Twee vragen over jeugdzorg

Klacht

Binnen mij werk kom ik ook veelvuldig in contact met gezinnen waarin gezinsvoogden komen. Het verloop is inderdaad dramatisch en vaak is inderdaad het beleid van iedere gezinsvoogd anders.
Wat altijd wel mogelijk is, is een klacht indienen bij de betreffende jeugdzorginstantie. Een gezinsvoogd heeft altijd een leidinggevende die dan in eerste instantie het gesprek met de klager aangaat. Komen ze er dan niet uit dan komt het voor bij de klachtencommissie. Altijd vervelend als zoiets moet, maar helaas vaak wel noodzakelijk.

Aangetekende brief

Ik weet niet precies meer in detail hoe we dit hebben aangepakt, maar we hebben een brief geschreven waarin we punt voor punt de onwaarheden noemden, ik geloof dat we ook stelden dat ze die onwaarheden hard maakten met concrete bewijzen en anders moesten verwijderen. Er ging een kopietje naar een hoge baas binnen de BJZ-vestiging. Die brief, die ik met iemand heb opgesteld die dit heel zakelijk kon (zelf zat ik te diep in mijn paniek en mijn angst vanwege de onterechte dreiging van BJZ), zorgde ervoor dat de stemming omsloeg en ik alsnog kreeg waar ik voor kwam (een PG.
In de jaren daarna had ik sterk de indruk dat alle bagger in mijn dossier op zijn minst was voorzien van corrigerende aantekeningen (ik geloof niet dat ze het kunnen verwijderen) want ik werd sindsdien met alle respect behandeld als ik om een verlenging kwam.

Klachten

Hoewel ik onder de indruk ben van het gevolg van het indienen van klachten door Belle denk ik dat dit in het algemeen geen zin heeft en nodeloos veel energie kost.
Wel zou ik zorgen dat er een bezwaar tegen dit soort zaken in het algemeen in het dossier komt en tegen elk punt in bijzonder. En zonodig naar de kinderrechter gaan als blijkt dat die 'emmer zeik' in de weg staat van de hulpverlening.

Zonder voogd

En zorgen dat je van die voogd af komt. Zorgenkinderen kun je ook zonder voogd laten voorzien van hulp

Vragensteller

Als ex-gezinsvoogd, en met het risico dat ik daarna alle bagger over mijn hoofd gestort krijg , wil ik graag je vragen beantwoorden voor zover ik dat kan.

Ik heb een paar jaar als gezinsvoogd gewerkt. Het is overigens geen gemakkelijk werk, zeker niet omdat je onder hele gevoelige en moeilijke omstandigheden werkt, daarmee bedoel ik dat je met mensen werkt die, vaak heel logisch, niet zelf voor een ots gekozen hebben, waar vaak heel veel aan de hand is in een gezin, maar soms nog lang niet duidelijk is wat. Als gezinsvoogd moet je overigens ook maar gewoon je werk doen, die weerstand is heel begrijpelijk, maar ik kan daar op dat moment niet zo veel aan veranderen, behalve mensen serieus nemen en samen een plan maken om te zorgen dat die ots eraf kan.
Dat lukt niet altijd, maar ik ken zeker situaties waarin dat ook is gelukt, gelukkig.

Dat probleem van de wisselende voogden ken ik. Ik vind het soms vreselijk schrijnend. Maar ik heb het zelf ook gehad...je weet wel, dan word je zwanger, ben je er weer even uit, daarna kom je weer terug enz. Ik zou dat zeker aankaarten en het genoemde voorstel van een brief aan de leidinggevende, dat lijkt me de eerste lijn, vind ik een hele goede. Ik zou je zorgen punt voor punt ook aankaarten en daar aandacht voor vragen. Dat er soms sprake is van overmacht, dat is niet altijd te voorzien (je weet niet van tevoren of iemand zwanger of ziek wordt of weggaat), maar lastig blijft dat wel en het verloop is groot.
Mijn ervaring is dat de meeste gezinsvoogden een maatschappelijk werk achtergrond hebben, sommigen pedagogiek (hbo), een enkele keer sph. Hbo verpleegkunde heb ik zelf nooit voorbij zien komen. Ik ben zelf begonnen als gezinsvoogd na mijn studies hbo pedagogiek en orthopedagogiek aan de universiteit. Mogelijk hangt e.e.a. in een sollicitatie ook af van de werkervaring die iemand heeft gehad en iemands persoonlijkheid en kwaliteiten, dus een opleiding wil niet altijd alleen wat zeggen.

Vraag 2 heb ik ook regelmatig gehoord. Dat vond ik een lastige. Enerzijds heb je informatie nodig uit het verleden en kan ik niet beoordelen als gezinsvoogd of een raadsonderzoeker het wel of niet bij het verkeerde eind heeft gehad, zeker als dat raadsonderzoek jaren terug was. Bij de huidige plannen van aanpak, deltamethodiek vind ik het iets beter, omdat je dan niet die ellenlange voorgeschiedenis elke keer maar ziet herhalen die eindeloos geknipt en geplakt wordt. Ik vind daar groot verschil tussen zitten. Ik werk nu als gedragswetenschapper, maar zie heel veel indicaties voorbijkomen en rapportages en het is werkelijk soms waardeloos wat er voorbijkomt, eindeloze herhalingen, dubbelingen. Dat irriteert me mateloos. Aan de andere kant zie ik ook hele puntige en to-the-point verslagen. Wat mij betreft zou hier echt scholing op gegeven mogen worden, want goede verslaglegging maken is een kunst.

Later meer, ik ben nog niet klaar, maar ik moet zo weg, maar ik denk nog even door.

Groetjes en sterkte ermee.

Lynn

En verder

Ik was natuurlijk nog niet klaar.
Heel veel dingen herken ik dus in je stuk en in alle zorgen die geuit worden. Maar ik word er ook verdrietig van, want ik vond mezelf helemaal niet zo'n slechte gezinsvoogd. Ik heb ook hele goede dingen voor mensen kunnen betekenen. Nee, niet voor iedereen, soms waren kinderen ook al erg beschadigd (zelfs voordat er een ots was trouwens). En dan is het niet altijd leuk als er alleen maar gechargeerd wordt dat je zo'n vervelend jeugdzorgmens bent dat 'alleen maar kinderen uit huis haalt en gezinnen uit elkaar rukt'. Ik heb bagger over me heen gekregen waar je u tegen zegt, terwijl je weloverwogen keuzes probeert te maken en soms kiest uit twee kwaden, maar voor het welzijn van dat ene kind.En dan nog kom je er vaak uit en lukt het vertrouwen te winnen van mensen om samen aan de slag te gaan.
Maar sorry, eigenlijk realiseer ik me nu, gaat dit helemaal niet over jouw vraag. Als ik jouw vraag puur probeer te beantwoorden:
- wees zakelijk, vriendelijk, beslist en denk mee.
- kom met voorstellen, heb een proactieve en meedenkende houding
- schrijf een brief over de punten, wat ik al eerder genoemd heb en vraag een gesprek aan met de gezinsvoogd en zijn/ haar leidinggevende als dingen niet naar tevredenheid verlopen. Probeer ook zoveel mogelijk dingen direct met de gezinsvoogd uit te praten, lukt dat niet, dan dus die brief/ gesprek leidinggevende.
- blijf altijd beleefd en vriendelijk. Wordt niet agressief of verbaal agressief, dan heb je grote kans dat het gesprek beeindigd wordt (en terecht, we blijven natuurlijk wel als fatsoenlijke mensen met elkaar praten, dat moet overigens ook gelden voor BJZ, laat ik dat voorop stellen).
- is dat niet genoeg en vind je dat je genoeg gronden hebt voor je klacht, dien dan een klacht in bij de klachtencommissie. Ze gaan daar uiterst serieus mee om.

Ik heb zelf ooit een (halve) klacht gehad van een ouder, gelukkig voor mij en mijn collega werd die ongegrond verklaard, ik denk ook dat die beslissing terecht was. Het ging overigens niet helemaal om mij, omdat ik met zwangerschapsverlof was in die periode, maar het daarna wel overgenomen had. Ik denk dat het goed is dat er een klachtencommissie bestaat die de ouder serieus neemt en de klacht degelijk onderzoekt. Degelijk, dat wil zeggen dat wij, gezinsvoogden, veel materiaal moesten aanleveren om te laten zien wat wij daarin wel en niet gedaan hadden: brieven die gestuurd waren, contactjournaals die geschreven waren enz. We moesten dus echt wel met feiten komen over hoe een en ander gegaan was. Ok, die contactjournaals kun je nog als 'subjectief' beschouwen, maar goed, afspraken en dergelijke worden daar in principe in benoemd.
Nog een tip: als je een gesprek aangaat met de leidinggevende en gezinsvoogd: vraag een gespreksverslag daarna.

Hopelijk heb je hier iets aan. Ik wens je veel succes. De molen van Jeugdzorgland is niet makkelijk.

Lynn

Klachten

Hallo vragensteller,

Om bij BJZ te werken, heb je een afgeronde opleiding nodig als MWD, SPH, HBO-pedagoog, psychogie of orthopedagogiek. Daarnaast krijg inderdaad ook een interne opleiding. Ik heb nog nooit gehoord van een verpleegkundige die bij BJZ werkt. Ik ken wel iemand die verpleegkundige is geweest en daarna een opleiding MWD heeft gedaan en nu als maatschappelijk werker werkt, niet bij BJZ trouwens.

Wat betreft klachten, er is altijd een klachtenprocedure. Wanneer je er niet uitkomt met je eigen contactpersoon bij BJZ, kun je een gesprek aanvragen met de teammanager. Als je er echt helemaal niet uitkomt en je niet serieus genomen voelt, kun je ook het AKJ inschakelen (Advies en Klachtenpunt Jeugdzorg).

Wat betreft verkeerde info die steeds maar weer opduikt, dat komt soms bijvoorbeeld doordat er automatisch "geknipt en geplakt" wordt voor nieuwe indicatiebesluiten. De oude/verkeerde info kun je er handmatig wel weer tussenuit halen. Als dat steeds weer niet gebeurd, is wel iets waarover je een klacht kan indienen, want dat moet natuurlijk gewoon wel gebeuren.

Hbo verpleegkunde

is een vierjarige opleiding waarin je je specialiseert. Vroeger was dat de A, de B of de Z richting. nu is dat algemene (ziekenhuis)zorg, geestelijke gezondheidszorg of maatschappelijke zorg.
Het is dus goed mogelijk om als hbo-verpleegkundige bij een instelling als BJZ te werken.

Hum dank

voor alle info. Zal het allemaal doorgeven. Heb inmiddels ook nog gehoord van mogelijkheid klacht in te dienen bij nationale ombudsman, daar schijnen ook klachten over jeugdzorg terecht te komen. Met name over de verkeerde informatie die maar blijft rondzingen, zouden die ouders daar kunnen klagen, neem ik aan. Het gaat namelijk echt om onjuiste feiten, niet om interpretaties. Voorbeeld (eentje uit een lange rij): "x is begeleid door de jeugdreclassering". Dat is aantoonbaar niet waar, de kinderrechter heeft aanvraag van de raad voor begeleiding door jeugdreclassering afgewezen. Dat soort dingen. Misschien te combineren met de aangetekende brief die werd aangeraden. 'Oude' voogd is niet zwanger of weg, die heeft de balen van het zorgenkind, zegt ze. Nieuwe voogd die BJZ wil aanstellen, heeft minder ervaring en is verpleegkundige. Ouders hebben nieuwe voogd twee keer als vervangster bezig gezien voordat ze werd aangesteld, vonden haar onprofessioneel overkomen. BJZ unitleider zegt: wij maken uit wie er voogd wordt, dat jullie er geen vertrouwen in hebben en niet willen wisselen ligt aan jullie. Kom maar op gesprek, dan praten we jullie dat wantrouwen wel uit het hoofd. Het zou natuurlijk ook een oplossing zijn om toch niet deze voogd aan te stellen, er wordt nu toch gewisseld. Wij zien die mensen nu al een paar jaar worstelen met zowel zorgenkind als instanties, het is treurig.
Dat gespreksverslag vragen is misschien handig, maar als BJZ dat nu weigert? Moeten ze dan zelf maar een verslag maken?

Verslag

Ik heb begrepen dat het altijd zinvol is om alle documentatie bij jeugdzorg op te vragen. Mogelijk dat er dan iemand ook nog eens 3x nadenkt omdat ouder direct alles ziet wat er geventileerd wordt.
Verder zou ik zelf een verslag maken, niet met bloemrijke gruwelijke details maar met wat er afgesproken is. En zorgen dat dat in het dossier komt. En erop toezien dat dat gebeurt. Vinden ze heel hinderlijk maar kan nodig zijn.

Gesprekken

En het klinkt wel logisch en het klinkt bedachtzaam maar niet met alle gesprekken kun je zaken weer aan elkaar lijmen als een onprofessionele voogd. Sommige gesprekken kun je dan ook beter niet aangaan en voet bij stuk houden.

Meeveren

Klinkt ook al logisch maar is het hier niet. Je positie is ondergeschikt, dus elk meeveren kan tegen je gebruikt worden. Het is een gevecht en zo moet je het ook zien.

Voogd

En nogmaals, misschien is het handiger om zelf aan de slag te gaan, hulp te zoeken en te vinden, en de voogd buiten spel te zetten, desnoods bij de kinderrechter. Weet de huisarts niet iemand die kan helpen met de hulpverlening aan zorgenkind? Is er geen persoon te vinden bij een van die instanties die de weg wijst en kunnen de ouders zelf contacten leggen met hulpverlening?

Waar gaat het om

Uiteindelijk gaat het bij een zorgenkind om inzicht bij ouders en kinderen over het beeld en wat je kunt doen om dat in goede banen te leiden. En dat vraagt gespecialiseerde kennis die je met een lampje moet zoeken. En verder scholing of opvang. Zelf contacten leggen, zelf zoeken. Zo'n voogd pleegt een keer een telefoontje waar verder ook niemand consequenties aan verbind en dat was het dan weer. Zelf heb je veel meer doorzettingsmacht omdat het uiteindelijk om jou kind gaat.

Balen van zorgenkind

Hallo vragensteller,
Gespreksverslagen zijn altijd op te vragen en dat kan niet worden geweigerd. Ouders hebben recht op inzage in het dossier.

De opmerking van een gezinsvoogd dat hij/zij de balen heeft van een kind, vind ik ook een klacht waard. Zoiets kan echt niet gezegd worden en zeker ook niet nog door een leidinggevende gesteund worden.

Gaat het wel echt om BJZ? Ik vindt het namelijk allemaal nogal onprofessioneel overkomen (de opmerking en de verpleegkundige) en BJZ is een behoorlijk professionele organisatie.
Als ik tegen een client zou zeggen dat ik de balen heb van hem/haar of het kind, dan zou dat minimaal op een stevig gesprek met mijn leidinggevende komen te staan. Daarnaast zou ik waarschijnlijk een tijdje supervisie krijgen.

Balen

Toch is dat jammer Lalaloopsy. Van mij mag iemand best even balen, maar dan door naar reflectie. Blijkbaar lukt het allemaal niet en daar zijn redenen voor. Wat kun je doen om te zorgen dat dit kind wel krijgt wat het nodig heeft. Maar ik kan me goed voorstellen dat er dieptepunten zijn in een hulprelatie. De kunst is om die dan niet op ouders en kinderen te projecteren maar om te kijken wat je zelf kunt bijdragen, even brainstormen, out of the box denken, een stapje terug doen. Gewoon menselijk dus. Ik baal ook weleens van collega's of van mijn chef, of van familie of vrienden. Kan er even niets mee, zonder te denken dat zij dan iets moeten, nee dan ben ik degene die moet herpositioneren.
En het kan ook nog tot een gedeeld balen komen met ouders: wat een gedoe, wat een uitdaging kan zo'n kind zijn. Niet alles te dramatisch maken kan een belangrijke verworvenheid zijn in hulpverleningsland.

Balen van zorgenkind

Ja, AnneJ, natuurlijk mag je balen van een client of een kind en dat mag je ook best tegen je collega's zeggen, maar natuurlijk nooit tegen de client of het kind en dat is waar ik het over heb.
Tegen deze ouders is dat wel gezegd en dat vind ik niet kunnen, zeker niet in zulke bewoordingen.

Achter de schermen

Dat leidt alleen maar tot achter de schermen gedrag Lalaloopsy en wat ik als ouder zo graag zou willen en maar beperkt tegen kom is gedeelde zorg voor dit kind, en dan kan zo'n baalmoment als het gedeeld wordt nog therapeutisch zijn ook. En ja, zoals het nu is moet je allemaal je standje ophouden. Uitkijken hoe je je woorden moet wikken en wegen. Blijkbaar kan dat niet anders, maar dat is wel heel jammer.

Afrekenen

Dat is allemaal onderdeel van de afrekencultuur. Ik wil best begrip tonen voor een jonge hulpverlener als die ook maar begrip voor mij en mijn kinderen toont. Elke hulpverleningsrelatie is er een van maximale benadering met behoud van distantie maar hier is elke maximale benadering zoek. Ik wil niet als ouder dat elk ongelukkig gekozen woord op scherp gezet wordt net als elke zorgelijke situatie. Ik wil relativeren en oplossen.

Realiteit

Helaas is de realiteit anders. Je staat als ouders en hulpverlening gewoon tegenover elkaar.

De bal

Het is op de man spelen en niet op de bal. Niet gericht zijn op een oplossing maar op een schuldige.

Bjz

Ja, het gaat echt om BJZ. Geen twijfel mogelijk hoor, zorgenkind is onder toezicht gesteld of zoiets, vandaar die voogdentoestanden. En de nieuw aan te stellen voogd heeft echt HBO verpleegkunde en Sancy zegt dat dat ook niet vreemd is, gezien de huidige opleidingen? Ik weet het niet hoor, wat bij BJZ wel of niet kan.
Wel geldt dat ik niet weet of het woord "balen" is gebruikt tegen de ouders. Hen is geloof ik wel gezegd dat zoon de voogd "triggert" en dat zijzelf te lastig zijn. Een klacht die de voogd had was dat ouders altijd maar zelf de regie willen houden.

Vragensteller

Ja, dat kan kloppen, bij een OTS krijg je een gezinsvoogd. Ik zou je vrienden toch adviseren om hun licht eens op te steken bij het AKJ (www.akj.nl), want ook de dingen die de leidinggevende gezegd zou hebben, dat kan niet.

Akj

Het is een belangrijke afweging of je naar het AKJ gaat. Misschien kun je je licht eens opsteken maar het is onhandig om nog meer mensen bij een conflict te betrekken. Daar wordt het probleem niet minder van en het leidt af van waar het werkelijk om gaat: hulpverlening aan het gezin.
Iedereen gaat zijn stellingen betrekken en conflictbemiddeling kost onnodige energie die je hard nodig hebt in je gezin.
Ik zou zelf tegen zo'n voogd zeggen dat het mijn taak als ouder is om hier de regie te houden, voogd kan dat niet overnemen. Het is de taak van de voogd om de ouders te overtuigen dat een hulpaanbod passend is voor het gezin en naar wegen te zoeken dat de hulpverlening effectief zal zijn en te luisteren naar de overwegingen van ouders en deze serieus te nemen. Hopelijk heeft deze voogd genoeg gespreksvaardigheden en anders maar niet.

Klachtafhandeling

Onderwijsconumenten in Amsterdam kon mij helpen met de contactadressen en mogelijheden voor klachtafhandeling. Onderwijsconsulenten kan ook de weg wijzen. Zo'n hele procedure doorlopen was in onze situatie een onmogelijke onderneming maar noodzakelijk wil je kunnen doordringen tot de Ombudsman. Wat niet wegneemt dat je altijd je klacht kenbaar kunt maken aan iemand als de Ombudsman of de inspectie. Dan krijgen de mensen daar er toch een beter beeld van zonder dat jij je energie die je hard nodig hebt in je gezin aan zo'n procedure besteedt.
En ook zin heeft het om mensen te bedanken die je wel goed geholpen hebben, ik denk dan dat dat ze motiveert om hun goede werk in een lastige omgeving vol te houden.

Akj

AnneJ, het AKJ erbij betrekken is niet zomaar 'meer mensen erbij halen', maar het AKJ is juist opgericht om klachten in de jeugdzorg te begeleiden. In sommige provincies zijn daar vertrouwenspersonen voor bij Zorgbelang. Zij kunnen ook ondersteunen als er een klachtgesprek moet komen. HEt is zeker de moeite waard.

Verder nog een tip: google eens op 'hoe ga ik om met mijn hulpverlener'. Als het goed is kom je dan een folder tegen (PDF_bestand). Vergeet de foto van de voorkant, de inhoud is zeker de moeite waard. Daarin staat onder andere als tip dat je zelf een verslag kunt maken van een gesprek, dat verslag kunt opsturen met de mededeling dat je, als er binnen 14 dagen geen tegenbericht is, aanneemt dat het verslag correct is. Het is daarom soms ook handig iemand anders bij een gesprek te hebben die zo'n verslag kan maken. Je mag een vertrouwenspersoon meenemen naar gesprekken.

Verder is de situatie die je beschrijft zeer herkenbaar. Het 'knippen en plakken' waardoor fouten maar herhaald worden is echt een probleem. Vooral ook de nonchalance die daaruit spreekt ten opzichte van de werkelijkheid. Alsof het niet uit maakt wat er in zo'n dossier staat. Het verhindert ook een eerlijk gesprek: wat is nu echt de reden.

De ombudsman inschakelen kan, maar dan zal toch eerst gevraagd worden of je de geëigende procedur3e hebt bewandeld, en dat is: bespreekbaar maken met de voogd (lukt niet) met de teambegeleider (lukt niet), een officiële klacht indienen (wordt wel gehonoreerd voor een deel, maar dat levert geen verandering op). Daarna kun je over deze gang van zaken een klacht indienen bij de ombudsman en eventueel bij de inspectie voor de jeugdzorg. Inspectie behandelt geen individuele zaken, maar een opeenstapeling van klachten kan wel een rapport van de inspectie opleveren.

Overigens: als het kind door de fouten in het dossier een verkeerde indicatie krijgt die negatief uitwerkt voor het kind, dan zou het ook nog kunnen dat je de provincie in kunt schakelen. Elk kind heeft recht op goede zorg (zegt de wet) en de uitvoering daarvan is in handen van de provincie.

Gedurende dit proces kan je vriendin best hulp gebruiken van een AKJ of vertrouwenspersoon van zorgbelang. Het mooiste zou zijn als er een open gesprek komt, waarin nu eens eerlijk uitgelegd wordt waar men mee bezig is (zeg maar: wat er binnen het team besproken wordt) en het dossier wordt opgeschoond, zodat iedereen weet waar men mee bezig is.

Ondertussen moet je vriendin een volgende stap zetten. Ga door met een poging het dossier op te schonen, maar wordt ook pro-actief. Als de gezinsvoogd niet de gewenste hulp organiseert kan je vriendin zelf eens rond gaan kijken: wat voor hulp wil ze en waar zou ze dat kunnen vinden. Je kunt dan denken aan Triple-P bijvoorbeeld, of iets anders. Vormen van hulpverlening zijn (als het goed is) te vinden op de site van het CJG. en op de site van het NJI kun je effectieve hulpverleningsmethodes vinden. Je vriendin moet dan in een open gesprek met de voogd aangeven dat ze aan het zoeken is naar goede hulpverlening. Als ze iets gevonden heeft kan ze dat aan de voogd vragen of die dat wil inzetten. Als die dat niet wil kan ze daarmee eventueel naar de rechter of naar de provincie gaan.

Het klinkt hard, maar ze zal toch moeten kijken of ze 'on speaking terms' komt met de gezinsvoogd. Slikken, slikken en nog eens slikken, je hebt er wel wat bij te winnen. Als je alleen maar tegenover elkaar blijft staan kom je zeker niet verder en dan zal zijn aan het kortste eindje trekken.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt.

Tsjor

Dossiers en fouten

hier heeft jeugdzorg erg grove fouten gemaakt, en mijn zoon ingedeeld als zwakzinnig (iq minder dan 70)? terwijl hij juist een bovengemiddeld iq had (was net getest op school meer dan 120) . was een kleine fout volgens BJ, geen excuses gehad ook nog. Terwijk ik wel twee jaar lang werd vervolgd over het onthouden van de zorg voor een zwakzinnig kind. ? Maar nooit erover dat in dossiers fouten kunnen sluipen, stel je voor.

Triple-p

Tsjor, er is wel kennis maar die wordt in de hulpverlening niet gedeeld. Heb je een kind met autisme dan heb je echt niets aan een cursus Triple-P. Dat is nou juist het probleem. Je hebt mensen nodig die er echt verstand van hebben of een organisatie als Autisme Centraal. Ik denk dat dat voor meer zorgenkindjes geldt. Juist een algemene cursus die dan vervolgens weer niet werkt gaat tegen de ouders werken. En al dat evidence based gedoe is gewoon georganiseerde machteloosheid. Ik denk dat mensen met een zorgenkind beter met een contactpersoon van een ouderorganisatie kunnen praten. Daar zit vaak meer concrete informatie en ervaring. Of OOL lezen. En inderdaad ga ik ook maar eens op zoek naar ' hoe ga ik om met mijn hulpverlener'.

Nji en zorgwelzijn

Daar surf ik ook weleens op. En afgezien van sommige juweeltjes is er ook veel wannabee trivia. Eigenlijk kunnen we niet zo goed omgaan met de variatie aan opgroeiende kinderen. En worden zaken rondom opvoeding al snel te zwart-wit gepresenteerd of met weinig nuance.