terecht ?
Lekke autoband .. ik stond ruim 1,5 uur te wachten op pechhulp. Samen met mijn 2 kinderen, die het ook zat waren en vooral de jongste (2) niet zolang kon wachten. Mijn telefoon was leeg en had niets bij mij voor de kinderen.
man weigert te komen ondersteunen omdat hij na 2 maanden eindelijk weer eens iets leuks voor zichzelf kon gaan doen.
ben ik nu terecht heel verdrietig en voel ik mij in de steek gelaten of heeft mijn man gelijk???
Als je belt en hij is in de buurt zou ik verwachten dat hij komt.
ikzelf had niet gebeld. ik had zelf de band verwisseld. ja das niet leuk voor de peuter, maar die moet dan even wachten in het autostoeltje. daarna maak ik het wel weer goed.
Waar stond je ergens? Bebouwde kom of middle of nowhere? Ik denk dat ik niet gebeld had als ik wist dat hij zoiets aan het doen was. Er is genoeg te verzinnen met kleine kinderen, zeker als je zeker weet dat ze binnen het uur toch niet meer komen. Mits je auto veilig staat natuurlijk.
Tuurlijk heeft je man geen gelijk; als jullie daar staan en de jongste is twee, hoeft hij niet met zijn hobby te stoppen als hij maar aan een oplossing werkt. Hij had een bekende of familie kunnen bellen, daar jou mobiel leeg was. Zo had hij je kunnen steunen. Helemaal niets doen is echt niet okee.
Maar je leert er wel van; activiteiten zo plannen dat je minder van anderen afhankelijk bent. Dus nooit deur uit met lege mobiel.
Ysenda schreef op 24-01-2022 om 11:38:
En als er wel een reserveband is dan krijg ik die bouten meestal zelf niet los, ze worden tenslotte bij de garage niet handmatig vast gezet.
Het helpt als je eerst de bouten losdraait en dan pas gaat krikken. Dan kunnen de wielen niet draaien. En anders is er vast wel iemand anders te vinden die even wel helpen met losdraaien.
Als ik m'n man gebeld had was hij gekomen, maar gezien de omstandigheden zou ik eerst geprobeerd hebben om het zelf op te lossen. Dat zou inderdaad band verwisselen geweest zijn, en kind ondertussen in de auto in het stoeltje laten zitten. Dan zijn we sneller weer weg dan wanneer hij 1 of 2 uur op de koude parkeerplaats moet rondlopen.
Flanagan schreef op 24-01-2022 om 16:20:
Tuurlijk heeft je man geen gelijk; als jullie daar staan en de jongste is twee, hoeft hij niet met zijn hobby te stoppen als hij maar aan een oplossing werkt. Hij had een bekende of familie kunnen bellen, daar jou mobiel leeg was. Zo had hij je kunnen steunen. Helemaal niets doen is echt niet okee.
Maar je leert er wel van; activiteiten zo plannen dat je minder van anderen afhankelijk bent. Dus nooit deur uit met lege mobiel.
Misschien ineens het leger inschakelen?
Toen ze hem contacteerde moest ze nog hooguit een uurtje wachten. Begrijp heel goed dat dit best lastig kan zijn met twee jonge kinderen, maar ik zou in die situatie nooit mijn partner bellen om het op te lossen en al zeker niet als ik zou weten dat ze voor het eerst in twee maanden nog eens haar hobby kan uitoefenen.
Beetje balen en morgen een nieuwe dag.
@Valdemar, ik heb laatst ook zoiets meegemaakt dus ik kan die frustratie bij Bloempje prima begrijpen.
Ik stond op snelweg met een auto waarvan het dashboard wegviel. Dacht aan electronisch euvel maar was ook bang voor kortsluiting en een auto die in de fik kon gaan. Man gebeld want wat geruststelling of steun was wenselijk. Hij was wel ergens bezig maar ik wist dat als hij dat even opschoof, hij binnen 10 minuten bij mij kon zijn. Maar daar was hij niet toe genegen want hij gaf dat meer prioriteit. Mijn vrees werd niet erkent. Ik moest proberen of eerst de auto nog wel startte en anders over de snelweg naar huis rijden want als die ermee stopte, zou de wegenwacht hem wegslepen. Dus zakelijke opstelling boven mijn beleving.
Ik werd pislink en heb opgehangen; ik ging zelf wel beslissen hoe ik thuis kwam. Voorzichtig eerste afslag gepakt en binnendoor naar huis gereden, met handtas op schoot in geval rook onder de motorkap verscheen. Dat was geen prettig ritje.
Eenmaal thuis was man ook komen kijken en gaf toe dat de auto wel heel vreemd deed. De volgende dag toen dochter en man in de auto gingen rijden, schrok ze ook toen dashboard weer tot twee keer toe weg viel. Bleek iets met relais te zijn.
Maar het gaat om die keuze van partner die best egocentrisch is; mijn plezier boven onrust bij mijn partner die wel altijd voor mij klaar staat. ( Ik ben ook eens halverwege rit naar afspraak omgekeerd omdat man voor dichte deur stond terwijl het regende.)
Maar die frustratie kan iemand als Bloempje ook het zetje geven om de auto met lekke band op parkeerplaats te laten staan en met taxi naar huis te gaan zodat die band gewisseld kan worden op tijdstip die beter schikt.
Ik snap de gedachte ‘ een beetje balen maar morgen verder’. Maar het laat ook weer zien hoe wat je aan elkaar hebt.
Als ik mijn bel weet hij dat ik hem nodig heb en dus komt hij. Ik bel niet zomaar. Andersom geldt hetzelfde.
Flanagan schreef op 25-01-2022 om 10:23:
Maar daar was hij niet toe genegen want hij gaf dat meer prioriteit. Mijn vrees werd niet erkent. Dus zakelijke opstelling boven mijn beleving.
Maar het gaat om die keuze van partner die best egocentrisch is; mijn plezier boven onrust bij mijn partner die wel altijd voor mij klaar staat.
Maar het laat ook weer zien hoe wat je aan elkaar hebt.
Ik vind het altijd wel bijzonder om te merken (ook bij mezelf) hoe het eigenlijk nooit over het voorval zelf gaat, maar over wat het bij je triggert. Hoe kijk je buiten dit voorval naar je man? Waarin ben je buiten dit voorval al teleurgesteld?
Je ziet het hier ook in de totaal uiteenlopende reacties hier. De een denkt: dat wachten is geen ramp, of je kunt het altijd zelf proberen en er wordt niks persoonlijks van gemaakt en is er begrip voor man die iets leuks aan het doen is. In de reactie van anderen zie je dat het juist wel heel persoonlijk wordt gemaakt.
Daar staat dit voorval symbool voor zelf het niet gezien worden, er (weer) alleen voor staan, het egocentrische gedrag van de man. ('Mijn vrees werd niet erkend', zoals Flanagan bijvoorbeeld zegt)
Ik heb geen idee wat de context vanuit man is, geen idee hoe de relatie tussen beiden is los van dit voorval. Maar ik vind persoonlijk de reacties best heftig voor pech langs de weg op een ongelukkig moment. Hoewel ik me tegelijkertijd ook zou kunnen voorstellen dat ik zo zou reageren als het op andere vlakken niet lekker zou lopen met mijn man, ik al vaker teleurgesteld zou zijn oid.
In mijn geval was ik idd ergens door getriggerd , maar ik was vooral verbaasd. Dat zou ik ook zijn als die trigger niet speelde.
Geen twijfel over mogelijk, mijn man zou mij nooit met twee kleine kinderen langs de weg laten staan. Al zat ie bij de Koningin.
Ik hem overigens ook niet.
Als ik alleen geweest was had ik of de auto laten staan om later terug keren of had ik braaf gewacht. Mits het geen 10 graden vroor ofzo.
@Flanagan: in jouw voorbeeld had ik het zelf opgelost. Wat had je man kunnen doen wat jij niet kon doen? Zoiets valt toch niet ter plekke op te lossen.
Ik was heel bang dat de auto in brand zou vliegen, dus ritje naar huis was beslist niet fijn omdat ik ook niet wist waarom de auto zo deed. Mijn man heeft iets meer kennis van autotechniek. Zo legde hij achteraf uit dat de auto een apart remsysteem heeft, buiten motor om. Dus als motor afsloeg, deed de rem het nog wel. Ik hoefde dus niet zo bang te zijn, maar ik was het wel.
Foutje
mijn man zou ook gewoon de kinderen ophalen, net zoals ik dat bij hem zou doen.
Hulp weigeren te geven aan je geliefden, is voor mij een signaal dat er iets mis gaat in de prioriteiten.
Flanagan schreef op 25-01-2022 om 19:44:
Ik was heel bang dat de auto in brand zou vliegen, dus ritje naar huis was beslist niet fijn omdat ik ook niet wist waarom de auto zo deed. Mijn man heeft iets meer kennis van autotechniek. Zo legde hij achteraf uit dat de auto een apart remsysteem heeft, buiten motor om. Dus als motor afsloeg, deed de rem het nog wel. Ik hoefde dus niet zo bang te zijn, maar ik was het wel.
Feitelijk was je verzoek aan hulp dus onterecht, want er was niet zo heel erg veel aan de hand. Had je het zo ook al eens bekeken?
Maar dat is achteraf wel gemakkelijk praten.
Verder ga we afwijken van de situatie; er overkomt je iets en je vraagt om hulp en dan krijg je een situatie waarin je het zelf mag oplossen want je steun en toevertrouwd is bezig met belangrijkere dingen. Dat doet pijn.
Trouwens toen ik naar huis reed, kon het mij niets schelen of die oude auto in de fik ging; dat was nog goed voor milieu! Dat was wat door mij heen ging. Ben alleen benieuwd of mijn man graag zijn auto deelt want dan moet je zaken met elkaar afstemmen en grijp je wel eens mis.
