Wat doet veilig thuis?

Wat heftig zeg. Maar je had laatst een topic over dat je je zoon voor zijn zesde verjaardag een mobiele telefoon wilde/ging geven zodat hij jou kon bellen als zijn moeder laveloos op bed lag omdat ze graag en veel feest viert. Het zou me niks verbazen als die melding daarmee te maken heeft. En dan is het misschien niet helemaal onterecht. 
Verder ben jij officieel niks van je kind. Ja, sponsor, want je betaalt een soort alimentatie en hebt omgang met hem. Ik zou ook proberen om hem te mogen erkennen en gezag te krijgen. Mocht er verdrietig genoeg besloten worden dat de moeder niet verantwoordelijk genoeg is, dan kan hij naar jou. Dat is voor alle partijen beter dan een pleeggezin denk ik. Ik begrijp sowieso niet dat moeder niet wil dat je rechten hebt mbt je kind maar wel dat er een omgangsregeling is en er alimentatie betaald wordt.

BlueHeart schreef op 16-08-2021 om 18:30:

[..]

Klopt, om de week het weekend en elke woensdagmiddag, ja ik heb met haar afgesproken dat ik er zal zijn, en nog een keer gevraagd of ze me toestemming voor erkenning gaat geven, ze staat er nu iets positiever tegenover.

Ik zou hier als de wiedeweerga werk van maken. Morgenochtend. Dit kan nu echt niet meer wachten.

@TO, sta jij open voor tijdelijke opvang? Als VT begint over uhp bij opvanggezin, willen jij en je vriendin hem dan helpen? Voor VT altijd fijner dat kind bij bekenden verblijft.
VT is ook blij met bestaan van netwerk.
Als de moeder ziek is, heeft ze tijdelijk hulp en rust nodig ipv zorgen voor kind.
Door die back—up aan te bieden, kan VT op jullie een beroep doen omdat ze weten dat jullie dat voor het kind en de moeder willen doen.

is het niet te vroeg voor opstart erkenning? Dat geeft nog meer druk op de moeder, te veel dwang erbij. Moeder heeft eerst hulp nodig.
Niet het moment om gebruik te maken van onzekere situatie.

En op het laatst roept jeugdzorg dat het vader is die zorgt voor onrust met zijn rechtzaken 🙈 leer mij jeugdzorg kennen.

Mocht de hulpverlening nodig blijken te zijn en in beeld te blijven, en daar lijkt het wel op , dan zou ik een beetje met hun meebewegen en bij hun eens in de week leggen wat je van plan bent.

Kans dat ze het toejuichen, want een betrokken en stabiele vader is altijd goed.

Flanagan schreef op 16-08-2021 om 22:47:

is het niet te vroeg voor opstart erkenning? Dat geeft nog meer druk op de moeder, te veel dwang erbij. Moeder heeft eerst hulp nodig.
Niet het moment om gebruik te maken van onzekere situatie.

Juist wel erkenning regelen, BlueHart... en snel!

Juist wel erkenning eindelijk regelen! De vader is al jaren goed genoeg om alimentatie te betalen maar heeft precies 0 rechten. 

Heel jammer dat dit nog niet eerder is geregeld maar nu is het moment om snel te handelen. 

Sorry Flanagan, ik heb hier dus een tegengestelde mening in. Ik vind dat moeder hulp verdient als ze het nodig heeft (of ze dat van Veilig thuis krijgt is helaas nogal twijfelachtig..). Ik vind echter niet dat de vader mee had moeten gaan van alleen een omgangsregeling en verder dokken, met geen rechten. Dit is het momentum, pak het dan ook. Nu even doorzetten om één van de verkeerde zaken uit de jeugd van deze jongen aan te pakken.

Hier toen de kinderen jonger waren, hele vervelende ervaringen met Veilig thuis. Onterechte meldingen, maar ook aannames waar gewoon niet tegen te praten viel. Alleenstaande moeders waren een risico en zolang ik alleenstaande moeder was, viel ik in hun risicogroep, dat soort opmerkingen kreeg ik serieus. Uiteindelijk moesten de kinderen hals over kop uit huis geplaatst worden en als ik niet mee werken zou werken, zou ik een groter probleem hebben.  Op dat moment maar meegewerkt, maar eerste kind was de volgende werkdag alweer thuis,  tweede kind binnen 2 weken en laatste kind binnen 3 weken. Heeft me veel strijd gekost en uiteindelijk heeft het me serieus jaren gekost om dit trauma bij de kinderen op te lossen. In die paar dagen is meer kapot gemaakt dan het heeft geholpen, maar daar zal ik je niet mee lastig vallen.

Ondanks mijn negatieve ervaringen zou ik namelijk wel willen vertellen dat de vader van mijn kinderen wel serieus werd genomen, al had hij geen gezag en heeft hij nooit een omgangsregeling gewild. In die periode dat de kinderen per ze uit huis moesten, heeft hij ook een van de kinderen opgevangen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je geen werk hoeft te maken van die erkenning, maar ook zonder kunnen ze je serieus nemen. Bij ons werd ook eerst gezocht naar mogelijkheden binnen het netwerk en pas daarna kwam de crisis opvang om de hoek. Wie weet valt het bij jullie allemaal mee, maar probeer anders de achtervang te zijn.

Wat hier verder heeft geholpen, was het zelf nemen van initiatief. Doordat ik zelf plannen maakte, werden dat de dingen die we gingen doen. Dat is ook wat ik achteraf teruggekoppeld heb gekregen. Natuurlijk weet ik niet wat er bij de moeder van je kind speelt en of zij zelf tot oplossingen kan komen, maar als het ook maar enigszins mogelijk was, zou ik haar daar mee helpen als ik jou was. Pro actief zijn om te voorkomen dat je straks geen kant meer uit kunt.

En natuurlijk de andere dingen die hier al gezegd zijn, zoals niet teveel vertellen, maar als ik je reacties lees, ervaar jij zelf ook een probleem. Maak dat niet groter dan het is, maar laat ook zien hoe jullie dat oplossen en daar dus ook een rol inpakken.

tsjor schreef op 16-08-2021 om 17:32:

Toevallig komt er net een boek uit van Jan van Mersbergen, een goede moeder. Het is een roman, maar helemaal gebaseerd op zijn eigen als vader/ex die zich zorgen maakt over moeder/kinderen en op een gegeven moment maar de hulp van Veilig Thuis inroept: 'Ik hoopte op steun en erkenning, maar ik liep tegen een muur op.' zegt hij in een interview.
Bij een gesprek mag je altijd iemand meenemen, dus je kunt er zelf bij zijn.
Een slimme opstelling is om zelf dan aantekeningen te maken. Dan kun je ook om verduidelijking vragen als je merkt dat je iets niet opgeschreven krijgt: waar gaat het nu over?
Belangrijk is om te achterhalen welke zorgen er zijn naar aanleiding van de melding en vervolgens de vraag te stellen wat nu de volgende stap zal zijn.
Belangrijk is ook om zelf zo min mogelijk niet-relevante informatie te geven. En zeker niet in discussie gaan.
Je mag het verslag opvragen. Als je dat niet krijgt of als het te lang duurt kun je op basis van je aantekeningen ook zelf een verslag maken, dat opsturen en aangeven dat, als je na 14 dagen niets gehoord hebt, je aanneemt dat jouw verslag klopt.

Tsjor

Aanvulling: als particulier mag je altijd, ook zonder toestemming en zonder de andere partij in kennis te stellen, een gesprek opnemen. 

Weet niet of het nodig is, maar als ik in dit topic lees dat er best vaak wat mis gaat, heb je toch nog een houvast wellicht. Sterkte.

Oeps BlueHart, ik schreef gisteren ‘jij en je vriendin’ sorry.
Heb je je vrienden of familie  waarmee je zorg bespreken, zodat je dat niet alleen hoeft te behappen?

Evaluna schreef op 16-08-2021 om 22:58:

En op het laatst roept jeugdzorg dat het vader is die zorgt voor onrust met zijn rechtzaken 🙈 leer mij jeugdzorg kennen.

Daarom geeft deze situatie misschien een kans om de moeder te laten beseffen dat ook nog een rechtszaak over erkenning niet in haar belang is.

Maar de vader heeft hier sowieso geen belang om het niet te regelen. Zolang het niet geregeld is, is hij officieel niet eens partij als veilig thuis concludeert dat het bij moeder niet veilig is.

Wat dingen

1) de tips van Tsjor zijn goed. Luister, en vraag door: wat zijn de zorgen, wat is de volgende stap. Blijf vriendelijk en beleefd. Neem bij twijfel niet meteen beslissingen maar zeg dat je erover na gaat denken. Begin niet over juridische dingen - daar kunnen die lui niet zo goed tegen en het gesprek verzuurt. Je bezinnen op juridische stappen en mogelijkheden kan ook prima als ze weg zijn. 
2) moeder kan dat gesprek weigeren. Dat lijkt me niet handig, want dan hoort ze niet waar het over gaat. Er is een melding gedaan. Het kan complete flauwekul blijken. Het kan zijn dat het geen flauwekul is maar dat er voorlopig nog niets dreigends aan de hand is. Dat weet je pas als je het gesprek aangaat. 
3) pas als er sprake is van ernstige zorgen en de indruk bestaat dat het kind erg onveilig is en het idee bestaat dat de ouder met gezag (moeder dus) niet wil meewerken aan de noodzakelijk gevonden stappen dan komen eventuele verderstrekkende maatregelen in beeld, zoals een ondertoezichtstelling.  Maar dat kan Veilig Thuis niet zelf. Een ondertoezichtstelling kan alleen worden aangevraagd door de Raad voor de Kinderbescherming, niet door VT, en de Raad moet dan toch wel iets van onderzoek doen. Niet als kinderen zwaar vervuild en ondervoed in een drugshol worden aangetroffen, dan is er geen tijd voor uitgebreid onderzoek, maar in alle andere gevallen wel.
Dus als jullie op een gegeven moment het idee krijgt dat VT maar een potje loopt te zaniken over niks, dan kan er een moment komen dat je besluit: kom maar op. En dan maar afwachten of VT inderdaad "opschaalt", en zo ja, naar wie. 
Maar zover zijn we nog niet, nu eerst maar eens dat gesprek, kalm blijven, opletten, zelf samenvatten om te zien of je het goed begrepen hebt ("dus als ik het goed begrijp wilt u dat..." etc). Niets besluiten, eerst nadenken nadat de VT-mensen zijn vertrokken. 
4) je hoeft nu nog geen rechtshulpverlener in de arm te nemen. Sowieso is dat iets dat moeder dan zou moeten doen, maar het moment daarvoor is als er wordt aangekondigd dat de Raad een ots gaat aanvragen of, in het ergste geval, als de Raad met spoed een ots en muhp heeft aangevraagd. 
5) Probeer inderdaad nu te kijken of moeder toestemt met de erkenning en regel die erkenning dan ook zsm. Ik herhaal mijn tip om het nu niet over het gezag te hebben om te voorkomen dat zij bang is dat jij de macht probeert te grijpen. Als het biologisch vaderschap voor jou van belang is voor de vraag of je al dan niet wil erkennen dan moet je nu alsnog die envelop met die testuitslag openmaken. Is dat niet van belang, soit, maar besef dan dat je weloverwogen een kind erkent dat je mogelijk niet hebt verwekt en dat je daar ook nooit meer vanaf kan (de enige die daar nog wat mee kan doen is je zoon zelf).

Ik beschreef hier laatst al de situatie van iemand bij wie VT ook langskwam voor iets dat complete flauwekul was, ze bliezen al vrij snel de aftocht. Laat je niet gek maken. 

Sterkte ermee

Temet

Laat je niet gek maken is makkelijk gezegd, zij heeft vandaag advies gevraagd over deze kwestie bij het juridisch loket, hun vonden het allemaal vrij ernstig en raden haar om vooral mee te werken, ze heeft wel een afspraak gemaakt bij de gemeente om in elk geval erkenning te regelen. Ook op advies van het juridisch loket. Dus volgende week dinsdag ga ik hem erkennen, volgende week donderdag is het huisbezoek. Zij heeft na dat incident al wel stapjes in de goede richting gezet dus ik hoop dat het in haar voordeel werkt. En of hij nou wel of niet mijn biologische zoon is maakt me niks meer uit, hij is mijn kind, al 6 jaar in mijn leven en ik laat hem niet vallen. Wel bedankt voor alle adviezen en support. 

Zo fijn dat de moeder open staat voor erkenning.