U zeggen tegen moeder

Misschien is  de gedachte dat U zeggen beleefd zou zijn of respect zou uitdrukken wel een hardnekkige misvatting. . Er zijn mensen geweest die ik vousvoyeerde maar waar ik helemaal geen respect voor had (bijvoorbeeld door bepaalde gedragingen). 
Ik zou graag het Engelse 'You'  hanteren voor iedereen.

Herfstappeltaart schreef op 30-10-2022 om 18:19:

Misschien is de gedachte dat U zeggen beleefd zou zijn of respect zou uitdrukken wel een hardnekkige misvatting. . Er zijn mensen geweest die ik vousvoyeerde maar waar ik helemaal geen respect voor had (bijvoorbeeld door bepaalde gedragingen).
Ik zou graag het Engelse 'You' hanteren voor iedereen.

Eens! Ik vind u zeggen meer iets van vroeger. Beleefdheid en respect zitten niet in u en iedereen is gelijk. Er zijn maar zeer weinig mensen die ik met u aanspreekt. Alleen als ik zeker weet dat deze mensen hier zelf waarde aan hechten. 

Herfstappeltaart schreef op 30-10-2022 om 18:19:

Misschien is de gedachte dat U zeggen beleefd zou zijn of respect zou uitdrukken wel een hardnekkige misvatting.

Nou, volgens mij is het complexer dan dat. 
Sowieso is het woord respect al zowat onbruikbaar geworden voor alles dat niet met voetballers of kankerpatienten of politieke doelen te maken heeft. Iedereen geeft er een enorme lading aan. Ik gebruik het woord daarom liever helemaal niet meer. 

Voor mij is het meer een soort erkenning dat we een iets andersoortige relatie hebben dan ‘besties  sinds de zandbak’. Ik kan dat het beste illustreren met een voorbeeld. Ik had op de middelbare school een docente die we met de voornaam mochten aanspreken, dat was toen nog niet gangbaar. “Maar”, zei ze erbij, “ik wil niet hebben dat je over de gang gaat schreeuwen heeeee Mieke! Ik ben niet je klasgenoot. En als je dat verschil niet snapt dan zeg je maar mevrouw”. 

Ook al zeg je tegen de hele wereld en z’n moeder je en jij, de relatie is toch net wat anders. Met de dokter en de loodgieter heb ik geen ongelijkwaardige, maar wel een asymmetrische relatie. Ik vind het niet erg om dat in aanspreekvorm tot uiting te brengen, maar het is ook geen groot ding of zo. 

Nogmaals, ik bedoelde niet dat je dochter onbeleefd is. Ik bedoelde, en dat is echt iets anders, dat ik het onhandig vind om zo zwaar te tillen om te vousvoyeren, om te doen alsof je daarmee onderdanig bent. Je schreef eerder dat je dochter het onderdanig of ondergeschikt vond om te vousvoyeren. Dát vind ik een onhandige levenshouding, want het betekent dat je een enorme mentale drempel over moet als het ooit een vereiste is. Maar dat betekende niet, nogmaals niet, dat ik je dochter onbeleefd vind of zo. 

Ginevra schreef op 30-10-2022 om 18:43:

[..]

Nou, volgens mij is het complexer dan dat.
Sowieso is het woord respect al zowat onbruikbaar geworden voor alles dat niet met voetballers of kankerpatienten of politieke doelen te maken heeft. Iedereen geeft er een enorme lading aan. Ik gebruik het woord daarom liever helemaal niet meer.

Voor mij is het meer een soort erkenning dat we een iets andersoortige relatie hebben dan ‘besties sinds de zandbak’. Ik kan dat het beste illustreren met een voorbeeld. Ik had op de middelbare school een docente die we met de voornaam mochten aanspreken, dat was toen nog niet gangbaar. “Maar”, zei ze erbij, “ik wil niet hebben dat je over de gang gaat schreeuwen heeeee Mieke! Ik ben niet je klasgenoot. En als je dat verschil niet snapt dan zeg je maar mevrouw”.

Ook al zeg je tegen de hele wereld en z’n moeder je en jij, de relatie is toch net wat anders. Met de dokter en de loodgieter heb ik geen ongelijkwaardige, maar wel een asymmetrische relatie. Ik vind het niet erg om dat in aanspreekvorm tot uiting te brengen, maar het is ook geen groot ding of zo.

Nogmaals, ik bedoelde niet dat je dochter onbeleefd is. Ik bedoelde, en dat is echt iets anders, dat ik het onhandig vind om zo zwaar te tillen om te vousvoyeren, om te doen alsof je daarmee onderdanig bent. Je schreef eerder dat je dochter het onderdanig of ondergeschikt vond om te vousvoyeren. Dát vind ik een onhandige levenshouding, want het betekent dat je een enorme mentale drempel over moet als het ooit een vereiste is. Maar dat betekende niet, nogmaals niet, dat ik je dochter onbeleefd vind of zo.

Je hoeft het niet uit te leggen hoor, ik begrijp je wel. Maar veel mensen denken daar tegenwoordig heel anders over.

Friezinnetje schreef op 28-10-2022 om 11:15:

Tegen mijn vader zeg ik: Heit
geen kinderen, dus daar kan ik niets over zeggen
de zoon en dochter van mijn jongste zusje zeggen toch vaak Tante Friez
van mijn andere zus en broer zeggen bijna altijd Friez

Doet mijn ex ook bij zijn ouders. Niks u of jij, maar 'Wol of kin mem dit of dat' Heb ik nooit goed aan kunnen wennen. Ik zei 'u' tegen zijn ouders (ben zelf Nederlandstalig)

Als ik u zeg tegen iemand is dat niet omdat ik die persoon hoger acht dan mijzelf. Ik zeg u omdat ik die persoon niet ken en we elkaar in een professionele context tegenkomen. Dan ga ik niet gelijk heel familiar doen. Het maakt me dan verder niks uit of het de arts is of de receptionist. 

Mevrouw75 schreef op 31-10-2022 om 06:47:

[..]

Het Engelse You is íedereen vousvoyeren. In feite spreekt in Engeland iedereen iedereen aan met u.

You=u

Thee/thy/thine = alle je vormen.

Dat weet ik maar het verschil is dan toch gewoon weg? Dus het dilemma ook.

Herfstappeltaart schreef op 30-10-2022 om 19:18:

[..]

Je hoeft het niet uit te leggen hoor, ik begrijp je wel. Maar veel mensen denken daar tegenwoordig heel anders over.

Als je hier zo leest denken dus heel veel mensen er juist heel anders over dan jouw dochter. Ik werk zelf op een middelbare school. Ouders zeggen u en ik u tegen hen. Ik heb werkelijk nog nooit een ouder meegemaakt die spontaan met je en jij begon. En het gaat om honderden over de jaren heen. Idem in supermarkten, winkels, bij artsen waar ik niet vaak kom, kortom overal waar je elkaar niet in een privé-situatie tegenkomt, of waar je elkaar niet zo goed kent als bijvoorbeeld je collega’s. 
Jouw dochter mag best iedereen tutoyeren -als ze zich maar realiseert dat dit op veel mensen dus een onprettige en niet al te beleefde indruk maakt. Hoe komt ze aan het idee dat er iets onderdanigs zit in u zeggen? Vind je dat zelf ook? Ik voel dat namelijk helemaal niet zo. 
Wel met je eens dat het Engelse u (en het Scandinavische “du” tegen iedereen) makkelijker zou zijn - maar zo ver zijn we nog niet.  

AlisonH schreef op 31-10-2022 om 07:19:

[..]

Als je hier zo leest denken dus heel veel mensen er juist heel anders over dan jouw dochter. Ik werk zelf op een middelbare school. Ouders zeggen u en ik u tegen hen. Ik heb werkelijk nog nooit een ouder meegemaakt die spontaan met je en jij begon. En het gaat om honderden over de jaren heen. Idem in supermarkten, winkels, bij artsen waar ik niet vaak kom, kortom overal waar je elkaar niet in een privé-situatie tegenkomt, of waar je elkaar niet zo goed kent als bijvoorbeeld je collega’s.
Jouw dochter mag best iedereen tutoyeren -als ze zich maar realiseert dat dit op veel mensen dus een onprettige en niet al te beleefde indruk maakt. Hoe komt ze aan het idee dat er iets onderdanigs zit in u zeggen? Vind je dat zelf ook? Ik voel dat namelijk helemaal niet zo.

Heb je mijn posts wel goed gelezen?

Herfstappeltaart schreef op 31-10-2022 om 07:21:

[..]

Heb je mijn posts wel goed gelezen?

Ja. Het is me volstrekt duidelijk dat jouw dochter een vriendelijke en beleefde jonge vrouw is. Ik wijs er alleen op dat veel mensen het prettiger vinden om niet door onbekenden met jij aangesproken te worden. 
Ik heb nog aangepast met een opmerking over het Engelse you. 

AlisonH schreef op 31-10-2022 om 07:22:

[..]

Ja.

Nee. Want dan had je kunnen lezen dat ik dat zelf niet zo voel.

Herfstappeltaart schreef op 31-10-2022 om 07:22:

[..]

Nee. Want dan had je kunnen lezen dat ik dat zelf niet zo voel.

Daar heb ik dan overheen gelezen. Excuus. Hoe ze aan dat gevoel komt maakt ook eigenlijk niet uit. 

AlisonH schreef op 31-10-2022 om 07:19:

[..]

Als je hier zo leest denken dus heel veel mensen er juist heel anders over dan jouw dochter. Ik werk zelf op een middelbare school. Ouders zeggen u en ik u tegen hen. Ik heb werkelijk nog nooit een ouder meegemaakt die spontaan met je en jij begon. En het gaat om honderden over de jaren heen. Idem in supermarkten, winkels, bij artsen waar ik niet vaak kom, kortom overal waar je elkaar niet in een privé-situatie tegenkomt, of waar je elkaar niet zo goed kent als bijvoorbeeld je collega’s.
Jouw dochter mag best iedereen tutoyeren -als ze zich maar realiseert dat dit op veel mensen dus een onprettige en niet al te beleefde indruk maakt. Hoe komt ze aan het idee dat er iets onderdanigs zit in u zeggen? Vind je dat zelf ook? Ik voel dat namelijk helemaal niet zo.
Wel met je eens dat het Engelse u (en het Scandinavische “du” tegen iedereen) makkelijker zou zijn - maar zo ver zijn we nog niet.

Is het misschien een hele duidelijke regel om u te zeggen tegen docenten op de middelbare school waar je werkt? 

Het kan best wel verwarrend zijn voor jongeren. Op de basisschool kan het je zijn, op de middelbare u en dan in het beroeps- of hoger onderwijs weer je.