Wanneer vertellen over "kinderlokkers"?

Niet op die manier

Ik heb onze kinderen nooit bang gemaakt voor 'kinderlokkers'. Wel uitgelegd dat wij zelf altijd willen weten waar ze zijn, en dat ze dus altijd eerst moeten komen melden als ze bij iemand naar binnen willen gaan. En dat wij wel hun vrienden en bekenden willen kennen, en dat ik altijd eerst kennis wil maken met iemand waar zij mee willen spelen.
Naar aanleiding van een uitzending van het Jeugdjournaal is er ook gesproken over mensen die kinderen ontvoeren, en dat je zelf nooit bij iemand in een auto moet stappen. Enfin de hele riedel. Hierover hebben we het bij vlagen.
Ze moeten binnen komen als de straatlantaarns aangaan, net zoals ik vroeger. Niet echt buitenspelen in het donker, maar niet persé met het oog op kinderlokkers.

Oh, en de leeftijd

was ongeveer zes, zeven, misschien wel acht jaar bij de oudste. Vanaf de tijd dat ze af en toe alleen uit school naar huis wilde fietsen. Ik heb uitgelegd dat ik me zorgen maak als ik niet weet waar ze is, en dat is voor ons de hoofdreden dat ze niet zomaar bij iemand naar binnen mogen, of met een onbekende (of bekende) mee mogen gaan.
Maar ik wil ze geen angst bijbrengen voor kinderlokkers die op de loer liggen. Gewoon gezond verstand is genoeg.

Nuancering

Ik heb het met zoon niet over "kinderlokkers" gehad, maar ik vond die term nu even het beste de lading dekken. Wel heb ik dus verteld dat er dus meneren (en mevrouwen) zijn, die van kinderen houden en ze mee willen nemen. En dat er dan dingen kunnen gebeuren die het kind niet wil. Dit uiteraard in stapjes, aangepast aan de leeftijd.
Bedankt voor de reacties tot zoverre, ik was gewoon erg benieuwd hoe jullie dit aanpakken!

Gut anders

Jij weet het ook altijd weer in het extreme te trekken. Er is een fors verschil tussen voorlichten en bangmaken. En zoals ik al gezegd heb: ik heb mijn zoon dus hierover voorgelicht. En bang is ie absoluut niet geworden.

Niet alleen 's avonds

Ik vind het argument voor 's avonds in het donker niet meer buiten mogen spelen i.v.m. "kinderlokkers" nu bepaald niet steekhoudend. Die engerds lopen ook gewoon overdag rond, misschien nog wel meer dan 's avonds omdat er dan meer kinderen buiten spelen. Ik hoop toch wel Guinevere, dat je dat ook aan je kinderen meegeeft. Hier hebben de kinderen eigenlijk nooit gevraagd waarom ze niet meer in het donker mogen spelen, dat wordt gewoon aangenomen als een vaststaand feit. In de zomer tot 8 uur buiten en als het herfst wordt mogen ze buiten tot de lantarens aan gaan. Goh, hebben ze toch nog een vraag vergeten in hun eindeloze "waarom???"-periodes.

Wel even zorgvuldig lezen graag

Precies, voorlichting geven, en mijn vraag was hoe jullie dat doen. In mijn openingsposting geef ik al aan dat je dit los van het "donker"-verhaal moet zien, graag even zorgvuldig lezen dus.
Het punt is nu juist: voorlichten en waarschuwen hóeft wat mij betreft helemaal niet gelijk te staan aan bangmaken. Voor je kinderen verzwijgen dat dit soort mensen bestaan vind ik nou ook niet bepaald handig.
Kunnen zien waar je uithangt vind ik trouwens helemaal geen argument, dan kun je ze overdag ook nergens om de hoek laten spelen.

Guinevere

Eerlijk gezegd heb ik mijn dochter ook nog niet expliciet verteld dat er mensen zijn met minder goede bedoelingen. (om het woord kinderlokker maar even te vermijden)
Ik vind het belangrijk dat ze weet dat ze het moet melden als ze ergens gaat spelen, zodat wij weten waar ze is. Maar ik vind het zo moeilijk om haar beeld op de wereld zo te verstoren. Weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar het is zo heerlijk hoe zorgeloos mijn dochter nog is. Op het moment dat bijvoorbeeld jeugdjournaal interessant wordt, komt er ook een hoop informatie binnen waarvan ik denk: moet je je daar nu echt al mee bezig houden als je 6 bent? En dat geldt ook een beetje voor het buitenspelen. Het vertrouwen in de wereld krijgt een deuk en dat wil ik het liefst vermijden totdat ze 80 is, maar ja, dat kan natuurlijk niet. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat het belangrijk is om haar weerbaar te maken, ik ben alleen nog aan het uitvogelen hoe ik dat ga aanpakken.

Saskia

Hoe het hier ging

Ik zal dan maar vertellen hoe het hier ongeveer in zijn werk ging. Op zijn 3e is zoon aangesproken door een dubieus figuur. Hij is daar toen erg van geschrokken. Verder niets aan de hand, alleen heb ik die gelegenheid aangegrepen om te vertellen dat er meneren zijn die van kinderen houden. Niets meer, niets minder. Later is zoon hierover gaan doorvragen, wat willen die meneren dan??? We zijn nu in het stadium dat ie weet dat er mensen zijn die graag met hun handen aan kinderen zitten, en dat dat beslist niet mag.
Hij is hier op geen enkele manier angstig door geworden, zelfs niet toen hij bijna 6 was en er wederom een dubieus figuur interesse in hem had. Maar uiteraard is het kindafhankelijk, wie weet had ik het ook wel niet gedaan als die rare figuren hem niet hadden aangesproken, en als zoon minder interesse zou hebben in hoe het in de buitenwereld allemaal in elkaar zit ('t is nogal een doorvrager). Kennelijk ben ik er vroeg bij met de uitleg over zulke figuren (kinderlokker-woord gebruik ik niet, dat geeft mij vooral associaties met mannen in het struikgewas met een zak lollies).

Wel vertellen

Ik heb de kinderen (5 en 7) denk ik een jaar of 2 geleden verteld dat ik altijd wil weten waar ze zijn, dus als ze bij een buurmeisje binnen gaan spelen ofzo, of buiten het zicht buiten. Maar ik heb ze ook gewaarschuwd dat er soms niet zulke lieve mensen zijn, die wel heel lief doen om je mee te lokken. Dat ze bijvoorbeeld zeggen: ik heb een heel lief konijntje dat je mag hebben, kom maar even mee in de auto, ik woon vlakbij! Met dit voorbeeld gevraagd wat ze dan zou doen, en uitgelegd dat ze dan altijd heel snel naar mama moet gaan om te vragen.
Nu hebben we het er af en toe nog wel eens over, dan vraag ik tussen neus en lippen door wat ze zou doen in een bepaald geval. Ik heb overigens nooit het woord kinderlokker genoemd, en dochters hebben me ook nooit gevraagd wat voor slechts die mensen dan willen doen.

groeten, Mees

Later

Ik heb mijn kinderen vanaf het moment dat ze zelfstandig gingen buiten spelen (jaar of 5?) altijd voorgehouden dat ze nooit met iemand mee moesten gaan of bij iemand naar binnen moesten gaan. Niet met mannen en niet met vrouwen. Niet met mensen die ze kennen (groter gevaar objectief) en ook niet met mensen die ze niet kennen. Als reden heb ik opgegeven dat ik altijd wil weten waar ze zijn en dat ik me anders zorgen maak.
Toen ze wat ouder waren heb ik naar aanleiding van jeugdjournaal items er uiteraard uitgebreider over gesproken. Toen is de term kinderlokker ook wel gevallen. Aan de hand van concrete voorbeelden van situaties (jonge hondjes zien, mama heeft een ongeluk gehad ik breng je wel naar huis....) dat ze gewoon nooit met iemand mee moeten gaan.
Over pedofilie heb ik in bedekte termen al wel eerder gesproken (dat je nooit iemand je aan moet laten raken als je dat niet wilt en dat sommige volwassenen dit wel doen en dat dit niet goed van ze is en dat je dit altijd tegen mama moet zeggen)

Kinderen bang maken voor kinderlokkers heb ik nooit gedaan. Kinderlokkers zijn zo zeldzaam. Volwassen die de kinderen kennen en die ze vertrouwen zijn over het algemeen veel gevaarlijker en verreweg het meeste misbruik wordt gedaan door bekenden. Natuurlijk is waarschuwen belangrijk maar ik denk dat je het niet te karikaturaal moet schetsen en dat gebeurd wel als je woorden als kinderlokkers gebruikt of enge meneren. Dan krijgen kinderen zo'n cartoonesk beeld van de kinderlokker. Terwijl het juist de aardige buurman is waar ze eerder voor op hun hoede moeten zijn.

Maar omdat ik de kinderen niet met paranoia wil opvoeden en omdat ik denk dat als een volwassene echt echt kwaad in de zin heeft hij een klein kind toch mee zal nemen ongeacht hoeveel het kind van kinderlokkers weet probeer ik het juist meer in algemene termen te houden. Nooit met iemand meegaan zonder toestemming is een simpele regel die ze hopelijk makkelijk kunnen onthouden.

Maar om eerlijk te zijn of ze het ook doen als het puntje bij het paaltje komt weet ik niet.

Ik zou in dit geval het ook anders hebben aangepakt. Van mij hadden de kinderen best even rondjes rond het blok mogen rennen in het donker. Niet uren maar wel even een kwartiertje of zo.

Als het niet zou mogen dan zou ik gewoon als reden geven dat het donker is en je dus makkelijker kan vallen of dat de auto's je minder goed zien. In elk geval zou ik niet eens aan het verband met kinderlokkers zien.

Maylise

Duidelijk uitgelegd

en volgens mij al toen dochter een jaar of 4 was. Ik heb verteld dat er ook mensen zijn die niet aardig zijn, die er wel aardig uit zien maar toch nare dingen doen. En dus verteld dat ze niet mee mag, niet mag instappen, niet mee mag lopen etc. Ook niet als die meneer zegt dat hij hele lieve hondjes heeft thuis of een kadootje heeft, ook niet als hij zegt dat hij mama heel goed kent want dat is niet zo. Ik heb het woord 'kinderlokker' nooit gebruikt, want dat kan verwarrend zijn, een kinderlokker is dus gewoon een meneer of mevrouw die er heel normaal en aardig uit ziet.

En mijn dochter is nooit bang geworden in de zin van achterdocht of nachtmerries. Wel heeft ze een tijdje gevraagd bij wie ze wel dan mee mocht.

ik heb ook uitgelegd dat het heel raar is als een volwassene dingen gaat vragen aan een kind. Ik/mama doet dat ook nooit, want als ik wat wil weten vraag ik het wel aan een volwassene.

verder ook verteld dat ze het altijd moet vertellen aan mij als er iemand aan haar plassertje zit of als iemand zijn of haar plasser laat zien, of als iemand haar op schoot neemt en onder haar kleren gaat aaien. Dat dat iets is wat volwassenen met elkaar doen en bij kinderen doe je dat niet. En dat ze het ook moet vertellen als het iemand is waar we van houden, ook als het papa of opa of oom, of buurvrouw, de juf etc is want dan zorg ik er voor dat het niet meer gebeurt.

Even

voor de duidelijkheid, ik weet zeker dat mijn gesprekken met haar hebben voorkomen dat iets naars verder is geescaleerd. Ik ben heel erg blij dat ze vrij snel na het incident bij mij is gekomen, dankbaar dat ze de boodschap dus had begrepen, dankbaar dat ze ondanks haar geringe leeftijd kon vertellen wat er was gebeurd en hoe ze zich daarbij voelde. Ik heb het idee dat ze er weinig last van heeft gehouden en dat de gesprekken achteraf goed waren.

Kinderlokkers zijn geen enge mannen in bosjes, het komt vaak uit de nabije omgeving en daarom is het voor kinderen belangrijk dat het goed en duidelijk uitgelegd wordt zodat ze het herkennen en weten wat ze moeten doen.

Niet alleen engerds

Guinevere,

Mijn kinderen weten vaaf dat ze wel eens buiten mijn ogen mogen spelen dat ik altijd moet weten waar ze zijn. Ze mogen met niemand mee zonder mijn medeweten. Gewoon, omdat ik anders ongerust wordt. Dat begrepen ze al op jonge leeftijd. Dat had toen ook niets met bangmakerij te maken; ook als ze in de speeltuin oma, oom of huisvriend tegenkomen mogen ze niet even mee. Later heb ik meer verteld, mondjesmaat. En ze snappen ook wel dat oma er alle begrip voor heeft als ze het mij eerst komen vragen en dat iemand die daar bezwaar tegen maakt nooit veel goeds van plan kan zijn. We hebben inmiddels zelfs rollenspellen gespeeld met mij in de rol van lieve vreemdeling die ze binnenvraagt voor een koekje en het bezichtigen van een nest jonge hondjes. Ze snappen het nu wel, hoop ik. Ook dat ze van mij best een nest jonge hondjes mogen gaan bekijken, maar dat ik dan mee wil. Die puppies wil ik ook zien!
Laminaat

Vanaf dat ze alleen buiten zijn

Vanaf het moment dat ze alleen buiten spelen/zijn heb ik altijd duidelijk gemaakt dat ze nooit met een vreemde mee mogen gaan/lekkers mogen aannemen.

De waarom vraag hebben we nooit heel diep beantwoord. Heb bij m'n oudste (die gek is op eten) geloof ik iets verteld dat sommige mensen een beetje gek zijn, en snoepjes geven die helemaal niet lekker zijn, en waar je ziek van kan worden.

Mijn kinderen

Ik heb mijn kinderen verteld dat ze met niemand mee mogen gaan als ze buiten spelen. Niet met bekende mensen, niet met onbekende mensen. Wel weten ze welke ouders wij vertrouwen en dat ze daar altijd naar toe kunnen.

Ook weten ze dat we de ouders vertrouwen bij wie ze die middag spelen. Natuurlijk ben je dat op glad ijs bezig maar ik laat mijn kinderen niet ergens spelen bij wie ik het niet vertrouw. Wel wil ik binnenkort een nieuw praatje houden over aan je lichaam zitten door anderen.

Wat bij mijn jongste goed geholpen heeft is zeggen dat als hij met iemand meegaat of in de auto stapt hij niet thuis kan slapen. Dat is voor hem belangrijk, slapen bij ons. Hij begreep dat al heel vroeg.

Bij oudste ging laatst een afspraak fout met de ouders van een vriendje. Hij kwam te vroeg naar ons huis van het zwembad terwijl wij boodschappen deden. Hij kon niet meer terug naar het zwembad en heeft toen nagedacht en is naar de moeder van een vriendje gegaan die hij het meest vertrouwde. Daar mocht hij spelen en regelmatig naar huis bellen tot wij thuis waren. Slim opgelost van hem.

Sluit me aan bij manda

'kinderlokkers' zijn niet zoals ouders ze over het algemeen omschrijven. Kinderlokkers zijn héél vaak bekenden, familieleden, hele gewone aardige mensen. Door er zo'n verbazingwekkend 'beeld' van te scheppen denk ik dat je juist kinderen bang maakt voor de hele verkeerde mensen en dat de kans dat het wél gebeurd ook geheel niet minder wordt. Hier heb ik het ook gehouden zoals Manda ong. aangeeft. En dochter van 11 is vorig jaar benaderd door een 'kinderlokker', dat wil zeggen, hij wilde haar niet meenemen, hij wilde zich alleen voor hun neus aftrekken.Er was een meisje van 4 bij dochter en ze waren gewoon overdag op een zonnige dag aan het spelen (picknikje) op een heel gewone plek in de wijk waar altijd kinderen spelen (grasveldje in wijk). Hij kwam ook naar hén toe, riep hun niet ('lokken' moet toch wel roepen of meenemen zijn? Als je het ze zo uitlegd?) schuifelde alleen steeds dichter naar hen toe. Hij was jong, gewone man, werkkleding aan zoals vaders dat wel eens hebben, op de fiets, een gewone mannenfiets. Hij deed verder heel gewoon en 'aardig', maakte een praatje zoals volwassen dat wel vaker doen. Wat ze aan het doen waren en of ze zusjes waren etc. Het 4jarige meisje had totaal niks door, dochter was doodsbang, de man was zo gaan staan dat hij de fietsen van de meisjes blokeerde naar de uitgang toe. Het meisje wilde niet eens mee...de picknick was namelijk nog niet 'klaar' en dochter was helemaal hoteldebotel omdat ze niet wist of ze nu moest gaan en hulptroepen moest halen of bij het meisje moest blijven om haar te beschermen. Het heeft w.s. niet lang geduurd....en toen de man zich enigzins in een andere positie bevond (t.o. van de fietsen) is dochter er als een haas vandoor gegaan en heeft ons opgehaald (was 2 minuten hier vandaan) en wij hebben ons de benen uit het lijf gefiets weer retour om meisje te halen....die nog steeds zat de picknicken en alleen een beetje boos was dat dochter zo plosteling er vandoor ging...En die man? "OOOO, die meneer, die aardige meneer is naar huis gegaan..." zei het meisje. Die dus totaal geen kwaad erin had gezien. Blote piemel? "ach mijn papa loopt ook wel eens met een blote piemel zei het meisje...." Ik weet 100% zeker dat als dochter er niet bij was geweest het meisje er niet eens 'iets' achter had gezocht, zij vondt alles doodnormaal, niks bijzonders. Ja, dat dochter zomaar zó plosteling weg ging, dat was wel raar....Ik denk ook dat die man dochter veel jonger heeft ingeschat. Dochter is klein en mager en 'popperig' (of hoe noem je dat) die schat je geen 11, maar 7 of 8. En als dat zo was geweest, is het maar de vraag of die 7 jarige er 'iets' achter had gezocht...Dat denkt de politie trouwens ook....deze man heeft dat vast al vaker gedaan...zonder door kinderen als 'eng' te zijn opgemerkt. Misschien zelfs al wel ik weet niet hoeveel keer zonder dat een kind dat aan z'n ouders verteld. Deze 4 jarige vondt het raarder dat wij(en de politie) er zoveel vragen over stelden dat dat wat de man gedaan had. Die stond daar toch alleen maar en maakte een aardig praatje en dat hij ondertussen met z'n piemel allerlei dingen deed is het meisje amper opgevallen.
In het donker denk ik ook niet dat je veel kinderlokkers tegen komt, die zijn zelf namelijk ook niet veel in het donker......
groeten albana

En waarom meenemen?

In al jullie stukjes lees ik ook dat jullie het hebben over 'meenemen'. Hoezo meenemen? Kinderen kunnen namelijk ook op de plek waar ze zijn misbruikt worden hoor. Zien jullie wat een verkeerd beeld jullie zo schetsen?
(Ik snap het wel hoor...'t is alleen maar even om jullie te waarschuwen)
groeten albana

Moet denken aan vroeger,,,

Ik was een jaar of 6, mijn zus 8, en we liepen ergens op straat. Mijn grote zus was goed geinstureerd wat betreft kinderlokkers en snoepjes. Bij een (vrij druk) stoplicht stond een meneer, op de fiets, te wachten tot het groen werd. Hij nam een mentosje, en toen wij langskwamen bood hij er ons ook een aan. Nou, meesje had daar wel zin in. Waarop mijn zus hard riep: Rennen mees, da's een kinderlokker! En toen hebben we heeeeeeel erg hard naar huis gehold, die beste man volgens mij heel beduusd achterlatend...

Hier duidelijk

Dochter weet dat ze mij altijd moet laten weten waar ze is. En dat ik altijd moet weten bij wie ze is. Ongeacht of ik die mensen ken of niet.

Dus, als vriendinnetje komt vragen of ze wil spelen op straat, mag dat, maar als ze bij vriendinnetje in de tuin wil spelen, moet ze dat even laten weten. Gewoon, zodat ik weet waar ze is en niet ongerust wordt als ik ze niet meer op straat zie spelen.

Dochter heeft de boodschap begrepen.

Ik herinner me nog die keer dat ze van school zou worden opgehaald door de moeder van een vriendinnetje. De moeder belde mij in de namiddag om te zeggen dat ze haar enkel had verzwikt en dat ze de kinderen niet kon ophalen, maar haar moeder zou ze ophalen. Geen probleem voor mij, ik kende de oma ook, dus...

Na schooltijd kreeg ik telefoon van de school. Dochter wou niet mee met de oma want "mama weet dat niet en die moet altijd weten met wie ik mee ben". Dochter kent de oma overigens, dus ze was geen onbekende. Ik heb Dochter dan aan de telefoon gezegd dat ze meemocht en toen was het in orde.

Ik hoor haar ook wel eens tegen vriendinnetje zeggen dat ze iets eerst moet zeggen tegen mama want mama moet altijd weten waar ze is.

Katrien

Maar nogmaals

de kans dat je kind door een (geliefde) bekende aangerand of misbruikt wordt is vele malen groter dan dat je kind meegenomen wordt op straat door een onbekende.

Met niemand mee

Mede door de reden die Manda opgeeft heb ik mijn kinderen altijd geleerd om met niemand mee te gaan, ook niet met bekenden zonder het eerst aan mij te vragen. Dus zelfs als ze bij het buurmeisje binnen gaan spelen moeten ze dat van te voren even zeggen. Dat heeft trouwens ook een praktisch aspect dat ik weet waar het kroost uithangt.

Maar puck

daarmee voorkom je ook niet dat je kind aangerand of 'gebruikt' wordt.

Hoe weet jij nou of een buurman of vader van een vriendinnetje het erg lekker vindt dat hij jouw dochter (of zoon) op schoot heeft, 'paardje hop' doen vinden de meeste kinderen enig. Dat soort dingen weet je gewoon niet totdat het een keer een stap verder is gegaan en dan hangt het er vanaf wat je thuis hebt verteld en dan hoop je dat je kind iets herkend en het komt melden.

En als ze nu naar jouw toekomen? (puck , katrien enzo)

Oke je mag niet mee zonder dat mama dat weet...simpel. Maar wat als die meneer aan je zit in het hoekje van de speeltuin en gewoon naar jouw toekomt en je helemaal niet mee wil nemen ofzo.Of voor je neus aan z'n piemel gaat trekken.... Mama weet dat jij in de speeltuin bent met pietje. Pietje is even plassen thuis en zo terug. En dan komt die meneer...
Niks past in het plaatje dat jullie schetsen. Dus hoe moet een kind weten dat dat niet klopt? Dat dát nu een kinderlokker is...??? Het 4-jarige meisje had ook reacties als: "een kinderlokker? welnee het was gewoon een aardige meneer die uit zijn werk kwam"...En "een kinderlokker ziet er heel anders uit" (zulke dingen zei ze letterlijk tegen dochter na het hele gebeuren) of toen dochter vroeg of ze nog wel eens bang was of dat ze het eng vond buiten op die plek (dochter dus wel, maar die beseft beter wat er gebeurd is) : "welnee.....er is toch niks gebeurd?"
Luister nu allemaal eens wat beter naar manda, die zegt hele zinnige dingen. En iedereen verteld verder alleen maar hoe goed ze het hebben uitgelegd met allerlei grote gaten in hun eigen uitleg. Ik weet zeker jullie kinderen zijn helemaal niet goed voorgelicht wat dit betreft. En dat lijkt me geen prettig idee.
groeten albana

Boekje

wij hebben indertijd het boekje
Geh nie mit einem Fremden mit, van Trixi Haberlander gekocht. Helaas duitstalig, dus je moet zelf even vertalen.
Het gaat over 2 kinderen die aan het spelen zijn en waarvan er een met een meneer mee gaat naar zijn huis om naar de konijntjes o.i.d te kijken. Zijn vriendinnetje vindt het raar en waarschuwt haar ouders en de politie. die gaan op zoek en vinden het jongetje opgesloten in een kamer en uitgekleed. Dit zonder verdere tekst en uitleg. In het begin heb ik het "bloot" weggelaten.

Mijn dochter vond het boek geweldig en het bood de nodige handvatten. Het woord kinderlokker hebben wij nooit gebruikt. Wel altijd aangegeven dat je niet zomaar met andere mensen mee moett gaan, maar het altijd even thuis moet zeggen.

M.b.t. het park of in het donker, wij zeggen altijd dat er ook mensen zijn die niet aardig voor kinderen zijn. Dat is op dit moment genoeg.

Mar

juist pedofielen zijn heel aardig voor kinderen.

Albana

Mijn reactie ging enkel over het "kinderlokker die kinderen meeneemt" verhaal.

Mijn voorlichting aan mijn dochter gaat een stuk verder. Dit was maar een onderdeel hiervan.

Katrien

Manda (en albana)

Maar hoe wil je dan voorkomen dat je kind misbruikt/aangerand wordt. Volgens mij is dat alleen écht te voorkomen als je het in een glazen doosje opbergt. En natuurlijk weet je nooit zeker, ook niet als ze bij de buren spelen of er niets gebeurt, maar een beetje vertrouwen mag toch ook nog wel? En alleen buiten spelen zou dan ook niet meer kunnen tot ze 16 zijn ofzo? Er kan altijd een rare meneer langskomen tenslotte. En om dan op basis van 1 posting te zeggen dat je zeker weet dat mijn kind niet goed voorgelicht zou zijn is te kort door de bocht Albana, jij weet echt niet wat we verder bespreken op dit (en andere)terreinen. En verder stel je dat ik vertel hoe goed ik (en anderen) het uitgelegd hebben, maar ik geef alleen aan wat ik heb uitgelegd en geef nergens aan dat dat zo goed zou zijn.