Vermoeden kindermishandeling op spoedeisende hulp

Goed idee inge!

Ik kan me daar alles bij voorstellen. Net zoals er aan het begin vanzelfsprekend een anamnese wordt uitgevoerd kun je dan ook dat protocol uitleggen en aangeven dat er daarom wat dieper doorgevraagd moet gaan worden.
Als tweede stap kun je dat je empathisch gaan opstellen, enzovoorts.
Temet, ik heb de indruk dat toen wij 'ondervraagd' werden, het protocol nog niet zo lang in werking was. De artsen voelden zichzelf ongemakkelijk, maar waren ook gelijk heel streng. Ik voelde me echt in een beklaagdenbank gezet. Ik denk dat als ze begonnen waren met uitleggen van dat protocol, dat toen ofwel brandnieuw was ofwel nog niet bestaand, ik me heel anders gevoeld zou hebben. En dan denk ik ook dat iedereen heel begrijpend reageert en goed meewerkt. Mocht er dan goede reden tot verdenking zijn, kun je 'mijn' suggestie volgen, en in ieder geval een begrijpende of hulpaanbiedende stem opzetten.

Makkelijk gezegd liora

Ik ben één keer onterecht verdacht en kan je vertellen dat dat een nachtmerrie is. Dat neemt niet weg dat ook IK wil dat artsen alert zijn en blijven. Maar zeg niet dat je liever 10 keer onterecht verdacht wordt.

Geeft me meteen gelegenheid om me verhaal te doen; Vandaag kregen ik en mijn man een brief van bureau jeugdzorg, daarin stond dat er vorig jaar november een zorgmelding is gedaan bij de politie. 5 maanden later krijgen wij dus een brief waarin staat dat als we niet binnen 2 weken reageren er een melding word gemaakt bij het AMK. Iemand heeft ons dus beschuldigd van kindermishandeling. Vreselijk als je met je twee gelukkige en gezonde kinderen paaseieren aan het schilderen bent en op dat moment zo een brief op je deurmat valt.
Ik kan nog even niks hiermee, wel hebben we de politie gebeld, maar die mag niks zeggen over de persoon die de melding heeft gemaakt. Pas dinsdag kan ik bij BJZ reageren op de brief.

Het kan en mag toch niet zo zijn dat er zomaar meldingen gedaan worden over niet bestaande situaties. We hebben vermoedens, maar dit is ook uit wanhoop, je wil perse een "dader" Dit gaat over een burenruzie die los staat van de kinderen. Iemand anders in de straat heeft met deze personen dezelfde soort ervaring.

Wij zijn nu al in het nadeel, zo voelt het althans. We zijn als het ware al verdacht en moeten nu onze onschuld bewijzen.

wat ik helemaal raar vind en zorgwekkend is dat ik pas 5 maanden na de melding een brief krijg. Stel dat het echt een dreigende situatie is bij een gezin thuis en daar word melding van gemaakt, dan kan het 5 maanden later al te laat zijn.

Ik wijk af van de originele topic, sorry daarvoor, maar het zit me meer dan hoog.

Radeloos....

Voordat die brief binnen valt

Is er al een hoop vooronderzoek gedaan.
Navraag bij een huisarts, school, consultatiebureau etc. Als daaruit blijkt dat er toch iets onderzocht moet worden, dan wordt er contact opgenomen met de ouders.
Alleen een melding bij AMK levert niet direct een brief naar de ouders op.

Jakiro

Dantes wat jakiro zegt klopt niet hoor (o.t.)

Bureau jeugdzorg reageert per regio anders op zo'n melding. Ze reageren niet in elke regio met een gesprek op 1 zorgmelding, maar in een aantal wel. In die regio's komt er eerst iemand van jeugdzorg praten en pas DAARNA volgt informatie inwinnen. Geloof me, ik ken een geval van nabij uit regio Utrecht. Daar was met dezelfde motivatie (ruzie/rancune) anoniem een melding gedaan bij de politie. Die waren gaan kijken, konden niks vinden, maar deden toch een zorgmelding omdat ze het niet durfden na te laten. Net als bij jou, kwam er na maanden ineens iemand praten. Die zag zelf geen bijzonderheden, maar heeft vervolgens op school geïnformeerd of die redenen zagen voor zorg. In het gesprek met de ouders werd toestemming gevraagd om te informeren op school, dat bleek in die regio het protocol te zijn. School meldde geen reden te zien voor zorg en daarna is het dossier gesloten.
Dus maak je niet al te nerveus, Dantes. Het regent zorgmeldingen tegenwoordig en lang niet alles wordt verder opgevolgd. En die lange termijn tussen de melding en het bezoek komt vaker voor en betekent beslist niet, zoals Jakiro zegt, dat er al van alles nagevraagd is. Succes!

Protocol ook bij meldingen bij amk

Blijkbaar is er dus een protocol als er meldingen worden gedaan bij het AMK, blijkbaar wisselend per regio maar toch. Dan vind ik dat het hetzelfde moet gaan als in het voorstel van Inge. Ik vind dat de ouders ingelicht moeten zijn, dat er iemand moet komen melden (en niet per brief, bah!) dat er een melding is gedaan en dat er daarom eea onderzocht moet worden.
En daarna ofwel eerst een gesprek en informatie inwinnen, ofwel eerst informatie inwinnen en dan het gesprek, hoe het protocol ook is.
Maar het achter je rug informatie inwinnen, jakkes. Weet jij van niets en weet je school misschien al 5 maanden eerder dan jij dat er een melding is gedaan en dat men je onderzoekt.
Ik vind het eerlijk gezegd wel heel eng worden allemaal hoor, allemaal onder het mom van, liever 1 kind minder mishandeld en dan maar 100 meldingen onterecht, 100 gezinnen in de stress. En ondertussen is iedere ouder verdacht.

Was maar waar

Als ze al een onderzoek gedaan hebben dan had ik die brief dus helemaal nooit gehad. Ik hoop dat ze ook naar de school gaan en naar me huisarts, alles mogen ze informeren om zo te kunnen concluderen dat wij liefhebbende ouders zijn. Graag zelfs...

Het is heel dubbel, ik heb weleens gehoord dat er statistisch gezien er in elke straat één kind word mishandeld. Echt schrikbarend en ja instanties mochten van mij alles uit de kast halen om daar achter te komen, totdat je zo een brief krijgt! Dan denk je toch even anders.

Dantes

Hier ook zoiets meegemaakt. Wij kregen een brief van AMK dat er vermoeden bestond dat onze kinderen mishandeld werden.
Dit was in de periode dat onze zoon net met school was begonnen en een zusje had gekregen. Hij was elke ,iddag doodop en dat resulteerde in huil- en krijsbuien. Buren dachten kennelijk dat er iets aan de hand was. Was dus niet zo.
Ik ben er maanden van kapot geweest.

Wat jakiro zegt klopt inderdaad niet. In ons geval zijn ze eerts met ons komen praten (het AMK geloofde ons overigens niet dat er niets aan de hand is) en pas daarna met huisarts, Cb en school.
het ergst van alles is dat dit dus in het dossier van mijn kinderen van het cb staat en elke keer asl ik er kom wordt er nadrukkelijk gevraagd hoe het gaat. We zijn bijan 2 jaar verder maar het blijft ons dus achetrvolgen. heel kwalijk vind ik dit.

Catootje

Je lijkt mij een hele fijne, professionele arts en hulpverlener. Ik denk en verwacht dat de meeste hulpverleners er zo over denken en er zo instaan. Dank ook dat je hebt gevraagd naar de cijfers. Daar ben ik zelf heel benieuwd naar.
Het punt bij dit alles is wat ano hier boven mij schrijft: dit soort dingen gaat een eigen leven lijden en blijft je achtervolgen. Er is een soort paranoia aan het ontstaan bij overheden en instanties waardoor ieder kind al bij voorbaat een potentieel slachtoffer is en iedere ouder daardoor een potentiële dader. Vooral dat laatste vind ik zo erg. Nogmaals niemand wíl mishandelen, vaak is het onmacht, andere problemen, enz. Als de overheid de insteek zou veranderen, en ouders niet meer benadert vanuit achterdocht maar vanuit de de gedachte hulp te bieden met de intentie dat alle kinderen in liefde en veiligheid thuis kunnen opgroeien, zou er al veel gewonnen zijn.

Protocol

Misschien mis ik wat maar werken jullie dan niet met sputovamo Catootje?

Jans

Even gegoogeld en sputovamo staat voor

S oort letsel,
P laats van het letsel,
U iterlijk van het letsel,
T ijdstip dat het letsel plaatsvond,
O orzaak van het letsel,
V eroorzaker,
A nderen,
M aatregelen die door de ouders zijn getroffen en
O ude letsels.

Ik werk op een SEH buiten Nederland dus die lettercombinatie gaat voor mij niet op maar de vragen blijven inderdaad hetzelfde en zijn standaard welke literatuur je ook leest.

Mijn openingsvraag ging niet om het herkennen van mishandeling. Daar heb ik vaak genoeg college over gehad en er is altijd een meer ervaren arts op het werk om dit soort dingen mee te bespreken. De vraag ging over het vertellen aan ouders dat je vermoedens hebt en hoe je dat het beste doet. Inge beantwoordde dat samen met een paar anderen heel duidelijk - leg gewoon duidelijk uit dat er een protocol is en hoe alles nu verder gaat.

Het nadeel van al die protocollen en scores vind ik trouwens dat het wel helpt met het afwegen van risico's maar dat je niet voorbij moet gaan aan gewoon een goede amamnese en onderzoek en en goede patient/arts relatie. Het moet wel een stukje gereedschap blijven en niet een doel op zich worden.

Catootje

Voor catootje

ik wist niet dat het niet in nederland was. In nederland is sputovamo voor alle SEH's en dat is dan gelijk een protocol dat je aan ouders kunt uitleggen, dat protocol is er dus standaard.

Dantes?

Hoe is het afgelopen?

Bij vermoeden, melden

(nog) geen ervaring als ouder, wel op de SEH. Erg lastig om de goede woorden te vinden om vermoeden aan te kaarten. "Ik vind het letsel niet goed passen bij het verhaal, en daarom... (uitleg protocol/sputovamo)" vind ik een goede openingszin (ook gejat van college).

Er is onderzoek gedaan in een ziekenhuis in Den Haag waaruit blijkt dat het loont om een melding te doen bij het AMK bij een vermoeden (dus zonder dat je vermoeden is bevestigd). Google op MCH en kindermishandeling.

Niet echt antwoord op je vraag Catootje, maar misschien heb je er toch wat aan. Er wordt altijd erg zwaar gewogen aan melden bij het AMK, maar het kan heel handig zijn hen in te schakelen om jou verder te helpen/van advies te voorzien.

Succes

Vraagje

Zeggen de protocollen ook iets over wat je moet doen als de mishandeling in een jeugdzorginstelling is gebeurd?

Tsjor

Tsjor

Hier in Engeland heeft elk kind dat in een jeugdzorginstelling woont een sociaal werker.

Als een kind een sociaal werker heeft en op de kinder SEH komt bij ons vullen wij een "A form" in dat naar de sociaal werker gefaxt wordt en laten we een bericht achter op hun antwoordapparaat om te zeggen dat het formulier gefaxt is en dat het kind bij ons is geweest. Het maakt niet uit of het kind met een asthma aanval of een gebroken been binnenkomt, het is gewoon een standaardmelding.

Ik heb nog geen kinderen uit een jeugdzorginstelling op de afdeling gehad, wel kinderen uit een gezin waar om andere redenen een sociaal werker actief was en dan is het dus zaak om heel duidelijk aan te geven of je wel of niet denkt dat er zaak is van verwaarlozing/mishandeling op het "a form" en in je aantekeningen zodat dat verder opgevolgd kan worden door sociaal werk en de kinderafdeling indien nodig.

Hoe het systeem in Nederland werkt weet ik niet. Dat het in Engeland geen waterdicht systeem is is natuurlijk al meerdere malen "bewezen".

Het protocol is duidelijk en de redenen waarom je misbruik zou vermoeden zijn ook duidelijk. In bepaalde gevallen geeft het protocol je een fijn steuntje in de rug (van het weekend iemand terug laten halen door de politie, gesteund door protocollen) maar dat laat niet weg dat het mensenwerk blijft om te communiceren over je beslissingen en ik vind het niet makkelijk om niet verdrietig te worden als ik mensen moet vertellen dat ik vermoed dat er meer aan de hand is dan domme pech en dat dat uitgezocht moet worden ook al ben ik nog niet niemand tegengekomen die het niet begreep.

Catootje

PS Nog een keer bedankt voor alle reacties in deze draad! Ik heb ze met aandacht en interesse gelezen.

Gillary, het viel mee

Hoi,
Pas dinsdag om half twee had ik de moed om te bellen. En dat bleek achteraf niet nodig.
Degene die de melding heeft gedaan heeft niet voor de eerste keer melding gemaakt. Ze vonden het nodig om eerst die persoon een te checken. Na mijn telefoontje is het is het ook meteen afgesloten. Ze wilde wel veel weten. Maar toen ik vertelde dat mijn zoontje autistisch is en wij de afgelopen maanden heleamaal binnenstebuiten waren gekeerd geloofde ze het allemaal wel.

wat ze met de melder gingen doen (weet niet officieel wie dat is daar gingen ze wel wat mee doen) vertellen mij natuurlijk niet wat. Maar ik was ontzettend opgelucht.

Eigenlijk wilde bood ze alleen maar hulp aan in de vorm van hulpverlening voor ons als gezin met een autistisch kind. Mar die hulp hebben we natuurlijk al bij de instantie waar we met ons zoontje regelmatig heengaan.

Kortom goedbedoeld dus.
En enorm opgelucht.

Bedankt voor het lezen van me verhaal, zo een forum is altijd een goede uitlaatklep.

heb wel nog steeds dat ik erg graag wil weten wie het gedaan heeft, maar ga daar maar niet al teveel energie en tijd in steken.
voor mij is het goed zo.

Groetjes van een opgeluchte dantes x

Sorry, ik bedoel natuurlijk hhhillary

MET DE H EN NIET DE G

Wat doet een seh bij vermoeden?

Sorry als ik wat onwetend overkom. Maar wat doet een SEH dan als ze dat vermoeden hebben van mishandeling? Wat zegt het protocol dan verder?

Ik hoorde dat ze in ziekenhuizen tegenwoordig 'targets' hebben voor kindermishandeling, gebaseerd op die schattingen. En als die targets niet gehaald worden, gaat de aandacht een tandje omhoog.

Klopt dat? Willemien, weet jij daar meer van?

Niet en eigenlijk raar

ik ben met mijn oudste is drie dagen achter elkaar naar het ziekenhuis geweest voor 3 verschillende dingen! 1 keer op z'n hoofd gevallen (tegen de hoek van onze lage tafel) en een enorm blauw oog. Even aangezien, maar toen hij klaagde over hoofdpijn naar de ehbo gegaan.
De volgende dag met een arm uit de kom, omdat hij aan mij ging hangen omdat hij niet mee wilde.
De de dag erna had hij een botje in z'n voet gebroken. Vraag me niet hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, niet gezien, viel me enkel op dat hij aan het hinkelen was.

Ik heb geen diepere vragen gekregen of wat dan ook. Ze leken klakkeloos mijn verhaal te accepteren. Erg raar nu ik erover nadenk. Ik zou toch zeker wel een serieus gesprek hebben verwacht. Ik woon trouwens in frankrijk, en ik neem aan dat ze hier ook wel een soort van protocol moeten hebben.

En ja hoor, daar staat het weer! 100.000 tot 160.000

Ik heb gegoogled op wat willemien aangaf: MCH en kindermishandeling. Er staat een stukje op http://www.mchaaglanden.nl/showpage.asp?steID=6&item=13841 met uitleg waarom melden door een SEH zo belangrijk is. Twee alinea's vielen me extra op: "Volgens de inspectie is de Spoedeisende Hulp een vindplaats bij uitstek van kindermishandeling. Toch komt maar vier procent van het totaal aantal meldingen van kindermishandeling bij de Advies- en meldpunten Kindermishandeling (AMK’s) van de ziekenhuizen. Dat is veel te weinig vindt de inspectie." en "Jaarlijks zijn er tussen de 100.000 en 160.000 kinderen in de Nederland slachtoffer van verwaarlozing, mishandeling of seksueel misbruik. Naar schatting 50 kinderen overlijden hierdoor."
Als ik het zo lees lijkt het idd bijna alsof ziekenhuizen wel meldingen móeten doen, want al die verwaarloosde of mishandelde kinderen moeten toch gevonden worden. Beseffen jullie wel dat er jaarlijks een kleine 200.000 babies geboren worden, en dat, uitgaande van het getal 100.000, praktisch elk kind voor zijn achtiende mishandeld of verwaarloosd zou zijn... Dan ga je toch inzien dat die cijfers gewoon niet kloppen! Ik wil nog steeds graag veel meer onderbouwing van de cijfers. Er staat ergens een onderzoek waar die 160.000 uitkomt. (even googelen op cijfers, kindermishandeling, Nederland geloof ik). Hoe zit het dan in bv. Engeland (Catootje)?

Ook gelezen over mch

en ik vond de cijfers die genoemd werden een beetje vaag.

Ik heb nog wel verder gezocht naar hoeveel gevallen die gerapporteerd worden uiteindelijk mishandeling blijken te zijn maar kom niet verder dan hele kleine studies uit de VS. Ik zal volgende week eens aan de bieb mensen vragen of die een search voor me willen doen.

Als je naar Engelse studies zoekt kom je eigenlijk niet op dat soort antwoorden. Wel wordt er in Engeland niet naar de SEH of de medische zorg gewezen maar meer naar het sociaal werk en de samenwerking tussen hen, scholen en ziekenhuizen.

Bij Victoria Climbie bijvoorbeeld hebben de artsen op verschillende plekken in het ziekenhuis meerdere keren aan de bel getrokken en ook de school en haar tante hebben contact gezocht met sociaal werk. Toch is daar geen echte actie ondernomen om het kind uit huis te plaatsen. http://www.parliament.the-stationery-office.co.uk/pa/cm200203/cmselect/cmhealth/570/57004.htm

Nog even voor degene die vroeg over het systeem. Volgens mij is de actie in Nederland gewoon dat de artsen het AMK informeren en dat die dan ver actie ondernemen.

Catootje

Dantes

Fijn dat het zo goed is afgelopen. Kan me voorstellen dat je wilt weten wie gebeld heeft, heel naar te weten dat iemand in je omgeving blijkbaar zo'n hekel aan je heeft. Maar trek het je niet teveel aan, die persoon spoort duidelijk niet als die als hobby heeft het amk te bellen.
Groet,
Hillary

Van de nspcc - voor mirreke

Bij deze link staat een rapport met cijfertjes over het rapporteren in Engeland.

http://www.dcsf.gov.uk/rsgateway/DB/SFR/s000692/index.shtml

Daaruit blijkt dat er in het jaar dat in 31 maart 2006 569,300 verwijzingen naar sociaal werk waren (dat was alle verwijzing, dus school, gezondheidszorg en andere instellingen die verwijzen). Daarvan zijn er uiteindelijk 31,500 bij het child protection register geregistreerd - dat betekende dus dat er genoeg zorgen waren om dit kind permanent in de gaten te houden.

Overigens blijkt uit andere cijfers van de NSPCC ook dat verwaarlozing een veel groter probleem is dan lichamelijke of sexuele mishandeling. Dat zie ik op mijn werk ook vaak en het is ook een moeilijker probleem om te benoemen en te behandelen.

Bijvoorbeeld als je om 3 uur 's nachts ouders van een tiener belt en ze zich niet realiseren dat hun kind niet thuis is minder duidelijk dan het kind dat met een handafdruk in zijn armpje en een gebroken armpje binnen komt.

Catootje

Even vergelijken

Er zijn 569duizend verwijzingen; kun je dat vergelijken met meldingen bij het AMK of bij Jeugdzorg of bij beide bij elkaar opgeteld? Lastig he, landen vergelijken... Ik neem aan dat die 31500 opnames in het Register overeenkomen met een kinderbeschermingsmaatregel, zoals OTS of UHP (uithuisplaatsing). Er zijn dat jaar 26400 kinderen on CP registers (dus er zijn er ook behoorlijk wat uitgeschreven...).
Ze noemen een verhouding, 24 kinderen per 10.000 onder de 18 jaar.
Oh en Engeland heeft in 2007 bijna 61 miljoen inwoners.
Ik lees ergens dat in 2007 het AMK 50duizend keer benaderd is in NL, dan zitten de meldingen hier toch nog beduidend, ongeveer de helft, onder het aantal meldingen in de UK, even ervan uitgaande dat je de genoemde verwijzingen in de UK kunt vergelijken met de meldingen bij het AMK.
Zijn er in Engeland ook cijfers met betrekking tot hoeveel kinderen mishandeld zouden worden, zoals daar in NL het cijfer 100 tot 160duizend genoemd is?

Nederlandse cijfers - voor mirreke

http://www.nji.nl/eCache/DEF/1/06/188.html

Als je naar beneden scrolt naar registratiegegevens advies- en meldpunten kom je op dezelfde soort cijfers maar dan voor Nederland.

Ga morgen eens nadenken over vergelijkingen. Nu eerst vieren dat de examens weer eventjes afgelopen zijn.

Catootje

Catootje en in het algemeen: gelukkige kinderen

De vermoedelijke cijfers van kindermishandeling in Nederland verhouden zich dan weer totaal niet met de recente uitkomsten van een onderzoek van de universiteit van York waarin blijkt dat Nederlandse kinderen de gelukkigste van Europa zijn, zie draadje hier beneden. Daarnaast bleek uit een onderzoek van twee jaar geleden dat Nederlandse kinderen de gelukkigste zijn van de gehele 'developed world', dus de gehele ontwikkelde wereld, zie http://www.dutchdailynews.com/dutch-children-happiest-in-europe/ voor het berichtje en het UNICEF rapport: http://news.bbc.co.uk/nol/shared/bsp/hi/pdfs/13_02_07_nn_unicef.pdf