Wat zouden jullie doen? (opa scheldt kleinkind uit)
Wat zouden jullie doen bij de volgende situatie: ik loop door de drukke binnenstad. ik hoor op een gegeven moment een zware luide mannenstem maar zie nog niets. Een meter of twintig verder zie ik een opa en een oma met twee kleinkinderen. Meisje en oma staan er zo'n beetje bij. Opa is tegen kleinzoon van een jaar of zes zeven heel hard aan het schreeuwen dat het een rotjoch is omdat hij steeds om iets vraagt en dat hij gvd nooit meer mee mag. Ik sta een paar minuten stil, het gaat maar door. Het kind is helemaal in een gedoken, kruipt zowat de muur in waar tegen hij staat. Heel zielig en opa ging maar door. Ik wist even niet wat te doen.
Ik loop een meter verder, ze passeren me en opa schreeuwt maar door tegen het jochie. Kind sjokt met gebogen hoofd naast ze terwijl hij de wind dus al zeker vijf minuten de wind van voren krijgt. Op het moment dat ze me passeren, flap ik er ineens tegen opa: "ja nu weet hij het wel denk ik".
Nou ja opa natuurlijk tegen mij tekeer gaan dat ik me nergen mee te bemoeien heb. 'ja dat doe ik dus wel', zei ik. Oma begon dat ze 30 jaar in het onderwijs heeft gezeten waarop ik aangaf dat ze misschien eens naar de lichaamstaal van het jochie konden kijken: helemaal ineengedoken en beschaamd. Opa begon weer over bemoeien waarop ik zei dat ik het zo weer zou doen. Toen moest ik linksaf naar mijn huis en ze pruttelden nog lang door.
Ik had het eruit geflapt, ik kon het niet aanzien. Ik weet niet of het wijsheid was, kind zal ongetwijfeld irritant gedaan hebben maar de overmacht van opa was te groot. Ik was ergens blij dat de aandacht verlegd was naar vervelende vrouwen die zich met de opvoeding bemoeien. wat hadden jullie gedaan?
Peiling
Iets zeggen of niet?
Maximaal 2 antwoorden.
Rock schreef op 16-07-2022 om 21:49:
Ik heb een tijdje geleden een vrouw aangesproken die haar kind heel ruw bij de arm pakte en liep te snauwen in de supermarkt.
Ze stond in een andere rij en mensen keken maar niemand zei wat. Ze ging ook maar door tegen dat kind.
Ik werd zo pissig dat ik riep dat als ze een beetje kloten had ze mij even zo bij m'n arm moest pakken in plaats van dat weerloze kind. Kijken of ze dan nog zo flink was.
Dat ze zich moest schamen en even naar de ogen van dat jongetje moest kijken, of hij er gelukkig uitzag.
En tegen de rest van de rijen heb ik geroepen dat ze zich ook moeten schamen omdat ze stonden te kijken en hun mond hielden..
Die vrouw stond me met open mond aan te kijken en toen keek ze naar dat kind.
Ik ben kwaad de winkel uit gelopen nadat ik betaald had en buiten bij m'n fiets zag ik haar later dat ze dat kind aan het omhelzen was.
Ik bemoei me wel met dingen, alleen minder als ik met mijn zoon ben.
Als iemand dan wel tekeer gaat is hij er in elk geval geen getuige van.
Nou, ik pak mijn kinderen ook wel eens wat ruwer vast. Sleep ze niet rond ofzo, maar laat wel even merken dat hun gedrag op dat moment echt niet kan. Kortstondige reprimande. Tenzij zij ze echt door de winkel sleept of aan die arm door elkaar schudt, vind ik een kind even wat steviger beetpakken niet zo schokkend. Niet alles is op te lossen met aai over de bol, foei nu niet meer doen he!
Soms is een kort schrik moment een betere waarschuwing dat het gedrag niet acceptabel is.
Rock schreef op 16-07-2022 om 21:49:
Ik heb een tijdje geleden een vrouw aangesproken die haar kind heel ruw bij de arm pakte en liep te snauwen in de supermarkt.
Ze stond in een andere rij en mensen keken maar niemand zei wat. Ze ging ook maar door tegen dat kind.
Ik werd zo pissig dat ik riep dat als ze een beetje kloten had ze mij even zo bij m'n arm moest pakken in plaats van dat weerloze kind. Kijken of ze dan nog zo flink was.
Dat ze zich moest schamen en even naar de ogen van dat jongetje moest kijken, of hij er gelukkig uitzag.
En tegen de rest van de rijen heb ik geroepen dat ze zich ook moeten schamen omdat ze stonden te kijken en hun mond hielden..
Die vrouw stond me met open mond aan te kijken en toen keek ze naar dat kind.
Ik ben kwaad de winkel uit gelopen nadat ik betaald had en buiten bij m'n fiets zag ik haar later dat ze dat kind aan het omhelzen was.
Ik bemoei me wel met dingen, alleen minder als ik met mijn zoon ben.
Als iemand dan wel tekeer gaat is hij er in elk geval geen getuige van.
Sorry, maar dan zou ik over jou gedacht hebben dat je net zo'n aso bent als die vrouw die tekeer gaat tegen haar kind.
je kunt je er ook op een andere manier tegenaan bemoeien, door simpel en vriendelijk te vragen of alles oké is/goed gaat/je kunt helpen.
Soms is het net voldoende om de angel er uit te halen.
Rock schreef op 16-07-2022 om 21:49:
Ik heb een tijdje geleden een vrouw aangesproken die haar kind heel ruw bij de arm pakte en liep te snauwen in de supermarkt.
Ze stond in een andere rij en mensen keken maar niemand zei wat. Ze ging ook maar door tegen dat kind.
Ik werd zo pissig dat ik riep dat als ze een beetje kloten had ze mij even zo bij m'n arm moest pakken in plaats van dat weerloze kind. Kijken of ze dan nog zo flink was.
Dat ze zich moest schamen en even naar de ogen van dat jongetje moest kijken, of hij er gelukkig uitzag.
En tegen de rest van de rijen heb ik geroepen dat ze zich ook moeten schamen omdat ze stonden te kijken en hun mond hielden..
Die vrouw stond me met open mond aan te kijken en toen keek ze naar dat kind.
Ik ben kwaad de winkel uit gelopen nadat ik betaald had en buiten bij m'n fiets zag ik haar later dat ze dat kind aan het omhelzen was.
Ik bemoei me wel met dingen, alleen minder als ik met mijn zoon ben.
Als iemand dan wel tekeer gaat is hij er in elk geval geen getuige van.
Waarschijnlijk omdat dat kind zich de pleuris schrok van die rare man/vrouw die zomaar aan het schreeuwen was in de supermarkt. Echt hoe verzin je het?
Ja daar zou ik wat van zeggen. En aan de situatie zou liggen wat ik precies zou zeggen. Het kan zijn dat ik vraag of het lukt, of ik hulp kan geven. Maar kan ook boosheid van mij uit zijn. Dat ligt aan de manier waarop het verloopt. Maar ik zou naar kind het signaal af willen geven dat het niet aan hem/haar ligt en dat er volwassenen zijn die voor het kind opkomen. Dat alle volwassenen hun hoofd wegdraaien op zo'n moment, is misschien nóg wel pijnlijker en eenzamer dan de situatie op zich.
Ik weet niet of ik er wat van had durven zeggen. Ik zou er eerder nog wat van zeggen als ik zag dat het kind iets kleins en onbenullig uithaalde en dan vol uit de zak kreeg terwijl bijvoorbeeld een korte (stevige) waarschuwing ook zal volstaan.
Toch zal ik eerlijk zijn en zeker niet met zekerheid kunnen vertellen of ik had ingegrepen, zeker niet met jongere ouders, voor je het weet zit jij midden in de stijd
Verdiend het de schoonheidsprijs, nee.
Ik denk niet dat ik ze in deze situatie had aangesproken.
Misschien komt het (deels) ook omdat ik geen kinderen heb.
Het was geen 'stop met zeuren' greep bij de arm, zoals elk kind wel eens krijgt als hij irritant doet.
Het was niet normaal hoe die vrouw tekeer ging en ik was niet de enige die dat vond want de rijen van twee kassa's stonden naar die vrouw te kijken. En dat jongetje zag er heel aangeslagen uit.
Heel vernederend hoe die vrouw deed.
Als je jezelf mans genoeg vind om een jong kind zo aan te pakken kan je ook wel van je af bijten tegen een volwassen vrouw lijkt me zo.
Rock schreef op 16-07-2022 om 22:52:
Het was geen 'stop met zeuren' greep bij de arm, zoals elk kind wel eens krijgt als hij irritant doet.
Het was niet normaal hoe die vrouw tekeer ging en ik was niet de enige die dat vond want de rijen van twee kassa's stonden naar die vrouw te kijken. En dat jongetje zag er heel aangeslagen uit.
Heel vernederend hoe die vrouw deed.
Als je jezelf mans genoeg vind om een jong kind zo aan te pakken kan je ook wel van je af bijten tegen een volwassen vrouw lijkt me zo.
Maar vanwaar die behoefte om je ermee te bemoeien op deze manier? Bemoei je je vaker met opvoeding van kinderen die niet van jou zijn?
Het blijft natuurlijk een momentopname.Toch ben ik het eens met de uitspraak "It takes a village to raise a child" Het is dansen op het vinkentouw maar altijd wegkijken is ook niet goed net zoals te snel ingrijpen.
alhambra schreef op 16-07-2022 om 23:01:
Het blijft natuurlijk een momentopname.Toch ben ik het eens met de uitspraak "It takes a village to raise a child" Het is dansen op het vinkentouw maar altijd wegkijken is ook niet goed net zoals te snel ingrijpen.
Als ik niet weet wat eraan vooraf is gegaan of wat de situatie is en moeder en kind wildvreemden zijn kijk ik hooguit afkeurend maar ik heb geen zin om andere ouders op te voeden. Ik ga er ook niet vanuit dat het iets uithaalt.
Ik was donderdag in de orchideenhoeve en daar was ook een school uitje.
Een van de begeleidsters had een groepje met wat onstuimige jongens met selectief gehoor. Nu moet ik zeggen dat die meid ook wel een behoorlijk muurbloempje was hoor. Drie van die apen gingen er vandoor, waren een beetje aan het muiten. Zij probeerde ze met haar engelenstemmetje in toom te houden, zonder resultaat. Nu moet ik ook wel zeggen dat haar stemfrequentie zo hoog was dat het bijna alleen hoorbaar was voor honden. 😅
Vervolgens Schoten ze langs me heen, lopen bijna mijn 4 jarige omver.
Ik kijk gewoon met mijn standaard boze hoofd, die net zo goed mijn blije hoofd kan zijn en zeg jongens gedraag je eens een beetje!
Ja mevrouw! 🙄
En die begeleidster keek me aan alsof ik moeder Maria in levende lijve was😂
Ik moest lachen.
Dus ja, soms mag je je best ergens mee bemoeien. Zorg alleen wel dat je het op de juiste manier doet en niet ook gaat staan schreeuwen.
Battle-Royale schreef op 16-07-2022 om 22:54:
[..]
Maar vanwaar die behoefte om je ermee te bemoeien op deze manier? Bemoei je je vaker met opvoeding van kinderen die niet van jou zijn?
Bemoeien noem jij dat. Ik zie het als opkomen voor een kind die dat zelf niet kan. En iemand terechtwijzen op asociaal gedrag zou normaler moeten zijn dan bang moeten zijn voor een reactie. Al begrijp ik best dat mensen dit niet durven! Maar als je als volwassene een andere volwassene niet durft aan te spreken, wat moet er dan door dat hoofdje van zo'n knulletje gaan? Mijn hart huilt op zo'n moment. En dan wil ik me er inderdaad mee 'bemoeien', al zie ik dat dus anders.
De context blijft het ding waar je niet van op de hoogte bent. Zodra volwassenen ruw worden is het de vraag waar de grens ligt en hoe lang dat mag duren.
Ja ik vind wel dat als het op de openbare weg of in gelegenheid gebeurt waar andere getuige zijn dat mensen iets kunnen durven zeggen. Kinderen die vaker met deze situatie te dealen hebben dat volwassenen wegkijken krijgen een beeld dat het normaal is.
Hoe vaak hoor je niet dat kinderen die er echt te vaak slecht vanaf komen later zeggen, ik dacht dat het bij iedereen thuis zo ging. Dus als een ander het wel opvalt maar niemand het durft, laat iedereen het gebeuren. Deze opa zegt toch dat hij het zelf wel zal weten. Dus het jochie weet dat jij dat niet gaat veranderen. Maar wel dat wat je wel ziet niet in orde lijkt. En veel meer kun je ook niet in de geschetste situatie.
Apiejapie schreef op 16-07-2022 om 23:53:
[..]
Bemoeien noem jij dat. Ik zie het als opkomen voor een kind die dat zelf niet kan. En iemand terechtwijzen op asociaal gedrag zou normaler moeten zijn dan bang moeten zijn voor een reactie. Al begrijp ik best dat mensen dit niet durven! Maar als je als volwassene een andere volwassene niet durft aan te spreken, wat moet er dan door dat hoofdje van zo'n knulletje gaan? Mijn hart huilt op zo'n moment. En dan wil ik me er inderdaad mee 'bemoeien', al zie ik dat dus anders.
Ja ik heb dat gewoon niet zo denk ik en zeker niet als ik niet weet wat er gebeurd is en de mensen in kwestie niet ken, mijn taak is om mn eigen kind op te voeden, ik voel geen nood om mezelf ook met de opvoeding van vreemde kinderen te moeien.
Goed gedaan Lexus, hopelijk heeft dat kind nu een signaal dat het niet door de beugel kan wat opa doet.
Ik heb ook een keer een opmerking gemaakt tegen een moeder die een kind met haar hoge hak hard schopte in zijn kont. Ik zei slechts tegen mijn eigen gezelschap “nou ja zeg, die schopt een kind dat dóe je toch niet!?” en kreeg zelf wat verbale vuilnis over me uitgestort waaronder “wacht maar tot je zelf kinderen hebt”.
Tssssk ik had allang een tweeling en later kwamen we schopgraag weer tegen in het park waar we waren en ze zag mij met mijn kinderen maar ze keerde om en liep weg. Ik had best nog eens met haar willen praten. Na al die jaren weet ik nog hoe geschokt ik was. Als je dat al ‘normaal’ vindt in het openbaar wat gebeurt er dan achter gesloten deuren?
Waar ik niets van snap, zijn reacties in de trant dat het kind ‘het wel verdiend zal hebben’. Zoiets verdient een kind nooit! Of dat mijn kinderen wel ‘makkelijk’ zouden zijn. Wéér de ‘schuld’ bij het kind leggen, is dat, voor je eigen gedrag als volwassen opvoeder.
Ik hoop echt dat mensen die hier meelezen en die de pan uitflippen tegen hun kind, hulp gaan zoeken bij de opvoeding. Je kunt echt op een andere manier grenzen stellen. Ik heb serieus de vraag gehad of mijn kinderen dan alles mochten, net alsof er geen andere manier is dan slaan of kleineren. Ik denk ook echt dat die mensen geen andere manier kennen en dat is te verhelpen maar dan moeten ze wel eerst erkennen dat ze gebrek aan opvoedingsmethodiek hebben en zien dat hun bloedeigen kind eronder lijdt.
Dat was het verweer van schopgraag: “ja maar het is mijn eigen kind” en ik antwoordde: “des te erger”....
