terecht ?
Lekke autoband .. ik stond ruim 1,5 uur te wachten op pechhulp. Samen met mijn 2 kinderen, die het ook zat waren en vooral de jongste (2) niet zolang kon wachten. Mijn telefoon was leeg en had niets bij mij voor de kinderen.
man weigert te komen ondersteunen omdat hij na 2 maanden eindelijk weer eens iets leuks voor zichzelf kon gaan doen.
ben ik nu terecht heel verdrietig en voel ik mij in de steek gelaten of heeft mijn man gelijk???
Voor de mensen hier die ervan overtuigd zijn dat hun partner hoe dan ook zou komen...dat kan toch helemaal niet altijd? Als je aan het werk bent kun je toch niet altijd zomaar weg? Als je niet in de buurt bent, kun je ook niet komen en dan kunnen de kinderen ook wachten. Niet iedereen heeft ouders/familie in de buurt wonen. Dat heeft voor mij niet per se met prioriteiten te maken.
Mijn man werkt in het onderwijs. Hij kan niet zomaar zijn telefoon opnemen tijdens de lessen. Als ik hem onder lestijd wil bereiken moet ik de receptie van de school bellen en die zorgen dat de boodschap overkomt of dat hij aan de telefoon komt. Maar hij kan niet zomaar de klas uitlopen om naar mij toe te komen. En ik zou het ook niet waarderen als de leerkrachten op de school van mijn kind dat zouden doen.
Bij echt ernstige zaken als een ongeluk natuurlijk wel, maar niet voor een lekke band.
In de omstandigheden die TO beschrijft was mijn man gekomen als ik dat gevraagd had. Dus iets leuks voor zichzelf doen waar hij gelegenheid heeft om weg te gaan en in redelijke tijd bij mij te zijn. Met de kleine kinderen enzo.
Zoals ik schreef zou ik het liefst zelf opgelost hebben om hem z'n tijd te gunnen. Maar als ik had gewild was hij gekomen. En waarschijnlijk had ik hem wel even gebeld voor de morele support.
Tijgeroog schreef op 26-01-2022 om 00:30:
In de omstandigheden die TO beschrijft was mijn man gekomen als ik dat gevraagd had. Dus iets leuks voor zichzelf doen waar hij gelegenheid heeft om weg te gaan en in redelijke tijd bij mij te zijn. Met de kleine kinderen enzo.
Zoals ik schreef zou ik het liefst zelf opgelost hebben om hem z'n tijd te gunnen. Maar als ik had gewild was hij gekomen. En waarschijnlijk had ik hem wel even gebeld voor de morele support.
Ja dit eigenlijk.
En mijn man staat niet voor de klas en heeft flexibele werktijden en begripvolle collega’s. En kan dan dus ook wel iets regelen als hij op zijn werk is,
Flanagan schreef op 25-01-2022 om 23:29:
Maar dat is achteraf wel gemakkelijk praten.
Verder ga we afwijken van de situatie; er overkomt je iets en je vraagt om hulp en dan krijg je een situatie waarin je het zelf mag oplossen want je steun en toevertrouwd is bezig met belangrijkere dingen. Dat doet pijn.
Trouwens toen ik naar huis reed, kon het mij niets schelen of die oude auto in de fik ging; dat was nog goed voor milieu! Dat was wat door mij heen ging. Ben alleen benieuwd of mijn man graag zijn auto deelt want dan moet je zaken met elkaar afstemmen en grijp je wel eens mis.
Ja dat klopt wel; dat was wat off-topic, maar je klinkt nu nog steeds zo boos en dat vind ik jammer. Vandaar de vraag.
MamaE schreef op 25-01-2022 om 23:49:
Voor de mensen hier die ervan overtuigd zijn dat hun partner hoe dan ook zou komen...dat kan toch helemaal niet altijd? Als je aan het werk bent kun je toch niet altijd zomaar weg? Als je niet in de buurt bent, kun je ook niet komen en dan kunnen de kinderen ook wachten. Niet iedereen heeft ouders/familie in de buurt wonen. Dat heeft voor mij niet per se met prioriteiten te maken.
Mijn man werkt in het onderwijs. Hij kan niet zomaar zijn telefoon opnemen tijdens de lessen. Als ik hem onder lestijd wil bereiken moet ik de receptie van de school bellen en die zorgen dat de boodschap overkomt of dat hij aan de telefoon komt. Maar hij kan niet zomaar de klas uitlopen om naar mij toe te komen. En ik zou het ook niet waarderen als de leerkrachten op de school van mijn kind dat zouden doen.
Bij echt ernstige zaken als een ongeluk natuurlijk wel, maar niet voor een lekke band.
Maar to schreef dit bericht op maandag ochtend vroeg
En dat hij met een hobby bezig was.
Ik ga er dan vanuit dat het dan op zondag was dat ze met pech stond
De meeste mensen zijn vrij in het weekend, maar als mijn man al aan het werk was, dan zou hij iets proberen te regelen, al was het maar om de kinderen op te halen.
Zo zie je maar hoe projectie werkt. Ik ben heel erg opgegroeid met eigen boontjes doppen en heb moeten leren om hulp te vragen en nee te zeggen. Voor mij is de keuze van man dus iets wat ik zelf had willen zeggen maar waarschijnlijk niet gedaan zou hebben. Ik was ongetwijfeld meteen gaan rennen als manlief me zo gebeld had. (Ook omdat ik dus banden kan wisselen
)
Maar in de toelichting lees ik ook iets anders. Dat man niet vaak in het huishouden helpt. Daarvan begrijp ik dan wel heel goed dat je baalt. Als je als volwassenen een huis koopt/huurt en kinderen krijgt, mag je ook volwassen gedrag in het huishouden verwachten. Samen spelen is samen delen is samen opruimen, leerden de kleuters hier en dat geldt ook voor volwassenen.
Dat betekent dat die ander niet even helpt, maar gewoon zijn bijdrage levert. En als dat structureel niet gebeurt, dan zou ik wel die discussie willen voeren.
Mama-Inge schreef op 26-01-2022 om 07:09:
[..]
Maar to schreef dit bericht op maandag ochtend vroeg
En dat hij met een hobby bezig was.
Ik ga er dan vanuit dat het dan op zondag was dat ze met pech stond
De meeste mensen zijn vrij in het weekend, maar als mijn man al aan het werk was, dan zou hij iets proberen te regelen, al was het maar om de kinderen op te halen.
Dat begrijp ik. Mijn reactie was meer als vraag bedoeld naar de mensen die beweren dat hun partner ten alle tijden direct alles uit de handen laat vallen als er gebeld wordt voor hulp.
Heel eerlijk gezegd zijn mijn man en ik beide niet altijd bereikbaar. Als we bijvoorbeeld aan het sporten zijn, hebben we onze telefoon meestal niet binnen handbereik.
En soms ligt mijn telefoon boven als ik beneden ben of andersom.
MamaE schreef op 25-01-2022 om 23:49:
Voor de mensen hier die ervan overtuigd zijn dat hun partner hoe dan ook zou komen...dat kan toch helemaal niet altijd? Als je aan het werk bent kun je toch niet altijd zomaar weg? Als je niet in de buurt bent, kun je ook niet komen en dan kunnen de kinderen ook wachten. Niet iedereen heeft ouders/familie in de buurt wonen. Dat heeft voor mij niet per se met prioriteiten te maken.
Mijn man werkt in het onderwijs. Hij kan niet zomaar zijn telefoon opnemen tijdens de lessen. Als ik hem onder lestijd wil bereiken moet ik de receptie van de school bellen en die zorgen dat de boodschap overkomt of dat hij aan de telefoon komt. Maar hij kan niet zomaar de klas uitlopen om naar mij toe te komen. En ik zou het ook niet waarderen als de leerkrachten op de school van mijn kind dat zouden doen.
Bij echt ernstige zaken als een ongeluk natuurlijk wel, maar niet voor een lekke band.
Voor mij: mijn partner zou komen als ik hem belde, maar ik zou hem niet bellen als ik wist dat het lastig of onmogelijk was om te komen. Als ik dus bel dan heeft dat een goede reden en dan komt hij. Ik sta zelf ook voor de klas; de kinderen bellen dus ook altijd papa als er iets is. Natuurlijk, niemand is 100% van de tijd bereikbaar. Maar de man van TO was wél bereikbaar. Hij had alleen geen zin om te komen. En dat is pijnlijk.
GinnyTwijfelvuur schreef op 25-01-2022 om 22:27:
[..]
Feitelijk was je verzoek aan hulp dus onterecht, want er was niet zo heel erg veel aan de hand. Had je het zo ook al eens bekeken?
Maar dat hoorde ze achteraf pas.
Als ik stoom uit de motorkap zie komen, denk ik dat het koelwater lekt.
(dat heb ik al een keer meegemaakt).
Maar een ander denkt dat de motor in brand vliegt. Dan zou ik ook schrikken.
Ik heb een keer 112 gebeld omdat ik 's nachts een kinderfietsje op een afgelegen plek zag liggen.
Achteraf was er niets aan de hand, dus dan had ik niet mogen bellen zeker?
Hier ook hoor; als ik wist dat mijn man niet kon komen, had ik mogelijk wat telefonisch advies ingewonnen maar niet gevraagd naar mij toe te komen. Daar ligt net het verschil; de man van TO en mijn man hadden echt wel hun activiteit kunnen opschuiven/parkeren. Dat is nu net waar het om draaide; prioriteit en betrokkenheid naar je partner.
Als ik wist dat hij niet kon komen, had ik mij daar ook naar geschikt. Nu baalde ik die dag van dat gebrek aan betrokkenheid.
——
@Ginny, ik was boos maar na zijn opmerking over dat auto wel heel vreemd deed, wist ik dat hij het onderschat had. Dagje sacherijnig en loslaten.
Maar de reactie van Valdemar( misschien het leger laten komen) en jouw reactie ( feitelijk was er niets aan de hand) kwamen bagatelliserend binnen. Dat bevreemde mij, terwijl ik verwoord had hoe ik mij op dat moment voelde. Dat geldt ook voor TO; ze zat met handen in het haar, balend. Voor haar was het ook niet prettig geweest als iemand haar post zou beantwoorden met ‘ach meid, maak niet zo’n drukte’. Dat is hetzelfde bagatelliseren van wat ze heeft ervaren. Tuurlijk weten we dat als onze mannen niet konden komen, we er anders in zouden staan.
Nu las ik vanochtend iets over de Voice; de vrouwen hadden iets vervelends meegemaakt maar er klonken ook geluiden van bagatelliseren of erboven staan of er niet zo zwaar aan tillen. Ik snap die luchtige opstelling want reeds gebeurd, maar het is ook belangrijk dat iemand zich serieus genomen voelt.
haarklover schreef op 26-01-2022 om 09:57:
[..]
Maar dat hoorde ze achteraf pas.
Als ik stoom uit de motorkap zie komen, denk ik dat het koelwater lekt.
(dat heb ik al een keer meegemaakt).Maar een ander denkt dat de motor in brand vliegt. Dan zou ik ook schrikken.
Ik heb een keer 112 gebeld omdat ik 's nachts een kinderfietsje op een afgelegen plek zag liggen.
Achteraf was er niets aan de hand, dus dan had ik niet mogen bellen zeker?
Waar zeg ik dat ze niet had mogen bellen?
Het ligt een beetje aan
- wat voor hobby man aan uitoefenen was en hoe lang hij zou moeten wachten tot ie weer kon
- hoeveel man normaal gesproken doet in het huishouden en met de kinderen
- hoe lastig het was met de 2 kinderen (waar je stond bijv., hoe oud is oudste, is jongste nog in luiers etc)
Over het algemeen echter vind ik het wel behoorlijk aso van je man, en zeker ook omdat jouw telefoon leeg was en hij dus ook niet kon checken hoe het ging/jij lastig kon communiceren met 'm. Mijn man zou zeker wel gekomen zijn om mij en vooral de kinderen te helpen. En dat terwijl hij ook niet echt een ster in aandeel in het huishouden + kinderen verzorgen was toen de kinderen nog klein waren. Maar in een geval als dit zou zijn 'beschermingsinstinct' toch boven zijn gekomen, hoe seksistisch en overdreven misschien ook 
Als ik jou was zou ik behoorlijk kwaad zijn. Verdrietig en teleurgesteld maar bovenal kwaad.
GinnyTwijfelvuur schreef op 26-01-2022 om 16:54:
[..]
Waar zeg ik dat ze niet had mogen bellen?
Bellen heeft tot doel dat adekwate actie ondernomen wordt.
In dit geval zou adekwate actie kunnen zijn:
- man komt langs en haalt de kinderen op
of
- man legt uit wat de lampjes betekenen, zodat ze met een gerust hart naar huis kan rijden.
Een adekwate actie is niet:
- we weten niet of je het overleven gaat, maar rij maar huis.
(afhankelijk van de afstand, de wachttijd op de pechhulp enz. kan adekwate actie wel zijn:
"wacht maar tot de pechhulp er is ")
