taboes

kortom

Eigenlijk vinden mensen alles raar wat afwijkt van wat ze zelf gewend zijn.
Best wel raar, eigenlijk

geen sex

Dat ik wel getrouwd ben, en ook nog blij ben met mijn man, dat we vier kinderen hebben en de laatste paar jaar misschien een gemiddelde van eens per jaar halen? Ook dat breng ik normaal gesproken maar liever niet naar buiten... Vind het zelf erg jammer, overigens!

Precies

Elk huisdier verspreidt een geur en al heb je de kattenbakken in de garage ofzo staan, je ruikt het. Als je er middenin woont ruik je het natuurlijk niet meer (ik word ook niet wakker van vliegtuigen....).

Hoho, over ruiken

Ik heb NIET gezegd dat je het niet kunt ruiken dat wij katten hebben, ik heb alleen gezegd dat het hier wel schoon is en dat er genoeg mensen zijn die zeggen dat je het bijna niet merkt dat hier veel katten wonen.

Als wij thuis komen van vakantie, dan ruik ik echt wel dat er bij ons huisdieren wonen hoor.
Ik bedoelde er vooral mee te zeggen dat mensen het raar vinden als je zoveel katten hebt.

Is ie al langs gekomen?

Geld. Als je er veel van hebt, mag je dat niet zeggen. Als je weinig geld hebt ook niet.

Geld

Ik verzwijg echt niet dat ik een bijstandsuitkering heb. Het wordt wel erg gewaardeerd dat ik ervoor 'werk' als vrijwilliger. Ik heb er niets op tegen dat mensen met een uitkering iets moeten doen als tegenprestatie.
Het is ook geen opscheppen om te zeggen dat je leeft van een uitkering. Dat ervaar ik ook niet van mensen die zeggen dat ze een hoog inkomen hebben. Ik ben niet jaloers, ik weet niet hoeveel hard werken daarvoor nodig is en of ze gelukkig zijn.

Ja, geld

Ik heb een bijzonder goedbetaalde baan, ik verdien 2 tot 3 keer zo veel als mijn vrienden. Daar loop ik niet mee te koop, maar ik ga er ook niet over liegen als ze het me op de man (eh, vrouw) af vragen. Ik kan die veeleisende baan ook nog vrij gemakkelijk aan, hoef geen avondenlang over te werken of zo. Zeggen dat je slim bent en goed kunt plannen is ook een beetje not done.

mamahippie

Zolang jij niet minstens een maand bij alles wat ze deed achter haar hebt gestaan kun je nooit precies weten hoe iemand het doet en of ze niet liegt over haar successen en depritoestanden 's nachts

Inderdaad!

Heerlijk om te vertellen dat je leuke truitje zo goedkoop was, of dat je mooie salontafel regelrecht uit de kringloop komt. Ja echt herkenbaar! Geweldig om te zeggen dat je zelfs nog sparen kunt van een uitkerinkje. O, dan ben ik een opschepper! Hahaha, lol.

pedofilie

Dat is een taboe onderwerp merk ik. In die zin dat iedereen daar een negatieve mening over heeft als het ter sprake komt. En dat is logisch, want het is verschrikkelijk als een kind op die manier benaderd/gebruikt wordt. Het zal je eigen kind maar zijn. Maar toch..... ik heb altijd de neiging om daar verder over in gesprek te gaan, maar dat doe ik maar niet meer. Ik probeer me altijd in een ander in te leven en dat resulteert er in dat ik óók mededogen heb met de pedofiel (niet zijn evt. misbruik, maar het feit dat hij/zij zo is geboren). Je zal maar pedofiel zijn.... wat dan? Dat is toch ook verschrikkelijk. En petje af voor diegenen die zijn/haar handen van kinderen afhoudt. Maar als ik zoiets zeg, dan wordt dat niet echt gewaardeerd en begrepen, dus ik hou me tegenwoordig buiten dat soort gesprekken. Zo dacht ik ook verder na over de onlangs naar buiten gekomen misstanden in de katholieke kloosters in de jaren 50/60. Vreselijk natuurlijk voor de slachtoffers. Maar ik dacht ook: Je zal in die tijd maar homo geweest zijn (dus nog even los van pedofilie ansich). Wat moest je? En als je dan gelovig was, had je een keus: het klooster in, zodat seksualiteit niet meer aan de orde was, celibatair leven, dan was het klaar, je richtte je op het geloof. En ik ben er van overtuigd dat vele mannen in die tijd oprecht 'uit' die seksualiteit wilde, ze konden daar niets mee, maar zich niet realiseerden dat de kat op het spek gebonden werd met uiteindelijk toch alle gevolgen van dien. Een mens is en blijft een mens. Maar ook met dat soort overwegingen wordt ik bevreemd aangekeken.
En ik ben eigenlijk benieuwd of er onder jullie ook mensen zijn, die daar toch wat anders over denken dan het gangbare.

Groetjes

pedofilie

Precair onderwerp, iid een taboe.
Naar verhouding zijn er niet eens zo veel loslopende pedofielen.
De grootste groep zijn de incestplegers.
Sexuele handelingen met kinderen betreft in 95% van de gevallen ooms en broers, stiefvaders en vaders.
Dit valt in mijn ogen ook onder de noemer pedofilie.

Dit maar even a

Dit soort redenaties kan je alleen doen als het je zelf niet is overkomen. Met andere woorden "ver van mijn bed show. een mens is en blijft een mens. Dat ben ik met je eens. Maar als het mijzelf was overkomen (gelukkig niet) dan zou ik niet zo kunnen redeneren. Dat is het verschil volgens mij.

Reactie

Ik snap dat door eigen (of je kind) confrontatie het anders redeneren is. Maar ik heb er zelf toch wel enigszins mee te maken gehad. Een buurman die mij toch wel heel raar en eng benaderd heeft toen ik 6 was en me later altijd uitschold. En mn ex die jaren nadat we uit elkaar waren, maar nog wel contact, me heeft verteld dat zijn broer hem seksueel heeft benaderd toen hij 14 was, broer 22 ofzo toen. Erg confronterend, maar broer kende ik ook goed en goede band. Dus ja, confronterend, maar mijn algehele zienswijze is daardoor niet. Veranderd.

tja

Het zal best heel lastig zijn om pedofiele gevoelens te hebben. Maar als je er echt iets mee besluit te doen, dan doe je dat voor jezelf en niet voor die ander. Want die ander beschadig je er namelijk alleen maar mee. En mensen die iets doen uitsluitend voor hun eigen plezier en ten koste van een ander, daar heb ik niet zo veel begrip voor.
Daarbij, als dader heb je een keuze, als slachtoffer niet. En als je dan ook nog een weerloos kind als slachtoffer kiest, dan ben je in mijn ogen gewoon ziek en gestoord.
Dus, voor de goede orde: niet de pedofiele gevoelens an sich vind ik ziek, maar wel de keuze er iets mee te doen. Daarmee ga je over een grens die je alle recht op begrip doet verliezen.

Tja

Tja als ik dat zo lees vind ik meer dat je er zijdelings wat mee te maken hebt gehad maar niet dat jou persoonlijk veel leed is aangedaan. Als je als kind jarenlang stelselmatig bent misbruikt dan is het een heel ander verhaal. Dat kan je niet vergelijken met wat jij in je bericht schrijft vind ik.

dit maar even a

Mijn man noemt mij ook wel, tweede naam: 'nuance', ik zoek bijna overal de nuance van op, zoek naar verschillende invalshoeken en verplaats me in eenieders schoenen. Dus ook ik kan meegevoel hebben voor pedofielen of 'foute' priesters. Maar ik geef daarbij wel vaak aan dat ik dan voor advocaat van de duivel speel - het is niet mijn mening, maar ik kan me voorstellen dat.... Maar ja, er zijn onderwerpen waarbij je dat maar niet moet doen...

Jippox en molleke

Ik begrijp jullie reactie best. In hoeverre ik er zijdelings mee te maken heb gehad, doet er ook niet zo toe. Ook niet hoe 'zijdelings' jullie dat vinden of kunnen oordelen over de impact. Dat is het hem nou juist, ik wil daar zelf een objectieve mening over hebben, niet op voorhand een veroordelende. Dat is uiteraard enorm lastig als iemand er direct mee te maken heeft gehad. En misbruik op die wijze is ernstig. Maar dat is eigenlijk niet mijn vraag. Dat is te makkelijk en uiteraard heeft iedereen daar een duidelijk oordeel over. Maar ik vind het ook te makkelijk om te zeggen dat iemand dan 'ziek en gestoord' is. Is een homo/lesbie dat ook? Nee als je redeneert dat je je richt op gelijkgestemde leeftijdsgenoten, ja als je redeneert wat 'normaal' is. Feit is dat een homo anno 2013 in nederland zn seksualiteit kan uiten. Feit is ook dat een pedofiel dat niet kan en niet mag doen, omdat hij er anderen mee schaadt.
Mijn 'taboe' vraag is dus eigenlijk: ben je als pedofiel een slecht mens (ook al doe je er niets mee), kan een pedofiel verweten worden dat hij 'zo geboren is' (net als een homo). En kan je als niet-pedofiel begrip opbrengen voor zijn problemen die hij zijn hele leven moet meedragen? Is het niet erg makkelijk om daar zomaar een oordeel over te hebben? Mag je niet ook een andere kant belichten: je zal maar pedofiel zijn. Dat is m.i. Dus echt een taboe, hoe begrijpelijk ook.

dan maar even a

Zoals ik al zei, zie ik pedofiele gevoelens an sich niet als ziekelijk. Dat iemand die gevoelens heeft, dat kan en dat zal heus lastig zijn. Een 'handicap'. Het betekend dat je nooit zult kunnen doen wat je wel zou willen. Maar geldt dat niet in andere vormen voor heel veel mensen? Je kunt als pedofiel best seks hebben (met een andere volwassenen of met jezelf), maar NIET met een kind. Dat is dan wellicht een 'gemis', maar niet iets onoverkomelijks. Het betekent niet dat je 'niet anders kunt' dan je toch maar vergrijpen aan een kind.
Doe je dat toch, dan is dat namelijk verkrachting.
Heb je ook zo veel begrip voor verkrachters? Vind je dat ook niet ziekelijk, of gestoord? Zij willen namelijk graag iemand 'overmeesteren, in hun macht hebben'. Zo zijn ze toch ook maar geboren?
Een ander probleem dat ik heb met het begrijpen van pedofiele is dat ik niet zie hoe het hier over liefde gaat. Goed, je valt op een kind, houdt -neem ik aan- dus heel veel van dat kind. Zo veel dat je het pijn gaat doen, en beschadigd voor het leven en als het ouder wordt, dan hoef je het niet meer, want het is geen kind meer? Hoe gaat dit dan nog over liefde?

Je hebt een punt Jippox. maar..

Had ik nog niet zo bij stilgestaan: is het wel liefde of juist vooral aantrekkingskracht/verliefdheid (net zoals dat bij leeftijdsgenoten onder elkaar gaat)? En ja, hoe zou dat dan zijn als het bewuste kind geen kind meer is. Maar..... afgezien daarvan: ik heb het ook niet bedoeld om begrip op te brengen voor een volwassene die op die wijze met een kind omgaat/sekst enz. Dat keur ik uiteraard ten zeerste af. Het gaat mij er meer om dat een pedofiel ansich taboe is, ook al zal de betreffende pedofiel never nooit een kind op die manier bejegenen. En dan is hij in mijn ogen geen slecht mens, maar een mens met een handicap waar hij niets aan kan doen. En toch merk ik dat zelfs dat taboe is, slecht enz (met die gevoelens geboren worden ook al doe en kan je er niets mee).

dit maar even a,

Ik ben het helemaal met je eens ondanks dat ik zelf jaren misbruikt ben als kind. Een niet praktiserende pedofiel die hulp zoekt heb ik veel respect voor. Praktiserende pedofielen die het nog goed praten en verdedigen mogen van mij een spuitje, het leed dat ze veroorzaken is enorm. Wat mij betreft mogen ze na hun straf ook verplicht worden gesteld om alle kosten van therapieen etc van hun slachtoffer(s) levenslang te vergoeden.

En even mijn taboe; ik hou van bepaalde vieze luchtjes

Hoogbegaafd en slaan

Ik durf het niet te zeggen. Heb het ook nog nooit aan iemand verteld. Maar ik ben dus hoogbegaafd volgens de normen. En ik heb er nog nooit last van gehad. Integendeel, op school was ik het lievelingetje van de leerkrachten omdat ik alles snapte en alles deed wat me opgedragen werd. Ik ben door mij schooltijd en unisversiteit heengevlogen, en heb dat altijd als een groot talent ervaren. Anderen konden goed sporten, goed tekenen, waren sociaal sterk en ik kon dus goed leren. Ik durf dat niet in gezelschap te vertellen omdat hoogbegaafd tegenwoordig gelijk staat aan problematiek. En dat is dus in mijn geval niet zo. Ik zeg dus maar niets.
Nog een taboe: ik vind slaan niet zo erg. In mijn omgeving heb ik een aantal moeders die zeggen: wat er ook gebeurt, je mag NOOOOOOOIT slaan. Terwijl kinderen de meeste vreselijke dingen tegen elkaar zeggen , elkaar buiten sluiten, negeren en ga zo maar door. Ik vind een flinke mep als je iets dwars zit lang niet zo erg. Maar ik heb al lang door dat ik alleen sta in deze mening, dus ik houd wederom m'n mond.

Spijt

Ook een groot taboe: ik heb jarenlang spijt gehad van mijn kinderen. Omdat ik niet goed voor ze kon zorgen, door oververmoeidheid. En omdat ik ongelooflijk bang ben voor de klimaatsverandering. In wat voor wereld heb ik ze gegooid? Zo gauw ik vertel dat ik spijt heb, valt iedereen over me heen. Hoe kun je nu spijt hebben van je kinderen? Hou je dan niet van ze, en er zijn vaak genoeg ergere periodes geweest vroeger. Nederlanders hebben het nog nooit zo goed gehad enz. enz. Maar door de pil kunnen we nu kiezen. En dat kon vroeger niet, of met moeite.
Nog meer taboes: ik heb geen rijbewijs. Er zijn maar een paar mensen in mijn omgeving die dat weten. Ik schaam me er vreselijk voor. Een paar jaar geleden heb ik rijlessen gehad, maar moest toen door een ziekte acuut stoppen. Nog eentje: ik heb werk onder mijn niveau, en heb te weinig te doen. Ik verveel me op mijn werk.

Show, don't tell

Maar als je door de uni bent heen gevlogen, dan hoef je toch niet te vertellen dat je hoogbegaafd bent?

Jons

Mijn vader noemde mij 'advocaat van de duivel'. Ik moest altijd eerst het goede van anderen benoemen en was het daardoor nooit gelijk met mijn vader eens. Mijn oudste dochter is ook zo en ik snap nu wel dat mijn vader daar vroeger wel eens van moest zuchten Ik heb die eigenschap nog steeds, maar misschien is het wat realistischer geworden.

Twee linkerhanden

Ik vind het heel vervelend dat wij amper iets zelf doen in huis. A. Omdat man vindt dat wij niet kunnen samenwerken, waardoor we al fout beginnen en b. we echt niet zo handig zijn. Ik zie het ook niet goed bijvoorbeeld. Vroeger vroegen we wel eens hulp, maar we kregen de indruk dat mensen dat niet prettig vonden, dus doe ik dat niet meer. Maar ja, dan blijft er dus wel het een en ander liggen aan klusjes. Het lijkt mij zo heerlijk om familie te hebben die 'wel even komt helpen', zoals een ex-collega van mij heeft. Ze hoeft maar te zeggen dat de lamp stuk is bws of haar broer staat al op de mat.

Kaaskopje

Ik las wel eens dat jullie geen lampje kunnen vervangen (niet het peertje hoop ik maar de lamp zelf) maar volgens mij heb je tegenwoordig overal wel een youtubefilmpje van en anders liggen er prima doe het zelf boeken in de bieb. Het is ook gewoon een kwestie van eens beginnen. Alles valt te leren en als je nooit eens samen klust, hoe weet je dan dat jullie niet kunnen samenwerken. Volgens mij zit het geheim in het afspreken wie de leider is Jij dus met het boek of de laptop op schoot en man doet het werk.

Uitkering/ofwel 'handje ophouden'

Een uitkering genieten is nog steeds een taboe. Zeker als je niks zichtbaars mankeert.

Als je op internet een praktische vraag hebt over je uitkering word je steevast de les gelezen door iemand die beweert nooit enige vorm van staatssteun ontvangen te hebben, 'omdat hij te trots daarvoor is' (lees: Een beter persoon dan al die slapjanussen die er voor kiezen hun handje op te houden bij de staat)