'vvd wil verplichte taaltoets voor peuters'

Niet wat, wel hoe

Pluk:". Je vraagt je af waarom dat niet al lang gerealseerd is: overzichtelijke makkelijk toegankelijke modules op internet. "
Daar zijn twee redenen voor. De eerste is heel plat een panische angst voor afstandsonderwijs. Er is op dit moment actief vervolgbeleid van ouders die hun kinderen onderwijs via internet laten volgen. De rechter is het daar niet mee eens overigens. Die meent dat daarvoor de wet veranderd moet worden. Maar toch. Het geeft wel aan hoe er over de mogelijkheid gedacht wordt.
De tweede reden zit veel dieper.
De vrijheid van onderwijs is de vrijheid van scholen om zelf te bepalen wat onderwijs is. De overheid houdt zich op geen enkele manier bezig met de inhoud van het onderwijs, het wat. Wel met het hoe. Het aantal uren, de lokatie, de tijd van de dag, de doorstroom, zelfs de tijd van het jaar (onderwijs in de zomer is geen onderwijs).
Door de roep om kwaliteitscontrontrole de afgelopen decennia, is er gekozen voor een vergelijkingsmodel van de uitkomst van het leerproces. Niet de inhoud van het onderwijs wordt getoetst, maar de leerlingen. Dat doet dan weer alsof alles wat leerlingen kunnen dankzij school is.
Scholen die veel lln afleveren die ongeveer kunnen wat het gemiddelde kind kan, die zijn goed. Scholen die onder dat gemiddelde blijven, zijn fout.
Deze meting geeft geen enkel inzicht in het feitelijke kennis- en vaardigheden niveau van leerlingen. Het is mogelijk dat een school goed scoort, terwijl een flink percentage van de lln niet goed kan lezen of spellen. Dat komt op alle niveau's (tot en met gymnasium) voor.
Die gebreken blijven verstopt in de gemiddelde metingen die niet over het onderwijs zelf gaan, maar over wat de generatie van lichting 2010 zoal presteert. De besten hebben dat allemaal niet op school, maar juist buiten school geleerd.
Groet,
Miriam Lavell

Controleerbaar

Temet:"Zal dit uiteindelijk leiden tot een soort nationaal standaard-curriculum?"
Ja. Dat moet in feite ook, zie het kinderrechtenverdrag. Kinderen hebben recht op onderwijs van een vastgestelde minimumkwaliteit. Daarvoor zul je die kwaliteiten vooraf vast moeten stellen. Nederland doet dat niet. Nederland meet achteraf dat wat men het resultaat van het onderwijs noemt, zonder zeker te weten of en in hoeverre het onderwijs debet is aan dat resultaat (zowel in positieve als negatieve zin).
Dat betekent dat hele lichtingen kinderen op bijvoorbeeld zeer zwakke scholen jarenlang tot ondermaatse resultaten komen, naar de Nederlandse definitie ondermaats onderwijs krijgen, terwijl dat pas kenbaar wordt als ze een eindcito of examen doen.
Voor die kinderen is de kwaliteit dus niet gewaarborgd.
Overigens moet je niet teveel schrikken van een vastgesteld curriculum. Het gaat in het bo om lezen, schrijven en rekenen. Daarmee kan vaststaan dat kinderen van 10 de som 346:3 moet kunnen maken (sommige landen hebben dit soort omschrijvingen in hun minimumeisen), maar daarmee hoeft niet vastgelegd te zijn dat dat doel met bijvoorbeeld realistisch rekenen bereikt moet worden.
Temet:"En dat dan ook in relatie tot segregatie in het onderwijs. Je krijgt straks kindertjes die op woensdag wel naar school moeten en kindertjes die op woensdag vrij zijn. "
En dat is erg omdat???? Ik vind het heel erg oneerlijk om zwakkere leerlingen die meer moeten leren om bij te komen of te blijven, net zoveel onderwijstijd te geven als sterkere leerlingen.
Bovendien: Kinderen die hebben verzuimd (ziekte/spijbelen) of die hun werk niet afkregen (keten), komen ook in aanmerking voor een extra dagje.
"Hoe nu met kinderen die achterstanden hebben op een school waar bijna niemand dat heeft?"
Schande! Het is nu al zo dat scholen verplicht zijn inspanning te leveren voor kinderen die achter zijn. Sommige scholen, juist die met van die mooie A scores, doen dat niet, maar werken de kinderen naar buiten.
Dat is niet goed zichtbaar. Paperassen die 'inspanning' bewijzen produceren is niet zo moeilijk.
"Wat kan ik verwachten aan extra inspanning van de school?" krijgt een doodeenvoudig en controleerbaar antwoord: woensdag les.
Groet,
Miriam Lavell

De wet voorziet al

De WPO biedt al de wettelijke mogelijkheid om kinderen die achter zijn meer uren les te geven. Maar op dit moment zou dat betekenen dat deze lln buiten het al bestaande lesrooster nog op school zouden moeten verschijnen. Na half vier, of op zaterdagochtend.
In de praktijk is er geen school die deze ruimte neemt. Ik zou dat ook een beetje een zotte vertoning vinden bij het huidige curriculum. 30% van de schooltijd gaat niet over kerndoelen, maar over leuke extra's. Het lijkt mij zinniger om die tijd te schrappen voor de algemeenheid en specifiek en structureel in te zetten voor zwakkere leerlingen.
Izar:"maar het idee is wel dat het op langere termijn leidt tot minder of geen achterstand voor die eerste leering en dat zal leiden tot minder tweedeling."
Ik heb niet de illusie dat school in staat zal zijn de verschillen weg te scholen. De stimulerende thuisomgeving is niet weg te scholen.
Ik denk wel dat er verbetering te halen is op de minimumdoelen taal en rekenen.
Aan het eind van de basisschool ontstaat hierdoor niet dezelfde woordenschat, maar wel gemiddeld dezelfde vaardigheid om onbekende woorden te kunnen lezen en uit de context te begrijpen.
Ik meen dat de doelstelling van het onderwijs niet is om iedereen gelijk te maken. Wel om iedereen de basisvaardigheden te verschaffen om eventueel op termijn zelf buiten schooltijd eventuele achterstanden of ongelijkheid in te halen.
Je hoeft niet per se in een stimulerende omgeving te wonen. Je kunt er op termijn ook over lezen om het te ervaren en te begrijpen.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Voor de goede orde: ik ben helemaal niet tegen een basiscurriculum, ik vroeg me alleen af of dat niet de consequentie was van de door jou geschetste methode. Ja dus.

Wat betreft die verschillen in lestijd ben ik geloof ik niet duidelijk geweest. Ik ben ook daar niet tegen en zie er het nut van in. Maar ik vraag me af hoe dat in de praktijk gaat uitpakken. Stel je voor: een school met grotendeels kinderen uit hoogopgeleide gezinnen, en nu komt er een handjevol uit een achterstandsgezin. Die kinderen moeten dus meer naar school dan hun klasgenootjes. Dat zullen ze niet leuk vinden. Die ouders hebben dan wel achterstand, maar zijn daarmee nog niet achterlijk, en die vinden het ook niet leuk dat hun kinderen zo pruttelen, en zullen hun kinderen eerder naar een school sturen waar meer kinderen opzitten die ook die extra schooltijd nodig hebben.
En omgekeerd natuurlijk hetzelfde: als jouw kind in zijn groep met de nek wordt aangekeken omdat hij zo ongeveer de enige is die op woensdag vrij is dan wordt het wel aantrekkelijk om hem toch maar op een andere school te doen.

Daar komt dan nog bij dat die eerder genoemde school-met-voorsprongkindertjes voor die anderhalve achterstandsleerling de boel op de anders vrije woensdag open moet houden, en daar zal men niet echt om zitten te springen. Enig ontmoedigingsbeleid is niet ondenkbaar.

Kortom: ligt in het door jou geschetste systeem het risico van verdere segregatie niet enorm op de loer?

Amk schetst scheve gezichten bij verschillen tussen scholen, ik vrees voor scheve gezichten en de gevolgen daarvan vanwege de verschillen binnen scholen, en dan vooral in die situaties waarin de scholen niet erg gemengd zijn qua leerlingenpopulatie: die gaan dan ook niet meer mengen, eerder verder segregeren.

Of niet? En waarom dan niet? Ik wil je graag geloven hoor, want de voordelen zie ik wel.

Groeten,

Temet

Leerlingenzorg

Scholen moeten nu al hun leerlingenzorg in een samenwerkingsverband organiseren. Het lijkt mij logisch dat bij lage deelname op school A en hoge op school B, het woensdagklasje door A en B samen georganiseerd wordt.
Maar eigenlijk denk ik dat het de scholen tot spreiding aan zal zetten. Het is nu nog een publiek geheim dat er scholen zijn die alleen maar de beste lln selecteren. Maar elk open verwijt in die richting wordt met mist bedekt. Alle scholen hebben wettelijk dezelfde taken en verantwoordelijkheden.
Dat bedekken kan niet meer met deze opzet. Je ziet hoe groot de populatie is op woensdag. Heel weinig zwakke lln hebben is dan niet meer iets om besmuikt trots op te zijn, maar om je openbaar over te schamen. Zeker ook ten opzichte van de andere scholen uit het samenwerkingsverband die kennelijk onevenredig belast worden. Dat gaan ze van elkaar niet pikken. En dat kan eindelijk hardop gezegd worden.
Temet:"Kortom: ligt in het door jou geschetste systeem het risico van verdere segregatie niet enorm op de loer?"
Niet binnen het publieke bestel. Er zijn wel aanwijzingen dat de trein naar particulier onderwijs inmiddels zo op stoom is, dat ie niet meer te stoppen is. Het is mogelijk dat ouders van de scholen waarop jij doelt besluiten om dan maar particulier te gaan.
Ik moet je zeggen dat ik dat, in het kader van sterkste schouders en zwaarste lasten, niet erg vind.
Je kunt je afvragen of je wel zo panisch al die kinderen die dat gesubsidieerde onderwijs eigenlijk niet nodig hebben, binnen moet houden. Ze maken toch publiek geld op. Zodra je het onderwijs niet meer afmeet aan de prestaties van deze groep, heb je ze ook niet meer nodig.
Groet,
Miriam Lavell

Aanvulling

Overigens ben ik ervan overtuigd dat er juist onder de ouders van kinderen die voor die woensdag in aanmerking komen, protest zal zijn. "Mijn kind moet ook kind zijn" of "het is niet eerlijk dat hij wel naar school moet."
Maar de redenen zijn eenvoudig uit te leggen. Bovendien kunnen de ouders en de kinderen er zelf wat aan doen, zeker als je het curriculum openbaar toegankelijk hebt.
Kinderen die zich uit de achterstand scholen, hoeven niet meer de woensdag naar school. Het zal ouders die niet gewend zijn om buiten school leerzaams met hun kinderen te doen, stimuleren om dat wel te doen.
Het geeft leerlingen invloed op hun eigen schoolweek. Lijkt mij heel motiverend.
Groet,
Miriam Lavell

Kop in de wind (pluk)

Ik sla je over zie ik.
"De manier waarop kennis wordt opgeslagen is als een bouwwerk. Zonder fundament kun je niet aan de eerste verdieping beginnen etc."
Dat klinkt logisch maar het is niet waar.
Vergelijk: een baby hoeft niet te kunnen lopen voordat tegen dat kind praten helpt bij de taalontwikkeling. Toch kunnen de meeste kinderen eerst lopen en dan pas praten.
"anders blijft het los zand, en ben je het ook zo weer kwijt. "
Niet dus, zie de kinderen met een actieve thuisomgeving. Alles komt daar per definitie als los zand, ongestructureerd en zonder enige volgorde binnen. Omdat moeder viool speelt, vader de krant leest, tante iets voorleest en oom een debat voert waarin de kinderen zich niet eens mogen mengen.
Er naast zitten is genoeg. Als je dan toch een bouwwerk wilt: Het begint allemaal met zand (fundament, steen, beton). Dat kun je in een gestructureerde file proberen aan te dragen, maar je kunt ook in een zandstorm gaan staan. In jouw luwte ontstaat een berg. Die is je komen aanwaaien.
Kern is dat je kinderen niet uit de wind moet houden zolang ze nog niet alles weten. Je moet ze juist in de wind zetten. Dan levert een voorraad zand op. Waat ze daar mee moeten, komt later wel.
Groet,
Miriam Lavell

Snap het even niet, en hoe het ook kan

Ik snap even iets niet in een redenering hier: taalachterstand onstaat niet door andere moedertaal, voor school, maar door laag opleidingsniveau ouders en weinig stimulatie thuis. Conclusie: voorschool is niet nodig. Maar die voorschool haalt ze toch uit de niet-stimulerende, achterstandvergrotende omgeving thuis en biedt ze een "betere" omgeving (niet alleen taal)? Dus dat is dan toch goed? Ik snap het niet hoor.

Zelf hebben wij ervaring met het schoolsysteem in Zwitserland, waar anders- of meertaligheid erg veel voorkomt (drietalig land). Zoon kreeg vanaf eerste klas kleuterschool samen met 3 andere kindjes vanaf de eerste week een paar uur extra taalles per week, buiten de klas, en van een gespecialiseerde leerkracht (die natuurlijk om meerdere scholen werkte). Perfect was dat. Overigens vond die leerkracht dat zoon dat na 1 maand al niet meer nodig had, hij was dan ook altijd naar kinderopvang geweest omdat ik werkte en had dus nauwelijks taalachterstand (sterker: ze vond dat wij zelf geen frans met hem moesten spreken thuis, want wij hadden een veel sterker accent dan hij en dat zou hij anders te veel overnemen!!). De andere kindjes hadden wel nog het hele jaar die ondersteuning en waren in groep 2 al helemaal niet meer achter.

Aanvulling

Ter verduidelijking: Die extra taalondersteuning was dus een overheidsmaatregel en werd standaard uitgevoerd voor elk kind dat een andere moedertaal had dan de regio-taal (dat moest je zelf aangeven bij het inschrijven van je kind op school). Dus bijv. zwitserduitstalige kinderen in het franse taalgebied, en frans-en italiaanstalige kinderen in het duitste taalgebied. Dit was van oudsher al zo. Maar gold nu automatisch ook voor immigrantenkinderen, zoals de mijne maar ook niet-westerse.

Stenna

De conclusie is niet zozeer dat geen enkele voorschool op wat voor manier niet goed is, maar dat zo'n taaltest geen goed idee is omdat het helemaal niet de leerlingen, waar het eigenlijk om gaat selecteert.
Doordat vanwege een Nederlandse kronkel in de gedachtengang men idioot bang is om te discrimineren, verzint men allerlei omslachtige testen die vervolgens vrij duur aan alle kinderen worden gegeven om uiteindelijk toch die groep weer te pakken krijgen die men aanvankelijk hebben wilde. Maar dan lijkt het tenminste niet meer op dicriminatie.
Deze test zal door de vroege leeftijd waarop hij gegeven wordt echter allemaal kinderen selecteren die zo'n voorschool niet nodig hebben of waarvoor het juist schadelijk is en daardoor de klassen onnodig groot en bewerkelijk maken.
Er is een groot verschil tussen jouw kleine klasje van 3 kinderen met één lerkracht die bijna individuele aandacht geeft en een grote drukke klas die voor een groot deel uit kinderen van ongeletterde immigranten die ook onderling hun taal in gebrekkige vorm gebruiken, een aantal gehandicapten (autisme, down, taalstoornis, slechthorend) en een aantal autochtone kinderen uit achterstandsgezinnen. De hoop dat die omgeving taalstimulerend gaat worden is tamelijk optimistisch te noemen, een beetje meer realiteitszin is meer op zijn plaats.
groeten Primavera

Pluk (manier van kennis verwerven)

De bouwwerktheorie van eerst fundamenten leggen voordat je meer kennis op kan nemen is achterhaald. Vergelijk het met het volgende voorbeeld. Jij en een vriend van je willen op een gegeven moment een nieuwe taal leren, Italiaans bijv. of Chinees, welke taal doet er niet zo toe. Jij besluit om eerst de fundamenten te leggen en te beginnen met het volgen van een zeer intensieve Italiaanse cursus. Pas als je vind dat je niveau voldoende is en naar bijna een jaar studie op een bepaald punt bent aangekomen ga je naar Italië toe. Die vriend van je heeft echter helemaal geen cursus of theorie gevolgd en is gelijk naar Italië vertrokken, waar hij een jaar bij Italianen gewoond en geleefd heeft. Je zult merken dat jij ondanks je fundamenten waaraan je de kennis op kan hangen na een paar maanden toch een stuk stuk slechter spreekt dan die vriend die zich al 15 maanden in het Italiaans moet uitdrukken. Wat jij dacht dat fundamenten waren blijkt in werkelijkheid iets extra's te zijn waar je iets mee kan als je de taal al weet, maar zeker geen voorwaarde om hem te leren. Wachten met naar Italië (of China) te vertrekken tot je de beginselen van de taal kent zorgt eerder voor achterstand dan voor voorsprong. (Daarom is kleuterverlengen omdat er nog niet gehakt-en-geplakt wordt of nog niet 20 letters gekend worden ook achterstandsverhogend)
Met Natural Language Processing van taal door computers blijkt hetzelfde te gebeuren. In het begin dacht men dat ze zo zorgvuldig mogelijk de regels van de taal moesten opstellen en daarmee vervolgens woord voor woord zinnen inbouwen. Dat had tamelijk houterige en gebrekkige constructies tot gevolg. Vervolgens is men over gegaan tot de omgekeerde aanpak door juist de computer een enorme brij van menselijke teksten (=corpus) te voeren, waarbij het zelf de regelmaat en patronen moest ontdekken. Dat bleek veel beter te gaan. Bijv. Google Translations is er stukken op vooruit gegaan sinds ze de op regels gebaseerde, woord voor woord vertaling hebben losgelaten en zich zijn gaan focussen of statistische analyse van zinnen uit twee-talige corpus.
Bij de menselijke brein is het niet anders. Kennelijk zijn we genetisch zo gemaakt dat we automatisch patronen en wetmatigheden zoeken uit de brei van informatie die we te verwerken krijgen. Die worden dan niet zo duidelijk in woorden omschreven, maar blijken beter en veel preciezer te werken dan welke ingewikkelde regel dan ook. Het zijn niet de regels die ons leren om de brei van informatie te verwerken, maar het bezig zijn met zoveel mogelijk informatie wat ons helpt om daarvan de structuur en regels de doorgronden en zo ons deze kennis eigen te maken.
De achterstand die later problemen geeft is degene die veroorzaakt wordt doordat het kind te weinig kennismateriaal krijgt om mee te oefenen door ermee bezig te zijn en dat die situatie de hele schoolcarrière
door zal duren en niet dat het kind bepaalde specifieke (taal)kennis mist van een bepaalde taal.
De oplossing is dan ook niet zozeer een voorschool die zeer optimistisch gedacht misschien de kinderen op een gelijker beginniveau brengt, maar een bijschool die zorgt dat deze kinderen tijdens hun schoolcarrière ook meer oefening krijgen zoals de anderen dat dan thuis al krijgen. En natuurlijk hoeft niet schools te gebeuren, maar kan prima op een leuke, spelende en interessante manier zoals dat bij anderen thuis gebeurd. Ook het beter uitspreken dat je bijvoorbeeld in een jaar minstens 10 boeken thuis moet lezen ipv alleen te constateren dat kinderen die dat door hun meer stimulerende omgeving voor de lol doen het op school beter doen zou wellicht helpen.
Groeten Primavera