Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

Lees ook op
CC

CC

02-10-2008 om 18:35

Wat zou jij doen? (kind van 7 alleen)

Mijn vriendin is alleenstaand en moet werken. Ze werkt nu 4 dagen tot half 5 en woensdag tot half 1. Haar kind blijft niet over en gaat niet naar de BSO omdat zij dat te duur vindt. Vorig schooljaar zat haar kind 2 dagen bij mij (onbetaald) en 2 dagen BSO. Kindlief moet elke dag zelfstandig op en neer naar school, waarbij er een grote, drukke weg waar 80 gereden mag worden, oversteken. 4x per dag. Er staan verkeerslichten.
Zelf heb ik er wel moeite mee om 2 dingen. Die weg is gevaarlijk, maar vooral, het kind is uren alleen. Ik vind het zo sneu. En als er wat gebeurt, is er niemand in de buurt.
Heb het hier met een andere vriendin (ze kennen elkaar niet, wonen niet in dezelfde stad) over gehad. Zij werkt bij jeugdzorg. Zij zei me dat dit een vorm van kihdermishandeling is: verwaarlozing.
Ik vind dat best moeilijk. Ik kan niet in de portomonee kijken van een ander, weet wel dat ze zich scheel koopt aan kleding voor haar kind. Al zou haar kind maar overblijven. Mag ik me daar wel tegen aanbemoeien. Wat vinden jullie?
Ik heb mijn zorgen wel geuit, maar het antwoord is steevast: Ja wat moet ik dan, minder werken, hierdoor minder geld?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
jacci

jacci

02-10-2008 om 20:41

Hier van 8

Mijn zoontje van 8 is ook alleen thuis na school. Niet iedere dag, ik heb een wisselend rooster daarom kan ie ook niet naar de bso. Maar ik zorg wel dat ie niet alleen naar huis hoeft, hij loopt mee met een buurvrouw. Is dan ruim 45 min alleen en dan komt broer thuis. Misschien zou "meeloop" voor dat kind ook een idee zijn? Om nou meteen bjz in te schakelen.....
Jacci

Moeilijk

Ik vind dat CC haar bezorgdheid erg netjes neerzet. Het kind is 7 en dat is gewoon te jong om zoveel alleen te zijn. De opmerking dat je dan als vriendin beter kan helpen ( kind opvangen ) i.p.v. veroordelen ben ik het niet helemaal mee eens. Het kind heeft een moeder en die is verantwoordelijk. Die moet zoeken naar een oplossing. CC zal best bereid zijn om mee te helpen zoeken naar een oplossing maar dat betekend niet dat ze het jongetje iedere dag op moet vangen. Ik begrijp best dat het voor een alleenstaande die de kost moet verdienen meer problemen geeft om goede oppvang te regelen. Maar nu is het tegenovergestelde het geval: er is helemaal geen opvang. En al kan het kind de verantwoording tot nu toe wel aan, het is sowieso erg ongezellig. Idd, ik vind het ook een vorm van verwaarlozing. Een keer een uurtje alleen, tot daar aan toe, hier is geen sprake van een uurtje of incidenteel alleen zijn.

tonny

tonny

02-10-2008 om 22:23

Zeven

Met zeven jaar op en neer naar huis om tussen de middag in je eentje te gaan eten, en dan na schooltijd ook weer in je eentje naar huis, wachten tot je moeder komt... Ja - dat zou ik ook erg sneu vinden. Niemand om even te verhaal kwijt te kunnen, even bij te tanken.

Ik zou, als het mijn vriendin betrof en ik thuis zou zijn, dit jochie erbij 'adopteren', in elk geval voor het eten tussen de middag.

Misschien heeft je vriendin zelf ook veel alleen moeten opknappen toen ze klein was?

tonny

Even denken

ik heb geen vriendin die alleenstaand is met een kindje van 7. En ik zit in een heel andere positie dan alleenstaand met een krappe beurs.

Maar ik vind het van de zotte.

Ik eet liever zelf elke dag goedkope smeerkaas op goedkoop brood dan mijn kind van 7 jaar 4x per dag te laten oversteken en al helemaal die 2x per dag omdat de overblijf zo duur is. Ik wil ook helemaal niet dat mijn kind alleen moet lunchen thuis in een leeg huis. Die overblijf bij ons kost € 32 per maand als je er 4 dagen per week gebruik van maakt.

Nee, al had ik een heel oplettend wijs kind, ik doe het niet. Ik wil dat telefoontje niet krijgen namelijk. Echt dan maar elke dag smeerkaas en bij de kringloopwinkel kleding kopen.

Ja ik vind het niet verantwoord en ik had er wat van gezegd. Ik had ook aangeboden de opvang voor de helft te willen overnemen als zij het/haar dus naar de overblijf brengt. Ja chantage maar zo had ik het denk ik gedaan.

Ik bedoel dus

dat ik 4 dagen per week het kindje mee naar huis zou nemen voor een uur (totdat zij klaar is met werken) als zij dus die overblijf regelt.

Moet het wel een vriendin zijn die het waardeert. Je moet niet het gevoel gaan krijgen dat het als vanzelf sprekend ervaren wordt dat je zo helpt, daar hou ik namelijk totaal niet van en dat zou ten koste gaan van de band met jou en haar kind.

Verder nog iets, als zij echt het heel erg krap heeft en het er echt niet vanaf kan (die dure kleding daar denk ik het mijne over trouwens...) dan had ik het betaald, die overblijf. Kan mij het verrekken, die E 32 per maand.

Het staat en valt voor mij hoe die vriendin in elkaar steekt en hoe oprecht zij is.

Te jong

Ik vind het kind echt veel te jong. Als ik in de gelegenheid was zou ik zelf het kind van zo'n vriendin van school ophalen ofwel de BSO (mee)betalen.Of tips geven en meedenken waardoor de BSO wel te betalen is.Misschien toch nog eens met haar bespreken en samen zoeken naar oplossingen?

Succes, Damajo

liora

liora

03-10-2008 om 01:02

Kosten nso

Hoi,

Jeetje zeg, ik vind het erg! Ik ben ook alleenstaand en betaal netto slechts 60 euro per maand voor vier middagen naschoolse opvang. Als deze vriendin echt weinig verdient, zal ze minder betalen, kan dat er echt niet af? Dan kan ze nog beter wat langer werken per dag, zodat ze de overblijf en de nso kan betalen.

Liora

Misschien

kan het wel helemaal niet en is het een slecht idee. Maar mijn eerste gedachte is "misschien kan ze wel 2 of 3 dagen langer werken (dan die 45 min. die hij/zij nu alleen is) en kan het kind op die dagen naar de bso en werkt ze de overige dagen korter zodat ze na schooltijd thuis is". Alleenstaand zijn vind ik in deze zaken vaak een beetje een slap excuus, al ben je samen dan nog is de situatie lang niet altijd zo dat de partner zomaar thuis kan zijn of te pas en te onpas vrij kan nemen (of dat je opeens bulkt van het geld).
Op deze leeftijd zo vaak alleen thuis en alleen van en naar school vind ik erg sneu en gevaarlijk. Maar deze constructie houdt dus ook in voor het kind nooit een speelafspraak te kunnen maken.

vzn

vzn

03-10-2008 om 09:13

Hier ook

een vriendin waar dit gebeurde, zo'n was ook 7 a 8 jaar (hoefde dan niet een drukke weg over) Op woensdag was ze dan thuis, maar de andere dagen kwam ze "pas" 16.30 uur thuis. Eerst paste ik op hem, was hij bij mij thuis, maar omdat hij gewoon ook zijn huis in mocht werd dat steeds vaker, dan was hij wel alleen thuis.
Nou moest hij zich wel elke middag bij mij melden, en hij kon ten alle tijden zijn moeder bellen (ze werkte op 5 min afstand) Maar verder was hij vrij.. Wanneer ik een gevoel had van ik moet er even heen dan liep ik gewoon naar binnen (had ook de sleutel) en dan keek ik wat hij deed/uitspookte.
Hier ging het geweldig goed. Wanneer ik er een keer niet was dan liet ik dat weten en dan deed de buurvrouw het. Dus hij was wel alleen, maar wel met controle.
En meestal ging hij gewoon buitenspelen. en ja ik weet ook niet wat mijn kids uitspoken buiten, dus daarin controleerde ik hem ook niet.

Inmiddels zijn ze verhuist, heeft zij een andere baan en is hij nooit meer alleen na schooltijd.

Zeker door de controle die er was, vond/vind ik het geen verwaarlozing. Wie weet is er bij jouw vriendin ook iemand die een oogje in het zeil houd?

Trouwens

als het kindje wat ouder wordt dan gaat hij/zij natuurlijk helemaal niet naar huis. Dan gaan ze rondhangen bij een supermarkt oid. Er zal vast namelijk nog wel zo'n kind op die school zitten en met zijn tweeen vervelend doen en overlast veroorzaken is namelijk altijd nog beter dan altijd maar alleen zijn en niemand hebben die gezellig met je wil lunchen en praten.

En dan word je als ouder gebeld omdat je kind iets gejat heeft of stuk gemaakt heeft. Verder wordt zo'n kind natuurlijk de hele tijd negatief benaderd wat ook niet al te prettig is voor de emotioneel sociale wellbeing.

Sancy

Sancy

03-10-2008 om 09:22

Wat

vind het kind er zélf eigenlijk van? Dus los van de vraag of het verantwoord is?

Betsy

Betsy

03-10-2008 om 09:28

Moeilijk

Volgens mij voelt ze zich gelijk op haar teentjes getrapt als je het probeert aan te kaarten, gezien de manier waarop ze reageert (in jouw laatste zin). Dat herken ik wel enigszins van mijn schoonzus. Die is ook alleenstaand en reageert ook altijd zo als je iets over de opvang zegt. Een gesprek is dan gelijk afgekapt en het wordt onmogelijk om mee te denken aan oplossingen.
een oplossing lijkt me inderdaad wat iemand voorstelde om de uren anders te verdelen. Weet natuurlijk niet of dat in haar werk kan. BSO is nu ook ongunstig lijkt me, omdat het maar voor een uurtje is, vaak kan dat niet eens. Stel dat ze nou eens 2 lange dagen ging werken en 2 korte? Dan zou ze 2 dagen BSO nodig hebben. Als ze echt zo weinig verdient en alleenstaand is, kost het volgens mij bijna niets. Op de site van de belastingdienst kun je uitrekenen hoeveel toeslag je krijgt. Misschien kun je haar zover krijgen om daar samen eens naar te kijken. Op de woensdag kan hij dan misschien even met jou mee tot ze thuis komt of met iemand meelopen en dan heel even alleen blijven tot ze zelf thuis is. TSO kan ik moeilijk beoordelen. Bij ons eten ook veel kinderen alleen thuis omdat de ouders de overblijf duur vinden (iets van 3 euro per keer). Als ze echt heel weinig geld heeft is dit misschien een bezwaar, maar ja misschien heeft ze inderdaad verkeerde prioriteiten en dat is heel lastig. Dat heeft iemand vaak echt niet door.
Is er nog een vader in het spel overigens? Als dat zo is, kan ik me voorstellen dat die actie onderneemt. Je hoeft niet meteen BJZ te bellen natuurlijk. Als je haar familie kent kun je die misschien eens bellen, misschien is er iemand die wel met haar kan praten en anders de school. Dat de school aangeeft, dat zij een kind van 7 te jong vinden om zoveel alleen te blijven.

Jose van Polanen

Jose van Polanen

03-10-2008 om 09:51

Wat ik me afvraag

wat doet ze tijdens vakanties? Die zijn toch niet misselijk lang en dan gaat het om hele dagen. En als je met haar praat is het misschien handiger om eerst eens te peilen wat ze zelf vindt. Is ze tevreden met deze constructie, of maakt ze zich ook wel eens ongerust? Hoe duur is die overblijf op school eigenlijk? Wil het kind misschien liever zelf naar huis tussen de middag? Want zo leuk is de overblijf meestal niet, sommige kinderen zijn slechter af op de overblijf dan alleen thuis. Misschien is het handiger om dat allemaal eerst eens te vragen, als je je zo'n zorgen maakt. Dan heb je een veel helderder beeld.
Die reactie van die dame van jeugdzorg vind ik griezelig. Ze weet er al helemaal niks van, heeft niemand zelf gesproken, hoort alleen jouw indruk en rept direct over verwaarlozing. Bedenk ook: als je jeugdzorg inschakelt, bieden die helemaal geen concrete oplosssing. Als ze net zo functioneren als hier in de regio, doen ze 'onderzoek', leggen een dik dossier aan, jagen iedereen inclusief het kind op de kast en intussen is er almaar nog steeds geen toezicht op dat kind in de uren dat ze alleen is.
groet,

Marieke

Marieke

03-10-2008 om 10:30

Kind helpen en niet de moeder

De discussie gaat hier over of de vriendin al dan niet verkeerde prioriteiten legt en misschien misbruik maakt van de eventuele hulp van anderen (als CC zou inspringen).

Het kind kan hier allemaal niks aan doen. Volgens mij moet je bedenken of je het kind wil helpen (en of het kind hiermee geholpen wil worden) en niet of je de moeder helpt.

De opmerking van de Jeugdzorg dame is denk ik een algemene. In Nederland is de heersende opvatting dat jonge kinderen alleen laten verwaarlozing is. Zoals Sinilind al schreef zijn dat culturele waarden en kan men daar elders anders over denken.
Marieke

mevr. stemband

mevr. stemband

03-10-2008 om 10:53

Dubbel

Ik heb het verhaal van CC 2x gelezen en sta een beetje dubbel daarin. CC schrijft over een kind van 7 die uren alleen is tot zijn moeder thuis is. Moeder komt om half 5 thuis. Hoe laat is de school uit? Hier is mijn zoontje om kwart voor 4 thuis als ik moet werken. Dan kom ik een klein uurtje later. Hij fietst zelf 6 kilometer naar school en terug. Dit doen we al 2 jaar zo, vanaf zijn 7e. Gaat geweldig! Hij heeft een mobiel bij zich, kan mij ten alle tijden bellen, meld zich bij mij zodra hij thuis is. (gaat soms met een vriendje mee en belt dat ook door).
Tussen de middag blijft hij wel over, maar dit is op onze school nagenoeg gratis. (ouders betalen 10 euro bijdrage per maand).

Financieel heb ik het goed, bso zou ik makkelijk kunnen betalen maar dat is hier zo'n gedoe. Kan kind niet met de fiets naar school, want de bso kinderen worden met een taxibus gehaald. Kind zelf ziet een bso helemaal niet zitten, die wil vooral zijn eigen gangetje kunnen gaan zonder veel kinderen om zich heen na schooltijd.

Ik vind het wat naief om te roepen dat je liever iedere dag brood met smeerkaas zou gaan eten en je kleren bij de kringloop halen.
Zeg eens eerlijk, zou je dat écht doen? Ik zou dat niet zelf zomaar durven beweren. Daarbij werkt de vriendin van CC om in haar (hun) levensonderhoud te kunnen voorzien, om te kunnen leven naar haar eigen normen en waarden, wat voor haar misschien wel is dat ze er goed gekleed en verzorgd uitziet.

Oordelen is makkelijk vanaf de zijlijn.
Waar ik net ook aan moest denken na het lezen van iemand die op buurjongetje heeft gelet, gewoon een oogje in het zeil houden; is dat dit vroeger zo vanzelfsprekend was. Nu is de tendens dat je je eigen zaakjes opknapt en er gesproken wordt over verwaarlozing.
Verwaarlozing is als het kind er zelf zeer nadelige gevolgen van ondervind, lichamelijk als geestelijk. Hoe ervaart het kind het alleen zijn? (de mijne geniet er net zo van als ik doe als hij op bed ligt en ik even lekker alleen met de rust ben)

Het bericht van Manda vind ik wel erg zwart-wit.
Mijn neef (straat verder) is zo'n al ouder kind wat volgens Manda nu dus bij de supermarkt rond zou moeten hangen. Hij is ook een sleutelkind. Zijn vrienden niet. Geregeld treft mijn zus hem thuis aan met een stel vrienden en zijn ze aan het tafeltennissen, darten of zitten een film te kijken. Heel stel sociale jongens bij elkaar. Ik betwijfel of het de sleutelkinderen zijn die Manda omschrijft of dat het een mengelmoes is van alle gezinssamenstellingen en wel niet thuis zijn van ouders.

Tja

"Ik vind het wat naief om te roepen dat je liever iedere dag brood met smeerkaas zou gaan eten en je kleren bij de kringloop halen. Zeg eens eerlijk, zou je dat écht doen?"

Dat zeg ik toch dat ik dat zou doen ? Waarom dat als naief beoordelen en het vervolgens in twijfel trekken ? Dat je dat voor jezelf niet 'zomaar durft te beweren' zegt niets over mijn prioriteiten.

"Het bericht van Manda vind ik wel erg zwart-wit."
Dat mag je vinden. Ik heb zelf de indruk dat je je aangesproken voelt omdat je je eigen kind ook alleen laat gaan.

"Mijn neef (straat verder) is zo\'n al ouder kind wat volgens Manda nu dus bij de supermarkt rond zou moeten hangen. Hij is ook een sleutelkind."

Ik ken jouw neef niet. Ik vind 6 kilometer fietsen voor een 7 jarige ook niet veilig. Ook als ze met zijn tweeen fietsen. Voor 9 jaar is het al weer anders.

Gaat het in jouw posting nou om jouw neef en jouw zoon waarbij het wel allemaal prima gaat of dit kind wat 4x per dag een weg over moet steken en veel alleen is vanwege werk en budget ?

Eens met emmab

De vraag blijft dan alleen, hoe krijg je vriendin zo ver om een structureel betere oplossing te verzinnen. Want dat was dacht ik waar CC ook mee zat. Het is duidelijk dat de situatie niet wenselijk is, waarschijnlijk ook niet voor de moeder van het betreffende kind zelf. Ik vind Jose's aanpak niet zo slecht. Je krijgt alleen een beetje een knoop in je maag op het moment dat er iets niet goed gaat (fietsongeval, rare types aan de deur, vuur/brand). Ik kan me voorstellen dat CC het daar ook wat benauwd van krijgt.

Verkeerslichten?

Wat wordt er bedoeld met verkeerslichten bij die drukke weg? Als dat inhoudt dat er een voetgangerslicht is bij een oversteekplaats vindt ik die drukke weg eigenlijk helemaal niet zo gevaarlijk. Liever een drukke weg met voetgangerslichten dan een minder drukke weg waar het kind alleen moet uitkijken en auto's niet gewongen zijn om te stoppen.
Groetjes Jessica

Ook hum

Mijn ouders liepen op 6-jarige leeftijd een uur naar school, weer of geen weer en bij thuiskomst moest er gewerkt worden. Op haar 12e had mijn moeder haar eerste baan, zorgde ze volledig voor het huishouden, voor haar zieke moeder en 4 jongere broertjes en zusjes, van doorleren was geen sprake. Mijn moeder is er groot mee geworden, maar dat wil nog niet zeggen dat je dat je eigen kind gunt. Zo lang er een keuze is, vind ik dat een 7 jarige bescherming en zorg nodig heeft, zonder het nu als kasplantje te behandelen. Ik ben pro-zelfredzaamheid, maar anti-"je red je maar want ik ben er niet."

Keuze

Er wordt hierboven de hele tijd maar over 'keuzes' gepraat, maat hoeveel VALT er te kiezen?

Niet iedere baan laat makkelijk met uren schuiven, niet iedereen vindt snel een baan die beter aansluit.
Niet elke school regelt de overblijf op een manier die leuk is voor kinderen of betaalbaar voor ouders (ik hoor soms bedragen van 3 tot 5 euro per keer, en dat is veel geld, voor dat bedrag kook je een maaltijd voor een heel gezin).
Niet elk kind is meteen verwaarloosd als het alleen thuis is, er zijn ook kinderen die na een drukke schooldag die rust juist zoeken.

CC

CC

03-10-2008 om 14:07

Wat veel reacties al! (hierbij een lange terug)

Wat mij let om het kind dagelijks op te vangen is dat moeder dit vorig jaar zomer zelf heeft afgekapt. Ik vond het best jammer voor de kinderen, want die trokken juist veel met elkaar op. Daarbij werk ik zelf ook 2,5 met het geluk dat ik in het onderwijs werk. De jongste van mij zit nog op het kdv en de oudste wordt structureel goed opgevangen op momenten dat ik niet kan.
Fladderbeestje: ik ben zelf ook alleenstaande moeder geweest en toen is mijn kind toch echt naar het kdv geweest. Je krijgt heel veel terug van het rijk wanneer je een werkende moeder bent, is mijn ervaring. Jij beschuldigt mij er van dat ik haar (financiele) situatie niet ken, maar dat is wel zo. Ze heeft het ruim genoeg. Ze krijgt ook kinder- en partneralimentatie. (samen meer dan mijn salaris) maar dat ga ik hier niet in getalletjes neer zetten.
Ik stuur ook niet zomaar BJZ erop af. Het is toeval dat mijn andere vriendin er werkt. Ik schrok gewoon van haar opmerking. Ik moet dan aan die reclame denken waarbij iedereen zijn ogen sluit.
De Tussendemiddagopvang (TSO) is hier behoorlijk aan de prijs: 3,50 per keer. Dat zou voor haar ruim 500,= euro p/j zijn en begrijpelijk een hoge prijs voor een kind dat maar 1 boterham eet. Maar ik zie daar ook een sociaal aspect in. Thuis zijn er geen broertjes en zusjes. Buren zijn oud en totaal niet geinteresseerd.
Ik doe trouwens niet niks voor het kind. Ik vraag regelmatig of het zin heeft mee te gaan, maar dan wel eerst moeder bellen om toestemming. Wij wonen niet dicht bij elkaar en moeder zou dan langs moeten komen om het kind weer te halen. Ik zie dat het kind geniet wanneer het hier is. Trekt ook veel naar mijn jongste toe om te helpen, te knuffelen en te spelen. Ik zie hierin het gemis aan sociale contacten.
Maar wie ben ik om in te grijpen? Is het nodig om in te grijpen? Tijden van vroeger (ik liep ook zonder moeder naar school, maar nooit alleen, ik was ook een sleutelkind) kunnen niet meer in deze tijd naar mijn idee.
Xsara, jouw opmerking over als het 1x flink mis gaat, dat baart mij juist zo zorgen. Want 1x goed mis gaan, kan ook betekenen onder een auto liggen, de deur voor een vreemde open doen oid. Ik moet er dus niet aan denken! Echter, ik heb al een paar keer voorzichtig geprobeerd te zeggen dat ik het niet op die manier zou doen. Maar ze gooit de deur voor communicatie op dat gebied gewoon dicht.
In iedergeval bedankt voor het meedenken!

En daarom (zeurzeur)

is het idee van Jose niet zo slecht. Wie weet is dat de reden van deze oplossing, maar je wéét het gewoon niet. Het is op z'n minst ongebruikelijk, dus zo vreemd is het niet om een balletje op te gooien. Bij mij blijft iig niet het beeld kleven van een moeder die het allerbeste voor haar kind heeft uitgekozen, namelijk alleen thuis zijn en zelf het van en naar school gaan regelen. Maar dat is alleen een gedachte, ik weet het ook niet.

Dubbel

Ik blijf het dubbel vinden. Eerst wordt je als alleenstaande moeder aan het werk geschopt en vervolgens loop je de kans om jeugdzorg op je nek te krijgen, dankzij een 'vriendin' die het niet eens is met jouw inschattingen en je wil voorschrijven hoe je je leven moet inrichten en je je zelfverdiende geld moet besteden.
Ik heb geen ervaring met de nederlandse jeugdzorg, wel met italiaanse sociaalwerkers en kinderpsychologen. Toen ik nog alleenstaande ouder was kreeg via een vriendin, het advies van haar moeder, die bij de italiaanse jeugdzorg werkt, het hardgrondige advies om er zover mogelijk vandaan te blijven en niet in een dosier te komen. Dat heb ik toen gedaan.
Nu ik veilig getrouwd ben en wel met deze sociaal werkers en kinderpsychologen in aanraking kom vanwege de handicap van mijn zoon snap ik waarom. Ze hebben een zeer strict plaatje in hn hoofd van wat de ideale situatie is en willen dat je daaraan voldoet. Nu kan ik er lekker tegen in gaan als een één of andere stomme psycholoog mijn keuzes van samnslapen en 3 jaar borstvoeding afkeuren als mogelijke oorzaak ziet voor de ontwikkelingsproblemen en groeiachterstand van mijn zoon, als alleenstaande moeder had ik die vrijheid niet gehad. Ik kon vorige week een sociaal werker rustig vertellen dat zijn voorstel voor confrontatieterapie voor mijn zoon echt geen goed idee is, dat ik hem echt niet te beschermd opvoed en het meer zin heeft om op het taalprobleem te focussen, wat werd beaamd door de mij ingehuurde logopediste. Als alleenstaande moeder zonder geld om andere specialisten in te huren zou alles terzijde zijn geschoven als ontkenning van het probleem.
Nee, ik heb geen hoge pet op van jeugdzorg in dit soort gevallen, waar de situatie zeker niet ideaal is maar het wel gewoon een liefdevol (eenouder)gezin betreft.
Wat het alleen zijn betreft, een kind kan alleen zijn of niet. Hangt van het kind af, ik ken 10-jarigen die ik nog geen minuut alleen zou laten. Iets kan ook in 5 minuten gebeuren, kwestie van toeval, maar de meeste ouders vinden het wel verantwoord om hun kind 5 minuten alleen te laten, zelfs al als baby. Ze gokken er op dat er niets gebeurd.
Hoe zit dt eigenlijk: gokken voor 5 - 15 minuten, misschien 20 mag wel en langer is het ineens kindermishandeling? Ik vind een uurtje per dag alleen thuis nou niet zo erg om er jeugdzorg voor in te schakelen. Ik vraag me af wat die dan precies gaat doen behalve een dossier aanleggen en observeren.
Het kind uithoren zoals Xsara aanraad geeft me ook geen goed gevoel. Je sust je bezorgdheid, maar als ik persoonlijk zou merken dat mijn vriendinnen mijn kinderen met een gespeeld belangstellend gesprekje zouden uithoren om mijn opvoedcapaciteiten te checken, dan waren ze snel vriendin af.
Groetjes Jessica

tonny

tonny

04-10-2008 om 11:28

Een uurtje alleen

klinkt heel anders dan élke dag in je eentje uit school komen en élke dag in je eentje tussen de middag eten - behalve dan op woensdag.
Af en toe, oke, dat kan misschien, afhankelijk van het karakter van het kind, maar structureel - nee.

Ik geloof er niks van dat dit allemaal zo is omdat het voor een kind prettiger is om 'lekker rustig alleen thuis te zijn' dan naar de BSO te gaan, opnieuw in een groep. Dit is wel erg zwart-wit gesteld.
Voor mij ziet het er nu uit als een kindertijd met weinig gezelligheid; ook al zal moeder echt wel 100% aanwezig zijn voor haar kind als ze uit haar werk komt, er zijn toch heel wat momenten waarop het kind 't alleen zal moeten rooien op deze jonge leeftijd. Jammer, want je bent maar één keer kind en de tijd gaat snel. We zijn allemaal wel genezen van de illusie dat de kindertijd de gelukkigste tijd van je leven is, maar een beetje meer geluk lijkt me niet gek.

Wie moet die zevenjarige bellen als er iets is? En hoe lang duurt het dan voordat die persoon komt?

Tonny

vzn

vzn

04-10-2008 om 11:43

Jessicah

Ik ben het met je eens, zo mag je een baby wel alleen thuis laten om de oudste naar school te brengen en halen. (ofdat er dan niets kan gebeuren) maar een kind van 7 dat kan niet.
Waar er veel over vallen is dat hij/zij ook nog eens een drukke weg over moet... Bij ons op school zijn er genoeg kinderen die langs/over een een drukke weg moeten, daarna ook nog een hele drukke weg moeten oversteken. Die kinderen gaan allemaal alleen naar huis, waar dan wel moeder zit te wachten.. Mag dit dan ook niet? of nu wel omdat moeders thuis zit? Er kan nog steeds van alles gebeuren!
Zoals ik al eerder schreef, ik ben altijd thuis wanneer mijn kinderen thuis zijn, ikzelf persoonlijk zou mijn kinderen niet alleen thuis laten, ja soms een kwartier om even snel bij de winkel op de hoek iets te halen, maar langer zeker niet. Dit is persoonlijk.
Maar waarom over iemand heen vallen die hier wel voor kies, wat is het verschil met nu en 20 jaar geleden?? In mijn klas zaten ook sleutel kinderen, die waren dan na school ook een uurtje alleen thuis. Toen bestond de BSO naar mijn idee nog helemaal niet.
Ik mocht als 9 jarige 1x in de week tussen de middag alleen thuis gaan eten omdat ik en het mens van de overblijf echt niet samen door 1 deur konden. En omdat mijn moeder zoveel vertrouwen had in mij, wilde ik bewijzen dat ik dat vertrouwen waard was... Wie zegt dat, het kind uit het verhaal van cc niet hetzelfde heeft??
Het is al vaker geschreven, leven en laten leven. Wanneer er geen aantoonbaar gevaar is, en moeder en kind voelen zich er prima onder, wie zijn wij dan om er een oordeel over te vellen????

liora

liora

04-10-2008 om 11:58

Jessicah

Hoi,

Ik heb enorm veel moeite met de term 'als alleenstaande aan het werk geschopt worden'. Ik denk namelijk dat je als alleenstaande ouder niets beters kunt doen dan werken. Het geeft zin aan je leven, een gevoel van accomplishment dat je in je eigen onderhoud kunt voorzien. Ik vind dat kinderen veel te vaak door alleenstaande moeders (veel minder dan bij alleenstaande vaders) worden gebruikt als excuus om niet te hoeven werken. Belachelijk! Juist werken, juist een toekomst opbouwen, je eigen geld verdienen. Is het zo leuk om bij de Sociale Dienst je hand op te houden?

Dus begin er niet over dat je aan het werk geschopt wordt! Als het goed is, werk je sowieso al.

Liora

Liora

Ik bedoel ermee, dat je aan de ene kant verplicht bent om voor je eigen onderhoudt te zorgen en aan de andere kant verplicht wordt om altijd thuis te zijn als je kind thuis komt. Dat kan elkaar wel eens bijten.
Jessica

Vzn

Ik vraag me dus ook af hoe groot het gevaar reeel is, aangezien er wel verkeerslichten bij die drukke weg staan. De situatie is zeker niet ideaal te noemen, maar een generatie terug wel normaal. Ik werd met 5 al alleen naar de kleuterschool gestuurd.

Nee xsara

Ik uit alleen mijn twijfels of het wel zo fout zit en heb ook mijn twijfels of jeugdzorg in dit soort gevallen het kind niet van de regen in de drup helpt.
Ik zou als vriendin gewoon aanbieden dat het kind minstens één keer in de week bij mij kwam. Misschien zijn er nog andere ouders van vriendjes in de buurt die kunnen rouleren. Ik vraag me af waarom de regelng van vorig jaar nu afgekapt is. Als het BSO te duur werd dan kon die twee keer in de week bij de statster wel gewoon doorgaan.

In Italië hebben ze ook campagnes tegen kindermishandeling en net als in Nederland gaat daar wel eens iets mis vanwege te weinig of juist teveel actie.

Groetjes Jessicah

Mamasan

Mamasan

04-10-2008 om 16:17

Kinderopvang

Ik denk dat een 7-jarige best een keertje, of desnoods elke week een keer, een uurtje alleen kan zijn. Elke dag alleen uit school komen en elke middag alleen thuis eten vind ik zielig, neigt m.i. naar verwaarlozing. Dat terwijl het helemaal niet nodig is. Je eigen bijdrage voor de kinderopvang is afhankelijk van je inkomen. Ik betaalde voor vier dagen kdv en drie dagen bso zelf ca. 200 euro, ongeveer 15% van de werkelijke kosten dus. De TSO is daarmee vergeleken wel absurd duur, maar voor 1 kind ook wel op te brengen.
Een collega van mij deed hetzelfde als hier wordt geschetst, met het verschil dat ze haar kinderen (8 en 11) ook nog 's morgens alleen de deur uit liet gaan. Zij gaf als reden daarvoor ook de kosten aan, maar dat weerhield haar niet om maandelijks (veel) nieuwe kleren te kopen. Een kwestie van prioriteiten dus...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.