Vroeg zwangerschap aankondigen ja of nee

Na 4 dagen

Vier dagen nadat ik het bij de 2e wist, vertelde ik het al aan iedereen. Bij de eerste heb ik daar langer mee gewacht, maar ik was moe, niet lekker en achteraf werd daar zeker op mijn werk negatief op gereageerd. Omdat ze niet wisten dat ik zwanger was. Daarom heb ik het bij de 2e meteen verteld. En waarom ook niet. Stel dat je een miskraam krijgt, dan is het toch ook fijn dat verdriet met anderen te kunnen delen?

Je kind zou ik het ook gewoon vertellen. De wachttijd is toch voor zo'n kind toch lang, of dat nou 8 of 5 maanden is.

Gefeliciteerd trouwens!!!!

Hier

ik heb het bij de eerste pas na 11 weken verteld (omdat we 4 weken met vakantie gingen en ik 7 weken te vroeg vond om te vertellen). Achteraf spijt van gehad, want ik kreeg in China een bloeding en hoewel het goed ging, was de terugkomst naar Nederland raar en het vertellen dus ook. Bij de tweede heb ik het sneller vertelt, rond de 7 weken. Dochter was toen 2, haar hebben we het pas na verloop van tijd verteld.

Een vriendin van mij zit in een vergelijkbare situatie. Ze is nu 13 weken zwanger van haar tweede, haar oudste wordt over anderhalve week 4. Zij had geen keus om het vroeg te vertellen aan iedereen, want ze belandde met 6 weken in het ziekenhuis vanwege overgeven en uitdrogen. Alleen haar dochter heeft ze het pas na een herhaalde goede echo met ongeveer 10 weken verteld. Dit was omdat ze vrij recent ook nog miskraam heeft gehad. Toen had ze het wel vroeg verteld, uit blijdschap, maar ging het dus mis. Haar kind is daar toen nog wel een tijd mee bezig geweest.

Dus ja: enerzijds denk ik: gewoon vertellen als je daar zin in hebt. Anderzijds denk ik: vertel het anders aan 1 of 2 mensen met wie je blij kunt zijn. Dan kun je het je kind bijvoorbeeld vertellen bij een goede echo, wat de kans aanzienlijk groter maakt dat het niet meer mis gaat. Maar ja, als het mis gaat, houd je het toch niet tegen, en dat is dan al verdrietig genoeg. Ook dan zal je kind merken dat je verdriet hebt en zich afvragen hoe dat komt, of je het nou wel of niet vertelt hebt. Vooral dus lekker doen wat je zelf wilt.

En ja...van harte gefeliciteerd! Hopelijk heb je een voorspoedige zwangerschap en straks een goede bevalling met een prachtige baby.

groetjes, Merel

Ik zou het niet doen

Ik zou het nog even voor me houden, zéker niet aan je kind van 4 jaar vertellen.
Voor hem/haar gaan 9 maanden echt ongelooflijk lang duren en bovendien is er nog dat risico dat het niet goed afloopt. Hoe ga je dat uitleggen aan een kleuter?
Ik zou het voor nu hoogstens aan mijn ouders vertellen en misschien aan een heel goede zwijgzame vriendin.

Sluit me aan

Ik zou het pas vertellen aan familie na een week of 12. mijn zoon, toen ruim vijf, heb ik het ook toen pas verteld. Ik had het heel naar gevonden het hem te vertellen als het daarna een miskraam was geworden.
Heb het aan een paar mensen wel eerder verteld, zodat ik het kon delen.

Op werk heb ik het trouwens pas na 16 weken verteld.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Net als liora

Aan moeder en zussen vrijwel meteen verteld, de rest pas na twaalf weken (van miskramen word je erg voorzichtig). Dochter ook rond die tijd ingelicht, al begint ze het nu pas een beetje door te krijgen nu mijn buik steeds dikker wordt.
Ik zweef ook altijd heen en weer tussen lekker voor jezelf houden en de blijdschap delen met anderen. Doe gewoon wat voor jou goed voelt.
En bedenk dat het inderdaad, net wat Pelle zegt, voor een vierjarige niet zo gek veel zal betekenen.
Groetjes
Massi

Wel meteen verteld

In beide gevallen. Oudste was net 2 toen we de 2e zwangerschap merkten (beide zwangerschappen werden in de 6e week ontdekt) dus die snapte het toch niet .
Ik kon het echt niet voor me houden en vooral bij de oudste (een zwangerschap die we niet meer voor mogelijk hadden gehouden na 9 jaar proberen; klinkt overigens dramatischer dan het werkelijk is) heb ik het bijna letterlijk van de daken geschreeuwd.
Ik weet dat de eerste drie maanden best "eng" zijn, maar mijn moeder heeft een paar keer een vroeggeboorte rond de 18e-20e week meegemaakt dus zoiets is ook maar relatief, vonden we. En mocht het misgaan, dan hoefde ik mijn verdriet ook niet voor mezelf te houden maar kon ik daar ook over praten met anderen.
Alle zwangerschappen zijn goed gegaan (ze waren wel lastig, maar geen enge dingen of zo) en ik vond het heel leuk om het in zo'n vroeg stadium al met mensen te delen.

Nog niet vertellen

Ik zou het nog niet aan je vierjarige vertellen. Periode van 9 maanden is inderdaad érg lang, en ik zou een kind van die leeftijd ook nog niet willen belasten met het eventuele nieuws van een miskraam.

Wel vrij vroeg verteld

Ik heb het wel vrij vroeg verteld, ik weet niet meer wanneer precies. Aan mijn collega's met 8-9 weken, er was al een echo geweest met een kloppend hartje, dus het risico op een miskraam was daarmee al kleiner, maar doorslaggevend was vooral dat ik zo slap en misselijk was en ik wilde dat men wist waarom ik als een vaatdoek op kantoor rondhing.

Het kan best zijn dat zoon, toen nog geen 3, het ook rond die tijd of zelfs eerder hoorde. Hij vond het toen heerlijk om op schoot te klimmen en lekker tegen me aan te hangen maar mijn borsten waren enorm gevoelig en ik verdroeg dat niet. Dus ik moest hem wel uitleggen dat 'hangen bij mama' er voorlopig even niet inzat.

Groeten

Temet

Hier

wist iedereen dat we bezig waren met ivf dus niets zeggen was geen optie, we hadden veel mensen die voor ons zaten te duimen en een enkeling die zat te bidden, zo lief.

Dus toen had ik een positieve test en heb ik gebeld, iedereen was ontzettend, erg blij voor ons. Dochter van toen 5,5 hebben we het verteld na de 2e echo, met 9 weken zwangerschap. En toen duurde het heel lang voordat dat zusje kwam, kinderen vinden een half jaar niet te overzien. "wanneer komt ze nou eindelijk, je zegt de hele tijd dat ze komt maar ze komt maar niet!".

Familie wel kind niet

ik vertel het mijn familie altijd heel vroeg, onder het mom van als het misgaat wil ik er ook met hen over kunnen praten. Maar met mijn kinderen wacht ik toch netjes de eerste 3 maanden af hoor. Het duurt nu al eeuwen voor ze voor dat kind er eindelijk eens uit komt!

Reactie

Bedankt voor de reacties.

Ik test zaterdag nog eens om te zien of die iets duidelijker is want die van gister was heel licht.

Zo ja dan vertel ik het beide moeders en de rest pas na de eerste echo.

Ik had vandaag opeens zo'n vreselijke buikpijn dat ik dacht dat het niet goed ging, beetje spannend dus.

Temet, hier ook vreselijk gevoelige borsten en dat botst inderdaad nogal met knuffels

Pas na even

Ik heb het nooit gelijk verteld. Ergens tussen de 7 weken en 12 weken afhankelijk van de zwangerschap. Eerder vond ik zelf niet nodig want ik vond het ook best fijn om het even voor mezelf te houden voordat de hele wereld zich met de zwangerschap ging bemoeien. Overigens is het in mijn familie wel zo dat als je het één iemand verteld morgen de rest van de familie + de buren + wie er maar toevallig langskomt het weet. Geheimen bewaren is niet hun sterkste kant.

Toen ik een miskraam kreeg was het al bekend dat ik zwanger was. Ik weet niet of ik het liever in stilte had verwerkt of niet. Aan de ene kant is het medeleven van mensen heel fijn maar soms is het juist ook fijner om zoiets voor jezelf te houden zodat je niet altijd met goedbedoelde maar misschien niet altijd even fijnzinnige opmerkingen van de buitenwereld hoeft te dealen. Op mijn werk heb ik het overigens niet verteld. Dat de kinderen het wisten vond ik dan weer minder erg. De kleintjes heb ik verteld dat de baby een engeltje was geworden en terug gegaan was naar God. Verder niet al te veel emotionele details en eigenlijk is het voor peuters sowieso nog te abstract. De oudere kinderen (kleuters en basisschool) hebben natuurlijk wel meer vragen gesteld.

7-9 weken

Bij de eerste heb ik het met een week of 8 verteld omdat ik continu zo misselijk was.

Bij de 2e met 5 weken al aan een collega (we gingen samen een week naar het verre buitenland en ik wilde dat iemand het daar zou weten voor als het niet goed zou gaan). Met een week of 9 heb ik het algemeen verteld. Ook aan de oudste (die toen 2 was en er geen bal van snapte)

Bij de 3e heb ik het met 7 weken, na de 1e echo verteld. Eerst aan de kinderen (3,5 en ruim 5) en daarna aan de familie. Daarbij heb ik ook aan de kinderen altijd duidelijk verteld dat er een baby in de buik zat en dat deze pas in de winter uit zo komen. Dat gaf ze duidelijk houvast. Zo riep de middelste ergens midden in een hittegolf: vandaag gaat de baby niet komen het is nu geen winter. Ook ben ik altijd duidelijk tegen ze geweest dat ook babietjes in de buik soms wel eens dood gaan.

Blij duimpje

Doe waar je je goed bij voelt. Als je bij een eventuele miskraam liever met rust gelaten wilt worden, zou ik het nu niet aan de grote klok hangen. Als je bij zo'n teleurstelling juist gesteund wilt worden door meer mensen zou ik het nu lekker rondbazuinen. De een houdt het voor zich en de ander vindt dat lief en leed van vooraf aan gedeeld mag worden. Hoe is dat voor jou?
Een kind van vier zou ik niet te vroeg vertellen dat er een kindje bij komt. Een kind van vier beseft nog niet voldoende wat het allemaal inhoudt en beseft dus ook niet genoeg wat het is als het kindje onverhoopt geen broertje of zusje gaat worden. Vertel het pas als je definitief weet dat het goed gaat.
Het is naar om van het scenario uit te moeten gaan dat het nog mis kan gaan, maar dat is wel verstandig. Geniet met de mensen die je erbij betrekt, maar geef wel aan dat ze nog even hun mond moeten houden tegen je oudste. (Dat is je kind nu tenslotte)

Nog een reactie

4 jaar geleden vertelden we het pas na de eerste echo. Later zei mijn moeder wel een keer dat ze het jammer vond dat ze zo'n groot deel van de zwangerschap had gemist.

Normaliter zou ik het bij deze zwangerschap denk ik nog niet verteld hebben maar omdat we zoveel familie zien rond deze feestdagen vind ik het moeilijk. Dat ik niet drink valt op. De oma's zouden zo blij zijn om het te horen.

Maar het is inderdaad te vroeg voor de 4-jarige, die wil ik een vroege miskraam besparen.

Ik moet trouwens pas morgen ongesteld worden dus deze keer ben ik er wel erg vroeg bij. Ik voel me al een week zo ontzettend zwanger dat ik woensdag wilde weten of het tussen mijn oren zat of niet maar het is dus nog heel erg spannend.

Wat ik me ook afvraag

is waarom veel mensen die hier al onder een schuilnaam schrijven een vroege zwangerschap onder weer een andere schuilnaam aankondigen.

Ik weet het, ik doe het zelf ook maar ik vind het "stiekeme" gedoe zo moeilijk en moet elke reactie drie keer nalezen om te kijken of ik toch niet iets verklapt. Waarom eigenlijk?

Steeds langer gewacht

Bij elk kind heb ik langer gewacht om het te vertellen. Bij de 1e zwangerschap heb ik het op het werk (noodgedwongen vanwege werkzaamheden) direct verteld, en kreeg een miskraam met 10 weken. Dat hakte er enorm in, nooit aan gedacht dat dat ook mij kon overkomen. De tweede zwangerschap heb ik wat gesjoemeld op het werk, uiteindelijk mijn directe baas wel verteld, en die ritselde wel wat tot ik het met 10 weken heb rondgebazuind. Bij de 3e en 4e zwangerschap heb ik zeker tot de 12e , 13 e week gewacht. Tussendoor trouwens nog een miskraam met 6 weken gehad. Hmmm, trouwens niet zo leuk voor Blij Duimpje, die verhalen waar het miging
Maar goed (Cobi) sommige van die verdrietige momenten hebben zo veel indruk op mij gemaakt dat ik die nooit meer vergeet.

Pelle

Ach, ik weet dat ik vroeg met testen was. Dat was een combinatie van me heel erg zwanger voelen en denken dat het vast tussen mijn oren zat, al heel lang wachten op zwanger mogen te worden en die dag al naar familie te vertrekken en willen weten waar ik aan toe was.

Als ik niet al getest had dan had ik dezelfde problemen gehad want dan had ik denk ik uit voorzorg geen alcohol gedronken etc.

Ik weet niet waarom je denkt dat de familie het geheim niet kan bewaren voor ons kind maar dat is heus niet zo. Er is helemaal geen probleem mbt vertellen maar ik mijn enthusiasme had ik het bijna gewoon morgen aan iedereen verteld. Dat doe ik na jullie adviezen niet.

Wel neig ik naar het vertellen van in ieder geval 1 van de oma's, gewoon omdat het haar zo blij zal maken. Dat er nog steeds groot risico is dat het mis kan gaan neem ik maar voor lief.

Jeetje...

Ik weet het gewoon niet meer! Wat raar. Ik heb het op mijn werk heel snel verteld, want ik was erg moe. Maar wanneer ik het Stoffer heb verteld (toen 2, bijna 3)... geen idee!
Groetjes, Maw.

Hier

is deze vraag ook weer actueel . Ik ben van plan het net als de vorige keren rond 6 weken aan mijn ouders te vertellen, wat dit keer mooi uitkomt want we vieren daar oud en nieuw en ik heb een pakket alcoholvrije wijn besteld. Dus ik trek gewoon de alcoholvrije bubbels tevoorschijn dacht ik zo.
Nu zit ik bij de schoonfamilie en die wil ik het eigenlijk niet nu al vertellen, liever wat later. Maar ik ga me ook weer niet in bochten wringen ter camouflage. Dus mijn schoonvader denkt misschien wel het zijne van de fles alcoholvrij spul die ik gister gekocht heb. En schoonzus zie ik er wel voor aan het rechtstreeks te gaan vragen, maar ik heb nog geen antwoord verzonnen. Ik neig naar ´misschien´.
Aan de kinderen wil ik het zeker pas na een goede echo vertellen, want gezien mijn leeftijd is de kans aanzienlijk dat het misgaat, en ook dat het daarna nooit meer lukt (of wel lukt maar weer misgaat). En dat lijkt me toch wel echt moeilijk afwachten voor ze.
Wat de rest van de wereld betreft, gelukkig hebben we OO en ik denk dat ik het ook wel eerder aan een paar goede vriendinnen vertel, maar voorzover mogelijk wacht ik ook op de echo.

Asa!

Gefeliciteerd, geweldig nieuws!!!

Zo oud ben je toch niet? Komen er miskramen in de familie voor?

Echt supergoed nieuws!

Liora

Wow asa, ook gij!

Gefeliciteerd!!!!

Super asa!

Wat een heerlijk nieuws Asa!

Asa

Wat een prachtig nieuws! Gefeliciteerd

En pelle

Grijns, hier hetzelfde, ik drink nooit alcohol dus geen mens die in de gaten heeft dat er wellicht iets gaande is met feesten.
Wij hebben het altijd wel redelijk 'op tijd' verteld trouwens, niet per se gewacht tot de 12 weken. Maar bv. op mijn werk wisten ze het eerder, een paar mensen met wie ik direct samenwerk in elk geval. Ik was altijd nogal misselijk die eerste weken, en wilde graag wat begrip voor plots wegrennen en zo . Familie hoorde het op een geschikt tijdstip, bij de oudste hebben we het bv. op moederdag aan onze ouders verteld, ik was toen een week of 6. Al onze broers en zussen waren daarbij dus die wisten het ook meteen.

Bij het vertellen aan de andere kinderen in het gezin hangt het zo enorm van de leeftijd af, en van het kind zelf. Onze oudste is nogal een doorvrager, en was er ook vaak bij als ik naar het ziekenhuis moest in het kader van vruchtbaarheidsbehandelingen. Dus toen het uiteindelijk raak was had ze dat heel snel in de gaten. Ook zij (5 was ze toen) was er helaas bij toen het misging, maar wat heeft ze daar lief en wijs op gereageerd. Ze was een jaar later, toen ik opnieuw zwanger was, wel een stuk voorzichtiger met blij zijn, totdat duidelijk was dat het allemaal goed ging.
En bij nummer 3 (die onverwacht maar zeer gewenst 'vanzelf' kwam) hoefde ik haar helemaal niks meer wijs te maken, ze merkte mijn ochtendmisselijkheid op en vroeg er gewoon zelf naar (8 jaar ). Broertje was toen pas 14 maanden en zou het sowieso nog niet begrepen hebben. Die hebben we in de loop van de tijd gewoon steeds maar verteld dat er een baby in mama's buik was, en dat zei hij dan braaf na.

Zooo asa

Kom erbij, zou ik zeggen, wat superleuk! Ineens lijkt iedereen zwanger, zeg, gaan we weer allemaal kwekken in Babytijd binnenkort. Geweldig nieuws!
Groetjes
Massi

Asa!

Wat een leuk nieuws. Van harte gefeliciteerd! Ik hoop dat de zwangerschap voorspoedig verloopt en dat je over acht maanden een prachtige gezonde baby in je armen hebt.

Knuffel van Purk

Asa

gefeliciteerd !!

Asa

Wat leuk, dan lopen we ongeveer gelijk op Hoe oud zijn je andere kinderen? En hoe oud ben je zelf dan? Ik ben 33.

Kreeg bij het diner vanavond wel de vraag van schoonzus waarom ik niet aan de champagne was maar heb maar gezegd dat ik daar geen zin in had. Denk dat zij en schoonmoeder wel iets vermoeden.

Hoop dat alles goed gaat bij jou ook.