Twijfels over derde, gaat financieel wel, maar man veel werken en zorg komt dus meer op mij neer
Hier komt een vraag,waarover meerdere mensen twijfelen
we twijfelen nl over een derde,maar mij vriend is veel van huis,want die is zelfstandig ondernemer,dus komt de zorg zoiezo meer op mij neer,op zich klaag ik daar niet over en gaat het goed,maar ik werk 1 week 30 uur en 1 week 22 uur(ik ga als het goed is ook die week van 30 uur, 22 werken of nog wat minder,want het is toch veel 30 uur met 2 kindjes van 3 en 5,maar doordat mijn vriend nog maar anderhalf jaar zelfstandig ondernemer is,wil hij eerst wat zekerheid,daardoor ben ik zoveel blijven werken,wat eigenlijk niet hoeft!
Een derde kindje kan financieel wel,maar doordat mijn schoonmoeder 7 kleinkinderen heeft en er regelmatig 4 op 1 dag heeft(hoewel er tegen die tijd wee naar school gaa)en mijn moeder veel ziek is(ziekte van chron en erge psoreasus)of vooral vaak moe enz. kan ik het haar ook niet aandoen om op 3 kindjes te passen,hoewel natuurlijk we dan aan kinderopvang denken,dat moet het probleem niet zijn!
Maar ik vraag me zelf af,ofdat ik het wel allemaal aankan,ik ben nu echt blij met een huishoudelijke hulp 1 keer in de week,scheelt me echt,vooral,dat ik nu wat meer tijd heb voor de kinderen,dat vind ik zelf echt fijn,want eerst was het vaak werken,kindjes ophalen,poetsen/koken,kindjes in bad(niet iedere dag) en naar bed en nu heb ik net ietsje meer tijd om bijv. een spelletje met ze te doen of te knutselen(heb ik me echt een tijdje schuldig over gevoeld dat ik het gewoon te druk had,om ze even een half uurtje ofzo aandacht te geven)
Nu speelt mijn gezondheid ook een rol bij het wel of niet van een derde,want sinds de geboorte van onze tweede is bij mij (nooit eerder klachten gehad)de ziekte van chron vastgesteld,na darmklachten,ik gebruik nu pentasa,zou het ook nooit willen gebruiken als ik voor zwanger worden ga,wil echt niet dat mijn kindje dan die stoffen binnenkrijgt,hoewel er denk ik bij chron ook meer risico's zijn bij een zwangerschap/bevalling en doordat ik wel eens ontstekingen heb(heb het(nog) niet zo erg als mijn moeder),maar dan dus erg moe kan zijn,weet ik niet ofdat ik de zorg van 3 kindjes wel aankan om eerlijk te zijn!
Ik vind het ook echt vreemd dat een aantal mensen uit mijn omgeving die 3 kinderen hebben(meeste nu in o f na de pubertijdleeftijd)zeggen van moet je niet doen,je hebt er toch van allebei 1,wij wilde graag een meisje na 2 jongens,maar kregen toch een derde jongen,anders waren we nooit aan een derde begonnen(mijn tante zegt zelf wel eens als er 1 kind ergens anders is eten en ze zitten met vieren aan tafel van wat was dat rusig geweest 1 minder),en ander zegt ik heb het nu ze op de middelbare school zitten nog erg druk met oudergesprekken enz(zou denken nu ze wat zelfstandiger zijn,het makkelijker is,na de pubertijd dan!)
Maar mijn schoonmoeder praat makkelijk en zegt onze derde was niet gepland,maar of ik er nu 2 of 3 heb ,dat maakt me niet uit!
Het lijkt me zeker ook gezellig een gezin met 3 kinderen,maar uiteraard ook drukker,wie heeft er 3 en heeft ervaringen?
Ik vind de keuze zo moeilijk ik ben 31 en hoe langer ik wacht des te groter wordt het leeftijdsverschil met de kindjes ook,hoewel het ook voordelen kan hebben een 6 en 8 jarige en een baby,de oudste doen dan mee z'n eigen,denk ik,het lijkt mij drukker om er 3 thuis te hebben die nog geen van allen op de basisschool zitten!
Wie heeft er tips/ervaringen,een vriendin van mij kent onze situatie en zegt eerlijk ik zou er niet voor gaan,omdat mijn vriend vaak van huis is en het meeste toch op mij neerkomt....
Een paar reacties gelezen
Ik heb even een paar reacties snel gelezen. Ik kan me dat draadje niet herinneren. Ik vraag me sowieso al de hele dag af hoelang ik ook alweer op OO kom
Zo'n situatie is natuurlijk ook schokkend en, niet onbelangrijk, voor een groot deel veroorzaakt door roddel en achterklap. Waarmee maar weer eens duidelijk wordt hoe voorzichtig je als burger moet zijn om anderen niet zomaar ergens van te beschuldigen en hoe gecompliceerd het voor hulptroepen is wanneer ze nou wel of juist niet moeten ingrijpen. Te snel is niet goed, te laat nog erger.
En voorkomen is nog beter
Kaaskopje:"hoe gecompliceerd het voor hulptroepen is wanneer ze nou wel of juist niet moeten ingrijpen. Te snel is niet goed, te laat nog erger."
Eigenlijk is dat een andere discussie, maar de link met deze is toch wel: voorkomen is nog het allerbeste. En dat voorkomen gaat over geld: allemaal een eigen kamer, allemaal gordijnen, een leuke voortuin met een hek, een verwarmingsketel die het wel doet, vloerbedekking, meer van dat.
Kortom: Het is niet zo gek dat mensen zich afvragen of ze een kind wel kunnen betalen.
Groet,
Miriam Lavell
Tjee
Ik ren meteen naar de koelkast voor een rosébiertje (nieuwe favoriet) om mijn lustrum te vieren
Ik ga daar niet in mee
Als je echt gaat denken dat je het pas goed doet als ja aan die normen voldoet ben je in mijn beleving helemaal verkeerd bezig, dus ik ga daar ook niet in mee. Ik ben dan ook zo'n dommerd dat ik bij het krijgen van kinderen nooit de vraag heb voelen opkomen of ik het wel kon betalen. Bij kind 3 en meer kan het praktisch worden om daar wel over na te denken, maar in ons land moet het wel heel raar lopen als je niet voor twee kinderen kunt zorgen. Mensen in de bijstand bijvoorbeeld hebben het erg krap, maar kunnen terugvallen op bepaalde tegemoetkomingen. Mensen in de Bijstand bijvoorbeeld worden niet automatisch bewaakt als zorgelijke gezinnen. Alleenstaande ouders ook niet en ook geen ouders die bij een psychiater lopen. Daar is wel wat meer voor nodig. Ik weet dat het raar kan lopen, zoals uit het voorbeeld van je link naar 2003, maar wat heeft het voor zin om paniek te zaaien onder mensen die gewoon hun best doen?
Lang getwijfeld, niet gedaan...
Hier twee kids, en een jarenlange twijfel of het er niet meer "moesten" worden, ik had zo graag zo'n groot gezin als jessica, lijkt me heerlijk. Tegelijk zit ik echt niet op een roze wolk over kinderen en grote gezinnen hoor! hier loopt het zelfs met twee niet altijd op rolletjes, maar mijn idee is toch echt; waar er twee kunnen eten kunnen er ook drie eten! (of 4 of 5) Grote gezinnen zijn nou eenmaal uitzondering in deze maatschappij, en dat heeft ook wel zijn reden. Maar deste meer bewondering heb ik voor de mensen die het toch doen!
Helaas ken ik ook een voorbeeld van een gezin dat bij voorbaat al als probleem gezin werd gezien (op school) enkel door het feit dat ze vijf kinderen hebben... en dat is natuurlijk belachelijk! maar ja, we stoppen zo graag iedereen in een hokje: gescheiden ouders, een buitenlandse afkomst, of gewoon meer dan drie kinderen hebben, en hop: je bent al meteen een probleem!
Mijn twijfel is inmiddels over, het blijven er twee! Voor ons is het gewoon echt niet verstandig om meer kinderen te krijgen. Maar ik kan wel eens afgunstig kijken naar degenen die het wel kunnen!
groetjes Tess
Simpel zat...
Ik wordt wel eens moe van 'waar er twee kunnen eten...'. Een derde kost natuurlijk wel meer geld. Studiekosten, schoenen, kleding, fiets, schoolspullen, overblijven, inrichting kamertje, kadootjes, sportclub, eten, etc. Da's wel wat meer dan een aardappeltje extra schillen. Tuurlijk kun je best hier en daar bezuinigen door dingen van Marktplaats te kopen maar sommige kosten blijven. Punt.
Fladderbeestje
Ik weet dat het heel erg mis kan gaan en dat is heel heel erg. Maar ik denk niet dat dat om de standaard gang van zaken gaat en de schuld ligt daarbij niet altijd eenzijdig bij de hulpverlening e.d.. Maar soms wéét je ook dat je uit moet kijken. Je noemt het voorbeeld van zwart bijklussen. Dat heb ik ook gedaan en dan hoop je maar dat er niet een zieke geest ergens zit die jou gaat verraden. Als dat toch gebeurt is het niet de overheid die het probleem veroorzaakt maar de ´verrader´. Het gaat mij er ook een beetje om dat je dat wel gescheiden moet houden. Maar ja, en dat is weer wel zo, als het dan een keer scheef gaat, zie het dan maar weer eens recht te breien...
Ik ben trouwens heel erg blij voor je dat alles weer goed gekomen is!
Zie ik anders kaaskopje
"Je noemt het voorbeeld van zwart bijklussen. Dat heb ik ook gedaan en dan hoop je maar dat er niet een zieke geest ergens zit die jou gaat verraden. Als dat toch gebeurt is het niet de overheid die het probleem veroorzaakt maar de ´verrader´."
Je hebt zelf dat probleem veroorzaakt natuurlijk, niet de 'verrader'. De 'verrader' meldt wat hij ziet gebeuren, dat het gebeurt komt door jou, niet door hem. En dat het een contra-indicatie is, vind ik dan ook wel weer begrijpelijk.
Ja precies dynastie
Dat ben ik met je eens. Je bent in eerste instantie natuurlijk zelf verantwoordelijk voor je daden. Het zou alleen nooit bij mij opkomen iemand erbij te lappen. In die zin heb ik nooit begrip voor mensen die die noodzaak wel voelen. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen... om er maar eens een bijbelspreuk tegenaan te gooien.
Kaaskopje
Helaas voor de optimist in jou heb ik meer voorbeelden gezien van onterechte triggers bij hulpverleners, zoals Fladder ze schetst. Zolang het je allemaal zelf niet overkomt, kun je wellicht nog denken dat de gang van zaken bij Fladder een trieste uitzondering is, maar het komt vervelend veel vaker voor dan je zou denken. Dat is één van de redenen waarom ik zo enorm huiverig ben voor die "databasering" waar onze regering momenteel zo dol op blijkt te zijn met de schijnverdediging "als je niets te verbergen hebt, heb je toch niets te vrezen". Het is vooral ook een kwestie van interpreteren - en wel door mensen en op momenten waar je noch weet van, noch invloed op hebt.
*zet stokpaard weer op stal*
Even aantal
Even een ander gezichtspunt. Ikzelf hoorde namelijk vaak verhalen om me heen van mensen met of uit een gezin met 3 kinderen dat er vaak meer strijd/ruzie is en dat er vaker eentje uit de boot valt. Dat laatste zie ik bv. bij het gezin waar mijn broer uit komt: zijn broer en zus zijn twee handen op een buik, en mijn man is echt het buitenbeentje. En hier in huis wordt er gemiddeld genomen heel harmonieus gespeeld als er 2 kinderen zijn, en is er veel meer ruzie als er 3 thuis zijn, iets wat ik ook vaak van andere ouders hoor. Voor mij reden geweest om graag een even aantal kinderen te willen.
Ach amasja
Ik denk dat de hoeveelheid ruzie nu niet bepaald met het aantal kinderen te maken heeft. Ik ken ook genoeg gezinnen met een even aantal kinderen waar ze elkaar zo ongeveer de tent uit vechten. Ik kom zelf uit een gezin met 3 meiden en het was idd wel zo dat er bij het spelen vaak 1 buiten de boot viel, maar het was altijd in wisselende combinaties, allemaal zo ongeveer even veel. We hebben in ieder geval geen van drieën het idee een buitenbeetje te zijn geweest. Mijn moeder vond het nog het minst handig: 3 kinderen maar dat was vooral praktisch: verpakkingen levensmiddelen zijn vooral voor standaard 4 en dat soort dingen, maar dat lijkt me nu niet een reden te zijn om van een derde kindje af te zien.
Ook ach amasja
denk ik niet dat de hoeveelheid ruzie met het aantal kinderen heeft te maken. Ik kom ook uit een gezin met 3 kinderen en ja tuurlijk hadden we ruzie "je wast te snel af, nee ik mocht dat doen, bla bla bla", maar die ruzie ging dan altijd tussen twee en niet tussen drie.
Ik heb nu zelf een gezin met 3 kinderen en ja ook die maken ruzie. Maar als ik dan op de camping zag dat er bij iedereen wel (eens) ruzie is tussen kinderen, maakt dat echt niet uit of het 2, 3 of 4 zijn.
Inderdaad
ruzie is niet voorbehouden aan het aantal, kinderen onderling is gewoon altijd strijd....heb het ook gezien bij mijn zussen, hun kinderen maakten ook altijd ruzie....toch kwam het later goed....
Ruzie
Natuurlijk hebben alle kinderen onderling wel eens ruzie. Met andere kinderen leren omgaan is iets dat ze moeten leren, en dan zijn broertjes/zusjes de eerst aangewezen "slachtoffers".
Ik bedoelde dan ook zeker niet te zeggen dat je met 2 of 4 kinderen geen ruzie hebt, en met 3 wel. Sterker nog, ik kom zelf uit een gezin van 4 kinderen, en die 4 kunnen absoluut niet met elkaar door 1 deur. Mijn eigen ervaring met gezinnen van 4 is dus zeker niet positief (maar dat lag niet zozeer aan het aantal kinderen, maar aan de situatie).
Wat ik hier zie bij mijn (toen nog) drietal, is: het maakt niet uit welk tweetal met elkaar gaat spelen, dat verloopt eigenlijk altijd wel behoorlijk soepel. Maar als ze met z'n drieen zijn, dan moet ik veel ingrijpen/sturen om het gezellig te houden.
