Wat doet veilig thuis?

Heel fijn dat moeder nu eindelijk meewerkt met erkennning, wel jammer dat er een dreiging van veilig thuis voor nodig was.

Nu ze weet wat er kan gebeuren als er maar 1 juridische ouder is wel. Maar het is wel iets waar ik blij mee ben. Kan veilig thuis zien dat dit zo kort voor hun bezoek is geregeld? Kan dat in ons nadeel werken? Ik begreep van haar dat veilig thuis dat afpakken van kinderen niet doet maar het wel door kunnen zetten naar de raad voor kinderbescherming, doel is dus om veilig thuis zo snel mogelijk van ons af te schudden. Zij heeft al stapjes gezet in de goede richting, ze heeft daar stukken van dat ze zich aangemeld heeft enzo, is het verstandig om dat aan te halen of is het beter om gewoon een goed verhaal af te spreken en ons daar hardnekkig aan te houden? 
Ik ontken niet dat zij een probleem heeft maar ik denk wel dat we het wel met zijn twee afkunnen. Zij heeft nog nooit eerder zo'n brief gehad en ze functioneert ook gewoon in het dagelijks leven, ze heeft alles verder goed op de rit. Kan zij op een of andere manier gedwongen worden tot bijv een behandelaar/hulp naar hun keuze?

Veilig thuis kan formeel zelf niet uit huis plaatsen, maar hier drongen ze wel zo aan dat ik in feite niets anders kon. Als ik niet mee zou werken, zouden ze dat dwangtraject in gaan en zou er OTS en dergelijke kunnen volgen. Ik was zo geschrokken dat ik maar ‘meewerkte’ en vervolgens ben ik meteen met succes de strijd aangegaan. Ik weet niet of het slim van me was om mee te werken, maar weet dat je op een gegeven moment die druk kunt ervaren.

Ik weet niet of ze kunnen zien dat de erkenning pas zo recent geregeld is, ik denk het eigenlijk niet. Ik vraag me af of zij überhaupt zien of hij wel of niet erkent is. De vader van mijn kinderen had in de betreffende periode onze kinderen wel erkent, maar had geen gezag. Dit was echter helemaal geen issue, het was de vader. Hij heeft in die periode de jongste uiteindelijk ook kort opgevangen, maar er is geen moment over zijn formele status gesproken.

Probeer gewoon duidelijk te hebben wat jullie zelf aan het probleem kunnen doen. Je hoeft geen dingen te noemen die ze niet weten, maar het klinkt alsof er een incident is geweest. Zij zullen in ieder geval willen kunnen inschatten of er een kans op herhaling is en wat jullie doen om de veiligheid van zoon in de toekomst te garanderen.

Overigens is mij nu pas duidelijk dat jij ook bij dat topic hoorde waarin je afvroeg of het je zoon was, goed te lezen hoe je er nu in zit! Het is je zoon omdat hij in je hart zit en dat is wat telt.

" Kan veilig thuis zien dat dit zo kort voor hun bezoek is geregeld? "

Nee. Dat zie je alleen als je de geboorteakte van het kind erbij pakt (daarop komt de "latere vermelding betreffende de erkenning" te staan). En VT gaat/kan die geboorteakte niet opvragen. 

Als jullie gezamenlijk zouden kiezen voor jouw achternaam is het anders want dan ziet VT op een gegeven moment dat het kind een andere achternaam heeft dan eerst maar a) het is de vraag of ze meteen snappen dat dat met erkenning samenhangt en b) wat dan nog? Maar ik ga ervan uit dat, nu dit kind al 6 jaar zonder klachten de achternaam van moeder heeft, dit ook zo blijft. Heb het er wel even over met zijn tweeën want ze gaan straks bij het loket van burgerzaken waarschijnlijk vragen of de achternaam gewijzigd moet worden of niet, dus wees daarop voorbereid. 

Wat betreft de hulp: wacht even wat VT zegt over de zorgen die er zijn. En als die liggen in de richting die jullie nu verwachten dan kan moeder zeggen dat ze zelf hulp heeft gezocht. Als ze zich al heeft aangemeld voordat de brief van VT kwam dan zou ik dat ergens subtiel laten vallen want dat laat zien dat moeder zelf inziet dat er problemen zijn en daar zelf hulp voor zoekt. Dat werkt in haar voordeel. Is de aanmelding gedaan naar aanleiding van de melding van VT dan zou ik alleen maar zeggen dat ze zelf hulp heeft gezocht en zwijgen over wanneer dat is gebeurd.

Kinderbeschermingsmaatregelen komen in principe pas in beeld als er zorgen zijn en ouders die zorgen wegwuiven of de daarvoor aangewezen hulp niet accepteren. Als ouders zorgen serieus nemen en zeker als ze zelf hulp zoeken dan zal er niet snel tot een kinderbeschermingsmaatregel worden overgegaan. Wat niet wil zeggen dat de bemoeienissen van VT of andere jeugdbeschermingstiepjes meteen stopt, want misschien willen ze nog wel de vinger aan de pols blijven houden. 

Nog een dingetje. Zolang er geen sprake is van een kinderbeschermingsmaatregel kunnen VT-medewerkers etc geen informatie opvragen bij school, arts, hulpverlening, zonder toestemming van moeder. De vraag is dan natuurlijk: moet ze die toestemming geven. Geef je die niet dan is dat op zichzelf onvoldoende reden om meteen een ondertoezichtstelling te gaan vragen. Er moeten toch echt wel serieuze zorgen zijn over de veiligheid van het kind. Aan de andere kant wil men wel altijd "zicht op de veiligheid" en als er serieuze redenen zijn tot zorg en er komt geen informatie los dan kan dat weer een probleem worden. Een evenwichtsoefening dus. 
Mocht het nu zo zijn dat moeder alleen maar bij de huisarts is geweest voor een ingegroeide teennagel van haarzelf en een prutoor van haar kind toen dat 4 was, dan zou ze best toestemming kunnen geven voor uitwisseling van gegevens met de arts, die weet namelijk toch niks. Idem met school: als alles stralend gaat, iedereen is vol lof over het kind en er is geen sprake van frequent verzuim dan kan je best informatie met de school laten uitwisselen. Maar informatie met de hulpverlener uitwisselen -ik zou geneigd zijn te zeggen "nee, dat vind ik niet goed voor de vertrouwensrelatie met de hulpverlener, maar ik wil u wel op de hoogte houden van de startdatum en het verloop van het traject". Bedenk dus even hoe groot je het risico inschat dat informatie-uitwisseling tot meer gedoe leidt dan een weigering om informatie-uitwisseling toe te staan. 
Eenmaal gegeven toestemming kan je ook later weer intrekken.

En ook hier geldt: je kan altijd zeggen "'ik denk er nog even over na en ik laat het u weten". Spreek dan bijvoorbeeld af dat je er binnen een paar dagen op terugkomt, en zorg ook dat je dat soort afspraken nakomt. 

Tenslotte: contact zoveel mogelijk per mail of whatsapp, altijd handig voor als er later zou worden beweerd dat moeder geen contact onderhoudt terwijl het probleem is dat aan de andere kant nooit iemand opneemt. 

Enne: fijn dat die erkenning er nu komt! Een verstandig besluit. 

Groeten, 

Temet

BlueHeart schreef op 17-08-2021 om 15:31:

Laat je niet gek maken is makkelijk gezegd, zij heeft vandaag advies gevraagd over deze kwestie bij het juridisch loket, hun vonden het allemaal vrij ernstig en raden haar om vooral mee te werken, ze heeft wel een afspraak gemaakt bij de gemeente om in elk geval erkenning te regelen. Ook op advies van het juridisch loket. Dus volgende week dinsdag ga ik hem erkennen, volgende week donderdag is het huisbezoek. Zij heeft na dat incident al wel stapjes in de goede richting gezet dus ik hoop dat het in haar voordeel werkt. En of hij nou wel of niet mijn biologische zoon is maakt me niks meer uit, hij is mijn kind, al 6 jaar in mijn leven en ik laat hem niet vallen. Wel bedankt voor alle adviezen en support.

Fijn dat de erkenning geregeld wordt! 

Ik hoop dat jullie hier snel van af zijn idd.

Dankjewel. Ik zit echt op hete kolen nu, ik wil niet dat hij in een pleeggezin oid komt

Nee precies, jullie hebben een goede stap genomen, jullie komen er wel uit samen.

Rachel. schreef op 17-08-2021 om 16:42:

Nee precies, jullie hebben een goede stap genomen, jullie komen er wel uit samen.

Ik hoop het, ze weet hoe ik over haar denk.

BlueHeart schreef op 17-08-2021 om 16:38:

Dankjewel. Ik zit echt op hete kolen nu, ik wil niet dat hij in een pleeggezin oid komt

Maar een fractie van het aantal meldingen bij veilig thuis leidt uiteindelijk tot een UHP. Zolang er bereidheid is van zijn moeder om hulp te aanvaarden zou ik voor een UHP niet direct bang zijn.

Daglichtlamp schreef op 17-08-2021 om 16:52:

[..]

Maar een fractie van het aantal meldingen bij veilig thuis leidt uiteindelijk tot een UHP. Zolang er bereidheid is van zijn moeder om hulp te aanvaarden zou ik voor een UHP niet direct bang zijn.

hulp aanvaarden is een ding, gedwongen hulp met rapportage aan veilig  thuis wil ze voorkomen

BlueHeart schreef op 17-08-2021 om 16:58:

[..]

hulp aanvaarden is een ding, gedwongen hulp met rapportage aan veilig thuis wil ze voorkomen

Als ze nu pas hulp zoekt naar aanleiding van de melding dan is een stok achter de deur wellicht wel nodig om te zorgen dat ze ook hulp blijft accepteren.

Fijn in elk geval dat jij als vader betrokken bent.

Echt gedwongen hulp kan alleen als er een ondertoezichtstelling is. En die kan er alleen komen als de Raad voor de Kinderbescherming na onderzoek tot de conclusie komt dat dit kind ernstig in zijn ontwikkeling bedreigd wordt en moeder de hulp die nodig is om die ontwikkelingsbedreiging te verminderen niet wil aannemen, en de rechter het vervolgens met de Raad eens is. 

Zover zijn we nog laaaaaaaaang niet. En zover komt het hoogstwaarschijnlijk ook nooit. 

Groeten, 

Temet

Ik zit er door mijn ervaring helaas iets anders in dan Temet. Formeel gezien heeft ze uiteraard gelijk, maar als ik het goed heb onthouden (is hier alweer een aantal jaar geleden), is dat als het ware het verschil tussen drang en dwang. De een is de formele weg die Temet benoemt, bij de ander dreigen ze daar als het ware mee om op een informele manier dingen te bespoedigen.

Wel ben ik het met Temet eens dat jij je nu nog niet direct druk om hoeft te maken, al zal ongetwijfeld de ernst van het incident meespelen. Stel jou ex is regelmatig dronken en daar is melding over gemaakt door school, dan wordt er echt niet meteen aan uithuisplaatsing gedacht. Men zal dan een beeld van de situatie willen krijgen en een oplossing willen bedenken waarbij de veiligheid van je zoon wordt gewaarborgd. Stel je kind is zwaar verwaarloosd op straat aangetroffen door de politie en vervolgens bleek je ex ergens straalbezopen rond te hangen, dan zullen ze misschien wel net iets verder gaan dan bij een simpele melding.

Zover ik weet kijken ze echter zelfs als het over uithuisplaatsing zou gaan ( en dat zou ik niet bij een eerste gesprek verwachten) bij voorkeur eerst naar het eigen netwerk en niet naar een pleeggezin. 

Als ik jou was zou ik ongeacht hoever het nu is gegaan en gaat, zorgen dat jij achtervang voor je zoon bent. Eigenlijk ben je dat al, maar laat bij zowel zoon, als ex als eventuele hulpverlening duidelijk zijn dat zoon als er iets is altijd bij jou terecht kan. Los van het formele dus, maar je bent er gewoon voor hem.

Gezien waar deze vrouw allemaal toe in staat is, lijkt mij een vorm van toezicht niet onverstandig.  Grenzen lijken er voor haar niet te bestaan en voor de grenzen van een ander heeft ze 0 respect en daar vloeit delinquent gedrag uit voort. Die erkenning had ik voor de veiligheid van het kind allang al afgedwongen en een regeling over het gezag ook.