Wat te doen met mn onrustig gevoel?
Laat ik beginnen met de leuke dingen. Heb een geweldige vent, een superleuk kind, een fantastische en veeleisende baan en een mooi huis. Mijn leven kende altijd een spontaan verloop van hoogtepunt naar hoogtepunt. Op kamers, studie en studententijd, leuke banen, man, huis, kind en toen nog een studie. Maar nu lijken de hoogtepunten een beetje voorbij en kabelt het wat voort. Werken, huishouden, dingen met het gezin/familie/vrienden ondernemen. And so on.
Ik begin onrustig te worden. Heb zin in spanning. Groots en meeslepend leven! Voelen dat je leeft! Ik begin mezelf een beetje in de weg te zitten. Mijn weinig creatieve brein komt niet verder dan heimelijke verlangens naar woest aantrekkelijke mannen en vage feestjes met veel drank. Aangezien ik zeer blij ben met met gezin zal ik dat nooit op het spel zetten en is dat allemaal geen optie. Maar wat dan? Waar moet ik het in zoeken? En hoe kom ik van de onrust af?
Herkenning anyone?
Zoek het in de kleine dingen
Zoek het in de kleine dingen van je leven. Je hebt alles voor elkaar! Hard voor gewerkt! Nu tijd om daarvan te genieten!
Heb ik een paar jaar geleden echt moeten leren. Ik was altijd bezig met vooruit denken en de dingen die niet goed gingen.
Toen ben ik een tijdlang bewust gaan genieten van de kleine dingen: een gebaar, een lief woord, je mooie voortuin, die leuke kleren die je pas gekocht hebt, bezoek aan je vrienden, de lach van je superleuke kind.
Na een tijdje hoef je dit niet meer bewust te doen en geniet je hele dagen van alles om je heen. Je voelt dat je helemaal NU leeft. Ik kan je uit ervaring vertellen dat je je bijna high kunt voelen van geluk. Hoogtepunt, na hoogtepunt.
Dat gevoel wens ik iedereen toe!
Ilona
Om de sleur tegen te gaan.. wat suggesties
Hangt wel een prijskaartje aan, maar als je dat voor over hebt:
- concerten bezoeken van jouw favoriete band;
- een keer parachutespringen boven Texel (MOET je een keer gedaan hebben);
- ballonvaren;
- jouw man verrassen met een weekend in het Amstelhotel;
- heerlijk met jouw vriendinnen gaan stappen (bijvoorbeeld lovedance, houseparty), uit je dak gaan, fantaseren (misschien nog flirten) met die woeste aantrekkelijke jongens, etc.
- trekken door een werelddeel, bijvoorbeeld Amerika of Afrika. Je maakt van alles mee.
- een overlevingstocht meemaken;
- jouw huis anders inrichten.
- van baan wisselen voor een hele nieuwe uitdaging (wel riskant).
Goedkoper kan ook:
- een cursus of sessie volgen die je allang wilde doen;
- een muziekinstrument leren spelen
- contact zoeken met een vriendin die je lang niet gesproken hebt en dat contact op een heel leuke manier onderhouden.
- met jouw kind allerlei activiteiten bezoeken/beleven.
- een dagje fijn erop uit (naar een andere stad of streek) en genieten maar wat er komen gaat!
Je kan ook verder graven in jezelf om uit te zoeken wàt je graag zou willen veranderen om het leven boeiender te maken. In het leven moet je zelf creatief zijn om het leuk te houden. Hou daarbij in de gaten dat alles waar je een keer aan bent begonnen naar verloop van tijd saai of vervelend kan worden. Wees dus creatief! En daar hoef je niet je oude gouwe studententijd naar voren te halen waarbij je o.a. one-nightstands had met woeste aantrekkelijke mannen.. die de volgende dag helemaal niet meer aantrekkelijk zijn.
Het leven is een feest, je hoeft alleen maar nog de slingers op te hangen..
En je relatie...?
Hoe zit je relatie in elkaar?Maken jullie tijd genoeg om er eens samen als koppel op uit te trekken?
Herken mezelf een beetje in jou toch wel.Heb ook alles,kom financieel niks tekort,schatten van kinderen,maar ben ook alweer een jaartje ouders ondertussen en voel de sleur ook wel aan me knagen.Elke dag weer datzelfde scénario van opstaan,kinderen naar school,zelf naar men werk,thuiskomen en dan wassen,plassen,koken enz...Dat is zowat het enige waar mijn leven uit bestaat eigenlijk.Men man heeft een drukke baan,weinig thuis,weinig tijd,dus ga ik al wel eens op stap(shoppen) met dochters of vriendinnen.Allemaal heel braafjes trouwens.Ben ook niet echt op zoek naar spanning in men leven.Eerder wat meer tijd doorbrengen met men man,samen leuke dingen doen,maar daar heeft hij dus allemaal geen tijd voor.
Yelle
Met mijn relatie is het hartstikke goed. We proberen wel tijd te maken voor elkaar, ook omdat we beide hard werken en allebei nog een studie volgen. Het lukt lang niet altijd moet ik zeggen. We proberen elk jaar in ieder geval een paar dagen samen weg te gaan, naar Parijs of Londen ofzo. Kunnen we weer weken op teren daarna. Dat is dus niet de reden dat ik verlang naar een beetje spanning in mn leven.
Ik probeer het in de kleine dingen te zien. Ben bijvoorbeeld gister in een fantastisch restaurant geweest. Niet spannend maar wel erg leuk!
Is er geen mogelijkheid dat je man wat meer tijd vrijmaakt voor jou?
Ik vraag me weleens af.....
kan zo'n onrustig gevoel het gevolg zijn van een continue adrenaline rush, die we hebben omdat we allemaal zo'n stressvol leven leiden? En er al dan niet aan verslaafd zijn geraakt?
In dat geval is de remedie: juist even helemaal niets doen, weer leren ontspannen. Afkicken van de adrenaline en misschien je leven aanpassen zodat het wat minder op het randje van ieders kunnen is.
Net zoals de race om de mooiste auto en het grootste, duurste huis, lijkt er ook wel een race te zijn wie het het drukste heeft. En ik vind er niets aan. Voor mijzelf niet, voor mijn partner niet (die zou ik best wat meer willen zine op een dag) en zeker voor de kinderen niet.
Het gaat een paar jaar goed en leuk, maar ik merk dat ik nu aardig voor Pampus lig en daar heeft toch ook niemand wat aan. Hmmm, dan heb ik wel de gelegenheid om eens goed te onspannen. Kortom: ik ben bezig om van die continue stroom adrenaline af te komen en de onrust die ik ook wel kon hebben, is al veel minder aanwezig.
Angie
Goed punt angie!
Eureka! Misschien is dat het inderdaad! Nu doe ik voor mijn gevoel niet perse druk om indruk te maken op de buitenwereld. Ik voel me er gewoon goed bij het erg druk te hebben. Dat geeft me het gevoel intensief te leven. Dat hele intensieve is er nu wat af omdat ikmiddels een jaar bezig ben bij mijn huidige baan en het wat meer in de vingers begin te krijgen en dat mn dochter wat groter is en meer zelfstandig wordt. Misschien kan ik me gewoon niet ontspannen. Zelfs als ik mezelf trakteer op een massage oid kan ik het niet! En op zaterdagmiddag keldert mn humeur standaard. Te rustig wellicht? Geen mails, vragen, telefoontjes etc.
Shit, moet ik straks toch nog op yoga...
Tja
als ik me verveelde kreeg ik weer een kind. Nu na drie kinderen heb ik eerst een kitten in huis genomen en sindskort studeer ik weer 
. Bij mij komt altijd van alles op mijn pad, toen ik in de 20 was vond ik mijn leven saai nu wil ik liefst heel veel doen, maar mijn kinderen dwingen af te toe tot rust. Best fijn.
Nu even serieus, geniet ook van de momenten. Ik vond yoga heerlijk, dus echt een aanrader. Maar geniet ook van wat je hebt.
Ik heb dit weekeinde met mijn man (en kids) gecarnavald (ok je moet het leuk vinden). Daarbij had ik lol, het was sociaal, d'r werd geflirt etc etc.
Ik moet af en toe iets met hem doen, 1x per jaar een weekeindje weg zou hier niet genoeg zijn.
Hihiihih
Ik dacht dat ik gek werd maar blijkbaar hebben meer dames dit. Hier is het leven ook redelijk zonder nieuwe hoogtepunten. Man, huis, baan, 1 kind enz. Elke dag hetzelfde pffffffff en ja idd woeste kerels met nieuwe verhalen en nieuwe dingen daar droom ik ook wel eens over maar nee dat is geen optie. Ook ik wil iets nieuws maar alles kost geld of is gewoon echt niet te doen. Ik ga na de zomer een andere baan zoeken maar nu ik dat opschrijf klinkt dat ook wel heeeeel duf. Ik lees hier wel lekker mee voor ideeen.
Minnaar
IK heb niet het hele draadje gelezen dus misschien sla ik de plank mis..
Ik herken dat zeker. Ook Maytes gevoel. De hoogte en dieptepunten (met name) zijn zo diep geweest dat ik blij ben dat ik weer gewoon kan leven. Ik heb 5 jaar op het spaarbrandertje geleefd voor mijn gevoel en heb dat de afgelopen jaren flink ingehaald door veel te feesten (dansen) als dat kon, veel te sjansen en te genieten van het leven. Ik besef heel goed hoe goed ik het heb met mijn gezin, ook na het verlies van onze dochter, het allerbelangrijkst is toch mijn gezin. Ik zou dat nooit op het spel zetten voor een andere man, of een spannende relatie. Maar voor mij is flirten en goed uitlaatklep en het geeft me een ongelooflijke kick! Misschien een vreemde draai aan dit draadje... Maar ik wil ook wel mee naar het tropische eiland... Faith
Midlife?
Mmm, klinkt misschien wel als midlife crisis? Heeft het met leeftijd te maken?
Wanneer begint dat gevoel eigenlijk? Ik ben 51, maar ik ken het eerlijk gezegd niet zo. Hoewel ik wel een minnaar zou willen!
Eventjes
Ik heb nog even gelezen, maar wat ik af en toe doe is een hele avond tot zo lang het kan dansen en sjansen. Op een feest met meerdere zalen en muziek uit de jaren 70, 80 of eventueel zelfs 60. Ik drink dan eigenlijk nooit en leef me helemaal uit op cola light. Het is heerlijk! En weet je wat nu zo leuk is (je gelooft het vast niet) maar door een beetje tegen iemand aan te dansen (zie draadje puberteit.. schuren) doe je eigenlijk iets heel intiems en spannends terwijl je niet vreemd gaat (vind ik). Zo grijp ik gewoon de gelegenheid om een leuke man even van dichtbij te voelen (met wederzijds goedvinden natuurlijk) wat ik in het normale leven nooit zou doen.
Hier kan ik redelijk lang op teren. EInd maart hoop ik naar de 90's te gaan, heerlijk de hele avond dansen!!!
Faith
Midlife.
als het de midlife... is dan begint die bij mij wel erg vroeg en mijn hormonen zijn net gecontroleerd. Ik ben 34 en het is bij mij gewoon een dip en ik ben op zoek naar dat wat mij weer een beetje een kick kan geven.
