegenomen op vakantie, dat waren de langste twee weken ooit.. vond alles prima, alles best er werd heel weinig gesproken maar tegen vreemden praat hij ronduit.
Maar als zelfs vader niets aan die vuiligheid doet, dan is het eind zoek. Hij is zelf ook redelijk onverzorgd. Maar mama zelf ziet er altijd prima gekapt en opgemaakt uit.
Dat is heel vreemd!
Bijtje, ik ken de situatie natuurlijk niet maar je zou je eens in kunnen lezen over TOS. Mijn zoon heeft een tos ( taalontwikkelingsstoornis) en alles wat jij benoemt komt vaak bij een kind met tos voor. De gevolgen zijn gelijk aan autisme. Inmiddels ben ik er in gespecialiseerd en het is vrij onbekend. Natuurlijk is dit niet om een diagnose te stellen maar misschien komt er meer helderheid.
Her boek van Heleen Gorter -Vechten voor mijn kind met een tos geeft je misschien ook herkenning. Laat zindelijke, verwerking van informatie gaat anders, schreeuwen, andere communicatie, onhandelbaar...
Allemaal alarmpunten waarvan mijn antennes uit gaan. Natuurlijk is de thuis situatie niet optimaal maar misschien heeft moeder/ vader ook kenmerken.
Je kunt beginnen met hulp blijven aanbieden en samen te kijken naar ondersteuning. Ben vooral heel liefdevol. Ik vermoed dat het heel zwaar is voor hun en begeleiding nodig hebben. En voor jou is het ook hartverscheurend hen steeds zo te zien.
Heel zorgelijk en zeker een melding waard. Dit klinkt als ernstige verwaarlozing. Het kan trouwens zomaar zijn dat het kind niks mankeert behalve een volkomen gebrek aan opvoeding en aandacht. Maar heeft daardoor wel een enorme achterstand. Deze kleuter functioneert op het niveau van een baby/dreumes en de ouders zien het probleem niet?!
Jij hebt kinderen van dezelfde leeftijd, iets ouder. Zien zij echt niet het verschil?
Veel mensen die zo vervuild leven ontvangen nooit bezoek. Omdat ze weten dat het niet normaal is en zich ervoor schamen. Deze mensen denken blijkbaar dat het normaal is.
Goed dat je VT een mail hebt gestuurd. In het belang van het kind. Want dit is geen gezonde omgeving voor een kind. Mishandeling is niet alleen geweld, maar ook het onthouden van zorg en het onthouden van ontwikkelingskansen.
Gaan deze mensen wel met hun kind naar het CB? Want daar zou dat dan toch ook op moeten vallen dat er iets heel erg niet goed gaat met de ontwikkeling.
alhambra schreef op 06-09-2022 om 21:01:
Heeft je broer een diagnose?
Nee.
Battle-Royale schreef op 06-09-2022 om 20:45:
Ai je schoonzus dus? Ik zou het dan toch bij je broer blijven aankaarten.
Daar komt het ook niet binnen. We hebben ook niet echt heel veel contact. Kom daar 3x per jaar voor een verjaardag.
miss1984 schreef op 06-09-2022 om 22:30:
Bijtje, ik ken de situatie natuurlijk niet maar je zou je eens in kunnen lezen over TOS. Mijn zoon heeft een tos ( taalontwikkelingsstoornis) en alles wat jij benoemt komt vaak bij een kind met tos voor. De gevolgen zijn gelijk aan autisme. Inmiddels ben ik er in gespecialiseerd en het is vrij onbekend. Natuurlijk is dit niet om een diagnose te stellen maar misschien komt er meer helderheid.
Her boek van Heleen Gorter -Vechten voor mijn kind met een tos geeft je misschien ook herkenning. Laat zindelijke, verwerking van informatie gaat anders, schreeuwen, andere communicatie, onhandelbaar...
Allemaal alarmpunten waarvan mijn antennes uit gaan. Natuurlijk is de thuis situatie niet optimaal maar misschien heeft moeder/ vader ook kenmerken.
Je kunt beginnen met hulp blijven aanbieden en samen te kijken naar ondersteuning. Ben vooral heel liefdevol. Ik vermoed dat het heel zwaar is voor hun en begeleiding nodig hebben. En voor jou is het ook hartverscheurend hen steeds zo te zien.
Nee dat is het niet. Het kind leert woordjes van Engelstalige kinderfilmpjes. Moeder praat ook amper met hem, alles gaat via de tv. Ze hebben hun al opgedragen om Nederlands met hem te praten, maar moeder blijft stug engelse woorden gebruiken. Het is prima hoor om.je kind tweetalig op te willen voeden, maar dan moet je zelf.ook met het kind praten. Hij had zich allang verstaanbaar moeten kunnen maken. Het praten is dan nog tot daaraan toe. Hij speelt ook niet met de andere leeftijdsgenootjes die op visite zijn en maakt gewoon met niemand contact. Dat vind ik echt zorgelijk.
MamaE schreef op 06-09-2022 om 22:42:
Heel zorgelijk en zeker een melding waard. Dit klinkt als ernstige verwaarlozing. Het kan trouwens zomaar zijn dat het kind niks mankeert behalve een volkomen gebrek aan opvoeding en aandacht. Maar heeft daardoor wel een enorme achterstand. Deze kleuter functioneert op het niveau van een baby/dreumes en de ouders zien het probleem niet?!
Jij hebt kinderen van dezelfde leeftijd, iets ouder. Zien zij echt niet het verschil?
Veel mensen die zo vervuild leven ontvangen nooit bezoek. Omdat ze weten dat het niet normaal is en zich ervoor schamen. Deze mensen denken blijkbaar dat het normaal is.
Goed dat je VT een mail hebt gestuurd. In het belang van het kind. Want dit is geen gezonde omgeving voor een kind. Mishandeling is niet alleen geweld, maar ook het onthouden van zorg en het onthouden van ontwikkelingskansen.
Gaan deze mensen wel met hun kind naar het CB? Want daar zou dat dan toch ook op moeten vallen dat er iets heel erg niet goed gaat met de ontwikkeling.
Ik vergelijk mijn kinderen nooit zomaar met anderen. Die zijn allemaal taalkundig heel vaardig, maar ik weet best hoe de woordenschat van een vierjarige hoort te zijn. Mijn vierjarige kletst je oren van de kop, dat verwacht ik niet van ieder andere 4 jarige. Maar ze moeten op zijn minst verstaanbare volzinnen kunnen maken.
En ja ze gaan wel naar het CB. Zeggen ze, ik kan dat natuurlijk niet controleren. Maar zij zegt dat er volgens het CB niks aan de hand is. Dat kan ik gewoon niet geloven dat een CB dat zegt.
Mijn jongste kreeg een eind keuring zeg maar. Ogentest etc. Dat zou hij nooit kunnen.
Het kind leert zo te lezen dus niet om contact te maken, wordt de hele dag voor een scherm geplempt en er wordt niet tegen hem gepraat. Daar zit een groot probleem.
Engels praten met je kind kan prima, maar dan moet je het zelf wel (near) native spreken. Mijn zus en zwager praten thuis ook Engels met hun kinderen terwijl ze beide Nederlands zijn. Ze spreken het wel echt goed en praten ook mét en tegen hun kinderen. Hoewel het mijn keuze niet is, is er in beginsel niks mis mee.
Kinderen leren niet uit zichzelf praten. Praten is een manier van communiceren. Dit kind communiceert helemaal niet en blijkbaar zijn ouders ook niet met hem.
Ik vind het echt zielig. Dit klinkt waarschijnlijk heel hard, maar voor dit soort mensen is jeugdzorg uitgevonden want deze ouders en vooral dit kind hebben echt hulp nodig.
Dat alles afgesloten moet worden, je nergens met je kind kan komen, je kind nergens welkom is vanwege ernstige gedragsproblemen. Op een gegeven moment kun je toch niet meer ontkennen dat er iets aan de hand is?
