Wat zou je zeggen tegen anderen wat jij graag had willen weten over kinderen?

Monique

In die tijd had ik nog nooit gehoord van een lactatiedeskundige. Nu zou ik daar advies aan gevraagd hebben. Ik ben praktisch van aard, dus ik heb de teleurstelling weggeslikt en ben op de fles overgestapt. Achteraf, tja... daar heb ik niet veel meer aan, hadden we met extra hulp of advies misschien over die hobbel heengekomen. Of het aan de flesvoeding lag, zullen we nooit weten, maar er waren de eerste drie maanden wel wat dingetjes, die wat tegenzaten. Buikkrampjes, harde ontlasting en daardoor toch weer zoeken naar de juiste voeding. Na drie maanden was dat over gelukkig.

vergelijken

Wat ik niet wist is hoe venijnig moeders hun kinderen met elkaar vergelijken, uiteraard ter meerdere glorie van hun eigen kroost. Rolt de jouwe nog niet om? De mijne deed dat al met drie maanden! Heeft de jouwe nog geen haar? De mijne werd geboren met een enorme bos! Zegt de jouwe nog geen mama? De mijne kon dat al met vier maanden! En op de basisschool: jouw kind wordt gepest? De mijne is het populairste kind van de klas.
Mijn baby werd geboren met een longaandoening en heeft tot haar vierde wat achtergelopen qua lichamelijke ontwikkeling, omdat ze te benauwd was om genoeg voeding binnen te krijgen. Alle 'goed gelukte' baby's konden alles eerder. Waarom moet je dat per se inwrijven? Ik was allang blij dat ze haar geboorte had overleefd.
Maar dat vergelijken gaat door tot in het oneindige lijkt het wel: mijn dochter is lichamelijk niet sterk, maar toevallig wel heel slim. Dat is mooi meegenomen, niet iets waar je over moet opscheppen en dat doen we ook niet. Maar nu kreeg ik laatst: jouw dochter zit dan wel op het gymnasium, maar de mijne is veel populairder bij de jongens! Pffffff.
Het heeft me wel wat vriendschappen gekost, voornamelijk vrouwen die ik al kende voordat we allemaal kinderen kregen.