Vermiste jongen (13) dood gevonden...

Open brief een moeder

Ik kwam via twitter deze brief tegen

http://www.abdellahdami.nl/moeder-kind-alderbert-college-schrijft-brief/

Moeder kind Adelbert College schrijft open brief

Mijn dochter zit op het Adelbert College. Momenteel durf je dat bijna niet uit te spreken. Direct vliegen er allemaal (voor)oordelen en meningen naar je hoofd. Ik zucht, ik denk, ik zucht nog een keer maar ik laat nu toch mijn stem horen. Want mijn dochter zit op het Adelbert College en ik ben heel erg blij met deze school!

Sinds mijn dochter in september naar school gaat is er voor ons een nieuwe wereld open gegaan. De wereld van voortgezet onderwijs, grote school en grote dochter. Was ze het laatste jaar op de basisschool stilletjes, teruggetrokken en zeker geen prater kwam ze op het Adelbert tot bloei. Voluit vertelde ze over haar klas, over de introductieperiode. Over de ?teambuilding? in de klas in de vorm van toernooien die gespeeld werden maar ook regels die opgesteld werden. Ik zag hoe zij één werd in een geheel, en dat geheel was haar klas.

Maakte wij ons in de zomervakantie weleens een beetje zorgen of ze het wel zou gaan redden op zo?n grote school, waren wij in oktober overtuigd dat de komende jaren hele fijne zouden gaan worden en dat gevoel is altijd gebleven. En dan ineens komt ze op woensdagavond 6 februari naar me toe. Mam, er wordt een jongen van school vermist. Anass heet hij. Ik vraag haar wat ze weet. Dochter begint op te sommen; Hij is een beetje apart mam. Vorige keer had hij een groene bril op zonder glazen. En hij heeft hele gave broeken. Hij werd ook wel gepest, maar als ik hem zag leek hij wel altijd vrolijk. Ik vond hem altijd wel grappig. Wat zou er gebeurd zijn? Tja, dat weet ik niet. Ik druk haar op het hart om het af te wachten.

Niet lang daarna, mijn dochter slaapt dan al, volgt het Amber Alert. Als moeder knijpt je hart dan even samen. Met pijn in je hart denk je aan zijn ouders die zich thuis in doodsangst afvragen waar hun geliefde zoon is.
Donderdagochtend vertel ik haar dat Anass nog niet terecht is. De vraag die ze daarop stelt geeft me kippenvel. Was het koud mam vannacht? We bekijken samen op de computer de temperatuur, 3 graden was het die nacht. Ik zeg dat hij misschien wel bij vrienden binnen is. Voor ze naar school gaat druk ik haar op het hart dat ze me moet bellen als er iets is.

Terwijl ze naar school fietst komt de eerste informatie van school binnen. Er wordt aangegeven dat er pers bij school staat en ik stuur mijn dochter een SMS dat ze vooral niet me de pers moet praten. Dat ze op school verdere informatie krijgen en dat ze alleen die informatie moet geloven. We worden door school netjes op de hoogte gehouden en de informatie is helder. Als moeder hoopte ik dat het volgende bericht van school goed nieuws zou bevatten maar dan??

Om 10:44 uur krijg ik een SMS van mijn dochter; Anass is dood, ze hebben hem gevonden. Ondanks dat ik Anass niet ken schieten de tranen me in de ogen. Die arme jongen, Die arme ouders. Wat, Hoe, Waarom? Ik kan niet alles wat er daarna allemaal nog gebeurd heel uitgebreid gaan beschrijven maar wat ik wel heel erg graag wil benadrukken is de manier waarop de school op de hele situatie gereageerd heeft. De informatie naar de leerlingen en de ouders is echt ontzettend helder geweest. Diverse updates hebben wij ontvangen, Hulpverlening en begeleiding is aangeboden.

Vreselijk vond ik het om vervolgens alle verhalen in de media te lezen. Al heel snel ging de vinger richting school en het pesten en dan vooral de nalatigheid van school hierin. Social Media ontplofte bijna en mijn dochter kwam steeds weer met ?nieuwe ontwikkelingen? naar me toe. Ik zei vervolgens dat dit geruchten en roddels waren, dat ze deze niet door moest verspreiden en dat we het politieonderzoek af moesten wachten. Maar hoe meer ze las, hoe bozer ze werd. Mam, ik vind het niet eerlijk. Ik weet heus wel dat Anass gepest werd maar mam ik denk echt dat hij school ook leuk vond! Hij deed ontzettend veel. Hij zat bij de schoolkrant en volgens mij ook bij het toneel en met de opendag was hij er ook. Ik heb hem gezien, hij was aan het rondleiden. Ik hoorde hem toen nog heel hard lachen met die kinderen waar hij mee liep. Volgens mij lachte hij altijd als ik hem zag. Ik vond hem echt grappig! En weer vertelde ik haar dat ze af moet wachten, dat ze niet alles moest geloven wat er in de pers verschijnt en dat heel veel dingen vreselijk overdreven worden.
Ondertussen was ik als moeder bezorgd om de hele situatie. Zelfdoding zou vreselijk zijn en bij moord liep er misschien wel één of andere gek los rond. Het was allebei niet te verkroppen.

Op vrijdagavond, voor mij nog steeds een onbegrijpelijk tijdstip, kwam de eerste conclusie. Waarschijnlijk zelfmoord. Ik begrijp niet dat dit op vrijdagavond naar buiten gebracht moest worden. Er kwam zoveel vragen en reacties naar boven bij mijn dochter en waarschijnlijk ook bij heel veel andere leerlingen van school en nu was het vrijdagavond. School kon hierin ook niet ondersteunen en begeleiden. We konden niets anders dan afwachten tot maandag. Afwachten tot definitief uitsluitsel want er was nog niets zeker.

Maandag was de uitvaart van Anass en weer werd alles op heel korte termijn ontzettend goed opgepakt door school. Informatie kwam helder en duidelijk bij de ouders terecht, kinderen werden wederom goed begeleid en ingelicht en aan het eind van de dag kwam de persconferentie van de Burgemeester en de Rector.

Dinsdagavond holt mijn dochter de trap af, Mam lees eens in de krant; vader van Anass, zeker geen Zelfmoord. Mijn gevoel gooit me al dagen alle kanten op. Waarom duurt het zolang, waarom komt er geen duidelijkheid. Wat is er nu toch echt gebeurt? Ik vraag me af of we het ooit echt te weten komen. De cowboyverhalen zwellen iedere dag aan en het stigma lijkt iedere dag groter te worden.

Woensdag 13 februari, 1 week verder. Dikgedrukt op de website van de telegraaf; Dood Anass zeker zelfmoord. Kippenvel, een zucht en toch ook nog steeds ongeloof. Zoveel dingen kan ik niet rijmen, zoveel dingen lijken gevoelsmatig net niet te kloppen. ?s Avonds is er een bijeenkomst op school. Ik ga er heen en hoop een onderbuik gevoel weg te nemen. Helder wordt er een samenvatting gegeven van de afgelopen week. Handvatten worden aangereikt door de GGZ en ruimte is om vragen te stellen. Die ruimte wordt benut en er ontstaat een volwassen, respectvol debat. School is wederom helder, open en eerlijk. Er is ruimte voor zelfreflectie en voor suggesties. Het voelt goed, op één ding na, het nare onderbuik gevoel dat de waarheid misschien wel nooit op tafel gaat komen. Want eerlijk gezegd heb ik met de conclusie van het politieonderzoek best veel moeite. Is dit echt zelfdoding? Of is de gepleegde moord gewoon niet te bewijzen?

In deze afgelopen week heb ik ervaren hoe duidelijk communicatie kan zijn. Wat er ook in de media verscheen de berichtgeving van school bleef duidelijk, helder en op feiten gebaseerd. Iedere dag even die update en opnieuw die handvatten die je kon gebruiken als jouw kind daar behoefte aan had.

In mijn ogen wordt door de hele hetze tegen de school vergeten dat Anass maar 8 uur per dag op het Adelbert te vinden was. Wat gebeurde er buiten de school? Kinderen uit de buurt? Kinderen van de voetbal? Als er iets niet tegen te houden is dan is het wel Social Media. Twitter, Facebook, Hyves, MSN noem ze maar op. Kinderen hoeven tegenwoordig maar op enter te drukken en het leed is geleden en het kwaad is geschied. Vervolgens zetten ze de computer uit en gaan rustig slapen. Rustig slapen, Ja.. maar wat maakt het kind mee waar jij die tweet of dat berichtje heen stuurde? Een slapeloze nacht? In hoeverre is dit de verantwoording van school en dus de schoolleiding? In niets lijkt mij! Dat is de verantwoording van de ouders.

Mijn dochter heeft een Twitter en Facebookaccount. Ik volg haar op Twitter, we zijn ?vrienden? op Facebook. Nee, ik schrijf niets, maar ik kan lezen. Ik kan dagelijks checken wat er op haar account gebeurt en ja, ik weet dat er ook nog zoiets bestaat als privé berichtjes maar uiteindelijk krijg je toch ook daarbuiten echt wel iets mee. Ik ken wachtwoorden van accounts en zal deze gebruiken als ik dat nodig acht. Tot nu toe is het vertrouwen er en is er geen aanleiding toe. Mocht die er zijn zal ik niet schromen die mogelijkheid wel te gebruiken. Want MIJN Kind is nog altijd MIJN verantwoordelijkheid.

Ik ben er om mijn kind op te voeden, school om mijn kind dingen te leren. En ik ben dolblij dat mijn dochter haar toekomst begint op het Adelbert College. Mijn dank voor de helderheid, eerlijkheid en openheid van het bestuur en de docenten. Ik durf te zeggen dat school er heel veel aan gedaan heeft om Anass zijn plek te geven. Net zoals ze mijn dochter die plek nog steeds geven.

Helaas voor Anass was zijn plekje niet meer hier. Ik hoop dat hij rust vind op de plek waar hij nu is. Dat hij in z?n felgekleurde spijkerbroek met zijn knalgroene bril heel héél erg gelukkig is. Ik hoop dat zijn familie de kracht vind om verder te gaan na dit grote verlies en bovenal hoop ik dat er ooit een dag komt dat de waarheid met een zekerheid van 100% op tafel komt.

Lieve Anass, rust zacht.

Een Moeder.

(c) Abdellah.nl

Noot van de redactie: In overleg met de schrijver is besloten het reactieveld onderaan deze pagina niet te activeren.

mirjam op haar ipad

Ik sluit me aan

Deze moeder omschrijft precies zoals ik het voel en beleef!!

Speculatie's

Ik denk trouwens dat ook de kinderen die op de betreffende school zitten net zo goed speculeren over het hoe en waarom. Dat is toch logisch, zo verwerk je toch ook?
Maar ik denk wel dat als je er moeite mee hebt, je beter niet mee kan lezen in zo'n draadje. Dat lijkt me zinvoller dan een oproep doen om er niet meer over te discussiëren: het houdt mensen bezig en dus willen ze het erover hebben, en dus wordt er gespeculeerd.

Klokkenluider

Kijk maar eens op klokkenluideronline. Kan me voorstellen dat vader zich aardig gek verklaard voelt vanwege het feit dat mensen hem in de schoenen schuiven de zelfmoord niet te accepteren. Hij weet dat het geen zelfmoord was. Heeft de afdrukken gezien.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Volkskrant

http://krant.volkskrant.nl/ipaper-online/print/article/8002/24987/NL/1581464

Er is meer aan de hand, wordt steeds meer duidelijk.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Oh wat erg

Vind ik dit. Ik snap hier echt niks van. Van de houding van de politie bedoel ik. Die man heeft gezien wat ie gezien heeft en vindt wat hij vindt. Dat doe je toch niet af met: "de vader reageert vanuit emotie en hij kent niet alle ins en outs van de zaak". Wat een verschrikkelijk kille, vooringenomen reactie.

Volkskrant

Tieske gaf een link (http://krant.volkskrant.nl/ipaper-online/print/article/8002/24987/NL/1581464) die ik niet open krijg. Ik kom wel op de krant, niet op een specifieke pagina of artikel. Gaat het om de krant van vrijdag? Weet je msischien nog op welke pagina het artikel staat?

Herkenbaar

Herkenbaar de brief. Vorig jaar pleegde op de school van mijn dochter een meisje uit de brugklas zelfmoord. Dochter was zijdelings bevriend met haar. Was ook iets met veel media-aandacht, omdat iemand had bedacht dat ze dat had gedaan omdat ze op een bangalijst zou staan.
Wat verschrikkelijk was dat al die media-aandacht. Kinderen konden niet eens normaal de school in en uit lopen. De kinderen die 's middags naar de plek wilden waar het gebeurd was konden daar niet eens rustig terecht omdat de pers ze lastig viel. Uiteindelijk bleek de bangalijst een verzinsel van het AD te zijn en ebde de aandacht weg. Was wel vanaf het begin duidelijk dat het om zelfmoord ging, ze had getwitterd dat ze het ging doen en meteen is iedereen haar gaan zoeken. Wat een klote avond was dat al die bruggers in paniek en veel ouders waren op school voor 10-minutengesprekken.
Ook hier een school die de kinderen fantastisch heeft opgevangen, alle mogelijke hulpverlening ingeschakeld, prachtige herdenking. En dan achteraf al die meningen op internet, vreselijk, zo van wat een rotschool en die moeten ze onder toezicht stellen en gelijk sluiten en weet ik wat allemaal. Terwijl het juist zo'n fantastische warme school is, echt een verademing na de basisschool. Bovendien is het nog steeds niet duidelijk door wie ze nou gepest werd, dus wat had de school eraan moeten/kunnen doen? De ouders hebben kort geleden ook weer een interview gegeven en daar vertelden ze dat er rond de herfst wat aan de hand was met ruzie, maar dat dat opgelost was. En op de avond dat het gebeurde had het meisje aan haar moeder verteld dat ze weer gepest werd door een groep jongens deze keer. Daarna gingen de ouders naar 10-minutengesprek en toen is het gelijk gebeurd. Er is dus helemaal geen kans geweest voor niemand om dit op te lossen, want het was pas net een uurtje bekend ofzo. Maar als je dan de vuilspuiterij leest op internet, vreselijk, daar heeft iedereen, leerlingen en leraren veel verdriet van.
En het zoeken naar schuldigen is ook zo vreselijk, er is toen toch een jongen beschuldigd door medeleerlingen van het maken van die bangalijst, die dus helemaal niet bestond, maar wat via het AD de wereld in is geholpen. Kinderen lazen 's ochtends op het AD online dat er een bangalijst was en dachten, het staat in de krant dus is waar en die gingen twitteren "het was om een bangalijst" en al die journalisten speuren die twitteraccounts af (snap ook niet dat die open staan maar goed) en schrijven "er is een banglijst". Zo werkt dat dus met de media.

Ava

Opent er geen adobe bij jou? Daar moet je dan namelijk op klikken en dan kun je het stuk lezen.

Ik wil je pagina best per mail sturen.