Wanneer vertellen over "kinderlokkers"?

Precies puck

het is niet te voorkomen denk ik, dat was mijn punt ook niet.

Blij met discussie

Ik ben blij met de discussie die hier ontstaat, dat houdt alert! Wat ik heb verteld gaat trouwens heus wel verder dan alleen over het "meenemen". Er zijn beslist aspecten aan de orde geweest die inhouden dat je het beslist niet kunt zien aan mensen en andere zaken die hier verder worden genoemd. Beetje kort (lichtelijk zwaar) door de bocht om dan te concluderen dat ik dat niet heb gedaan.
En waarom vind ik die reacties van "anders" altijd zo vervelend? Kun je een keer reageren zonder onmiddelijk te veroordelen, de helft niet te lezen danwel te begrijpen, en bot te doen?

Precies guinevere

Je doorziet het punt........
En nee voorkomen kan je het nooit. Alleen zou het verstandiger zijn de voorlichting te houden in de geest van wat manda schrijft. Zowiezo is het woord 'kinderlokker' al een heel verkeerd woord (doet beelden oproepen van een soort enge vogelverschrikker die met z'n vinger kommaar, kommaar, kommaar doet....), maar goed dat is w.s. toch niet buiten de deur te houden als ze eenmaal de basisschool bezoeken.
Houd het aljeblieft algemeen...gewoon voor hún veiligheid. En nee in een glazen doosje zitten wordt je ook bepaald niet weerbaar van.
groeten albana

Neehee

Neeee, nu voor de laatste keer: Ik heb die term "kinderlokker" never nooit gebruikt tegen mijn zoon! Dat is alleen het woord dat vroeger tegen mij gezegd werd, stond voor mij ongeveer gelijk aan bosjesman.
Anyway, bedankt voor de tips allemaal, ik zal eens kijken wanneer ik het onderdeel "pas ook op voor mensen die je kent en dingen doen die jij niet wil" zal introduceren. Of in elk geval een moment vinden om nogmaals te benadrukken dat zijn lijf van hemzelf is.

Onderdeel van heel plaatje

Weerbaarheid omvat veel meer dan alleen maar angst voor vreemden. Precies wat er boven al allemaal wordt gezegd: je eigen grenzen aangeven, herkennen wanneer iemand die overschrijdt, maar ook geven en nemen in onderlinge relaties. Dat hele pakket is gewoon onderdeel van de dagelijkse opvoeding, en wordt ook op school gewoon besproken en benoemd, is althans mijn ervaring.
Het hele punt is denk ik dat je kinderen toch wereldwijs dienen worden, zonder dat ze angstig en argwanend worden. Dat is af en toe een hele klus

Guinevere, dat is best gemakkelijk

Je kunt die lichamelijke integriteit ook tussen kinderen onderling uitleggen. En dan hoeft dat helemaal niet direct seksueel te zijn. Neem alleen al het iets uit iemand's hand grissen, dat vind ik ook al een overschrijding van je grenzen, ik vind het meer dan alleen maar onbeleefdheid. Of het trekken aan andermans kleding, vind ik ook erg naar.
Dit soort dingen bespreken wij ook thuis, en dan kun je vanzelf doorgaan naar andere dingen.
Mijn tantes knepen vroeger toen ik klein was altijd in mijn gezicht, zo hand onder de kind en dan stevig die wangetjes vasthouden. Brrr. Ik leer mijn kinderen ook dat ze geen kusje of knuffel hoeven te geven aan oma als ze daar op dat moment geen zin in hebben. Enfin, dan is naar mijn mening ook snel de link gelegd naar verdere lichamelijke integriteit. Ook belangrijk op het schoolplein trouwens!!

Klopt mirreke

Ja, ik ben het helemaal met je eens. En gelukkig heeft onze zoon al laten zien dat hij weerbaar genoeg is, toen dat akkefietje speelde met die man die hem binnen in huis uitnodigde. Iets van angst heb ik nooit bespeurd bij zoon.

Manda

Pedofielen doen aardig , ze zijn het niet.

Mar

"wij zeggen altijd dat er ook mensen zijn die niet aardig voor kinderen zijn"."

"Pedofielen doen aardig , ze zijn het niet"

?

Zo moeilijk

Ik vind dit zelf zo moeilijk! Onze kinderen zullen tot nog toe altijd melden waar ze zijn. Niet bij iemand (vreemd of bekend) naar binnen gaan zonder dat ik het weet. Weten ook dat ze niet met iemand mee moeten gaan die hun hulp inschakelt(ook geen snoepjes,jonge poesjes of de weg vragen) Ze weten ook dat er grote mensen zijn die het fijn vinden om vervelende dingen met kinderen te doen, dat ze aan ze willen zitten, ook zonder kleren. Dat het vreemden kunnen zijn maar ook heel goed een bekende. Dat er vervelende geheimpjes bestaan die je altijd aan je ouders vertellen mag, dat het nooit jouw schuld is(ook al heb je iets ongehoorzaams gedaan) en dat grote mensen dit niet mogen doen. Dat papa/mama nooit boos op jou worden. Ik heb altijd geprobeerd dit 'relaxed'te brengen, soms ingaan op gebeurtenissen/verhalen. Toch is onze dochter van 8 jaar hier ewrg bang door geworden. Ik heb iets fout gedaan maar weet echt niet wat. Als er over gesproken wordt kan ze echt overstuur raken'Wat als er met mij zoiets gebeurt?' Ik vind het een dilemma;vertellen en weerbaar maken en dan toch een angstig kind. De overige 3 kinderen zijn niet bang maar bij haar komt het toch allemaal anders aan denk ik.

Kinderlokkers

Over kinderlokkers heb ik het overigens nooit gehad omdat ik het zo'n stom woord vind. De kinderen kwamen wel zelf met dit woord thuis; kinderen uit de klas hadden een kinderlokker gezien; compleet met mes en grote regenjas(!). Helaas zien de meeste pedofielen er niet zo uit. Zou wel makkelijk zijn.

Hier wel bang geworden

Zoon van 6 kwam thuis met het verhaal over kinderlokkers. Jongen in de klas had erover verteld. Op de een of andere manier is juf er blijkbaar niet op verdergegaan en zoon heeft nu spook verhalen in zijn hoofd. Jongen in klas had alleen iets gezegd over kinderlokker maar verder niet. Dus zoon vroeg aan mij wat doen die kinderlokkers dan met kinderen?
Ik heb hem daarom ook verteld over mensen die van kinderen houden en dat dat niet mag etc etc, wat hier ook al eerder is genoemd. Hij hoopte echt dat ze er herkenbaar uitzien, maar helaas. Ik heb een en ander juist iets 'milder'/of wellicht realistischer moeten maken omdat ie echt bang was. Ik heb dus verteld dat hij niet bang hoeft te zijn dat er elke dag mensen zijn die hem mee willen nemen en dat de kans echt heel klein is. Hij is er toch nog erg mee bezig.

Hier ook bang

Omdat ze van andere kinderen wel eens wat horen en dat hou je toch niet tegen.
Mijn zoon van 10 denkt zelfs nog steeds dat kinderlokkers figuren met zwarte kleding en donkere zonnebrillen op zijn En hoe vaak ik tegen hem zeg dat het heel gewoon en vriendlijk uitziende mensen kunnen zijn, blijft dat toch in z'n koppie zitten.
Dochter van 6 is soms bang dat ze haar 's nachts komen halen, net als dieven die 's nachts inbreken.
En soms horen kinderen ook veel te veel op het jeugdjournaal...

Moeilijk

Mijn dochter denkt ook nog steeds dat dieven zwarte kleding aan hebben. Loop je in de stad langs iemand die in het zwart is gekleed, vraagt ze: mamma, is dat nou een dief? Tja, ik zou ook wel willen dat je ze daaraan kon herkennen. Maar helaas.
Zij kwam zelf thuis met het verhaal over kinderlokkers. Hier ook een verhaal opgehangen over mensen die aardig doen maar het niet zijn en bijvoorbeeld aan je willen komen op plaatsen waar jij dat niet wilt. Ze begreep er niks van en dat laatste vond ze vooral komisch. Ik weet niet of het zoveel nut heeft om haar te waarschuwen hiervoor. Tegen iemand die je de auto in sleurt, heeft een kind sowieso weinig verweer. Voor de rest moet je maar hopen op hun inventiviteit, gezond verstand en een dosis geluk. En ik hoop dat ze met hun zorgen altijd bij me komen.
Het moeilijke vind ik van dit onderwerp ook, dat ik bang ben dat mijn kinderen het zichzelf gaan verwijten als hun op dit vlak iets naars overkomt als ik ze van tevoren hierover uitgebreid doorzaag. Als volwassene kun je je al amper hier tegen verdedigen, laat staan als je kind bent. Ik zou het erg rot vinden als mijn kind zou denken 'had ik maar dit of had ik toch maar niet dat...'
Ik vind het ook moeilijk om mijn kinderen (nu 6 en 3,5) straks steeds verder los te laten. Alleen fietsen bijvoorbeeld. Ik mocht bijvoorbeeld als tienjarige zelf naar balletles fietsen. Op 'n keer ben ik klemgereden door een automobilist die zichzelf zat af te rukken. Gelukkig kon ik ontkomen via een stadsparkje. De week erna ging ik gewoon weer op de fiets alleen naar balletles, omdat ik dat zelf wilde. Maar ik word wel nerveus bij het idee dat mijn kinderen straks ook alleen naar hun hobby of sport zullen fietsen.
Mathilde

Toch over spreken met mate

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we onze kinderen bang maken en ze daardoor haast niet meer buiten durven te komen.Het is niet nodig hen er constant aan te herinneren dat er 'slechte' mensen bestaan.Gewoon uitleggen dat er kinderlokkers zijn,maar dat ze niet om de haverklap toeslaan.Niet in elke buurt woont er een perverse man die het op kinderen heeft gemunt,maar het bestaat.
In ieder geval...mijn dochter van 13 mag 's avonds zeker niet alleen door het donker op straat.Ze zou dit zelf ook nooit doen,omdat ze op zich al een schrikscheetje is.Tegenwoordig horen en zien ze ook zoveel op Tv he.Als ze alleen thuis is (wat niet zo vaak gebeurd),dan sluit ze toch wel zorgvuldig de buitendeuren af en zal ze de deur niet opendoen voor iemand die ze niet kent.Dàt zijn wél regels die we hebben opgelegd.