Vlucht of wens?

Per persoon

Of je wel of niet 'last' hebt van vaak verhuizen in je kinderjaren ligt dat ook niet gewoon aan jouw als persoon? Aan je karakter? Mijn stiefmoeder is in haar jeugd vaak verhuist...Vader diplomaar...ook naar buitenland en heeft het daar vaak over. Hoe het haar belemmerde in haar sociale leven en hoe ze altijd maar weer moest wennen en als oudste thuis werd ook een beetje van haar verwacht dat ze de jongere kinderen daarin op sleeptouw nam. Misschien nu ze ouder is dat ook meespeelt dat je dan een beetje terugkijkt op je leven. Zo zijn we op haar verzoek in een oude woonplaats wezen kijken, rondlopen waar ze nooit meer terug is geweest sinds ze jong was (we waren in de buurt). Dat bracht nogal emoties met zich mee...Het rare is dat haar zussen er amper moeite mee hebben gehad, dat verhuizen de hele tijd. Haar broer weer wél...En dit gaat dus om 1 gezin.Waarvan 2 kinderen er dus echt moeite mee hebben gehad en 3 kinderen er doorheen fladderden en het niets uitmaakte. Als je hen zou vragen wat voor jeugd ze hebben gehad zouden die 2 zeggen " Een vreselijke, wij verhuisden altijd vaak en als we nét gewend waren alweer...." en de andere 3 " Een geweldige, we verhuisden altijd en ontdekten zo weer nieuwe plekjes en maakten nieuwe vrienden en vriendinnen." Ofzoiets.
Ook het effect op hun eigen leven is overduidelijk. Die 2 die het er zo moeilijk mee hadden hebben 1 woonplaats verkozen en zijn daar ongeveer hun hele leven gebleven. Alleen enkele verhuizingen ter plaatse gehad. Die 3 die het niet uitmaakte, die verhuizen zelf ook het hele land door en 2 ook naar het buitenland.
Tja. Elk mens is anders toch?
groeten albana

Ik denk dat ik je begrijp

Wij wonen nu ruim 6 jaar in B., dichtbij NL. dus maar toch anders. Met een andere geschiedenis, denk bv alleen maar aan andere programma,s op tv de afgelopen jaren. Dan zie je een kwis op tv met vragen over programma,s van 10/ 15/ 20 jaar geleden en die ken je niet. logisch uiteraard. Dat soort stuk geschiedenis en cultuur van je nieuwe land mis je, kun je niet met anderen herinneringen over ophalen (en je eigen herinneringen kun je niet delen). Dit is maar een klein voorbeeld. Binnen NL verhuizen speelt zoiets minder, maar persoonlijke herinneringen ("weet je nog de juf die...") kun je meestal ook met niemand delen, zeker als vaker verhuisd bent. Als kind ben ik maar een paar keer verhuisd, toch merk ik dat ik geen "wortels" heb. Op de vraag "waar kom je vandaan" kan ik niet een echt goed antwoord geven en ik hecht me niet aan een plek.

Bepalen wie ze worden

Mijn man en ik zeggen altijd, voor ons maakt t eigenlijk helemaal niet uit waar we wonen: ik zal altijd n Nederlandse zijn en hij een local van t land waar we nu wonen. Of wij hier blijven wonen, naar NL verhuizen of naar een heel ander land - heeft echter wel veel invloed op t leven vd kinderen in de zin van dat je een andere cultuur in je draagt, met andere waarden en normen en andere way of life etc etc afhankelijk waar je opgroeit. Dus ja, ik denk ik snap heel goed, wat herfst bedoelt met grote verantwoording. Het worden gewoon in elk land eigenlijk uiteindelijk "andere mensen".
Groet
Natalies