Vader draait afspraak om ...

Afspraak

Ik kan me voorstellen dat je zit te wachten op je dochter als ze een week weg is geweest. Maar ze is al zestien en dan maak je ook zelf afspraken. Ik denk niet dat je daar iets mee moet. Behalve dan accepteren dat het nou eenmaal zo gaat. En een gelijke lijn kan ik er ook niet van vinden, dat doet er op deze leeftijd toch niet echt meer toe? Goed dat vader even opbelt. Handiger is als je dochter dat zelf dan even doet, zij maakt de afspraken over haarzelf en kan je dan even informeren.

Wat ik ervan vind......

....is dat opvoeden met twee opvoeders gewoon enorm laveren is, je bent twee individuen die samen een lijn proberen te trekken, maar soms reageert de een nou eenmaal anders als de ander (zou willen). Ik zou er geen big deal van maken, wel je man benoemen dat je liever had gehad dat hij de afspraak had gehandhaafd maar voor de rest voor kennisgeving aannemen dat hij anders heeft gereageerd dan jij had gedaan. Je dochter heeft het -al dan niet bewust- handig gespeeld, ik neem aan dat zij ook wel van de afspraak wist. Maar als je er nu op terug zou komen dan tast je je man enorm in zijn gezag aan en dat is not done.

Ligt er aan

Nou het ligt er ten eerste aan of dochter eigenlijk had moeten weten dat deze afspraak er was (op dagen naar school slaap je thuis) en als Pap iets van 5 minuten na telefoontje mij zou bellen zou ik hem de afspraak laten terugdraaien, door hem te laten terugbellen met 'correctie, je had kunnen weten dat je thuis zou slapen als je naar school moet, dus het gaat alsnog niet door" of anders zou ik zelf bellen en dat zeggen. (als ik het echt belangrijk vond, ligt er ook een beetje aan hoe de rest van de communicatie gaat, of de vriend leuk is, waar die vriend woont m.b.t. de afstand vanaf school) Maar kom dus gerust op een 'belofte' terug, mits het niet zo is dat dochter al uren in de veronderstelling is dat het goed is, meteen daarna vind ik het zelf plausibel. (maar dochter weet hier dat vader en ik hier graag samen een lijn over hebben, dus dat ze eigenlijk ook beider toestemming moet hebben)

Ik snap een paar dingen niet

Was jij bij je man toen hij belde met je dochter? Dan had je het toch direct terug kunnen draaien?
Sowieso zou ik persoonlijk niet willen dat mijn 16 jarige dochter de complete Oud en Nieuw bij haar vriendje zou logeren. Hebben jullie haar de hele tijd niet gezien?
Wat is dat voor een verhouding dat hij nooit naar jullie wil en alleen zelf thuis?
Nog iets in het voordeel van je dochter: ik kan mij voorstellen dat een project op school in de kerstvakantie niet echt als school gezien wordt. Ik vind het ook een beetje merkwaardig, er zullen toch ook leerlingen op vakantie zij oid? was dit iets verplichts?
Nou ja, misschien voor jou logische zaken, maar ik heb nu niet helemaal beeld hoe het gegaan is.

nee peter,

je mag niet stoken in een goed huwelijk!
Je moet het goed lezen he. Er waren al heel bepaalde afspraken gemaakt in dit gezin.
Vader wijkt daar ineens van af. Waaom zo'n raar toontje over de moeder?

Peter

Nou Peter, wij beslissen dat soort dingen samen, en als een van ons het er niet mee eens is, dan gaat het feest niet door.
Vervolgens kunnen wij dan altijd nog samen in discussie (man en vrouw) over de reden waarom de een het wel goed vond en de ander niet, en hoe in de toekomst te handelen.

Maar

In de kerstvakantie? Met een bijna volwassene van 16 jaar? En dan er een punt van maken dat ze bij vader slaapt en niet bij moeder? Omdat ze anders niet aan verwachtingen voldoet? Tja, dat vind ik ook star en niet realistisch. Mijn zoon is ook 16 en hij mag slapen waar hij wil als hij het maar even laat weten. Toevallig heb ik dat hier ook gedaan. Kamer van zoon opgeruimd en bed afgehaald. Toevallig is hij wel thuis gekomen van logeren bij zijn vriendin maar het had me niets uitgemaakt als hij nog wat langer was gebleven of bij een vriend was gaan slapen of inderdaad bij zijn vader. Ik denk dat kinderen op deze leeftijd hun eigen plan trekken en dat je inderdaad soms als 'hotel' fungeert en dat is fijn. Het begin van zelfstandigheid. Daar doet hij mij persoonlijk of de gezinssituatie niet mee tekort. Daar laat hij mee zien dat hij initiatief neemt en zijn leven op de rails heeft.

Annej

Het ging erom dat dochter niet thuis slaapt, ouders wonen bij elkaar.

Pham

Aafke

Wat geeft vader als reden waarom hij van de regel afgeweken heeft? misschien heeft hij wel een goede verklaring?

Pham

Vader?

Wel, eigenlijk denk ik dat er hier moeilijk gedaan wordt over niets terwijl het probleem ligt bij het voor moeder onbegrijpelijke gedrag van vriend die niet bij hen thuis wil komen. Maar ook daar ga je op een bepaalde leeftijd van je kind niet meer over. Jammer dat de verhoudingen zo liggen.

Nou annej

Bij een kind van 16 dat thuis woont heb je heus nog wel wat te zeggen. Ik zou het niet goed vinden, twee weken bij vriendje. En ik zou het ook niet accepteren dat die vriend nooit bij ons zou komen. Ik zou niet weten waarom je daar bij een 16-jarige niets over te zeggen hebt.
En er mag een hoop van mij hoor .
Het probleem van Aafke begrijp ik niet zo goed, als je het wel accepteert dat dochter twee weken elders slaapt en nooit haar vriend mee naar huis neemt, waarom dan wel zo'n punt maken van dat ene nachtje?

Star

Ik denk dat er goede redenen kunnen zijn waarom een zoon niet bij zijn schoonouders zou willen zijn. Dat kan gewoon een natuurlijk gegeven zijn. Op die leeftijd niet meer geconfronteerd willen worden met de regels van een ander bijvoorbeeld. Maar ook starre schoonouders. Als mijn zoon de halve vakantie bij zijn vriendin is dan denk ik hooguit of dat niet te belastend is omdat zoon zo bunkert, want in de groei. En anders ga ik er zelf een keer heen op de koffie of zo omdat ik er wel polshoogte van wil nemen. Ik weet dat mijn vader mijn moeder ook naar haar ouders bracht, met kleine kinderen, maar dat hij dan snel weer zelf de kuierlatten nam. Even gezellig maar niet te lang.

Gevoel

Maar ik kan me ook goed voorstellen als je er zelf allemaal niet zo'n goed gevoel bij hebt dat dat moeilijk is. Maar het helpt niet om het te zoeken in die kleine schermutselingen over zogenaamde afspraken.
Ik weet dat mijn kinderen het naar hun zin hebben als ze elders zijn om wat voor reden dan ook. En dat het soms ook lastig is, vanwege de regels, maar dat ze er goed tegen opgewassen zijn en er mee kunnen omgaan. En als er iets is dat ze altijd op mij terug kunnen vallen. Ik ben natuurlijk extra blij met zulke zaken omdat mijn kinderen een wat bijzonder karakter hebben, maar misschien heb ik dat ook wel. Ik heb een broertje dood aan onzinnige eenzijdige afspraken om de afspraken.

Zo werkt het hier niet annej

Ik zou het van mijn 16 jarige niet accepteren dat ze de hele kerstvakantie bij haar vriendje zou logeren. EN ja, ik vind dat ik daar op die leeftijd nog zeker wat over te zeggen heb. Daarom was ook mijn vraag: is ze daar inderdaad al twee week? Hebben haar ouders haar helemaal niet gezien met Kerst en Oud en Nieuw?
Overigens zou ik ook niet twee week het vriendje van mijn 16 jarige dochter hier willen hebben. Gelukkig is dat ook niet het geval en hebben mijn dochter en haar vriendje ook nog een heeel groote deel van hun leven apart van elkaar met respectievelijk vriendinnen en vrienden.

Mach

Mensen verschillen blijkbaar. Ik heb zelf niet zo'n behoefte aan een besloten gezin. Misschien omdat ik een alleenstaande ouder ben, ik vind het wel gezellig als vriendin van zoon inderdaad ook een paar weken komt logeren. En die eigen vrienden en vriendinnen hebben ze nog steeds, naast serieus omgaan met hun schoolwerk en baantjes. Ik geniet er van dat ze het goed hebben samen en dat ik er nog zo bij betrokken ben. Nog even ze kunnen wel de deur uit zijn dat gaat zo snel. Daar ga ik ook al niet meer over. Waarom zou je daar over willen gaan waar ze zijn op deze leeftijd?

Familie

Op deze leeftijd hebben ze jou soms echt nog wel nodig maar ook weer niet zoveel behoefte aan jou. Dat komt weer veel later als ze op zichzelf zijn en voor de gezelligheid met Kerst thuis komen of zo, of als er kinderen komen en ze beginnen ineens jou rol als ouder beter te snappen. Deze leeftijd kan ik me goed voorstellen dat ze hun eigen agenda gaan lopen en dat je daar niet teveel tussendoor moet roeien. Dat heeft niets met respect te maken maar met de wereld ontdekken en je ontplooien.

Annej

Ik vind 16 heel wat anders dan 18. Met 18 gaat ze waarschijnlijk op kamers. Ik neem aan dat ze dan met Kerst wel thuis komt, in elk geval een deel. Wij vieren altijd Kerst met alle neven en nichten en opa oma en mijn broers en zussen. Dat zal ze echt niet willen missen.
Zo lang de kinderen nog thuis wonen moeten ze zich toch aanpassen aan onze regels. Is overigens geen probleem, ik ben absoluut niet streng. Maar vind jij dan dat een 16 jarige helemaal haar eigen gang kan gaan? 's Nachts wegblijven als het haar belieft? Nou, hier niet. Ze woont thuis. Niet bij haar vriendje.
En logees zijn hier altijd zeer welkom. Ik heb geregeld grote groepen over de vloer omdat een deel van mijn familie in het buitenland woont. Maar een schoonzoon op zijn 16e bij ons in ,nee, dat wil ik niet.

Mach

Ik denk dat je er inderdaad anders tegenaan kijkt. Ik was al bijna de deur uit met 16 jaar, dus ik kan me wel voorstellen dat iemand dan zijn eigen gang gaat. Zolang het natuurlijk een gang is die de goede kant uitgaat. Het maakt me inderdaad niet eens meer uit of zoon hier woont of bij zijn vriendin. Ze hebben meer dan een jaar verkering en het zijn lieve kinderen. Waarschijnlijk komt vriendin vanwege een stage tijdelijk hier een deel van de week logeren voor een paar maanden. Ook goed. Ze zijn serieus bezig. En ze heeft fijne ouders ook waar zoon ook welkom is. 's nachts wegblijven als het je belieft zou niet in me opkomen om dat te denken. Ze trekken hun plan en dat is goed.

Persoonlijk

Ik denk ook dat het heel persoonlijk is. De een heeft meer moeite met de inbreuk op je privacy van onvoorspelbare pubers dan de ander. Of je wilt toch een bepaalde regelmaat die er anders niet van komt of zo iets. Of het hangt er vanaf waar je kinderen uithangen en wat ze doen.
Mijn nachtmerrie is inderdaad met vrienden op kroegentocht en je lens drinken. Of zo'n vriendenvakantie naar een Costa in Spanje en dan je lens drinken en in disco's hangen en op het strand uitslapen. Erg persoonlijk. Maar zolang ze dat niet doen, en ze zitten gewoon goed in hun vel, doen hun best op school en gedragen zich goed met fijne vrienden en vriendinnen, zucht ik van opluchting, geef ze nog eens een warm compliment en laat ze los.

Is niet de kern van de zaak

Ik zou mijn 16-jarige helemaal niet bij haar vriendje laten slapen, maar dat is niet het onderwerp van de discussie. Vader heeft iets toegezegd wat van moeder niet mocht. Als vader van de afspraak af had geweten en dan alsnog iets anders zegt, valt daar wel wat te bespreken. Als dochter van de afspraak afwist en op slinkse wijze toestemming regelt van vader, zou ze van mij stante pede naar huis mogen komen.

Ik zou

de laatste afspraak tussen vader en dochter niet meer veranderen. Ik zou er boos over zijn en dat ook tegen vader zeggen. Ik zou dochter ook aanspreken op deze 'streek', maar ik zou de beslissing van mijn man dus niet weer terugdraaien. Inderdaad toch een beetje vanwege het gevoel wat Peter hierover heeft. Vader mag zich dan niet aan de gezamelijke afspraak gehouden hebben, maar vader is geen klein kind. Hij kan een situatie anders beoordelen en op zo'n moment beslissen dat hij van de afspraak af mag wijken. Dat gebeurt bij ons ook wel eens.
Ik heb wel eens het idee dat ik als alleenstaande moeder strenger voor mijn kinderen geweest zou zijn dan nu samen met mijn man. Maar in een gezin met twee ouders zijn er ook twee mensen die de beslissingen nemen en situaties vanuit een andere invalshoek beleven. Ik denk dat die verschillende inzichten over het geheel genomen 'gezond' zijn voor de opvoeding. Door andere opvattingen van vader heb ik ook wel geleerd dat minder streng niet betekent dat het daardoor verkeerd gaat.
Wat betreft de vakantieperiode zou ik het niet goedgekeurd hebben dat dochter twee weken lang bij vriend zou logeren. Ze kunnen dat best graag willen, maar ik zou toch uitleggen dat ze die ouders niet met zo'n lange logeerpartij mogen belasten. En omdat dochter 16 is, vind ik dat ik daar nog wel zeggenschap over heb. Ik vind 16 niet 'al bijna' volwassen. Het gaat wel die kant op, maar het is nog niet zover. Iemand die met 16 jaar al het huis uitgaat vind ik nog erg jong voor die stap. Je wordt daar misschien wel snel zelfstandig van, maar of het ideaal is vind ik de vraag.
Wat het schoolproject betreft denk ik dat ik de verantwoordelijkheid bij dochter had gelaten. En als blijkt dat die verantwoordelijkheid te groot was, kan dat gelijk als voorbeeld dienen voor gelegenheden in de toekomst. Jammer dan voor een volgende keer, maar 'dan had je het toen maar anders aan moeten pakken'.

Bijna volwassen? annej

Met 16 bijna volwassen? Met 21 ben je volwassen en met 18 jaar meerderjarig. De gemiddelde 16 jarige zit op school, heeft misschien een bijbaantje en is een gewone "puber". Meer is het niet.
Als ik mijn man door de telefoon onze afspraak met haar zo makkelijk aan de kant hoorde schuiven hebben wij samen een gesprek. De dame zou naar huis komen, afspraak is afspraak. Dat is niet star, een 16 jarige mag je nog steeds corrigeren, opvoeden heet dat.
Sowieso blijft mijn 16 jarige tijdens de vakantie geen 2 weken bij haar vriendje. Als ze met 16 jaar zo volwassen zijn dan heeft ze er ook aan gedacht dat ze haar schoonouders wel een bijdrage in de onkosten mag geven?

Achterhoedegevechten

Voor mij zijn dit een soort achterhoedegevechten. Nog even de teugels aantrekken, nog even laten merken wie hier de baas is voordat het echt niet meer kan. Nog even je ouderlijke macht laten voelen. Ik zou me afvragen hoe een kind dat ervaart. Een soort grensgeschillen. Misschien is dat wel nuttig zodat ze een keer de behoefte gaan voelen om op zichzelf te gaan zodat ze eindelijk zelf over de regels gaan.

Doel

Het opvoedingsdoel ontgaat me hier. Wat wil je dat ze kunnen, of welk gedrag wil je dat ze vertonen zodat ze wel aan jou regels kunnen voldoen dan snap ik. Maar wat is het doel, wie is er bij gebaat, waar leidt het toe? Of misschien gewoon wat zijn de verwachtingen van jou als ouder die daar achter liggen? Of moeten ze voldoen aan een soort kader voor 16-jarigen: die wonen thuis, zijn puber, volgen jou afspraken zolang ze nog thuis komen. Waar is het voordeel voor het kind zelf?

"achterhoedegevecht"

Als je manier van opvoeden van kleins af aan duidelijk is heb je helemaal geen last van een "gevecht". De grenzen hoeven niet ineens afgebakend te worden, die zijn al van kleins af aan duidelijk. Naarmate een kind ouder wordt verlegd het die grenzen, op weg naar zelfstandigheid. Lijkt me zeer gezond. Stapje voor stapje. Mijn kind is op zijn 16e niet volwassen genoeg om het huis uit te gaan en zou dat ook helemaal niet willen.
Misschien is het bij mij thuis gewoon gezellig en heeft mijn kind helemaal geen behoefte om op zijn 16e zijn eigen leven te leiden. Hij beseft dat hij ons dan nog gewoon nodig heeft en dat geeft ook een gevoel van veiligheid. Misschien juist omdat hij helemaal niet het gevoel heeft dat wij als ouders "de baas" zijn.
Regels zijn geen straf of mijn wil opleggen, zo gaan we niet met elkaar om. Regels zijn er nu eenmaal in je leven. Ze hebben ook te maken met respect. Ook voor mij als ouder. Dat betekend dat ik behandeld wil worden als zijn moeder en ouderlijke "macht" is dan niet nodig. Ik hoef geen gezag af te dwingen, ik ben geen politieagent. Ik houd rekening met de wensen en gevoelens van mijn kind en hij met de mijne.
Dat hij zijn grenzen opzoekt is prima, zolang hij rekening houdt met mijn grenzen. Als hij die grens erg overschrijdt,ja, dan trekken wij "de teugels aan". Dat heet opvoeden.

Doel

Wij wonen in een gezinsverband. Zoon is hiervan een gezinslid. Dat betekent dat hij rekening houdt met de mensen waar hij mee in èèn huis woont. Extra fijn is dat het, doordat we rekening houden met elkaar, ook nog eens gezellig is. Het doel is dat hij ervaart dat het prettig is als je ouders het fijn vinden dat je rond de feestdagen ook thuis je gezicht laat zien. Gewoon omdat we van hem houden en zijn gezelschap op prijs stellen.
Ik hoop dat hij later, als hij zelfstandig woont, kan terugkijken op een warme jeugd waarbij het je ouders interesseerde of je er was of niet. Dan heb ik mijn doel bereikt.

Wil

Bedankt voor je toelichting. Ik denk zeker dat het zo ook kan werken. Hoe dan ook, met dit soort regels, ervaart een kind je betrokkenheid en goede bedoelingen.

Ik denk

Dat ik het ongeveer zo zie:
Als ouders kun je kinderen helpen om wegwijs te worden in de wereld en te vinden wat hun eigen weg is, rekening houdend met anderen.

Met zestien vind ik een kind nog niet bijna volwasen, ook al was ik toen ook al bezig met op mijzelf te gaan wonen. Dat heb ik trouwens pas uitgevoerd op mijn achttiende en ik noem mezelf in retroperspectief toen niet 'volwassen'

Dus ik denk dat je -ook met zestien- je kind een plezier kunt doen door het bepaalde kaders te geven die direct of indirect wat meegeven. Niet de hele vakantie uit logeren zijn maar ook geregeld touch base doen zou bv ook kunnen meegeven dat thuis men je gewoon graag geregeld ziet en hoort, een indirecte dus.
Voor de volledigheid: ik zeg niet dat het omgekeerd niet zo is: als iemand het prima vindt dat, kind dat gevoel niet zou kunnen krijgen.

Maar stukje bij beetje laat je los, afhankelijk van kind en van wat jij/jullie zelf belangrijk vinden om ze zo klaar te stomen voor 'het echte werk '.
Ik geloof dat ik het zo zie

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Grensgeschillen

Misschien is dat wel nuttig zodat ze een keer de behoefte gaan voelen om op zichzelf te gaan zodat ze eindelijk zelf over de regels gaan. ===
Elk kind voelt uiteindelijk de behoefte om zich los te maken van de regels van de ouder(s). Ook van de regels van ouders die vinden dat ze weinig regels hebben.
Man en ik voeden niet volgens een bepaald plan op. We hebben nooit opvoedingsafspraken gemaakt. Op 1 na: nooit zonder eten naar bed. Dat is geen straf dat is kwellen. Welke ouder dat toch bedacht heeft...
Ik las in de reactie van AnneJ: 'Nog even de teugels aantrekken, nog even laten merken wie hier de baas is voordat het echt niet meer kan. Nog even je ouderlijke macht laten voelen.' Voor mijzelf geldt dit niet. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om mijn macht 'nog even' te laten voelen. Of om te laten zien wie er de baas is. Ik ben op zich wel van mening dat je als ouders de baas bént zolang de kinderen bij je in huis wonen, maar hoe ouder de kinderen, hoe democratischer het geheel wordt.
Nu ik erover nadenk zou je wel kunnen stellen dat mijn vader aan 'grensgeschillen' deed. Ik was 20, zou met een kleine maand op mijzelf gaan wonen en was op verjaardag bij mijn zus. Ik moest 11 uur thuis zijn (hoe ondenkbaar vind ik dat nu voor mijn net zo oude dochters), maar het was zo gezellig dat ik nog even wilde blijven, mijn toen aanstaande zwager wilde mij wel brengen. Ik heb mijn ouders daarover gebeld, maar ik kreeg te horen dat ik niet later thuis mocht komen en onmiddellijk naar huis moest. Het was een idiote situatie. Gezien mijn leeftijd en gezien het feit dat ik met een kleine maand op mezelf ging wonen. Maar, het moest blijkbaar nog even gebeuren. Inderdaad nog even laten zien wie de regels bepaalde.