Wat doen jullie als er een 'speelkind' is
dochter neemt regelmatig vriendinnetjes mee naar huis en gaat zelf dus ook regelmatig bij anderen spelen, 3x per week is heel gewoon. Het is dus niet zo dat die kinderen het hier vreselijk vinden anders zouden ze wel aangeven niet met mij mee te willen.
Maar bijvoorbeeld gisteren dan haal ik ze op om 15.30 en wordt speelkind om 17.15 weer opgehaald. Ik heb die hele afspraak op de bank gelegen en half geslapen (ben zwanger) terwijl kinderen boven aan het spelen waren. Ze krijgen dan een pakje drinken en koek. Op woensdag smeer ik boterhammen etc en lunchen we met zijn allen.
Ik doe nooit spelletjes als er een speelkind is, ik help ze niet met dingen verzinnen, ik zet geen spullen klaar, dochter kan overal zelf bij en heeft een enorme ruimte (zolder en slaapkamer beneden) om vrij te spelen met van alles en nog wat (tenten staan op zolder, cavia's mogen gevoerd worden, verkleedhoek, buro met tekenspul).
Is dit eigenlijk wel normaal, ik heb opeens de indruk dat andere moeders veel enthousiaster en pro-actiever met die kinderen bezig zijn. Moet ik meer doen ? wat doen jullie als er speelkinderen zijn ?
Laatst zei een speelkind "moet je niet met ons tekenen ?" ik zei "nee hoor dat kunnen jullie best zelf, jullie willen spelen ik niet".
Er is zelfs een moeder die pannenkoeken gaat bakken, vrij neemt en oppas regelt voor de jongste zodat het speelafspraak 'een echt feestje wordt'. Ik heb helemaal geen zin in 3x per week 'een echt feestje'.
Ook zo
Ik doe het ook ongeveer zo. Als ze uit school komen drinken we eerst iets met z'n allen en daarna gaan ze lekker zelf spelen en bemoei ik me verder nergens mee. Tenzij het spelen echt niet lukt, dan zet ik het even op de rails door bijvoorbeeld te helpen iets te verzinnen, maar ik ga echt niet standaard iets met ze doen.
Welnee
Als ze met elkaar willen spelen, is dat juist het vermaak van dat moment. Als ik kinderen ga vermaken, is dat omdat ze zich suf vervelen en er zelf even niet uitkomen, of omdat we er gewoon veel zin in hebben, of om een andere goede reden, maar in elk geval nooit omdàt er een speelkind is.
Soms wel àls er een speelkind is, maar niet omdàt dat er is 
Voel mij toch wat schuldig
volgens mij ben ik echt heel passief in vergelijking met de andere moeders.
Ik wil nog wel de video/dvd aanzetten als het allemaal niet zo leuk loopt en in de zomer zet ik met liefde al het buitenspeelgoed op straat en vul ik emmers met water. Maar samen spelen doe ik nooit, hmmm ik pieker nog even door. Dochter is overigens bijna 6.
Kinderen spelen, mamma's hebben daar niet altijd zin in
Dat zeg ik vaak genoeg tegen mijn dochter als ze me weer eens vraagt of ik met haar wil spelen. Maar dat geldt dan voor de situatie waarin ze alleen thuis is met mij.
Met betrekking tot speelafspraakjes heb ik dezelfde houding als jij. De kinderen spelen samen en ik doe mijn ding. Hoogstens stel ik wat dingen voor als het niet vanzelf loopt of ik ben even toeschouwer van een toneelstukje ofzo. Vorig jaar hing ik veel meer de entertainer uit, maar ik ben er achter gekomen dat dit helemaal niet nodig is. En op deze manier vind ik speelafspraakjes ook veel beter te doen.
Ach en onze moeders deden dat toch ook niet? Die waren ook gewoon beneden bezig terwijl wij boven speelden.
Niets om je schuldig over te voelen.
Liefst niks
Hoi,
Ik doe ook niks en de kinderen die komen spelen waarbij dat niet kan, probeer ik ook steeds eraan te herinneren dat ze niet bij mij zijn komen spelen maar bij mijn zoon.
Hij heeft 1 vriendje met wie hij zo zoet speelt, dat ik uit een soort plichtsgevoel eens per half uur informeer of iemand iets wil drinken of eten, omdat ik altijd de krant lees, administratie doe, soms ook even een dutje, etcetera.
Dus volgens mij is het heel normaal hoor!
Liora
Meestal niks
Hoi Manda
Ik deed ook niet zwanger niets met de kinderen. In de zomer ging ik een enkele keer met ze naar de zwemplas. Ik wilde (het zijn nu pubers) een spelletje doen als ze geen speelafspraakje hadden. Ik heb me er nooit schuldig over gevoeld. De moeders die in mijn ogen overdreven een feestje van willen maken zijn vast moeders van kinderen die niet zo populair zijn en zo kinderen naar hun huis willen lokken. Hier nooit nodig geweest.
groet
Saar
Rare wereld
Kinderen die komen spelen komen toch om te spelen zeker, en niet om te worden vermaakt?
Hallo he! Ik heb in het verleden tijden gehad dat we regelmatig zelfs 4 of meer 'vreemde' kinderen te spelen hadden. Vriendjes/vriendinnetjes van mijn eigen kinderen die nogal varieren in leeftijd. Dat zou al helemaal geen doen geweest zijn zeg, om al die verschilende leeftijden te gaan vermaken. Op dit moment is het alleen nog maar jongste die met een vriendje (of meer) thuiskomt. Maar echt vermaken heb ik nog nooit gedaan. Ook nooit over na gedacht trouwens. Ze komen toch om met zoon/dochter te spelen en niet met mij?
Ik ben nog veel erger dan jij Manda 
Ik stel nog eisen ook en ik verbied ze ook regelmatig iets. Zo mag zoon niet altijd boven spelen. En als hij boven mag spelen mag hij niet zomaar alles ongevraagd overhoop gooien.
Als ze uit school komen krijgen ze in de keuken, vaak staand bij het aanrecht omdat ze geen tijd hebben om aan de keukentafel te gaan zitten, een beker(! dus geen pakje) drinken en een koekje oid. en als ik het nodig vind dat er een snoepje wordt uitgedeeld dan kom ik daar vanzelf wel mee, er mag dus niet om gevraagd worden.
en vaak lig ik idd ook op debank. Ik ben dan wel niet zwanger maar wel chronisch moe. Veel lawaai maken mogen ze dus ook niet. En buitenspelen ok, maar geen geklieder met water zonder toestemming (denk in de winter aan een waterpartij, regen- of smeltwater opvangen en in de zandbak gebruiken.) En zo kan ik nog wel veel meer dingen bedenken waar ik heel fel op ben en dus absoluut verbied. Vooral als er vriendjes komen spelen, want de ervaring heeft me geleerd dat vooral jongens, als ze ergens anders zijn ineens allerlei plannen krijgen die ze thuis toch ook niet mogen uitvoeren. Leuk om te proberen omhet dan wel bij een ander voor elkaar te krijgen
Kortom ik ben volgens mij niet echt een gezellige 'vriendjesspeelmoeder' maar toch heeft mijn zoon tot nog toe gelukkig geen gebrek aan speelafspraakjes.
Maar
de kinderen die hier komen spelen, vragen ook eigenlijk nooit of ik met ze ga spelen/knutselen/weet ik het. Af en toe komt het verzoek of ik wil meedoen met een spelletje als ganzenbord of uno, maar meestal storten ze zich wel op het speelgoed. Het is ander speelgoed dan dat van henzelf dus bijna per definitie leuk, waarom zou ik dat doorkruisen met mijn knutselplannen
Een feestje?!
Samen spelen is het gewone leven, dus dat hoeft helemaal geen feestje te zijn wat mij betreft. Ik doe eigenlijk ook niks met ze, behalve politieagentje spelen 
Ik grijp in waar nodig (bijv. ook als ze niet goed tot spelen komen, dan probeer ik het wat te sturen), maar ik speel echt nooit mee. Ik houd ook niet van spelen trouwens. Soms, als het echt niet loopt, of als ik er zin in heb, ga ik voorlezen. En dat is het dan wel.
Manda, je bent doodnormaal.
En ga vooral lekker zo door. Zolang de kinderen zich vermaken bemoei ik me ook nergens mee. Okee, een enkele keer bakken we wel eens een koekje, of huppelen naar hat vijvertje om eendjes te voeren, maar dat is absoluut niet standaard. Ik ga zeker niet mee zitten lego-en of een kleursessie leiden (tuurlijk print ik wel kleurplaten op verzoek als dat gewenst wordt). En ik ben nog erger dan jij. Bezoekende koters krijgen hier regelmatig een stuk fruit voorgeschoteld ipv een koekje of snoepje.
En nog steeds is het hier thuis een zoete inval. Dus het wordt best gewaardeerd, dit beleid.
Ingrid (maar ik herken je gedachten wel eenbeetje hoor. Toen mijn oudste voor het eerst vriendjes over de vloer kreeg had ik ook regelmatig het gevoel dat ik dat 'extra leuk' moest maken of zo. Gewoon, omdat het allemaal nieuw was. maar dat zat echt alleen maar in mijn hoofd. Bovendien. die kinderen worden de hele dag al door een volwassene (juf) begeleid bij al het geteken en geknutsel op school. Dan wil je na school toch lekker zelf aanrommelen???)
Feestje
Nou, een feestje maak ik er zeker niet van. De enige voorwaarde bij ons is dat de tv niet aan mag, dat vind ik geen spelen. De computer mag wel, maar niet langer dan een half uur, en ze moeten iets doen dat ze beide leuk vinden. Voor de rest bemoei ik me nergens mee. En volgens mij zitten kinderen daar ook niet echt op te wachten.
Gisteren kon ik mijn dochters + twee speelkinderen van het ijs plukken. Zonder dat ik er bij was stonden ze op het ijs in een wak te prikken met een stok. Dat mogen ze dus niet van mij.
Aha ok
mijn conclusie is toch dat ik een hekel heb aan spelen en mee doen. Ik vind spelen (samen lego'en lukt niet) met alleen mijn dochter ook niet leuk als het langer dan 10 minuten duurt. Ik vind het wel leuk om met mijn dochter de stad in te gaan, broodje eten, iets kopen voor haar.
Computeren mogen ze hier nooit (behalve als dochter dus alleen thuis is), koekjes bakken doe ik ook nooit. Kleurplaten print ik niet uit die heeft dochter in voorraad in haar laatje liggen.
Ik doe eigenlijk werkelijk helemaal niets.
If it works, don't fix it
Als ze het naar hun zin hebben, waarom zou je dan iets doen? Ik geef je volkomen gelijk - en nu gauw dat schuldgevoel de prullenbak in
Nou ja
ik hou gewoon als graadmeter dan maar aan dat die kinderen hier elke week weer mee willen dus misschien vinden ze het juist wel leuk dat ze zonder enkele bemoeienis hier hun gang kunnen gaan.
Laatst zei een meisje dat ze het hier leuk vindt omdat er geen andere kinderen zijn en ze niet voorzichtig ofzo hoeven te zijn, ze mogen ook van mij gillen en springen op zolder, met dekens slepen etc. Nou nog een half jaar en dan is er hier nog eentje dan gaat dat argument ook niet meer op, maar ja dan is het weer zomer en dan gooi ik ze de tuin en de straat op. Haha.
Ook niet
Mijn zoontje sleept ook meerder malen per week kameraadjes mee naar huis. Ik noch mijn man vermaak ze eigenlijk nooit. Kinderen spelen onderling en ik treed alleen als cateraar op en zorg dus voor versnaperingen.
Ik heb heus wel eens een paar keer koekjes gebakken met een bezoekend kind of iets anders georganiseerd maar meestal speelden en spelen ze gewoon zelfstandig met elkaar. Dat is nou net het grote voordeel van speelafspraakjes, kinderen vermaken elkaar en ik kan mijn eigen gang gaan.
Als er geen vriendjes zijn vragen kinderen juist veel meer aandacht. Als mijn zoontje een middag alleen thuis is dan wil hij veel meer samen met mij doen. Overigens vind ik het helemaal niet erg om te knutselen of lego te bouwen met hem maar ik vind het ook wel heel fijn om mijn eigen dingen te kunnen doen terwijl de kinderen relaxed spelen.
Mayise
Kan nog slechter
Ik zet na de thee en limo de laptop aan en ga verder werken, ha ha. Kinderen worden toch knettergek als alles een feestje moet zijn? Hou op schei uit. Als ze eens af en toe iets speciaal willen zoals koekjes bakken OK, maar elke keer, bleeeeeeeh.
Jonne
Ik speel nooit met dochter en dat is juist goed!
Hier is dochter nog wat jong voor speelafspraakjes (net twee), maar ik speel ook nooit met haar. Voel me best vaak een ontaarde moeder, maar na drie minuten blokjes bouwen heb ik het allang weer gezien. Ik doe drie dingen met dochter: zingen, voorlezen en stoeien/knuffelen. Verder heeft ze haar eigen keukenkastje met allemaal plastic rommel waarmee ze altijd mag spelen. Ze heeft een speelkamer die vol staat met groot en klein speelgoed. Ze mag altijd tekenen (er liggen standaard tekenspullen in de keuken). Ik houd zelf niet van spelen. Wel van spelletjes doen, ik kan niet wachten tot dochter oud genoeg is voor een potje Skipbo!
Nu las ik pas ergens dat er een boek is verschenen, ik meen dat de titel "Hypermama" is. In dat boek wordt beweerd dat de moderne moeder veel te veel met haar kind doet, er voortdurend bovenop zit, overbezorgd is en in haar hoofd lange lijstjes heeft met dingen die je Moet Doen met je kind om een goede ouder te zijn. Het kind heeft er (volgens het artikel over het boek) juist behoefte aan om zonder volwassenen te spelen, te leren zichzelf bezig te houden en zelf fouten te maken.
Nu zal het allemaal wel mee vallen, tien jaar geleden kwam er een boek uit waarin stond dat de meeste ouders draken zijn en dat lijkt me net zo min kloppen, maar er zit vast wel een kern van waarheid in. Veel (werkende) moeders willen het misschien TE goed doen.
Ik zou in elk geval dochter en speelkameraadje lekker laten aanrommelen en vooral op die bank blijven bivakkeren. Iedereen blij, toch?
Groetjes
Massi
Kinderen spelen samen
en ik doe gewoon waar ik zin in heb of iets in het huishouden als er hier een kind komt spelen.
Vaak spelen ze buiten of boven in mijn zoon zijn kamer en daar hebben ze mij echt niet bij nodig (zoon is bijna 10 jaar).
Heel soms bak ik pannekoeken of maak ik popcorn maar dan is het omdat ik daar zelf zin in en tijd voor heb om dat voor hen te doen.
Oh nu lijkt het net
alsof ik nooit wat met mijn dochter doe, dat is niet waar hoor
Ik ga zodra het weer warmer wordt elke maand wel met haar (+vriendinnetje) naar de geitenboerderij en de speeleilanden in Amsterdamse bossen, vaak naar het strand/duinen, ijsje eten, koekjes en taarten bakken we ook samen maar niet als er een speelkind bij is.
Nu ze dus zoveel vriendinnetjes heeft doe ik erg weinig met haar, wel fijn om haar zo te zien met die kinderen, eindelijk na bijna een jaar op de nieuwe school voelt ze zich er helemaal thuis en is ze best populair in de klas.
Lekker weinig
Het enige dat ik hier doe is zorgen voor genoeg voer en de kibbelaars af en toe uit elkaar halen.
Héél soms wijk ik daarvan af: als ze willen kleien bijvoorbeeld, dan ga ik erbij zitten anders ligt de klei door de hele kamer. En ik heb er wel eens eentje bij die "een achterstand" heeft, dan doe ik wat extra dingetjes met hem (even extra 1 op 1 aandacht geven). En als er een vrije middag van school is en de kinderen meelunchen, sloof ik me wel eens uit met magnetronpannekoeken. Oh, en ik heb een keer kerstkoekjes met ze gebakken. Computergames doe ik ook niet aan als er iemand te spelen is, meestal is er dan één die er geen donder meer aan vindt. Tv mag wel, heel even.
Dus Manda, blijf maar lekker uitrusten op die bank van je!
Randvoorwaarden
terug in de tijd
Als gastmoeder van het speelkind zorg ik voor de randvoorwaarden. Ik geef wat drinken en iets lekkers als ze uit school komen en verder gaan ze hun gang, ik spring alleen in als er iets mis is of als ze iets gaan doen wat ik geen goed idee vindt.
Tegen de tijd waarop speelkind zal worden opgehaald, draag ik eigen kind plus speelkind op om samen op te ruimen. En dat is dat.
Het ís weleens voorgekomen dat ik wat actiever was, bijvoorbeeld als ze wilden gaan verven/kleien noem maar op, maar het is niet míjn speelafspraakje
tonny
Bedenk even...
... hoe je zelf vroeger met vriendinnen speelde? Miste jij volwassenen in je spel? Ik namelijk niet echt. Kinderen hebben volwassenen minder nodig dan wij af en toe misschien graag zouden willen
Haha pelle
het lijkt mij juist heerlijk straks met zijn viertjes in de zomer. Maar ik zal vragen of alle buurtkinderen die niet op vakantie zijn behoorlijk wat lawaai willen maken als de baby gaat slapen
Je hebt gelijk hoor, ik zit sowieso er aan te denken (het is slechts een idee) om de baby zoveel mogelijk buiten te laten slapen in de kinderwagen met een muskietennet erover, dan hoort hij/zij de kinderen.
Ontaard
dat ben ik ook...ik ben wars van alles wat met knutselen te maken heeft, daarom zitten mijn kinderen op de BSO hahahahaha....en als hier kinderen komen spelen, komen ze voor de kinderen niet voor mij....Oudste had weleens een kind uit de buurt die constant aan mijn hoofd kwam zeuren....joh, ga spelen, mijn zoon zit boven, je komt niet voor mij!!! Erg he?
Oh ja van die klagers
die heb ik ook wel eens een enkele keer, 'moeder van X, ik verveel mij zo-hooo', 'X doet niet wat ik wil en ik ben de gast', 'waarom hebben jullie geen snoep ?', 'ik vind jullie speelgoed niet leuk'.
Zijn die klagers nou de kinderen die thuis een moeder hebben die er 'een feestje van maken' ? Sinds kort ben ik best wel direct geworden en zeg dan "als je het niet leuk vindt dan breng ik wel naar huis". Er is nog nooit een kind eerder naar huis gegaan
Overigens heb eens zitten nadenken, de moeder in kwestie (we maken er een feestje van) heeft idd een kindje wat niet zo
Viel iets weg
Overigens heb eens zitten nadenken, de moeder in kwestie ("we maken er een feestje van") heeft idd een kindje wat niet zo makkelijk contact maakt, beetje een vreemde eend in de bijt denk ik. Ook wel positief hoe die moeder dan haar best doet maar misschien is een andere aanpak wat efficienter.
Er een feestje van maken
Tja, ik denk wel dat er nu kinderen zijn die, gewend aan creche, TSO, BSO etcetera het vrij vanzelfsprekend vinden om door volwassenen 'ge-entertaind' te worden, meer dan kinderen van pakweg twintig, vijfentwintig jaar geleden. Volwassenen (de groepsleiding en thuis de ouders, na hun werk) zijn er de ogen van die kinderen om - als je zelf even niks weet en je verveelt- samen met jou quality time te beleven.
Het is maar net wat je gewend bent. Ouders kunnen ook teveel voor hun kinderen willen invullen. Zoals een ander hier al zei, in het spel heb je volwassenen niet nodig (hoogstens als er iets moet gebeuren wat je als kind zelf niet kunt).
Dus Manda, zeg gerust 'Hier doen we dat altijd zo, bij jou thuis is het anders, da's allebei prima' en ga je gang!
tonny
Vind het volkomen normaal
Wat je doet hoor, Manda. Ik doe het ook zo. Ik vind het juist zo lekker als de kinderen iemand meenemen omdat ze elkaar dan vermaken en ik dan ook nog ergens aan toe kom. Niet dat ik het vervelend vind mijn kinderen te vermaken hoor, maar even relaxen is toch ook lekker en heel noodzakelijk.
Wat niet wil zeggen dat ik nooit iets bijzonders doe. Als de kinderen komen lunchen maak ik vaak wel iets lekkers: wentelteefjes, tosti's of gebakken ei. Soms bakken we cakejes of een keer met sinterklaas hebben we speculaas versierd. Het moet bij mij dan wel makkelijk zijn, hoor. De speculaas kwam zo als pakketje uit de winkel (4 koeken met versiering erbij in de verpakking).
Van sommige moeder krijg ik dan al reacties van: wat doe jij leuke dingen met de kinderen. Die doen dus w.s. nog minder.
Computeren en tv kijken mag bij ons ook, maar niet te lang en niet allebei binnen 1 speelafspraak. Oh, ja en ook niet op internet, want de computer staat boven en dan heb ik er geen zicht op. Springen op de bank mag niet en ook niet te hard gillen en rennen door het huis. Tussendoor krijgen ze een snoepje en wat drinken.
Ik heb gelukkig kinderen die meestal vriendjes of vriendinnetjes meenemen waar ze zich erg mee vermaken zonder mij nodig te hebben. Dat geldt dan vooral voor de oudste van 7. Bij jongste van 4 moet ik nog weleens kijken of er boven niet teveel rommel wordt gemaakt.
Ik baalde dan ook echt een beetje toen dochter een keer een vriendje meenam die je dus voortdurend in de gaten moest houden. Ben ik echt niet meer gewend.
Tonny?
bij ons in de kinderopvang zijn we echt niet bezig kinderen te entertainen,we bieden ze een veilige speelomgeving,regelmaat met op vaste tijden fruit eten en drinken,af en toe wordt er een boekje voorgelezen,en de kinderen krijgen hulp en verzorging waar nodig.de kinderen spelen met elkaar,niet met de leidsters.en als ze geen zin hebben om te spelen,dan gaan ze gewoon even lekker op een matrasje liggen.
Maar toch
De BSO die ik zijdelings heb meegemaakt deed wel van alles met de kinderen. Het was dan wel vrijblijvend en niet verplicht, maar de leidsters waren wel drukdoende de kinderen al of niet bezig te houden met knutselen, timmeren en weet ik wat nog meer. Er waren kinderen die zichzelf en anderen vermaakten door gewoon lekker samen te spelen; er waren kinderen die bezig gehouden werden en er waren kinderen die nergens zin in hadden en zich lekker zaten te vervelen. Maar ze kónden beziggehouden worden. De leiding was er echt niet alleen voor de catering e.d.
