Vloeken en schelden waar de kinderen bij zijn

Rofl!

Euh, ik kan slechts bijdragen dat mij ongeveer iets soortgelijks is overkomen. Juist doordat je meestal heel netjes bent in je taalgebruik en op zulke momenten de scheld- en vloekwoorden er zo ongelooflijk hartgrondig uitkomen, worden ze feilloos door je jonge grut opgepikt. Na een nèt-niet-aanrijding met een klusbus (ik op fiets met kind voorop), wist mijn zoon ook glunderend nog drie dagen lang feilloos te reproduceren welke niet-parlementaire uitdrukking ik voor de chauffeur van die klusbus had gebruikt.
Maar ach, mijn moeder wist te vertellen dat ik als lieve, zoete, snel-pratende peuter ook eens allerlei liederlijke vloeken heb zitten repeteren op de trap van de flat waar wij toen woonden. Had ik geleerd van de bouwvakkers

Godfried bomans!

Ik hoor het de moeder van een vriendin nog zeggen! En ik begreep heel goed dat zij die man niet bedoelde!

O ja...

...je vroeg om tips. Euh... In het algemeen ben ik vrij niet-schelderig (vandaar ook dat de kinderen de schaarse fors gespierde termen die wel vallen, ook zo feilloos kunnen onthouden ), dus heel veel tips heb ik niet. Wat mij wel hielp, was mezelf overdreven wollig en überbeleefd gaan uitdrukken. "Was onze bescheiden aanwezigheid aan uw aandacht ontsnapt, ondanks de in het algemeen als uiterst fel en opvallende gekwalificeerde kleurstelling van onze fietskar?"

Oefenen

Vloeken kan je inderdaad afleren. Ik ben nu na al die jaren zover dat ik eigenlijk nooit meer vloek. Helaas zijn mijn kinderen inmiddels op een leeftijd dat ze het vloeken sowieso allang op school hebben geleerd dus veel profijt heb ik er niet van. Maar afleren is best mogelijk.

Geen sjips

Als purist hou ik niet van eufemistische versies als sjips, godfried bomans of godverboodhetvloeken. Vloek, of vloek niet, denk ik dan, niet dat halfzachte.
Die optie valt dus af. Tegenwoordig put ik wel eens uit de Donald Duck (al kan ik nu geen voorbeeld verzinnen), of ik roep (letterlijk) Lelijk Woord!, en verder slik ik gewoon veel in. Diep ademhalen helpt. Vloeken kun je afleren, inderdaad. Krachttermen gebruiken afleren is minder makkelijk. Het schijnt de pijn ook draaglijker te maken, om iets met veel kracht uit te stoten.
En soms... willen ze er blijkbaar gewoon uit. Dan is een mini-tegenvaller al genoeg voor aardig wat oude ziektes en ijdel gebruik van bepaalde namen.

Dit was typisch een uitzonderingsgeval

en dat weet je dochter best. Daarom viel het haar ook zo op en ze beseft wel dat dit iets is wat ook bij jou gereseveerd is voor iets wat heel heel erg tegenvalt.

Je hebt jezelf aangeleerd niet te vloeken en nu op dit ultieme moment gebeurde het toch. Het zij zo. Maak het niet te ingewikkeld.
Het is wat anders als woest taalgebruik een dagelijkse gewoonte is.

God verbood het vloeken?

Dat vind ik altijd een eigenaardige uitleg bij één van de tien geboden. Gods naam misbruiken is heel wat anders dan 'niet vloeken'.

Kan het niet

Ik heb nooit gevloekt, ik krijg het gewoon mijn mond niet uit. waarschijnlijk omdat er in mijn jeugd ontzettend gehamerd werd op het niet gebruiken van vloeken (heb mijn ouders nooit iets ergers horen gebruiken dan potvolblomme. Ik kan het gewoon niet. Mijn kinderen daarentegen wel, dat houd je niet tegen met vrienden en klasgenoten die het wel bezigen.

Haha krin

Dat is hier wél een gebezigde (en ook door de kinderen overgenomen!) term: "GROTE GETEKENDE VLOEK VAN ACHT METER!"

Vloekende baby

Oh Massi, ik was het al bijna weer vergeten, maar ik heb het ook ooit eeens zoiets meegemaakt. De oudste moet toen een jaar over minder zijn geweest, want ze zat nog in de maxi-cosi.
Het was één van die dagen. Ik had haast om op mijn werk te komen, was al aan de late kant en natuurlijk schijnt dan de hele wereld samenzweerderig bezig te zijn om je nog meer op te houden. En dan rijdt een één of andere sufferd je ook nog eens bijna aan; Go.. begon ik om vervolgens met een blik op beginnende pratende baby de rest snel in te slikken en een krachtterm van mannelijke anatomie te gebruiken.
Dat had ik beter niet kunnen doen, want dochterlief had haar oortjes gespitst en was net in de taalexperimenteer fase. En zo kwam het dat ik 10 min later bij mijn zeer christelijke oppas een baby in de armen kon drukken die vrolijk 'klotegodklotegodklotegod' als begroeting gilde. Leg dat dan maar eens uit.
Dat was dan gelijk een zeer goede leerstoel om als ouder je te leren beheersen wat voor een termen je er uit flapt op een benard moment. Ik was het gelijk voor goed afgeleerd.
Groeten Primavera

Geweldig!

Ik zie de vloekende baby zo voor me. Kon je geen voorbijganger de schuld geven?

Mijn man heeft in 15 jaar huwelijk nog nooit gevloekt, dus ben ik door zijn goede voorbeeld ook gaan minderen. Nu gebeurt het echt alleen bij hoge uitzondering, maar inderdaad pikken de kinderen het dan meteen op. Woorden waar een emotionele lading achter zit zijn natuurlijk de interessantste.

Nou

Menig bootwerker kan jaloers op mij zijn, ik ken krachttermen waar ze van verbleken. Ik ben nou eenmaal heel taalvaardig. Ik maak overigens geen onderscheid tussen vloeken en krachttermen; vloeken zitten niet in een andere categorie. Ik uit gewoon wat voorhanden is. Overigens ben ik zelden boos, ik ben uitermate gelijkmatig gehumeurd en reis zelden per OV. Het één hangt ongetwijfeld met het ander samen

Tirza (Goes! Vaals! Dordrecht!)

Haha

Maylise, ik weet dat het met veel oefenen af te leren is. Ik ben streng-christelijk opgevoed en vloekte vroeger nooit. Langzamerhand is het erin geslopen, al weet ik mezelf meestal wel zo bij te sturen dat ik in het Frans of Engels vloek (om dochters oortjes enigszins te sparen). Dit keer dus niet, en inderdaad, het is dan zo interessant voor haar dat ik die woorden eindeloos om de oren krijg. Ze begint er over een paar weken nog over, let op mijn woorden. "Mama, weet je nog dat we naar Amsterdam gingen, en dat jij toen...?"
Ben het trouwens met krin eens dat eufemismen gewoon niet werken, het moet er met overtuiging uitrollen. Of niet, natuurlijk, dat zou het beste zijn. Gelukkig konden de meeste passagiers er wel om lachen. Misschien hadden ze toevallig allemaal zelf ook kinderen. Of zelf weleens stevige taal gebruikt over de NS.
Groetjes
Massi

O en primavera

Jij moet echt een boek schrijven over alle streken van je kinderen. Gewoon het OO-archief ondersteboven keren en alles knippen en plakken. Gegarandeerde hit!
Groetjes
Massi

Blasfemina

een geslaagde nickwissel gaat jou nooit lukken

Voorbeeld donald duck -- krin

Ik weet wel een voorbeeld uit de donald duck, uitgeroepen door de neefjes: "Krijg nou een vier op je rapport!"

En nog zo eentje

Vrij recent nog (dus geen kleuters meer "in da house") riep ik (Technische-school-erfenisje...): "Krijg toch tieten!" Nou, de driestemmige lachbui die dáárop volgde, deed het opvoedkundig effect meteen teniet

Je kunt het ook aanleren...

en afleren is mij nooit gelukt. Gek genoeg kan ik het op mijn werk goed laten terwijl er door de clienten aardig hard gevloekt wordt... maar thuis beheers ik me uitermate slecht.

Donald duck

"Potvolperenmoes!" staat mij nog bij uit het vrolijke weekblad.

Ik probeer ook niet meer te vloeken sinds ik kinderen heb. Maar een echte halszaak maak ik er ook weer niet van.

Mijn moeder mag overigens graag vertellen dat ik als tweejarige zei "godverdomme mag je niet zeggen, he mama?". En dat terwijl mijn moeder geloof ik nooit, en mijn vader maar hoogst zelden vloekt. Maar kennelijk toch net vaak genoeg.

En Massi, lieverd, die OV-chipskaart is bij de NS toch nog helemaal niet verplicht, koop toch gewoon papieren kaartjes... Nou ja, nu heb je dat ding al natuurlijk. Tip voor een volgende keer trouwens: neem niet de lift, kijk een medepassagier (bij voorkeur een jongeman) smekend aan en vraag om hulp om met kinderwagen de trap af te komen. Moet lukken.

Groeten,

Temet

Oeps!

Ik heb door de jaren heen de mooiste vloeken en krachttermen geleerd (de mooiste die ik recentelijk heb gehoord is "godverbiedtmetevloeken"). En ik heb twee kinderen die een olifantengeheugen hebben m.b.t. dingen die ze beter meteen moeten vergeten.
Gelukkig hebben ze nooit echt gescholden en gevloekt, hoewel oudste puber nu in zijn stoerheid nog wel eens over zijn grenzen wil gaan, maar ik kan hem zelfs nu nog redelijk corrigeren. Hij is wel sterk in bijtend cynisme, ook niet altijd een gewenste eigenschap waar ik geregeld een gesprek over moet voeren met hem, maar dat is een ander onderwerp. Ze hebben zelf een vader die op de meest onverwachte momenten uitbarst en ervaren dat als bijzonder vervelend, vooral omdat het zo vaak gebeurt...
Maar ja, er zijn ook hier wel eens momenten dat ik ook maar een mens blijkt te zijn en termen uitbraakt die niet altijd even netjes zijn. En mijn kindertjes zijn dan plotseling pijnlijk correct: "Ohhh, mamma, je MAG geen godsammekrake zeggen!"
Dan kan ik niet anders dan berouwvol zeggen: "Nee, dat was een heel lelijk woord dat eruit schoot toen ik even heel erg schrok/boos was, maar dat je eigenlijk maar gauw moet vergeten, anders ga je net zo voor schut als ik, daarnet!"
Tot nu toe kom ik er mee weg en heb ik duidelijk kunnen maken dat het niet de bedoeling is dat ze het overnemen. Maar ik moet echt héél erg op blijven letten. Want lelijke woorden en vloeken zeggen is net als roken: als je er eenmaal aan begint kom je er maar heel moeilijk weer vanaf.......!

Ik doe mijn best

Ik heb best een lange weg moeten gaan, met een vader die geen drie zinnen uitspreekt zonder minstens een krachtterm er tussendoor te gooien (verder een heel lieve man trouwens, maar wat 'ongepolijst'). Met de paplepel ingegoten dus. Maar ik moet er wel op letten. Vooral in de auto wil ik mensen nog wel eens voor lelijke dingen uitmaken. Met de kinderen erbij probeer ik me wel in te houden. Vooral sinds oudste een jaar of 2 was (en al zeer taalvaardig), was er weer zo'n onverlaat op de weg, sprak dochter vanaf de achterbank 'Wat een **kel he, mama'. Oeps.
Als er echt iets ergs is gaat het nog wel eens mis. Laatst heb ik keihard mijn hoofd gestoten, en toen kwam er toch wel het een en ander uit. Of als een vol bolletje wasmiddel uit de machine valt (weet je wel hoeveel daarin zit?). Of als ik de ovenschaal gedachtenloos, met blote handen, recht schuif terwijl hij al een half uur op 200 graden staat. Maarja, dat heeft iedereen, toch?

Doe ook mijn best

maar toen ik een aantal jaar geleden in alle vroegte bij de auto kwam, deze opende, zoonlief (jaar of 3 a 4) op de achterbank wilde zetten en toen ontdekte dat er 's nachts een of andere ....ukkel ... het achterraampje had ingeslagen, tja, toen kwam er uit de punt van mijn tenen toch echt een hele harde GVD. Zeker omdat het de 2e keer in zeer korte tijd was dat ze hadden ingebroken in onze auto (de vorige keer reparatie was nog maar net klaar)....En hoewel hij een late prater was, is dat woord hem meteen bijgebleven....heeft wel even geduurd voor hij het weer afgeleerd was...

Deze lucht ook wel op

Tip van mijn in 1898 en dus allang overleden, volbloed Rotterdamse opa...

"KROTENKOKER!!!"

Mijn ervaring: bekt minstens zo lekker en lucht minstens zo hard op als "kl**tzak" en aanverwante verwensingen. En landt zelfs in 2011 nog heel onschuldig neer in kinderoortjes.

Edit

in 1898 GEBOREN opa... Sorry!

Massi

In antwoord op je vraag hoe je het op verhip en akelig treinvolk kunt houden, kan ik je aanbevelen om aan mijn man te vragen hoe ík dat doe. Hij zal je smakelijk vertellen hoe gek hij het vindt dat ik niet veel verder kom dan 'verdorie'. Ik denk dat je uit mijn hele leven een handjevol 'vergissingen' kunt vinden, waarin ik toch eens over de vloek-schreef ging, maar verder... het zit er gewoon niet in, het komt er dus ook niet uit. Rot-NS vind ik overigens niet echt schelden. En als dit onder de noemer schelden valt... dan zal ik wel eens gescholden hebben. Rot-NS voor een moment dat ze je heen en weer laten rennen is meer een constatering Mijn man heeft bij zo'n gelegenheid een conducteur onder handen genomen. Arme man! Ik ben flink wat meters verderop gaan staan, ik wilde daar niet bij horen. Mijn man heeft, toen hij zijn boosheid kwijt was, wel zijn excuses aangeboden voor zijn slechte gedrag en gaf aan dat hij het niet persoonlijk bedoeld had, waarna ze redelijk normaal uit elkaar gingen.
Vanmorgen kreeg ik overigens op het station te horen dat mijn trein op een ander perron zou vertrekken. Ik heb eerst maar eens aangekeken of dat echt ging gebeuren. Vaker dan eenmaal per jaar komt dit eigenlijk niet voor en ik heb een keer meegemaakt dat mijn trein toch op het normale perron terecht kwam waardoor ik met scheurende zolen weer terug naar de overkant moest. Dat zou een moment van een grote verwensing kunnen zijn, maar ook dan komt er niet veel meer uit dan 'verdorie, lekker is dat!'

Als ik het doe, doe ik het 'goed'

Ik ben niet gauw boos en vertrek geen spier wanneer ik met een hamer op mijn duim sla, dus vloek of scheldt bijna nooit. Maar als ik een keer ontplof, komt er wel een combinatie van blasfemie, genitaliën en in de westerse wereld inmiddels uitgeroeide ziektes. En als dat ten overstaande van de kinders gebeurt, zeg ik er meteen bij dat het zo fijn is om volwassen te zijn, want dan mag je dat soms. En kinderen mogen dat niet. Vooralsnog hebben ze mijn vocabulaire niet overgenomen.

Ik vind het zelf wel irritant als mensen te pas en te onpas lopen te godveren of schelden met kanker.

skik

Skik

"dat het zo fijn is om volwassen te zijn, want dan mag je dat soms."

Dank je, Skik, die onthou ik!

Ook voor de rest ben ik het met je eens: schelden en vloeken moet je, als je het niet kan laten, bewaren voor speciale gelegenheden

Belle (ot)

Diezelfde vlieger gaat ook op voor snoepen, bankhangen of andere geneugten die je je kinder ontzegt of beperkt, maar zelf gewoon voor hun neus bezigt. Met als toevoeging: mag jij ook als je later groot bent.

skik

Ach massi

Het eerste vloekwoord wat mijn toen nog eenjarig zoontje bezigde kwam van mij. En ik vloek nooit Maar toen ik op de snelweg bijna doodgereden werd door een onverlaat, riep ik keihard "L*l" wat natuurlijk gelijk herhaald werd door zoontjelief en vervolgens nog weken daarna herhaald werd tegen iedereen die het wilde horen.

Verder heeft mijn zwager toen hij een glas rode wijn over zijn smetteloos kraakwitte overhemd heen kreeg wat fijne vloekwoorden gebruikt waar Humpty en Dumpty bijwaren en wordt nu nog regelmatig op de meest onhandige tijdstippen gezegd "godverdomme, mag je niet zeggen he mamma"

Uhm nee schatje. Zo leren ze dat wij ook menselijk zijn