Wat zou je anders doen

Losser

Ik zou er losser mee omgaan. Ik ben nooit met een heel kleintje naar het zwembad geweest bijvoorbeeld. Achteraf gezien vraag ik me af waarom niet. Ik was voorzichtig met lawaai maken, waarvan ik inmiddels weet dat dat helemaal niet hoeft. Ik zou misschien meer hulp gevraagd hebben bij het borstvoeding geven. Het lukte niet. Kind zag het niet zitten. (hiermee wil ik geen bv discussie ontketenen overigens!) Voor de rest zou ik het gewoon doen zoals ik het toen deed: niet volgens een echt plan en ze hebben het allebei overleefd

Studie

Dan zou ik direct aan een studie rechten beginnen. Scholen en zorg zijn zo verpolitiseerd dat je op een andere manier je recht niet krijgt. En als amateur doe ik het vrij goed, maar dan verdien je er tenminste ook je boterham mee.

Betere afspraken

Ik zou betere afspraken maken met man. Ik ging drie dagen werken, hij vier; ik dacht dat die verdeling ook zou werken voor kind en huis, terwijl hij ervan uitging dat die honderd procent voor mij waren. Ik ben nu nog bezig dat misverstand recht te zetten.
Die foto's, dat ook. Minder twijfelen, minder lezen.
Verder heb ik eigenlijk geen reden om met spijt om te kijken, gelukkig. Geloof ik.

Niet veel

Ik zou alleen die legotrein veel eerder gekocht hebben, meer niet denk ik.

Of ja toch wel iets, ik zou proberen om langer van oudste te genieten. Ookals er net een kleintje bijgekomen. Oudste was toen 3 en leek opeens zo groot. En nu is de jongste 3 en nog zo'n kleintje.

Maar feitelijk is jongste er om goed te maken wat ik aan genieten van de oudste twee heb gemist. Dus als ik het anders gedaan had, was jongste er misschien wel nooit gekomen.... Dus laat maar zo

Ik zou

meteen na de tweede voor een derde zijn gegaan. Omdat oudste nu eigenlijk niets aan zijn broertje heeft (die bleek na een aantal jaar niet gezond)

Sneller een tweede

Ik zou geprobeerd hebben om sneller een tweede kind te krijgen. Het leeftijdsverschil is nu toch te groot om echt iets aan elkaar te hebben qua spelen en dergelijke en dat vind ik jammer.

Minder bezorgd

Als ik het in de hand zou hebben; minder bezorgd zijn.

Meer voor mijzelf opkomen t.o.v. mijn moeder die graag de boel bestierde. Ach, nu kan dat niet meer. En dat is ook weer moeilijk. Zo is er altijd wat.

Verder heb ik nergens spijt van.

Snuggle's

Mag ik vragen hoeveel jaar er nu tussen zit? Ik vraag me zelf namelijk af of ik ze zelf nou wel of niet sneller achter elkaar gehad zou willen hebben. Er zit iets meer dan 4 jaar tussn hier. En ze kunnen echt uren met elkaar spelen, komen voor elkaar op, logeren bij elkaar en noem maar op. Maar soms zijn er ook wat momenten dat de jongste echt nog te jong is en een kleiner verschil wellicht handiger zou zijn.

Picasso

Ze schelen zes jaar, jongen en meisje.
En niet dat ze absoluut niets aan elkaar hebben, dat is natuurlijk onzin. Maar echt veel met elkaar spelen hebben ze nooit gedaan. Maar misschien hadden ze dat ook wel niet gedaan met een klein leeftijdsverschil hoor. Het zijn echt twee totaal verschillende kinderen.

Minder

op de arts van het cb uit doen. Door haar ben ik snel gestopt met de borstvoeding. Als ik het over zou kunnen doen dan zou ik op zoek gaan naar een cursus over borstvoeding, of iemand die me er mee kon helpen.

Jessica

Veel dingen

Ik zou best veel dingen anders doen dan ik heb gedaan, maar da's een paradox, want toen kon ik nog niet weten wat ik toen wist. En de beslissingen die ik toen heb genomen heb ik genomen met de kennis en mogelijkheden van toen. Maar als ik één ding anders zou doen, is het dat ik niet zou stoppen met werken.

skik

Borstvoeding

Het valt me op dat veel vrouwen posten dat ze andere beslissingen zouden hebben genomen als het gaat om de borstvoeding. Wat jammer dat dit toch steeds weer blijkt.......
(overigens is mijn eigen eerste ervaring met borstvoeding voor mij de achterliggende reden geweest voor mijn beroepskeuze......).
G

Relaxter

Ik zou bij de oudste kinderen wat relaxter zijn. Niet meer weken bezig zijn om te zorgen dat ze voor hun tweede verjaardag zindelijk zijn maar gewoon wachten tot ze het zelf aangeven en dan is het zo gebeurd. Vroeg me na afloop af waarom ik daar zoveel tijd en energie in heb gestoken voor iets wat ze toch wel zouden hebben geleerd al was het dan een half jaar later.

Zo voor wel meer dingen. Bij de oudste kinderen was ik heel precies en ook strenger dan nu. Soms was dat goed, soms minder.

Ik zou me nu in elk geval minder druk maken over dingen als wanneer zindelijk, wanneer in eigen bed slapen, wanneer kunnen lezen... Bij de jongere kinderen heb ik dat veel meer op z'n beloop gelaten terwijl ik bij de oudsten dat echt veel heb geoefend. Natuurlijk geeft het resultaat. Ze konden inderdaad dingen eerder soms. Maar aan de andere kant die tijd en energie en de zorgen daarover was dat echt niet waard.

Bij mijn jongere kinderen was ik veel relaxter.

Niet zo heel veel anders

Misschien dat ik na nummer twee de eerste tijd wat minder van mijzelf zou eisen, maar dat weet ik ook alleen maar door de ervaring dat dat niet zo lekker ging.
Ik vind nog steeds dat drie maanden volledige borstvoeding prima is, dus dat zou ik weer zo doen (met een poging tot eerste en laatste voeding zo lang mogelijk zelf te geven, maar dat heb ik toen ook gedaan).

Goeie vraag

Allereerst vind ik dat ik in mijn handjes mag knijpen met twee gezonde, lieve kinderen en zou ik dus niets aan het verleden willen veranderen - als je iets verandert, verandert de rest namelijk ook. Maar als ik toch iets achteraf wel anders had willen doen: wat krin zegt, betere afspraken maken over de taakverdeling in de kinderverzorging/het huishouden, dus niet papa voor de leuke dingen en mama voor de rest (is hier ook nog wel eens een strijd). En ik zou *zeker* niet zo hebben lopen modderen met de borstvoeding bij de oudste. Dat was achteraf makkelijk op te lossen geweest en dan had ik haar kunnen bieden wat de jongste nu ook krijgt. Dat vind ik eigenlijk het enige echte pijnpunt. Maar nogmaals, as is verbrande turf en ik ben erg blij met wat ik heb.

Niet zo snel opgeven

Ik zou de borstvoedeing niet meer zo snel opgeven.

Ik zou beter voor mezelf zorgen zodat ik beter voor de kinderen kan zorgen.

Ik zou vaker naar mijn intuitie luisteren.

Ik zou de borstvoeding eerder opgegeven hebben

Ik ben dus veel te lang door gegaan wel borstvoeding te willen en te proberen. omdat het zo goed zou zijn heb ik te grote offers van het welzijn van mijn kind, mijzelf en toenmalige partner gevraagd. Fout Fout Fout. Spijt als haren op mijn hoofd heb ik ervan.

Galaxias

Het lijkt me dan ook handiger om bij de pufjesklas ook informatie en adressen te geven borstvoedingsdeskundigheid of ervaren moeders. Misschien iets voor het CJG?
Gelukkig was borstvoeding bij mij iets dat helemaal goed ging. Die drempels of problemen die er waren kon ik met hulp van familie en werk snel oplossen. Ik had nou niet de indruk dat de vroedvrouw (hele goede vroedvrouw verder hoor) en het cb daar nou zoveel mee hadden.

Twee dingen

Misschien eerder weer zijn gaan proberen voor een tweede en dan was het misschien wel gelukt. Maar ik ben ook zeer gelukkig met onze enige schat.
En vooral: veel sneller solliciteren naar een andere baan, nu lijkt het haast onmogelijk en zit ik echt al te lang in deze baan.

Groetjes,
Mama van Dochter (voor de gelegenheid)

Leuke vraag!

Als ik het over mocht doen zou ik alleen een potje Olvarit geven als het echt niet anders kon. Mijn dochter was er tot ruim 2 jaar " verslaafd" aan (lees: niets anders gewend) en heeft daarna nooit meer normaal gegeten. Ze lust geen enkele groente. De jongste hield wel van vers en juist niet van potjes maar is intussen teveel door de oudste dochter beinvloed... alle groenten zijn inmiddels dus vies....
En ik vroeger maar meewarig naar mijn vriendin kijken die druk in de weer was met aparte pannetjes, groentehapjes invriezen enz......

Ik zou

inderdaad ook meer met verse groenten en fruit in de weer gaan ipv de potjes. Hier ook twee kinderen die geen groenten eten. Overigens eten ze wel goed fruit.
Verder zou ik niet meer zo lang sukkelen met de borstvoeding, waarschijnlijk zelfs direct beginnen met flesvoeding om mezelf en de baby wat meer rust te geven.

Verder heb ik twee heerlijke gezonde en lieve kinderen en zou ik het niet anders willen doen.

Goh wat leuk

Als ik nou mijn eigen coach had kunnen zijn, 10 jaar geleden, dan had ik mezelf een kus gegeven, een aai en een knuffel want ik heb mij zo'n zorgen gemaakt, komt het wel goed, doe ik het wel goed, ben ik wel goed, moet ik hier wel zijn, waar moet ik naar toe....

"over 10 jaar zit je in een mooi huis met 2 gezonde vrolijke dochters, nog steeds dezelfde partner te oo'en over pluksla. En ja dan en je nog steeds een labiele halve zool maar dat heb je dan geaccepteerd. Alles komt helemaal goed, echt waar, het wordt fantastisch".

En als ik mijn eigen coach nou 4 jaar geleden had kunnen zijn dan had ik gezegd "je wordt echt nog zwanger, het gaat echt lukken, er komt er nog eentje (ze gaat je wel jaren van je slaap beroven) en die 2 zusjes die 6,5 jaar straks in leeftijd verschillen zullen op een zonnige dag in mei een half uur samen de slappe lach hebben op de schommel".

Geloven dat het goed komt, geloven dat het goed is, minder bang zijn, meer genieten.

Manda

Wat mooi en ontroerend! Geweldig inderdaad die twee dochters en dat leeftijdsverschil maakt ook hier in wezen niks uit.

Manda

Hier ook ontroering door je berichtje. Wat een heerlijke berichten over je twee mooie meiden.

O ja. on topic

Mij viel nog iets in. Is meer een verschil eerste-tweede dingetje, maar ik zou het nu niet meer doen, ook niet bij de eerste: heel precies bijhouden hoe de ontwikkeling statistisch gezien verliep. Ik kon je precies vertellen of ze grofmotorisch/verbaal/sociaal-emotioneel voor- of achterliep, op de week af (afhankelijk van het boek of de site, natuurlijk). Bij de tweede laat ik me verrassen en dat voelt veel beter.

Herkenning

bij de 1e was ik ook fanatieker, begon al bij de zwangerschap, zwangerschapszwemmen, cursus samen bevallen etc. Alles opschrijven, alles lezen etc.

En bij de 2e nauwelijks geschreven en gelezen, bovendien werkt je geheugen bij een 2e minder/er is drukte dus dan vergeet je de helft, ik zou niet weten wat we vorig jaar als kado hebben gegeven toen ze 2 werd.

hm daar ga ik fijn eens over piekeren, ze kreeg een driewieler van opa en oma, van andere opa en oma een schommel, maar wat heb ik nou zelf gegeven ???

Wat krijg je?

Uit ervaring weet ik dat het voor je kind belangrijker is dat je onthoudt wat je gekrégen hebt van kind Ik ging deze week de mist in. Ik zei dat ik een bepaalde fles doucheschuim van mijn man had gekregen, waarop dochter licht beledigd corrigeerde "Die had je van mij, ma!" Oeps....

Ja manda

Geloven dat het goed komt, geloven dat het goed is, minder bang zijn, meer genieten.

Dat is waar 't 'm om draait!

Minder neurotisch

Ik maar denken dat ik als 'oudere moeder' meer rust in me zou hebben...niks van waar. Tijdens de zwangerschap wel, go with the flow, maakte me nergens druk over, geen pufcursus, geen bv-voorlichting, ik zou het allemaal wel zien.
Toen zoon geboren was werd ik in no-time een dwangmatig geval, waarbij alles MOEST zoals HET BOEKJE voorschreef. Heel vervelend als ik dan ineens over een ander boekje struikelde, want dan gooide ik het hele gebeuren weer om. Als ik nu terug kijk, zou ik wensen dat ik wat losser was geweest. Niet in de stress schieten omdat ie in slaap viel in de maxi-cosi en niet in zijn eigen bedje.... Het enige wat ik wel op mijn gevoel heb gedaan was het gauw genoeg afstappen van voeden op de klok. Dat voelde zo tegennatuurlijk aan en heb ik binnen twee weken omgezet naar voeden op verzoek.
Wat mij wel rust heeft gebracht was OOL... Zoon bleek flesweigeraar te zijn en al gauw genoeg en dankzij Google kwam ik hier terecht. In de eerste jaren heb ik menig noodkreet hier neergezet en er was niets zo rustgevends als de reacties: 'dat doet die van mij ook' of 'heb ik ook meegemaakt en gaat wel weer over'.
Wij hebben helaas geen kans meer op een tweede (te oud) en dat vind ik ergens wel jammer. Ik zou het graag over willen doen, met alle wetenschap die ik nu heb. Misschien zou ik bij een tweede net zo neurotisch zijn, misschien ook niet.