Wat zou jij doen? (kind van 7 alleen)

Pardon?

"Het feit dat de moeder eerdere pogingen om hierover met jou te praten afkapte, versterkt jouw (en mijn) onrust nog meer." Zo'n zin griezelt me nu tegemoet. Als die moeder een gesprek afkapt kan dat 100.000 redenen hebben. Misschien vindt ze de startster van dit draadje wel niet aardig. Of de twijfels worden op een manier gebracht die haar niet aanstaat. Of ze wordt al heel veel gevraagd naar haar arrangementen en is dat zat. En zo kan ik nog uren doorgaan met redenen verzinnen om niet op vragen in te willen gaan. Dat is het probleem met dit soort zaken. Je zit eenmaal in een bepaalde richting te denken en alle volgende gegevens worden in dat licht beoordeeld. We zien dat Xsara doen, die gaat ervan uit dat er a. wel iets aan de hand zal zijn, b. dat daar iets mee moet en wat zien we? Hup, een weigering om vragen van een vriendin te beantwoorden wordt moeiteloos ingepast in een traject waarbij er van alles ingeschakeld wordt, nog steeds zonder dat duidelijk is of er wel echt iets is.
En dat is dus ook mijn bezwaar tegen de werkwijze van allerlei 'hulpverleners' zoals politie en jeugdzorg. Waar ik wel degelijk ervaring mee heb, maar dat is een ander verhaal. Vragen daarover ga ik hier op het forum niet beantwoorden. Wil iemand dus zo goed zijn om school te alarmeren en jeugdzorg om advies te vragen? Want ik weiger gegevens te verstrekken terwijl daar wel om gevraagd wordt. brrrrrr
Ik blijf erbij: probeer nou eerst nog eens te kijken hoe de moeder zelf denkt over hoe ze het heeft geregeld. Door het op een open manier na te vragen, dus niet zo dat ze bij voorbaat al door heeft dat jij het nooit zo zou doen. Wie weet wat dat oplevert. Kun je daarna altijd nog verder zien.
groet,

Eng draadje zeg...

Doe je het niet zoals de gemiddelde moeder uit dit draadje zou je volgens hen jeugdzorg op je nek moeten krijgen. Brrrrr....
CC, alsjeblieft, laat het. Deze moeder heeft een vorm gevonden met haar kind die wellicht anders is dan jij het zou doen, nou en? En je schrijft dat je vorig jaar tussen de middag het kind opving, en nu niet meer. Misschien vond het kind het bij jou wel vreselijk, en heeft moeder besloten om ermee te stoppen maar wil ze jou niet voor het hoofd stoten. Ik zou er vroeger niet aan hebben moeten denken om te moeten overblijven. Heerlijk vond ik het thuis, alleen.
Ik word helemaal iebelig van dit soort draadjes.

Ongevraagde bemoeienis

Brrrr ik griezel van het idee dat een "vriendin" achter mijn rug om met een andere "vriendin" mijn manier van omgaan met mijn kinderen zou bespreken. (en je dan evt nog jeugdzorg op je dak sturen)

Ik ben het volledig eens met Jose en Mirreke. Die bemoeienis buiten de moeder en dochter om vind ik eng.

Maar weet CC waarom haar vriendin het zo heeft geregeld? Als je je echt zorgen maakt en je bent een echte vriendin dan bespreek je dit met haar.

Blijkbaar heeft CC dat geprobeerd, maar werd de bemoeienis niet op prijs gesteld. Boodschap duidelijk: ik regel het op mijn manier, bemoei je er niet mee.

De vriendin van CC vindt haar manier van opvoeden misschien wel verkeerd en slecht voor de kinderen: Zo overbezorgd, elke minuut regelen en weten wat je kinderen doen: verstikkend. Hiermee maak je dat het kinderen worden die later nooit alleen kunnen zijn, die altijd afhankelijk zijn van anderen. (net zo genuanceerd als de conclusie dat sleutelkinderen uiteindelijk hangjongeren (of erger) worden).

Even dichter bij huis:
Mijn kind wilde met 8 jaar absoluut niet meer naar een oppas. Eke middags ging ze alleen naar huis. Voor noodgevallen kon ze terecht bij de buurvrouw of de moeder van een vriendinnetje dat in de buurt woonde.
Omdat ik het zo graag wilde (vond het zo ongezellig voor mijn dochter) is ze toen nog wel 1 jaar naar de overblijf gegaan. Maar na dat jaar smeekte ze of ze alleen naar huis mocht. Ze wilde graag rust zo af en toe en zelf kunnen kiezen of ze andere mensen wilde zien.

Mijn andere kind vond het heerlijk bij de oppas tot ze 11 was. Ieder zijn meug zou ik zeggen.
Sophie

School

Als school weet dat een kind altijd alleen is, dan zal school heus wel op een gegeven moment aan de bel trekken. Blijf jij nou vooral gewoon vriendin van je vriendin zonder je in dingen te mengen waar je alleen maar problemen mee kunt krijgen.

Biedt desnoods aan het kind eens per week mee te nemen, gewoon omdat het voor jouw kids ook gezelliger is.

3,50 per dag voor overblijf vind ik erg veel geld. Dat is 14 euro per week, daar kun je heel veel andere dingen mee doen. Lijkt me een beter idee om bij de school de kosten van overblijf in het algemeen eens aan te kaarten. Daar hebben meer ouders meteen wat aan!

Sophie

Ik kan niet zeggen dat ik jouw manier van schrijven erg waardeer.
Waarom zet je vriendin tussen aanhalingstekens?
Heb ik ergens gemeld dat ik BJZ op haar dak stuur?
Wat is de reden dat jij kunt denken dat ik overbezorgd ben? Ook een nare opmerking om te melden dat ik dus verstikkend ben.
Ik heb hier alleen maar om verschillende opties gevraagd en verschillende visies op dit verhaal, niet om jouw nergens op kunnen stavende beschuldigingen. over "ongevraagde bemoeienissen" gesproken.

Het was niet mijn bedoeling je te beledigen, mocht dat zo overgekomen zijn dan mijn excuses hierbij, maar ik probeerde mijn gevoelens bij dit draadje te uiten.

Even uitleg:
Ik heb vriendin tussen aanhalingstekens gezet omdat ik wilde aangeven hoe ik het zou voelen als mijn vriendin achter mijn rug om met een andere vriendin zou spreken over mijn manier van omgaan met mijn kinderen.
Ik vind dat een vriendin die daar twijfels over heeft dat met mij moet bespreken. Voor mij is het killing voor een vriendschap als er achter mijn rug over mij wordt gesproken. Heeft die vriendin haar twijfels uitgesproken en ik heb aangegeven dat ik nog steeds vind dat ik het op mijn eigen manier moet doen dan zou ik het beledigend vinden als die vriendin de mening heeft/houdt dat ik slecht voor mijn kind zorg.

Verder heb ik niet gezegd dat jij overbezorgd bent of verstikkend. Ik heb aangegeven dat dat een eventuele opvatting zou kunnen zijn van jouw vriendin (net zoals de opvatting dat jouw vriendin haar kind verwaarloosd) en dat het een net zo'n ongenuanceerde opvatting is als de opvatting dat alle sleutelkinderen slecht terecht zouden komen.

Ik erger me er aan dat onder het kopje bezorgdheid men wel commentaar mag leveren op anderen als ze te "los" met hun kinderen omgaan. Maar de andere kant: te "beschermend" (zoals bijvoorbeeld in het draadje hierboven over kinderen bij regen in de auto naar school brengen) mag niet bekritiseerd worden.
Bij te los: lees ik direct kreten als verwaarlozing, kindermishandeling enzovoorts.
Bij te beschermend is het alleen maar goed bedoeld.

Hierbij spreek ik geen waardeoordeel uit over het "te los" danwel "te beschermend". Ik probeer alleen aan te geven dat er met betrekking tot opvoeden verschillende opvattingen mogelijk zijn (en duizend variaties daarop).
En ik vind het eng dat er zo snel van uit wordt gegaan dat wat een ander doet slecht is voor zijn/haar kinderen.

Groet,
Sophie

Xsara

Volgens mij is het een ventje van 7

Je hebt gelijk!

Ik ook spitten, en inderdaad, het is een onzijdig kindje... Ik heb er in mijn gedachten een jongetje van gemaakt. Grappig.

Betrapt (iet wat off topic)

Ik hou het graag onzijdig, zodat niemand kan weten over wie of wat het gaat. Er is echter al vanaf het beginaf aan aangenomen dat het om een jongetje ging, dat ik ging glimlachen dat Xsara opeens over ging op een meisje
En sinds vandaag heb ik me voorgenomen me er niet mee te bemoeien. Ik had aangeboden om bij mij te spelen, maar omdat kindlief er nog een trainingsdag bij kreeg (3e trainingsavond voor een solosport) vond moeder het te bewerkelijk haar kind bij mij op te halen en daarna naar huis te gaan. Mijn kind heeft aangegeven dat het andere kind niet op het verjaardagsfeestje hoeft te komen, want mijn kind scheen ook niet welkom te zijn op het andere feestje. *zucht*

Criminele sleutelkinderen

"Juist omdat we ondeling ons nergens mee mogen of durven bemoeien gaan er veel kinderen ontsporen." Waar staat dat? Zouden er echt minder kinderen ontsporen als we ons meer met elkaar bemoeien?
"En jeugdgevangenissen zitten idd vol met "sleutelkinderen" waar al op jonge leeftijd geen sociale controle meer is". Waar staat dat? Of werk je in een jeugdgevangenis en heb je de voorgeschiedenis van de populatie in kaart gebracht? Als dat zo is, hoe zit het dan in andere jeugdgevangenissen?? Volgens andere bronnen dan jouw bericht, zitten er in jeugdgevangenissen nogal wat jongeren die problemen hebben met drugs en/of aan zware gedragsproblemen lijden en/of psychiatrische problemen hebben. Over sleutelkinderen wordt niet gerept. Ook zitten er nogal wat kinderen die geplaatst zijn door jeugdzorg. Ze hebben eigenlijk andere opvang nodig, maar die heeft jeugdzorg niet. Dus verdwijnen ze in een jeugdgevangenis. Nederland heeft in vergelijking met andere landen een heel hoog percentage opgesloten kinderen.....
Dat je vindt dat een kind van zeven niet alleen thuis kan zijn na school kan ik wel begrijpen. Hoewel die normen inderdaad per generatie lijken te verschillen dus zo absoluut is dat 'niet kunnen' niet. Veel hangt ook van het kind af. Het ene kind kan met 7 jaar al dingen aan die een ander kind met 12 nog niet onder de knie heeft.
Ik zie nog steeds geen reden waarom je niet eerst meer informatie zou inwinnen bij de moeder en pas daarna zou besluiten of je de situatie onrustbarend vindt of niet.
Ik vind nog steeds dat er informatie ontbreekt.
groet,

Interessant

Wil40 zegt: " En jeugdgevangenissen zitten idd vol met "sleutelkinderen" waar al op jonge leeftijd geen sociale controle meer is.Idd "de hangjongeren"."
Ik denk dat je een aantal dingen door elkaar haalt. Sleutelkinderen zijn kinderen die (soms) alleen naar huis gaan na schooltijd waarvan de ouder(s) nog op hun werk zijn. Hangjongeren zijn jongeren die veel op straat hangen, waarvan de ouder(s) misschien wel thuis zijn. Verder vraag ik me af waar je vandaan haalt dat sleutelkinderen in jeugdgevangenissen terecht komen. Ben benieuwd naar je onderbouwing.
Groet,
Jujube

Je zorgen maken of

iemand veroordelen zonder precies te weten hoe de vork in de steel zit. Ik vind dat 2 verschillende dingen.

Volgens mij heeft CC bijvoorbeeld gezegd in haar eerste posting dat moeder 4 dagen werkt tot 16.30uur en op woensdag tot 12.30. Dat klinkt iets minder dramatisch dan het kind dat dagelijks uren alleen zit.
Verder weet blijkbaar ook niemand wat de moeder heeft geregeld/afgesproken voor en met haar dochter over toezicht en/of contact met moeder of anderen.

Ik lees in diverse postings dat het zo zielig is voor het kind. Dat kan best waar zijn, het kind kan zich er doodongelukkig bij voelen. Maar tot nu toe zijn het alleen maar aannames vanuit het eigen gevoel van degenen die die mening hebben. Het kind zou zich er ook heel gelukkig bij kunnen voelen, maar daar is ook geen bewijs van.

CC meldt:
"Ik zie dat het kind geniet wanneer het hier is. Trekt ook veel naar mijn jongste toe om te helpen, te knuffelen en te spelen. Ik zie hierin het gemis aan sociale contacten."

Ook daarin zie ik erg veel inkleuring vanuit het eigen gevoel. Ik geloof direct dat CC kan zien dat het kind geniet. Maar om daar dan een teken in te zien van gemis aan sociale contacten is een conclusie die niet echt onderbouwd is.

Ik proef erg veel veroordeling voor de moeder van kind.
Bij sommige postings krijg ik het gevoel dat alles wat men weet van wat de moeder doet negatief uitgelegd zal worden omdat de mening met betrekking tot het verwaarlozen te kunnen bewijzen:
Ze koopt zich scheel aan kleren.
Ze heeft echt genoeg geld (kinder en partner-allimentatie).
Ze wil geen geld uitgeven aan kinderopvang.
Het kind kan wel ergens spelen maar moeder vindt het te veel moeite om het kind dan na haar werk weer op te halen.
Maar ze belast het kind wel met 3 trainingsavonden en dan ook nog een solosport (weer gemis aan sociale contacten).
En tot slot bepaalt men nu vast dat dit kind van 7 een goeie kans maakt om te ontsporen en in de jeugdgevangenis te komen bij de andere sleutelkinderen.

Sophie

Sophie

Van het ontsporen en gevangenis, dat zijn niet mijn woorden. Het gaat mij om het hier en nu.
Ik wil wel wat specifieker zijn hoor, in de tijden dat moeder afwezig is: vanaf 7 uur tot 17.00 (ze werkt tot 16.30 maar moet een stuk rijden en hopen geen file tegen te komen) en dit geheel zonder toezicht of afspraken met andere moeders in de buurt.
Dat er inkleuring is vanuit mijn eigen gevoel is de reden dat ik hier een posting doe. Om te zien of men mijn gevoel voor zorgen deelt of dat ik het verkeerd zie. Naar mijn idee is dat ook de bedoeling van posten; je gevoel delen.
Ik ga niet specifieker zijn in het wel en wee van haar situatie, maar ik weet wel degelijk hoeveel ze verdient en hoe ze haar tijd indeelt.
CC
btw kind heeft wel hier gespeeld. Kind heeft moeder gebeld en gevraagd of het toch kon.

Reactie jeugdige criminelen/

Jeugdige criminaliteit is wel degelijk vaak ontstaan door het ontbreken van sociale controle. Jongeren die op straat hangen( "hangjongeren")i.p.v. naar school/werk te gaan. Natuurlijk word je als sleutelkind niet automatisch een hangjongere, maar de stap om als puber op straat terecht te komen is kleiner dan bij gezinnen waar iemand thuis is. En idd, ook drugsgebruik hangt hiermee samen. Aangezien drugs geld kosten, is de cirkel met criminaliteit rond. Zelf werk ik niet in een jeugdgevangenis, maar een familielid wel, al vele jaren. In open en gesloten jeugdgevangenissen. Als bewaker en intussen als pedagogisch begeleider/groepsleider. Zijn gevangenis zit vol met kinderen die geen stabiel gezinsleven hebben. Vaak ouders die door verschillende oorzaken lang geleden hun kind hebben los gelaten. Zelfs geen interesse meer tonen. Kinderen die te jong door moesten gaan voor "volwasen". Zo moeilijk is dat toch ook niet voor te stellen? Waarom zou je als puber naar huis gaan als daar zelden iemand is? Met je vrienden bij de Albert Heijn hangen is dan toch veel gezelliger? We praten nu niet over een uurtje alleen zijn....en niet over een puber die een keer zelf zijn bed op zoekt als pa en moe naar de film zijn. We praten over kinderen die eigenlijk geen thuis hebben. Wat is verantwoord en wat is verwaarlozing? Iedere ouder trekt voor zichzelf een grens. Een 7 jarige veel alleen laten heeft voor mij niets te maken met wat het kind wel of niet aankan. Er hoort gewoon een volwassene te zijn.Dat hangt niet van het kind af, dat hangt af van de ouders.En of de 7 jarige al meer "aankan" dan b.v. zijn 12 jarige buurjongen, interesseert mij ook niet, het kind blijft 7. Deze opvatting verschilt per generatie? Die begrijp ik niet. Ik weet dat de opvattingen per cultuur verschillen maar hoezo per generatie? Wordt deze generatie makkelijkerder in vroeg loslaten? Dan is het nog maar de vraag of dat een vooruitgang is.

Generatie

"Wordt deze generatie makkelijkerder in vroeg loslaten?" Het is in ieder geval wel elke generatie zo dat er geroepen wordt dat de jeugd opgroeit voor galg en rad, dat te veel ouders hun plicht verzaken enz. enz. Mijn moeder liet me overigens veel meer dingen alleen doen dan ik nu mijn kinderen laat doen. Ik mocht al op jongere leeftijd verder weg spelen, ging al veel eerder alleen van huis naar school enz. enz. Dat had niet alleen met het verkeer te maken. In een verkeersluwe situatie heb ik mijn eigen kinderen toch veel langer heen en weer gebracht. Tegenwoordig bemoeien ouders zich ook veel meer met school dan ik ouders vroeger zag doen. Allemaal voor een deel een kwestie van gewoonte er is geen absoluut wel goed en niet goed in deze dingen. Ik vind verder een sleutelkind iets anders dan een bewoner van een jeugdgevangenis met een totaal ontspoorde thuissituatie. En ook ik ben benieuwd naar wat cc er inmiddels van vindt.
groet,

Gisteren

had mijn zoontje op school bezoek gehad van iemand van de RSPCC (Royal Society for the protection and care of children).
Er werd daar verteld over hoe ouders voor hun kinderen horen te zorgen etc. In het foldertje dat hij mee naar huis kreeg voor de ouders stond dat kinderen onder de 8 jaar niet geacht worden alleen thuis te blijven.
Nu is de ene 7 of 8-jarige de andere niet. Wilde alleen even melden wat de richtlijnen van een professionele organisatie zijn.

Kroet

Woon jij in de UK?

Groeten,

Temet

Temet

Ja

Temet

ben wel benieuwd waarom je dat vraagt!

Kroet

Ik vroeg het vanwege je verwijzing naar de RSPCC.
Daar is overigens wat grappigs mee. Ik had in mijn hoofd dat die afkorting stond voor Royal Society for the Prevention of Cruelty to Children. En ik bedacht me nav jouw posting dat als het klopt wat jij zegt er kennelijk een verschuiving van de doelpalen heeft plaatsgevonden: kennelijk richt de club zich niet meer op het voorkomen van wreedheid maar inmiddels op opvoeding in het algemeen.

Maar toen besloot ik eens na te gaan of ik het wel bij het rechte eind had. En zo kwam ik er via google en wikipedia achter dat je de RSPCA hebt (mijn afkorting, maar dan voor Animals), en de National (dus niet Royal) Society for - inderdaad- Prevention of Cruelty to Children. En die zijn (zie wikipedia, maar ik heb nu de link verder niet compleet) wel royal, maar zo noemen ze zich niet omdat ze al als NSPCC bekend waren geworden en bovendien het gevaar van verwarring met de RSPCA op de loer lag.
Zag ik het overigens goed, dan is de NSPCC geen overheidsinstelling, maar een 'charity' en belangenclub, die overigens kennelijk wel enige wettelijke taken heeft gekregen.

Maar goed, ik begrijp dus dat het de NSPCC is, en niet de RSPCC, en dat die PCC niet staat voor 'protection and care for children' maar voor 'prevention against cruelty to children'.
Als er bij jouw kind op school dus mensen van de 'royal society for the protection and care for children' lopen te folderen dan is onduidelijk wat voor club dat is. Of was het wel de NSPCC maar dacht jij dat het RSPCC was (zoals ik dus ook altijd gedacht heb) en had jij een ander idee over waar die afkorting voor stond?

Als het wel de NSPCC was, dan geldt denk ik nog steeds wat ik hierboven zei: zie de doelverschuiving, van de voorkoming van wreedheid tegen kinderen tot het geven van algemene opvoedingsrichtlijnen.

Dat brengt me trouwens op iets anders. Uit een recente uitzending van 'Child of our Time' kreeg ik de indruk dat Britse ouders nog beschermender zijn dan Nederlandse en nog meer moeite hebben om kinderen dingen alleen te laten doen. En dat was een andere reden voor mijn vraag of je in de UK woont: het zou mij niet verbazen als die dingen daar nog moeilijker liggen dan hier. Hoezo zou je een 7-jarige niet alleen thuis kunnen laten zeg, kom op! Ook niet als je even boodschappen gaat doen?

Want ik onderschrijf wat José eerder opmerkte: volgens mij konden kinderen vroeger (als in: in onze generatie) veel sneller en meer dingen op eigen houtje ondernemen dan dat nu verantwoord wordt geacht. Ik heb dat altijd aan het verkeer geweten maar begin me af te vragen of 'men' zo langzamerhand ook niet gewoon een tikje overbezorgd aan het worden is.

Groeten,

Temet

Temet (ot)

je hebt gelijk, het is de NSPCC en je afkorting klopt ook. Op de een of andere manier ga ik daar altijd mee de mist in. suf inderdaad.
Ze waren er in het kader van de FULL STOP campaign (www.nspcc.org.uk/kidszone).
De NSPCC is inderdaad een charity, maar die hebben hier een wat andere status dan in NL. Er zijn erg veel instellingen met een charity status die in Nl onder de overheid zouden vallen. Vaak krijgen ze wel overheidssteun en lottery money.
En ja, volgens mij is er inderdaad een doelverschuiving.
Ook ben ik het met je eens dat het hier veel gevoeliger ligt dan in NL. Ik heb nog veel vrienden met kinderen in NL en merk dat wij totaal anders opvoeden dan zij. Ik zie die verschillen ook met mensen hier op het forum. Toch post ik vaak mijn manier omdat ik denk dat een andere manier van ergens naar kijken niet verkeerd is (daarom lees ik ook 'jullie' manieren)
Ik heb het gevoel dat dingen hier extremer zijn: of je eet heel gezond en bent erg verantwoord bezig met de opvoeding, of helemaal niet. In Nederland ligt er meer tussenin volgens mij.
Ik denk dat als ik regelmatig (zoals boven beschreven) een 7-jarige alleen zou laten en dat zou opgemerkt worden door deze of gene, dat ik dan binnen de korste keren de kinderbescherming op m'n dak had.

En ja, ik ben het met jou en Jose eens dat kinderen vroeger meer 'mochten'. ik zwierf op m'n zevende hele middagen met vriend(innet)jes door het bos, geen mens die zich daar druk over maakte. Zou ik m'n kinderen op die leeftijd geloof ik niet zo snel laten doen.
Het blijft lastig, als er niks gebeurd is alles goed, als er wel wat gebeurd trek je je haren uit je hoofd.

Ach, ieder probeert het goed te doen op zijn/haar manier....
Ik vind het persoonlijk ook overdreven dat er hier in de reception class (4-5 jarigen) een organisatie als de NSPCC binnen komt wandelen om voorlichting te geven over ouders die niet goed op hun kinderen passen zoals mijn zoontje het mij vertelde.
Tja....
groejtes, kroet

Overbezorgd of doorgeschoten?

kroet, ik heb laatst een programma gezien over de situatie mbt tot kinderen en overbezorgde ouders in de UK. Een groot probleem daar zou zijn dat veel kinderen niet meer buiten spelen, en daardoor oa. te dik worden, en veel te veel achter een beeldbuis hangen, omdat ouders bang zijn om ze buiten alleen te laten. De geinterviewde ouders zagen er geen probleem in, de gezondheidszorg begint zich wel zorgen te maken maar krijgt haast geen poot aan de grond. Dit was een behoorlijk gedegen documentaire.
Grappig genoeg is dat weer iets wat in NL naar kindermishandeling/verwaarlozing zweemt. Kinderen mogen hier juist weer niet te veel achter een buis hangen, en moeten ook met stokken kunnen zwaaien en zo.
Je kunt het zien als overbezorgd wat nog vrij onschuldig is, maar ik vind zelf meer dat de maatschappij aan het doorschieten is. Dit draadje vind ik een mooi voorbeeld. Iets wat m.i. niet onoverkomelijk is, en bovendien weten we zo weinig ervan, wordt hier door de meesten toch als een bezwaar gezien. Ik word er een beetje eng van, blijkbaar moet je het doen zoals iedereen, anders ben je verdacht. En ook de vanzelfsprekendheid waarmee wordt gevonden dat anderen zich ermee mogen bemoeien vind ik eng.

Vraagje aan cc

Ik vind het eerlijk gezegd best vreemd dat je zoveel van deze moeder weet, hoe lang ze werkt, wat ze aan geld binnenkrijgt en van welke kanten, dat ze helemaal geen afspraken met andere moeders heeft. En dat je dan toch geen echte vrienden bent. Want wat voor rol speel je dan in haar leven, zit je soms in de hulpverlening en weet je vanuit die rol meer van haar? Er staat me bij dat je wel hebt geschreven dat je vriendinnen bent, maar dat gevoel krijg ik niet zo. Maar dat kan ook komen omdat je het neutraal wil neerschrijven natuurlijk.
Uit wat je hier schrijft lijkt het namelijk alsof de bewuste moeder jou een beetje afhoudt, en dat kan ik mij dan heel goed voorstellen.
Eerlijk gezegd vind ik nog steeds dat je je er niet te druk over moet maken. Er zijn nou eenmaal genoeg mensen die het anders doen dan jij. Ik heb het best met die moeder te doen, ze werkt best veel, is alleenstaand dus alleen verantwoordelijk, stimuleert haar kind blijkbaar ook in die sport (3 x, dat zou ik zelf veel te vermoeiend en lastig vinden) en dan doet ze het nog niet goed. Bovendien zal ze haar kind wel goed genoeg kennen om de keuzes te maken die ze doet.
Ik denk dat het prima is als je blijft doen wat je nu al doet, namelijk je deur open zetten voor het bewuste kind als daar bij de kinderen behoefte aan bestaat. En daarbij denk ik dat je natuurlijk vrij bent om altijd weer het gesprek met moeder aan te gaan.
groet, Mirjam

Mijn reacties

Staan volgens mij gewoon door het draadje heen hoor Ik probeer het idd neutraal te houden. Ik wil niet dat ze herkenbaar wordt. We zijn 4 jaar geleden vriendinnen geworden toen zij net te horen had gekregen dat ze alleen verder moest. Zij had van andere ouders op school gehoord dat ik dit ook had meegemaakt en hier heel open over ben. Heb haar geholpen en bijgestaan waar ik kon. Zij stond mij ook te hulp na een zware bevalling. Dus ja, ik kan zeggen dat we vriendinnen zijn.
Ik het deze draad op gestart omdat ik me best wel zorgen maakte over haar kind. En nee het zou mijn manier van opvoeden niet zijn. Ik vroeg om reacties en die kreeg ik. Het onderwerp werd op deze manier van verschillende kanten belicht. En dat is wat ik vroeg.
Mirreke; ik weet niet of het overbezorgd is en of het bemoeizucht is. Froegah... had je sociale controle. Op de ene plek erger (en zwaarder) dan op de andere plek. En nu wordt dat gezien als bemoeizucht. Voor mezelf voel ik het meer als begaan zijn met het kind, het gevoel geven dat het gewoon welkom is hier. Ik vind het sneu dat het kind zo vaak alleen is.
Wat ik er verder mee ga doen? Waarschijnlijk houden zoals het is. Het is de keuze van de moeder. En dan kan ik wel zeggen wat ik er van vind (heb ik ook wel in het begin gedaan) maar als zij een houding heeft van "back off" dan is het zo. Ik vind het jammer dat de vriendschap tussen onze kinderen ook verwaterd hierdoor. Dus blijft de deur open staan voor haar kind. Ik moet gewoon proberen niet te gaan denken voor haar. (wat als het straks eerder donker wordt? wat als het kind straks wel onder een auto ligt.... doemdenken dus) In iedergeval allen bedankt voor het meedenken.
groet, CC