U zeggen
Ik las in een ander topic dat een kind geleerd wordt om u te zeggen tegen volwassenen die hij/zij niet kent. Wij hebben dat thuis ook wel meegekregen, maar ik heb het bijzonder weinig in de praktijk toegepast. En nu eigenlijk nog steeds bijna nooit. Dus ik was benieuwd...
Leer jij je kind dat hij/zij u moet zeggen tegen volwassenen die hij niet kent? Of is dat verouderd en is het inmiddels (eindelijk) toegestaan om elkaar te tutoyeren?
Krisper schreef op 17-06-2022 om 20:15:
[..]
Jij vousvoyeert ook kinderen en pubers?
Niet noodzakelijkerwijze (niet mijn buurjongen bijvoorbeeld), maar tegen de caissière bij de supermarkt zeg ik bijvoorbeeld altijd "u", ongeacht of er een vrouw van 50 jaar oud aan de kassa zit of een meisje van 16. "Mag ik een tasje van u? Dank u". Heel simpel.
Pejeka1 schreef op 17-06-2022 om 20:18:
[..]
Niet noodzakelijkerwijze (niet mijn buurjongen bijvoorbeeld), maar tegen de caissière bij de supermarkt zeg ik bijvoorbeeld altijd "u", ongeacht of er een vrouw van 50 jaar oud aan de kassa zit of een meisje van 16. "Mag ik een tasje van u? Dank u". Heel simpel.
Toevallig vandaag nog in de appie, "mag ik u wat vragen" zei ik tegen een medewerker die mijn dochter had kunnen zijn.
Niks mis mee: goed voorbeeld doet goed volgen 
Lieveheersbeest schreef op 17-06-2022 om 19:32:
ook dat zeg ik niet. Wil je stoppen met mijn posts uit verband te trekken?
Volgens mij doe ik dat nergens maar wijs ik je er alleen op dat jouw ervaring niet representatief voor heel nederland is,dat jij dat ervaart als jouw reacties uit hun verband trekken kan ik verder niks aan doen, dat ligt bij jou.
ja zo lust ik er nog wel een paar 
ik stop met reageren op jou, dit is een gebed zonder einde.
Lieveheersbeest schreef op 17-06-2022 om 20:27:
ja zo lust ik er nog wel een paar
Misschien kun je ook gewoon accepteren dat anderen er misschien anders over denken dan jijzelf, dat is verder niet verboden ofzo.
Battle-Royale schreef op 17-06-2022 om 20:29:
[..]
Misschien kun je ook gewoon accepteren dat anderen er misschien anders over denken dan jijzelf, dat is verder niet verboden ofzo.
En dat "ofzo" betekent? Of is dat gewoon een stopwoord?
Pejeka1 schreef op 17-06-2022 om 20:33:
[..]
En dat "ofzo" betekent? Of is dat gewoon een stopwoord?
Ofzo= alles is oke zolang je mij er niet mee lastig valt.
Ginevra schreef op 17-06-2022 om 09:50:
En dat is dan iets wat ik helemaal niet herken, dat "afdwingen van respect" of "verheven voelen boven de ander".
Dat vind ik dan weer doorgeslagen Nederlands, zo'n enorme afkeer van alles wat ook maar een beetje lijkt op vormelijkheid en dan die reflex "nou ik ben heus niks minder as hullie hoor".
Ik vind het voorbeeld wat iemand anders gaf wel herkenbaar, over het ziekenhuisbed. Als ik in een ziekenhuisbed lig dan voel ik me kwetsbaar en overgeleverd aan allerlei procedures die ik niet ken met honderd nieuwe gezichten om me heen. Als een 17-jarige me dan komt wassen dan vind ik het wel fijn om in eerste instantie met u aangesproken te worden. Omdat dat even een stukje erkenning is dat ik nog een zekere waardigheid heb ook al lig ik ziek en ontkleed te wezen.
Of zoals je door sommige bedrijven aangeschreven wordt:"Heb jij jouw voordeel al gepakt? Ga nu naar jouw persoonlijke pagina en log in met jouw eigen actiecode om NU jouw zomervoordeel te activeren!". Ik vind dat een opdringerige toon, die mede ingegeven wordt doordat sommigen denken dat tutoyeren ook betekent dat je iemand infantiel mag benaderen.
Maar kennelijk lijd je dan aan een soort ingebeelde hertoginnensyndroom of zo, als je liever niet zo aangesproken wordt
Zo met jou eens! 🙏
Kersje schreef op 17-06-2022 om 21:03:
[..]
Zo met jou eens! 🙏
Ik ook.
Kersje schreef op 17-06-2022 om 21:03:
[..]
Zo met jou eens! 🙏
Tutoyeren is een trucje; drempelverlagend om zo de klant ( je beste makker) in te palmen voor een deal of abonnement of etc.
Maar zo is vousvoyeren ook een truukje; afstandelijker om jezelf te behoeden dat je een mening te persoonlijk ervaart.
Het hangt maar van het onderwerp en de belangen af.
Flanagan schreef op 17-06-2022 om 22:30:
[..]
Tutoyeren is een trucje; drempelverlagend om zo de klant ( je beste makker) in te palmen voor een deal of abonnement of etc.
Maar zo is vousvoyeren ook een truukje; afstandelijker om jezelf te behoeden dat je een mening te persoonlijk ervaart.
Het hangt maar van het onderwerp en de belangen af.
Blijkbaar zijn de meningen daar aardig over verdeeld. Voor mij is het iig geen trucje.
U of jij zeggen - het is de toon die de muziek maakt. Beter met het beleefde 'u' beginnen dan te makkelijk de ander informeel aanspreken. Dat de klantenservice van een groot postorderbedrijf -om het ouderwetse woord te gebruiken- bij het bespreken van een klacht in de chat haar conversatie afsluit met 'liefs' is slordig met taal bezig.
Voor mij is U vooral iets wat ik bij formele dingen en bij afstandelijke relaties gebruik. Bij een arts of zo vind ik dat wel prettig. Bij Ik merk wel dat het meer in onbruik aan het raken is. Op de basisschool worden alle leerkrachten met juf/meester voornaam aangesproken en echt niemand zegt hier u tegen de juf. Daarbij is de juf voor kinderen ook geen vreemde maar iemand die ze bijna dagelijks zien.
Bij mijn man op het VO hebben docenten alleen een achternaam en is het meneer/mevrouw achternaam en u. Dat wordt daar expliciet zo aangeleerd. Juist ook om respect en professionele afstand af te dwingen. Docenten hebben daar zelf geen keuze in. Er is één lijn en die geldt voor iedereen.
Heb zelf ooit ergens voor een stage gesolliciteerd waarbij ik de begeleider netjes met U aansprak en de reactie was 'als je nog één keer U zegt kun je meteen vertrekken'.
Sta je dan met je goede opvoeding.
Bij mijn huidige werk spreekt niemand elkaar met U aan. Ook de directeur wordt gewoon bij de voornaam genoemd. Als ik cursussen geef bij andere bedrijven dan stel ik altijd voor om te tutoyeren. De betreffende collega's kennen elkaar al en ik vind het dan niet nodig dat ze mij wel met u aanspreken.
Wij spreken onze ouders niet met u aan. Kind hoeft dat ook niet. Bij volwassenen die ze niet (goed) kent, moet ze dat wel tenzij die aangeven dat het niet hoeft.
Wilgenkatje- schreef op 17-06-2022 om 22:35:
U of jij zeggen - het is de toon die de muziek maakt. Beter met het beleefde 'u' beginnen dan te makkelijk de ander informeel aanspreken. Dat de klantenservice van een groot postorderbedrijf -om het ouderwetse woord te gebruiken- bij het bespreken van een klacht in de chat haar conversatie afsluit met 'liefs' is slordig met taal bezig.
We moeten ons ook niet vergissen. In veel andere landen wordt de beleefdheidsvorm nog steeds gehanteerd als het gaat om niet-intieme relaties of mensen waar je geen persoonlijke band mee hebt. "Sie" of "Du" is in Duitsland een wereld van verschil, evenals "Vous" en "tu" in Frankrijk. Veel mensen dénken dat er in Engeland/de Engelse taal geen beleefdheidsvorm bestaat, omdat daar voor beide "you" wordt gebruikt, maar die snappen de nuance niet. De formulering en zinsbouw is bij een beleefdheidsvorm totaal anders dan bij een informele vorm.
Hetzelfde geldt voor alstublieft en dankuwel zeggen. In Duitsland of Engeland zal een verzoek altijd gepaard gaan met "bitte" of "please". Ook in informele sfeer. "Kannst Du mir bitte mal den Salz reichen?" En als je dat dan doet, volgt er "Danke". In Engeland wordt een zakelijk telefoongesprek vaak beëindigd met "thank you" (of informeel: cheers). En dan zeg je "thank you" terug. Ook dat zijn we in Nederland een beetje verleerd, een verzoek gepaard te laten aan met alstublieft en vooral: dankuwel te zeggen.
Ik heb geleerd dat je u zegt tegen oudere mensen. Daardoor voel ik me oud als mensen u tegen mij zeggen. Dat geldt dan weer niet in meer formelere settings (arts, restaurant).
Vriendjes van kind zeggen je of moeder van mini mugske. Helemaal prima, want ik stel me ook met mijn voornaam voor. Op basisschool worden leerkrachten bij voornaam genoemd (juf / meester naam). Andere basisschool in de buurt worden leerkrachten met mevrouw/ meneer achternaam aangesproken.
Bij ons op het werk wordt is iedereen je/jij. Pas een sollicitant (net afgestudeerd) die netjes met u begon. Ik geef dan aan dat dat niet hoeft, maar in zo'n setting is dat wel netjes.
De buurman noemt kind buurman Kees. Geen idee hoe die van zijn achternaam heet.
