Vloeken en schelden waar de kinderen bij zijn
Doen jullie dat wel eens? Ik heb maandag erg mooie woorden gebruikt toen ik de trein miste door een stomme actie van de NS. Zal even knippen en plakken van Facebook:
"Het was fantastisch toen we in Damsko waren. Daarvoor en na afloop ronduit Kafkaesque scenes met de ov-chipkaart, een overenthousiaste kleuter en een wandelwagen met baby. De NS herkent de ov-chipkaart niet als je hem netjes online via de officiele website hebt besteld. Dan moet je hem nog activeren namelijk, en dat staat niet op de website. Logisch toch?
En verder vonden ze het ook leuk om mij naar perron 10 te dirigeren en dan 90 seconden voor het officiele vertrek van de intercity naar Amersfoort om te roepen dat de intercity naar Amersfoort zou vertrekken van spoor 7. Ik heb het nog geprobeerd ook, met twee kids en een wandelwagen tweemaal lift in en uit en op een holletje het perron af, maar het lukte natuurlijk niet. Toen zei ik een heel lelijk woord en dochter heeft de hele terugreis (toen we eenmaal in een trein zaten) rondgetoeterd tegen iedereen binnen gehoorsafstand dat ik "Godver" had gezegd en "rot-NS"."
Nou, het moge duidelijk zijn dat ik mijn mond regelmatig met zeep moet spoelen. Het floept er gewoon uit op dit soort momenten. Iemand nog een tip hoe je in zo'n situatie toch nog uitkomt op "verhip" en "akelig treinvolk"?
Groetjes
Massi
O en ik reis zelden met de trein
en ik leg direct de link tussen het feit dat ik weinig vloek en het feit DAT ik niet reis met de trein.
Anders zouden er wel meer krachttermen volgen denk ik 
Hulp bij het afleren
Met mijn zoon heb ik nu de volgende afspraak: alleen als ik vloek, mag hij het ook. Dat doet hij dan meestal even heel netjes in mijn oor en dan giechelen we samen. We houden elkaar op deze manier scherp en vloeken nu allebei veel minder.
Wat zegt ie nou?
Sinds de geboorte van onze zoon, zijn man en ik keurig in ons woordgebruik. Het ergste wat ik ooit heb gezged waar zoon bij was, is 'idioot'. Ging om een mede-weggebruiker die mij op een rotonde meende te moeten snijden. Zoon heeft toen een jaar lang ALLE medeweggebruikers betiteld als 'idioten zijn het, he mama?' En toen ik een keer mijn scheenbeen stootte aan de hoek van de tafel, riep ik heel hard 'kut'. Maar zoon reageerde er niet op, dus so far so good.
Tot mijn keurige zoon naar de basisschool ging..... Sinds die tijd klapperen mijn oren. Laatst was hij aan het bouwen met zijn lego en het ging niet helemaal zoals hij wilde. Zijn bouwwerkje stortte telkens weer in elkaar en in zijn frustratie riep hij (en ik ga niet censureren): kutbekpiemel. En mijn excuus....ik kreeg de slappe lach..... Ik vind het er één voor in de Van Dale. Kutbekpiemel!
Andersom
Ook wij hebben ons taal gebruik aangepast sinds we kinderen hebben. In het verkeer roep ik soms 'stomme meneer' tegen andere weggebruikers. Toen reed er een keer een collega met mij mee in de auto naar een cursus. Die keek verwonderd op van mijn 'stomme meneer'. Tja automatisme
Kiki
Jij: en ik leg direct de link tussen het feit dat ik weinig vloek en het feit DAT ik niet reis met de trein. ===
Ik zit 4 x in de week heen en ook weer terug in de trein, daarbuiten recreëer ik ook per trein als het nodig is en ik red het ook zonder vloeken. Aard van het beestje.
Haha, die peuters leren snel
Ik vloek niet veel en zeg over het algemeen niet veel lelijke woorden, behalve als ik heeeeeeel erg boos ben of als ik heel erg schrik. Zo moest ik ooit erg hard remmen voor de auto voor me, die de weg niet wist en plotseling midden op een voorrangsweg vol op de rem stond. Een week later gebeurde datzelfde mijn ouders, die mijn toen driejarige dochter in haar stoeltje achterin de auto hadden. Mijn vader slikte zijn vloek in omwille van het kind en hoorde toen vanaf de achterbank: "Godver! Gas, trut!"
Oh belle (ot),
ik moet hier even op reageren: "Hij is wel sterk in bijtend cynisme, ook niet altijd een gewenste eigenschap waar ik geregeld een gesprek over moet voeren met hem, maar dat is een ander onderwerp."
Alsof je het over mijn zoon hebt
Misvatting
Mijn moeder vloekt als een bootwerker, die moet ik altijd afremmen bij zoonlief in de buurt. (Soms vraag ik me af hoe ik toch zo netjes ben geworden...) Laatst ontsnapte haar een kernachtige GVD! en zoon riep: "oh-ho! Je mag geen god zeggen!"
Gelukkig gaat hij nu naar een Christelijke school, dus dat misverstand hoef ik zelf niet uit de weg te ruimen, haha!
Toen hij ruim een jaar was zat hij in bad rustig te spelen. Hij hoorde mij "shit" zeggen en zei het onmiddelijk na - sindsdien pas ik wel beter op, hoewel me in het verkeer nog weleens een "wat een eikel!" wil ontglippen als ik rechts word ingehaald of afgesneden met mijn Bloedje van een Kind in de auto.
Nee, dan mijn vader vroeger. Het schijnt dat een van de eerste zinnetjes van mijn zus is geweest "sottedomme, wat een kwootsak"... Oei.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Misschien is het wel zo
Dat als je zelf vaak/makkelijk grove taal gebruikt, het voor jou geen of nauwelijks lading heeft. Kijkt zo'n kind helemaal niet op van een paar flinke knopen en hoeft-ie dat ook niet eindeloos te herhalen 
Valt-ie van z'n stoel als je ineens 'parbleu wat een akelig voorval' zegt
Tirza
Reactie
Valkyre, 'sottedomme' vind ik wel heel schattig, hoor!
Tirza, wij zijn juist met dochter in de kleuterfase beland waarbij zij steeds thuiskomt met kleurrijke nieuwe woorden die wij dan weer moeten verbieden wegens onbetamelijk. Dan is het voor dochter natuurlijk heerlijk wraak nemen als ik dan een keer heel vreselijk de fout in ga. Ik vind het ook eigenlijk wel een goeie vanuit dochter bezien.
Sini, je hebt gelijk hoor. Enne, als ik jouw Franse vloek zie, denk ik met heimwee aan mijn leuke Franse vriend Gautier die dat ook zei als hij zich even hartgrondig moest uiten.
Groetjes
Massi
Bootwerker
is my middle name. Vooral mijn platamsterdamse opa kon prachtig vloeken, als er iets tegen zat stroomde een oneindige godslasterlijke litanie uit zijn mond waarin geen enkele herhaling voorkwam, heel knap. Mijn vader daarentegen is een meester in het combineren van geslachtsdelen en enge ziektes, en ik kan het allebei. Mijn huisgenoten liggen regelmatig over de grond te rollen van het lachen als ik begin. Het gekke is dat de kinderen helemaal niet zo veel lelijke woorden zeggen, en ik moet zeggen dat ik al van ze begin te leren. Laatst betrapte ik me er zelfs op dat ik heel hard "OEN!" riep tegen een automobilist die mij en mijn dochter bijna van de sokken reed. "OEN", tssss. Ik word nog es braaf op mijn ouwe dag.
