Wat mocht jij vroeger niet?

Koentje...

Nee, is nooit meer goedgekomen.

En ik doe vast vanalles fout in de opvoeding, maar NO WAY dat ik ooit roep dat iets 'geen jongens' of 'geen meisjes' ding is!

Ingrid

Hijskraan

Die wilde ik ook, een grote geleijskraan en die heb ik een keer gekregen voor mijn verjaardag.
Ik kan me eigenlijk helemaal geen verboden herinneren. Geen rare principes oid. Eigenlijk mochten we alles. Oke, uiteraard niet liegen, stelen, gemeen doen en andere dingen waarvan het normaal is dat het niet mag.

Niet het gevoel dat iets niet mocht

Maar meer dat er voor bepaalde dingen geen geld was.
Ik mocht geen lakschoenen, geen hotpants, geen merkspijkerbroek, heb 1 keer een lois broek gehad terwijl vriendinnen de ene wrangler na de andere versleten. Dat merk was echt in.
Verder moest ik ook meehelpen in huis, afwassen ed deden de jongens ook niet. (4 broers)
Ik mocht niet uit, de jongens wel. Mijn pa kwam me in pyama in de auto zoeken wanneer ik om 2 uur nog niet thuis was. Schaamde me toen rot, maar snap het nu volkomem.
Ik mocht geen tv kijken op zondag, en zeker niet naar de vpro. Dat heb ik ingehaald toen ik op kamers mijn1e zwart/wit tv had. Wij mochten niet breien en haken op zondag. Allemaal vanwege godsdienstig motief. En zeker geen ijsje eten of naar het zwembad.

Ik bedoel dus

dat ik niet het gevoel had dat ik niets mocht nogmaals. Ik accepteerde dat alles als vanzelfsprekend, heb je er ook nooit echt tegen verzet, alleen dat tv kijken deden we stiekum wanneer mijn ouders eens een verjaardag hadden op zondagavond of bij kennissen gingen koffiedrinken.

Wat mocht ik niet...

tjonge, wat een leuke vraag. Als ik nadenk mocht eigenlijk alles wel wat ik wilde. Ik kan mij geen strenge verboden herinneren.

Mijn ouders waren al 'oud' toen ze mij kregen (zeker voor die tijd), ze waren ook erg degelijk en serieus. Daarnaast - er was weinig geld.

Er waren in mijn kindertijd (eind jaren 60, begin jaren 70) allerlei dingen die voor hen niet zo in het plaatje pasten - maar die ze wel toestonden.

Haha, ja hotpants - maar dan wel een of andere versie met een rokje, mijn moeder kon enorm goed overweg met de naaimachine.
Make-up ('kind zo'n jong snuitje heeft nog helemaal geen make-up nodig') kocht ik bij de hema.
Lakschoenen (die waren slecht voor je voeten.)maar ik had ze op gegeven moment wel.
Barbies ('die moet je eigenlijk pas hebben als je er zelf kleertjes voor kunt maken' - en mijn tante én moeder hebben een enorme garderobe in elkaar geknutseld)
Een spijkerbroek. Ja dat was eigenlijk het enige wat langer duurde dan gewenst. Ik was 15 toen ik mijn eerste Lois kreeg. Daarvoor naaide mijn moeder spijkerbroeken. Hartstikke lief, maar als er iets wat je niet zelf moet naaien dan zijn dat wel spijkerbroeken

Of uitgaan had gemogen weet ik niet, ik wilde dat zelf niet zo in die tijd.

Vriendjes bij de vleet - dat dan weer wel, vooral vakantievriendjes en via de kerk. Al mopperden ze wel dat ik nog 'veel te jong' was.

TV-kijken deden we eerst bij de buren, jarenlang hadden we geen TV. Op zondag keken we soms wel, ik herinner me Thierry de slingeraar of hoe heette die persoon.

Op zondag werd er bij voorkeur niets gekocht, maar we reisden wel per OV (hadden geen auto).

Oh ja, oorbellen

die mocht ik inderdaad niet. Mijn moeder kocht schroefoorbellen voor me.

Later toen ik verkering had heb ik in de kerstvakantie bij mijn schoonfamilie gaatjes laten prikken. Maar toen was ik al 21!!

Beide dochters hadden oorbellen met een jaar of 8. Geregeld door hun vader.

Pas vanaf m'n 10e ongehoorzaam

Ik mocht niet onder een spoorbaan met m'n billen van zo'n betonnen glijbaan af, maar ik deed het toch (ik dacht dat het niet zo opviel, maar m'n broeken sleten erg hard)
en ik mocht niet op bepaalde (bouw-)plekken spelen, maar dat deed ik toch en maakte stiekem m'n bemodderde schoenen schoon (en vergat dan de badkamer, maar m'n moeder zei niks)
Overigens werd ik pas vanaf m'n 10e ongehoorzaam.

Oja

ik mocht niet op scouting, waarom weet ik niet.
Dus nu ben ik heel onhandig.

Rafelkap

Ooooo, is dat het. Ik mocht ook niet op scouting en ben ook best onhandig

Tirza

Scouting, circus en meer

Scouting wilde ik heel graag, maar vond m'n vader te militaristisch (net als die van Tirza) Vind ik nog steeds jammer, en ik ben er nu voor m'n zoontje over aan het nadenken. Maar m'n vader vindt het eigenlijk nog steeds te militaristisch, en het is wel iets waar ik kritisch op let.
Lakschoenen, achteraf gezien snap ik ook wel dat dat niet bij mij paste. (halve jongen) M'n dochter krijgt ze ook niet.
Circus, want dat was zielig voor de dieren. Gold in mindere mate ook voor paardrijden. Ben ik het nu helemaal mee eens (en toen ook al wel), dus doen we nu ook niet.

Scouting...

mocht ik idd ook niet, heel onrechtvaardig! dat was toen nog alleen voor jongens. Meisjes mochten dan wel weer bij zo'n natuurclubje waar je ook vogelhuisjes mocht timmeren en zo, maar natuurlijk lang niet zo leuk als de scouting. Later werd ik wel gevraagd als leidster, daar vonden ze mij toen ik eenmaal volwassen was wel weer leuk voor... grrr... tegen die tijd waren ze dan ook zo modern geworden dat er meisjes bij mochten. Ik heb vriendelijk geweigerd
Tess

Zullen we...

Zullen we lekker met zijn allen alsnog aan de zwarte lakschoenen gaan dan????

Guin

Mag niet van mijn man

Uitgaan

Ik mocht wel uitgaan, maar moest altijd belachelijk vroeg thuis zijn, om 23.30 uur al. Oe, dat heeft voor heel veel discussies gezorgd. Toen later mijn vriendje mij thuisbracht mocht ik later thuiskomen.
Het grappige is is dat mijn zus (6 jaar ouder) dacht dat ik geen tijd opgelegd kreeg en dat ik vanaf het begin zo laat thuis mocht komen als ik wilde. Dat vond zij heel oneerlijk. Hmm, het is maar wat je onthoudt

En verder: Een keer met kerst nam ik appelmoes op mijn bord en at dat lekker op. Toen reageerde mijn neefje heel verontwaardigd. Hij mocht van mijn zus alleen appelmoes als hij het samen met zijn andere eten opat??
En toen mijn dochter met 6 jaar trots haar oorbellen aan mijn schoonzus (zus van mijn man)liet zien, reageerde nichtje heel verontwaardigd, waarom mijn dochter wel oorbellen mocht en zij niet.

Ik mocht de raarste dingen niet

Ik mocht geen TV kijken (ook niet bij anderen)
Ik mocht niet op zondag bij mensen binnen spelen en op zondag mocht er ook niemand bij ons komen (Vond mijn vader te druk)
Ik mocht geen oorbellen en of piercings, dat vond mijn moeder verminking (die heb ik stiekem laten zetten toen ik 12 was, mijn tweede gaatjes een jaar later, mijn neuspiercing toen ik 15 was en mijn navelpiercing toen ik 16 was)
Ik mocht niet naar de HAVO (heb ik lekker toch gedaan)
Ik mocht geen onvoldoendes halen (heb ik veelvuldig gedaan)
Ik mocht ook niet op scouting, omdat dat Katholiek was
Ik mocht niet op knutselclub omdat dat Katholiek was
Ik mocht als enige in de klas geen godsdienstles, omdat mijn vader niet wilde dat we geïndoctrineerd werden en zijn Bijbelkennis vele malen beter was dan elke godsdienstjuf dan ook
Ik mocht niet met mijn beste vriendin naar het Christelijk Lyceum (ook weer om de C)
Ik mocht mijn eigen muziek niet in de woonkamer draaien als mijn vader er was (en ook niet in mijn eigen kamer als hij boven was)

En zo had ik nog talloze verboden meer

Maar mijn ouders deden dan weer niet moeilijk over uitgaan, roken, drinken. Ik mocht al heel vroeg zelf met de trein, door het hele dorp fietsen en ze schonken zelf volgens mij met 14/15 al wijn voor mij bij het eten en verjaardagen.
Het zijn rare mensen, dat is duidelijk

Scouting

Ik ben met mijn dertiende op scouting gegaan en kan op zijn tijd überonhandig zijn..........
M.

Guinevere (over de lakschoenen)

In retropersepectief gezien geef ik m'n ouders volkomen gelijk. Geef mij maar m'n teva's/wandelschoenen.

Jaaaa

zullen we ze aan doen bij de volgende meeting guineverre....eindelijk. Ga ik de hele avond naar mijn schoenen staren. Of mag ik ook op tafel gaan staan om ze te showen?

O ja, lakschoenen

Ja lakschoenen. Die mocht ik ook niet. Ik had toen toch echt het idee dat iedereen ze mocht behalve ik. Leuk om te lezen dat ik toch niet de enige was. Jaren later hebben mijn ouders wel eens gezegd dat als ze hadden geweten dat ik ze zo graag wou, dat ik ze dan wel had gekregen. Ja ja, makkelijk praten achteraf. Ik heb het toen toch echt wel duidelijk gezegd.
Om het goed te maken kreeg ik ze een paar jaar geleden nog van Sinterklaas.

Ik mocht alles

Mijn ouders waren zeer 'vrijdenkend' dus mochten wij eigenlijk álles. Behalve écht gevaarlijke dingen dan (uit het raam springen, wilde mijn broer ooit om het uit te proberen).
Wij mochten broeken met een randje en net zo laat thuiskomen als we wilden en strakke broeken ook en blijven zitten zonder veel gedoe thuis en naar de kernwapendemontratie zijn wij geweest mét mijn ouders. Dat alles onder het mom van dat wij er vanzelf wel van zouden 'leren' en ons leven zouden beteren.
Maar ook al 'mochten' we veel, van een heleboel dingen zorgenden ze wel dat de 'lol' ons verging. Mijn moeder had een hekel aan 'slordige' kleding, veel vouwen erin of als iets nét te groot/klein was of vies (een klein beetje). Dus wanneer ik mijn lievelingsbroek dag 2 aan had wilde ze 'm graag de was in. Ik niet, want morgen wilde ik 'm ook aan. Deed ik dag 3 tóch die broek aan, dan zorgde ze er wel voor dat ik dat de hele dag via 'grapjes' of zogenaamde lollige opmerkingen te horen kreeg. Niet tegen mij....maar tegen ieder ander die zich in onze omgeving bevond. Ook vriendinnen ofzo...dus dan schaamde ik me rot. Wanneer mijn broertje een vreselijke film wilde zien (rambo ofzo) dan 'mocht' dat maar praatte mijn vader en moeder er de hele tijd zó afkeurend doorheen dat broer en mijn irritatiegrens een hoogtepunt bereikte. De Tros was ook zo'n onderwerp van afkeuring bij ons thuis. Dus medisch centrum west keek ik alleen bij mijn vriendin thuis of wanneer mijn vader er niet was (mijn moeder maakte dat minder uit).
Ach, ja het is ook een manier, toch?
En het werkte wel....want wanneer weer die afgetrapte laarsjes aan wilde waar mijn moeder zo'n hekel aan had, dan bedacht ik wél eerst wie er die dag langs zou kunnen komen of waar we heen zouden gaan. En broers zin om Rambo te kijken was al gauw over. Op een gegeven moment probeerden we het niet eens meer omdat de sfeer dan totaal verpest was.
groeten albana

Haha, lakschoenen!

Ik mocht geen lakschoenen, die zouden zó stukgaan. Na een hoop gezeur heb ik ze toch gekregen. Ze waren binnen een week stuk.
Ik mocht niet naar Miami Vice en V kijken. Naar Miami Vice uiteindelijk wel. Maar ik vond er niks aan.
En ik kan me nog een zonnige zondag herinneren, ik was een jaar of 10 en verveelde me. Mijn vader had wel een idee: naar mijn tante fietsen. Mocht niet van mijn moeder, te ver en gevaarlijk. Ik mocht wel poppenkleertjes maken op de naaimachine. Mocht weer niet van mijn vader, te gevaarlijk (? Naaimachine stuk? Ik gewond?). Uiteindelijk ben ik maar iets anders gaan doen terwijl zij verder discussieerden.
O ja en ik mocht niet naar het concert van de Dolly Dots.

Wat een leuk draadje

Ik mocht geen pony! Daar heb ik erg veel verdriet van gehad, vooral omdat het bijna mocht...mijn moeder vroeg me te informeren hoeveel het kostte om de pony te stallen bij een manege en toen vond ze het toch te duur. Oh wat had ik het graag gewild!

Maar ik mocht wel een spijkerbroek met een wit biesje!

Wij mochten in de vakanties niet uitslapen. Mijn moeder belde ons dan wakker vanaf haar werk want dan vond ze dat we wakker moesten worden.

Wij mochten geen barbies want mijn moeder vond die te seksistisch. En ik mocht geen playmobiel want dat vond ze te duur.

Ik mocht geen snoep kopen.

Verder mocht ik heel veel. Vervelender was dat ik zoveel moest waar ik geen zin in had. Blehh.

Hmmm

Toen had ik het idee dat ik héél véél niet mocht. Achteraf kan ik niet echt veel schokkends bedenken van dingen die ik zelf dolgraag wilde en niet mocht, behalve op kledinggebied dan. Mijn moeder maakte alles zelf. Daar zat maar één ding op, dan ik maar zelf mijn kleding maken.
Oh, ja, ik wilde naar de havo of vwo, maar dat mocht niet. De kleine overzichtelijke mavo vonden mijn ouders beter voor mij. Daar heb ik wat tranen om gelaten zeg.
Verder, wat IS dat toch met lakschoenen en spijkerbroeken met een witte boord? Heb ik iets gemist? Ik kan me niet heugen dat iemand daar mee liep.
Ah, ik snap het al. Ik ben natuurlijk een generatie jonger dan de meesten hier

Oh lakschoenen!

die wilde ik echt. Stond er laatst mee in mijn handen voor dochter. Ze vond ze niet mooi!

Scouting mocht ook niet wegens militairistisch. Maar mijn ouders waren in de opvoeding erg met vooroordelen bezig en dat heb ik ze toen om de oren geslingerd. Ben op mijn achtste begonnen leerde meteen een band plakken en ben er nooit meer afgegaan. Uiteindelijk met een scoutingjongen getrouwd en nu is mijn zoon welp.

Mijn moeder zei van de week nog dat het maar goed was dat ik zo kon zeuren

Mijk

Haha

Bedenk me net dat ik zelfs van die hele ordinaire witte laarzen mocht met van die witte rafeltjes aan de zijkanten... Voor bij de spijkerbroek met de witte biesjes. Net als onze Portugese werkster! Hahaha

Flatjes

Ik mocht geen flatjes. Die hele platte ballerina achtige schoenen want die zouden slecht voor je voeten zijn evenals hakjes als je te jong bent. Ik moest altijd verantwoorde piedro schoenen

Ik mocht geen brommer toen ik 16 was en ook geen krantenwijk (goed slapen levert betere school resultaten op.... ben ik het wel mee eens. Mijn kinderen mogen ook geen ochtend krant dalijk

Barbies, wandelwagens, vakantievriendjes

Barbies kregen we niet, wegens te duur en te seksistisch inderdaad; mijn halve leven wilde ik een poppenbuggy, die ik nooit kreeg omdat mijn ouders beter dan ik wisten dat ik eigenlijk geen poppenkind was. Verder kan ik me geen traanwaardige verboden herinneren. We mochten rondstruinen op de boerderij van de achterburen, lange fietstochten maken, zonder zwemdiploma op de sloot varen (daar kreeg mijn moeder nog spijt van toen ze broertje onder de brug vandaan moest vissen), en zelfs op het dak klimmen via het raam van de dakkapel (maar dat durfde ik niet).
Wat ik niet mocht, was op mijn zestiende alleen afspreken met mijn Italiaanse vakantievriendje van ruim in de twintig. Heel vreemd En mijn eerste echte vriendje mocht niet blijven slapen. Een terecht gevalletje moederinstinct, bleek achteraf.

Lakschoenen?

Mmmm, dat was dan inderdaad van voor of na mijn tijd....
Ik mocht als jonge tiener nooit kleding uit die hippe jeanszaak, maar wel van de goedkope kledingzaak. Was natuurlijk een geldkwestie. Als puber hoopte ik maar dat niemand me die winkel in zag gaan.

Verder mochten wij op zondag ook niet handwerken.

En..als tienjarige had ik geen licht op mijn fiets ( die fiets was ook nog iets, ik wilde gewoon zo'n saaie bruin of zwarte gazelle, ik had een lichtpaarse Rivel fiets) maar goed ik had dus geen licht, want je zorgt maar dat je voor het donker thuis bent of je gaat maar lopen. Leuk als de hele klas in de winter na schooltijd ging schaatsen en ik moest weer naar huis.

Oudste heeft nu keurig licht op zijn fiets, maar eigenlijk vind ik het wel fijn dat ie voor het donker thuis is