Wat mocht jij vroeger niet?

Krantenlopen

Ik mocht geen krantenlopen, dat vonden mijn ouders niet nodig. Nadat ik het al een half jaartje stiekum 's morgens vroeg deed had ik een krant vergeten en daarvoor kwam er iemand overdag aan de deur! Daarna was het gelukkig geen probleem.

Ehm....

Het enige wat ik kan bedenken is dat ik mijn haar niet zwart mocht verven. (ik was punk)
Maar echt een vreemd verbod vond ik dat nou ook weer niet hoor. Ik had niet zoveel verboden. Mijn moeder mocht weinig als kind, dus zo wilde ze niet zijn naar ons toe. (Ze wilde kapper worden, maar dat was niet netjes, dus dat is ze nooit geworden.)

Een hijskraan

Tijdenlang stond hij bovenaan mijn verlanglijstje; ik wilde een hijskraan! maar mijn ouders vonden dat echt niks voor een meisje.
Toen mijn zoon geboren werd kreeg ik hem eindelijk... nou ja, hij natuurlijk; die hijskraan. Mijn ouders vonden het achteraf ook eigenlijk stom waarom ik hem nooit had gekregen. Ik heb overigens nog nooit om een barbie gevraagd die heb ik wel eens eentje gehad, en vervolgens vakkundig ontdaan van haar lange haar en ledematen ))
groetjes, Tess

T&t o.t.

Ik was ook helemaal niet zo'n poppenmeisje (ook geen automeisje trouwens, ik was meer van het tekenen, puzzelen en boeken lezen). De Pep vond ik trouwens vele malen leuker dan de Tina (maar de Pep, later de Eppo, hadden we al). Maar als iets niet mag wordt het wel érrug aantrekkelijk hoor...

Boosheid komt weer boven drijven

Ik mocht geen spijkerbroek met een wit biesje aan de zijkant!
Ik snap nog steeds niet waarom niet

Barbies en pistolen

Geen barbies en geen oorlogstuig. Dat boeide mij allebei niet zo, want ik zat liever in een boom of op het voetbalveld. Maar ik ken iemand die wel een barbie mocht, maar die dan weer als pistool gebruikte. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.

Bij van der valk werken

Ik mocht niet bij Van der Valk werken, want volgens mijn vader waren dat uitbuiters (en hij had gelijk). Ik baalde, wat daar werkten de leukste jongens!

En ik mocht niet uit, gewoon helemaal niet. Totdat ik op mijn 17e met de ideale schoonzoon thuiskwam die mij keurig thuisbracht in de auto van zijn vader, toen mocht het wel.

skik

Op damesvoetbal

Mijn oudste broer mocht wel gewoon op voetbal, mijn daarna oudste mocht op volleybal. En ik wilde ook op voetbal, op damesvoetbal. Maar nee, dat was echt niks, "pf, dámesvoetbal", 'k kan 't 'm nog zo horen zeggen. Haha, kan daar nu nog verontwaardigd om zijn.

Ik kan eigenlijk niets verzinnen

ik heb nogal een opvoeding gekregen waarbij ik meerendeel moest ondergaan, dat moet je zelf regelen en dat deed ik dan ook, blowen voor de voordeur mocht bijvoorbeeld ook, uitgaan in Amsterdam, ik heb heel veel baantjes gehad al vanaf een jaar of 14, krantenlopen in de ochtend (telegraaf) heb ik ook gedaan ook al werd ik daar heel moe van overdag. Ik kreeg ook best veel, ik ben een tijdje heel jaloers geweest op alles wat mijn zus kreeg, te verwend dus. Ik was de eerste met een walkman (zo'n vierkant zwaar ding), enige wat we nooit hebben gekregen was een spelcomputertje, zo'n donky kong ding. En ik mocht nooit zo'n 3d poster van plastic, die vond ik heel mooi maar mijn ouders vonden dat niet nodig (en terecht ze zijn ook heel lelijk). Makeup mocht ook in het weekend. Oh ja ik wou heel graag een hamster maar dat mocht niet, totdat mijn oma zich er mee ging bemoeien en toen mocht ik wel een hamster.

Oorbellen met gekleurde steentjes

Toen ik als 8-jarige oorbellen liet schieten mocht ik alleen volledig zilveren of met een wit steentje. De reden was dat ik op die met een kleurtje sneller uitgekeken zou zijn. Toen ik als puber mijn 3e gaatje liet schieten heb ik lekker die met een blauw steentje gekozen :p
Verder kan ik eigenlijk geen rare dingen bedenken, wel dingen die ik destijds wat overdreven vond. Ik mocht geen krantenwijk omdat mijn moeder het niet prettig vond als ik in het donker alleen op straat was, ik mocht niet naar het park zonder begeleiding (gebeurden rare dingen en er was een grote, diepe vijver), ik mocht bepaalde straten niet oversteken, zelfs in groep 8 mocht ik een bepaalde weg niet oversteken (die was ook heel druk en er werd ontzettend hard gereden, maar toch, een jaar later moest ik er ook overheen om naar school te fietsen). Mijn moeder was wellicht wat overbezorgd, maar niet dusdanig dat ik er echt last van heb gehad.

Op ponyrijden, naar de disco, merkspijkerbroeken. logeerpartijtjes bij ons thuis.

Hmmm, dat mogen mijn kinderen nu dus bijna allemaal wel... zou het soms een reactie zijn..?

Zoals ik het nu zie.......

Toen vond ik dat ik niks mocht, maar nu zie ik dat ik eigenlijk best wel veel mocht. ( oudste kind en ook nog een meisje dat alles zelf wilde ondervinden).
Wat ik nog heel goed weet en waar ik heel erg boos om was ik dat ik niet naar de grote demonstratie tegen kernwapens mocht in 1981 in Amsterdam. Ik was toen zestien jaar. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gejankt maar ik mocht niet van mijn vader ( erg rechts en voor kernwapens toendertijd).
M.

Een zwarte fiets

Toen ik eindelijk een 'grotemensenfiets' kreeg, wilde ik het liefst zo'n omafiets. Die was veel duurder dan een gewone en mijn ouders hadden het niet ruim. Daarom vond ik het ook best als ik dan een gewone fiets kreeg, maar wel graag een zwarte. Maar nee, dat vonden mijn ouders te somber en daarom kreeg ik een donkerbruine... blegh!!
Pas 20 jaar later had ik geld om zelf een fiets te kopen, idd zwart.

Ik mocht niet

naar een concert van Doe Maar. Ik was 12 jaar en zwaar fan. Mijn hele jonge hippe tante zou met een paar collega's gaan maar dat ging niet door en ze wilde toen het kaartje aan mij geven maar ik mocht niet. Ik zou dan ook alleen moeten gaan. Ooo wat baalde ik toen maar ik kan het nu wel begrijpen . Voor de rest viel het allemaal reuze mee.

Wat ik niet mocht (maar toch deed)

- ik mocht geen oorbellen tot mijn 16de, omdat ik nog in de groei was. Oplossing: een dagje met een vriendin op de rommelmarkt staan, van de opbrengst gaatjes laten schieten en mijn ouders voor een voldongen feit stellen (ik was 13). Mijn oudere zussen waren blij met mijn brutale actie want mijn moeder wilde 'geen stiefkinderen maken' en vond dus dat mijn oudere zussen dan óók gaatjes mochten laten schieten.
- ik mocht niet naar een bepaalde kroeg/disco van mijn vader. Nooit en te nimmer, hij dreigde mijn beide benen te breken als hij me daar zou zien Terecht, want er kwamen agressieve mannen die messen trokken etc. In plaats daarvan ging ik naar een andere disco, waar minder geweld was maar waar ook meer drugs voorhanden was (dat ik niet gebruikte).
- Ik mocht niet in Nijmegen studeren van mijn vader omdat het de meest criminele stad in Nederland was op dat moment. Dat was lastig, omdat ik voor mijn studie een plaatsingscommissie had dus ik wist niet of ik in mijn voorkeursstad terecht zou komen (Utrecht). In mijn motivatie heb ik braaf geschreven dat ik alleen naar Utrecht mocht van mijn vader. Ik werd daar ook geplaatst
- Ik mocht als 14-jarige ooit geen nieuwe schoenen: mijn beige(!) enkellaarzen waren nog goed genoeg (dwz ze pasten en waren heel). Oplossing: schoenenverf kopen en de laarsjes zwart verven (in overleg met mijn moeder). Helaas schudde ik iets te enthousiast met de schoenverf, waardoor het hele zeil in de keuken onder de zwarte verf kwam. Mopperend heeft mijn vader nieuw zeil gekocht en gelegd. Nieuwe schoenen zouden goedkoper geweest zijn.

Ik mocht niet....

op ballet, en ook niet op paardrijden. En niet op pianoles. En ik mocht net als Akka geen spijkerbroek met witte randjes. En al zeker niet een broek die zo strak zat dat je hem alleen liggend kon aantrekken. Owowow wat was ik jaloers op vriendinnen met zo'n te strakke broek. Die ermee in bad gingen en hem dan 'op het lijf' lieten drogen voor een extra tight fit effect. En mijn broeken kwamen trouwens van de C&A. Palomino. Met zo'n wit paard. Helemaal fout, maar ja.

Anyway, in retrospect snap ik ook wel dat financien een drijfveer waren voor veel van die besluiten, maar dat werd nooit hardop gezegd. Maar als een puber hier in huis eens vreselijk gelukkig gemaakt kan worden met een veel te duur paar schoenen...dan komt dat gevoel van vroeger weer boven en strijk ik af en toe met plezier met mijn hand over het hart...

Ingrid

Ik mocht geen

Lego, mijn twee broers hadden dit wel, maar daar mocht ik als "ukkie" niet mee spelen. Mijn zus en ik kregen Ministeck i.p.v. de Lego, vond ik wel leuk, maar de Lego bleef trekken. Als ik bij mijn oom en tante logeerde dan bleef ik maar met de Lego spelen. Mijn zoons hebben door mij heel veel Duplo en Lego, maar het is jammer genoeg niet hun favoriete speelgoed. Mijn dochters spelen wel veel met Duplo en peuterdochter ook al af en toe met de Lego.

Zo'n plastic 3-d poster manda

Die vond ik ook zo mooi, vooral met een paardenkop erop.

Laatst heb ik op een rommelmarkt zo'n poster gekocht, voor in ons volkstuinhuisje, met twee kittens erop (en ik haat katten). Zo lelijk dat het weer mooi is.

skik

Tampons

Want die waren gevaarlijk (?). Dus fietste ik 3 kwartier heen naar school, en weer terug in het tijdperk dat maandverband nog van die dikke proppen waren. Heel comfortabel....

Totdat een klasgenootje op de middelbare school mij een tampon gaf om te proberen, wat een bevrijding. Dus kocht ik ze van mijn eigen geld.

Enne.. IngridT, hoe herkenbaar die palominobroeken! hahaha! Ik kan me de ergste nog herinneren: zwart fluweel met borduursels op mijn broekspijpen. En een paard op mijn kont Woehaaa!

Uitgaan mocht ik ook niet. Die ene keer dat het wel mocht was ik gelijk genezen: 16 jaar met een vriendinnetje om 20.30 naar de discotheek gebracht en we werden om 22.30 uur weer opgehaald door mijn moeder.

Toen ik met 17 het huis uitging heb ik wat 'schade' ingehaald

Gaatjes

Ik mocht geen gaatjes in m'n oren, die zouden uitscheuren..... Mocht ik pas toen ik 18 was. Toen wilde ik eigenlijk niet, of dacht er niet aan. Uiteindelijk op m'n 25ste gaatjes laten prikken. Tjonge wat een ellende was dat. Ik heb daardoor een nikkelallergie opgelopen en inmiddels zijn gaatjes al jaaaaren weer dicht.
Gr. Bibi

Majorettes en scouting

Dat eerste associeerden mijn ouders met ordinair én bovendien veel te koud, in je blote beentjes met een veel te kort rokje Sinterklaas binnenhalen, brr. Het tweede associeerden ze met militaristisch. Uniform, salueren en de vlag groeten was ook brrrrrr.
Mijn ouders hadden wel veel van die onuitgesproken sociaal wenselijke gedragingen. Geen witte broek in de winter - waarom niet? Nou, dat vind ik gewoon niet nodig Toen ze ontdekten dat ik rookte, vonden ze dat vooral heel erg omdat rokende meisjes zo ordinair zijn. Bier drinken in het openbaar: ook ordinair. Over rare kleding of geverfd haar (ik ben uit de niet-te-doseren-henna-tijd) deden ze dan weer niet moeilijk.
En de wat meer frustrerende dingen natuurlijk. Ik heb veel in het ziekenhuis gelegen als kind, vaak weken lang. Ik mocht daar niet over zeuren, niet huilen, niet klagen dat iets zeer deed en moest altijd al dat gore ziekenhuiseten opeten. Brrrrrr.
O, en over mijn intellectuele ontwikkeling maakten ze zich ook erg druk. Ik moest bepaalde boeken lezen, bepaalde muziek beluisteren en mocht bepaalde TVprogramma;s niet zien (Andre van Duin bijvoorbeeld). Van een te laag niveau.

Zucht.

Tirza (immer op niveau)

Make-uphoofd en lakschoenen

oh, wat wilde ik graag zo'n make-uphoofd. Dan kon je lekker die haren kammen en dat gezicht vol kliederen met make-up. Mijn ouders vonden dat echter een belachelijk iets om mee te spelen, dus ik heb er nooit eentje gekregen.
Verder wilde ik dolgraag van die zwarte glimmende lakschoentjes met een bandje over de wreef en een klein hakje. Te ordinair en slecht voor je voeten, aldus het oordeel van mijn ouders.

groetjes van Purk

Owowowow

En wat nog VEEL erger was....ik moest altijd helpen met de afwas. Iedere dag. Jaar in jaar uit. En mijn broer niet 'want afwassen was geen jongenswerk'

Ingrid

Ingridt, die is erg

ik zou zeggen, jouw jongens laten helpen bij de afwas en dan mag jouw dochter op dat moment de Donald Duck lezen. Jongens moeten leren om het huishouden te doen, meisjes hebben dat sowieso al in zich

Een lange rok

In de jaren 70 was de maxi rok erg in de mode. Mijn 3 jaar oudere zus had naailes en mocht voor zichzelf zo'n rok maken. Ik was een jaar of 11 schat ik en ik was daar te jong voor. Dus voor mij moest ze een (rib)rok tot op de knie maken.. zucht... En toen we naar Amsterdam, naar mijn erg moderne nichtjes gingen, had mijn 1 jaar jongere nicht er wel een. Oh wat vond ik dat oneerlijk.

Ingrid.........

hoe is het nu met je broer? Kan die nog steeds niet afwassen??☺

Mooi draadje dit! Paardrijden is al langsgekomen en het zo enorm gewenste make-up hoofd... Strips waren ook not done, behalve Asterix en Obelix.
En in het kader van onze links intellectuele opvoeding mocht ik niet naar de EO kijken. TROS ook niet trouwens.

Niet buiten spelen na het eten

Wij mochten nóóit buitenspelen na het eten. Dus dat was het enige ogenblik dat ik dat graag wilde. Verder wilde ik zo'n kanten jurk, maar ik moest bijna altijd van die stoere kleren aan (dezelfde als mijn broer, jóepie, zelfde kapsel ook trouwens).
Verder mochten wij eigenlijk best veel, en ik als jongste al helemaal, want mijn oudere broer en zus hadden al het een en ander bevochten.
Verder mocht ik niet de (computer)opleiding doen die ik graag wilde, want dat gedoe met computers was toch niks voor OSM (ik stam uit een Gymnasium-alpha-nest). Lekker toch ingeschreven zonder toestemming van mijn ouders en ik ben nu nog steeds blij met mijn burgerlijke ongehoorzaamheid van toen.
Lakschoenen en zo'n make-upkop hoorden ook bij mijn jeugddromen. Maar indertijd werd je toch nog enigszins geacht unisex te zijn, dus dat kreeg ik niet. Wel barbiepoppen, die mijn broer dus ook kreeg.

Oh, andre van duin

André van Duin mochten wij ook niet zien, dat was ook niet OSM. Benny Hill kon om de een of andere reden wel door de beugel, ik begrijp het nog steeds niet.