Studiekosten drie kinderen [spaar je ervoor?]

De student op vakantie

Ik vind het niet zo bar logisch dat een student op vakantie kan. Ja, hotel mama Dochter heeft in de afgelopen jaren tijdens de zomer een summercourse van een week of 3-4 gedaan en dat was een soort vakantie en kostte natuurlijk ook geld. De overige weken werkt ze zich het laplazarus om een buffer op te bouwen voor komend studiejaar. Ze krijgt van ons wel een bijdrage, maar bedrijft een sport die toch wel een paar honderd eu per maand kost. Nou is het seizoen gelukkig maar kort, maar toch. Tijdens het studiejaar maakt ze ook uitstapjes met studieverenigingen enzo, da's ook een soort vakantie.

Tirza

Student op vakantie

Student op vakantie: daar heb ik niet zo'n moeite mee. Het lijkt me juist goed dat je allerlei dingen meepakt. Maar dat zullen ze zelf moeten betalen inderdaad.

Liat

Heel fijn dat jullie dat kunnen maar het is niet zo relevant voor de discussie over hoe kinderen financieel volwassen worden.

Ik moet wel zeggen dat mijn vrienden die hun heke studie alles betaald kregen, ook degenen zijn die daarna hulp kregen bij het kopen van een huis, vakanties nog heel lang met ouders, al jaren in Amsterdam woonden maar dan nog geen huisarts of tandarts in Amsyrrdam etc.

Ik denk dat alles betalen ook wel een vorm van vasthouden is...

Liora

Sorry, ik dacht dat het meer overging hoeveel

voor ze te sparen. Je weet niet of er over 5-10 jaar nog studiefinanciering bestaat. Mij lijkt het vervelend om alles te moeten lenen en daarnaast lijkt het me onmogelijk om en een zware studie te doen en bijna fulltime te werken. Ik denk dat studeren in de toekomst alleen weer voor rijkeluiskinderen zal worden en een paar heel begaafde, gedreven mensen die studiebeurzen krijgen.

Ik denk ook dat het niet goed is om als ouder alles te betalen en het lijkt me gezond als een kind ook zelf deels werkt, maar een basisbedrag wil ik mijn kinderen wel bieden zodat ze niet met een torenhoge lening later zitten opgescheept.

Alleen is het mijn strategie om niet daarvoor te sparen, maar om te zorgen dat we dingen bedenken om onze kosten te verlagen en onze toekomstige inkomens te verhogen.

Maar ik begrijp dat niet iedereen een koopwoning heeft.

Liat

Liat, het gaat in dit draadje zeer zeker ook hoeveel je 'moet' sparen voor de studie van drie kinderen en hoe je daar als ouders mee omgaat.

Ik sta er hetzelfde in als jij: ik wil graag dat onze kinderen de kans krijgen om te studeren maar het liefst zonder torenhoge leningen. Dat heeft volgens mij niet zo heel veel met zelfstandige onafhankelijkheid te maken. Door voor deze strategie te kiezen laat je kinderen ook zien dat je lenen zoveel mogelijk moet voorkomen, zelf werken loont, dat sparen (door de ouders) loont, etc.

Ik ben ook bang dat studeren voor de happy few is (en misschien behoren wij daar dan ook nog wel toe) maar aan de andere kant geloof ik dat niet. Nederland kan niet zonder hogeropgeleiden, dat is het kapitaal van NL. Wel denk ik dat er wat gaat veranderen in studerend NL. Groen Links (volgens mij) had het plan om iedereen die een studie heeft gevolgd een klein percentage (stel 1%) van zijn toekomstige salaris af te laten dragen. Dat vond ik nog niet zo'n gek systeem.

Ik wil ook niet sec voor de kinderen sparen. We hebben een bedrag weggezet waar we toen leue dingen mee hadden kunnen doen (auto, wereldreis, ...) maar we hebben toen al besloten om het weg te zetten voor de kinderen. Dat is niet echt sparen. Ik ben echter niet van plan om straks mijn huis te gaan verkopen om de studie te kunnen bekostigen. Ik denk dat we er dan bwvs een stuk bij aan bouwen voor alle aanhang die straks ook mee komt. Ik wil dan ook lekker leven (al hoort de kinderen iets extra's geven daar zeker bij).

Liora

Financieel volwassen worden begint van mij ook niet per definitie met ene studieschuld.

"Ik moet wel zeggen dat mijn vrienden die hun heke studie alles betaald kregen, ook degenen zijn die daarna hulp kregen bij het kopen van een huis, vakanties nog heel lang met ouders"

Tja, dat heeft waarschijnlijk ook met het kapitaal van papa te maken. Ik heb ook vriendinnen met welvermogende vaders (ik denk dat de gemiddelde student aan universiteit vermogende ouders heeft dan leeftijdsgenoten; ik was duidelijk de uitzondering) en die ouders geven het graag aan hun kinderen ipv belasting betalen.

Liora heeft wel een punt

Vanwege de bedragen gebruik ik even niet mijn eigen nick.
Wij (iedereen van mijn generatie van de familie, dus alle zussen, broers, neven, nichten aan die kant) hebben 40.000 gulden geërfd, mijn neef ruim een miljoen, alles voor onze achttiende verjaardag. Een oom aan de andere kant heeft gewoon een ton aan ieder kind gegeven voor de studie. Mochten ze zelf verdelen over de jaren.
Mijn broer heeft in zes jaar die erfenis opgemaakt naast de ruime toelage die hij van mijn ouders kreeg. Hij had wel een huisarts en tandarts in Amsterdam, en de verhoudingen met mijn ouders waren niet al te warm, maar het belangrijkste probleem vond ik wel dat te ruime financiële mogelijkheden lijken te remmen. Zelf heb ik minder hulp van mijn ouders gevraagd/geaccepteerd en naast mijn studie gewerkt. Dat gaf me een veel zelfstandiger gevoel. Bovendien had ik nog 35.000 gulden over na mijn afstuderen.

En nu nog, tien jaar later, zie ik een omgekeerd verband. De neven en nichten die tijdens de studie krap zaten (bijvoorbeeld niet geërfd omdat ze aan de andere kant van de familie zaten of omdat ze geadopteerd waren) zijn zonder uitzondering beter terecht gekomen. Echt, zonder uitzondering.

Het gezin waar de drie kinderen een ton kregen is nu wel een warm verband, de kinderen zijn nog steeds kind aan huis bij de ouders, maar hoewel ze tussen de 35 en 40 zijn zijn ze alle3 nog steeds niet financieel onafhankelijk van hun ouders! Eentje huurt een huis voor een prikkie van zijn ouders, eentje 'werkt' mee in het familiebedrijf, en de derde zit zowel kwa werk als kwa huis aan de ouders vast.
Misschien zijn ze er zelf blij mee maar ik vind het een schrikbeeld.

Mijn conclusie voor mijn eigen kinderen: ik spaar voor hun studie omdat ik in noodgevallen wil kunnen bijspringen. Maar net als Mirjam (en ik vind haar verhaal heel bemoedigend en voorbeeldig) hoop ik dat ik ze op een minimumniveau kan zetten waardoor werken en bijverdienen nodig wordt, en vooral ook iets waar ze veel van kunnen leren.

Even zo

Ik vraag me oprecht af of de hoeveelheid die ouders bijdragen aan de studie nu zo'n voorspellende waarde heeft voor hoe de studenten later omgaan met hun inkomsten. Toen ik studeerde in ver grijs verleden kwamen veel medestudenten uit redelijk vermogende families. De meesten uit de hogere middenklasse (bourgeoisie) met wat uitschieters naar boven. Deze kregen allemaal ruimte toelagen van pa en ma. Ze deden tig jaar over hun studie (dat kon toen nog) en vulden de tijd met veel reisjes, kroegen en andere bezigheden. Werken deden verreweg de meesten niet naast hun studie. Na hun eindeloze studie periode zijn verreweg het grootste deel van deze studenten allemaal getransformeerd tot keurige bourgeoisie. Het grootste deel verdiend heel goed en hebben echtgenoten/echtgenotes die ook heel goed verdienen. Ze wonen in mooie villa's in mooie streken van het land. Natuurlijk zijn een aantal blijven hangen in het studentenleven van toen. Die werden bewust baanloos bijvoorbeeld en kregen inderdaad tot heel lang nog een bijdrage van vader en moeder.
Verreweg het grootste deel is echter minstens zo vermogend als de ouders geworden.

Ik heb vaak juist het idee dat mensen die hun hele leven gewend zijn om redelijk wat geld te hebben vaak daar net zo goed mee omgaan (of soms zelfs beter) dan mensen die op latere leeftijd in het geld zijn gekomen. Ik heb het nu niet over echte rijke mensen maar over de hogere middenklasse die al meerdere generaties stabiel verkeerd. Er zit natuurlijk wel eens een zwart schaap tussen maar in mijn persoonlijke ervaring heb ik helemaal niet het idee dat de ruim gefinancierde studie tijd van de ouders er voor heeft gezorgd dat ze nu minder financieel verantwoordelijk of zelfstandig zijn.

Liora

Minder bijdrage kan ook leiden tot minder zelfstandigheid. Mijn kinderen bijvoorbeeld wonen heel lang thuis omdat ik geen bijdrage lever voor op kamers gaan. Dat is niet de enige reden dat ze thuis blijven natuurlijk. Ze vinden het ook gezellig. Echter zelfstandig leven leer je er niet van.

Zelfs mijn oudste allang werkende zoon gaat nog met ons mee op vakantie. Mijn getrouwde dochter en haar man hebben aangekondigd de volgende vakantie ook met ons mee te gaan. Dus dat vind ik los staan van zelfstandigheid.

Joepie, rijk!

Mijn afweging om te doen wat we deden, gaat wat mij betreft vooral over respect en eigenwaarde. Respect voor de moeite die geld verdienen kost, voor de waarde van geld, voor al die medestudenten die niet uit zo'n lekker nest komen en die zich toch redden. Respect voor hun ouders die geen bodemloze put zijn en die niet tot van alles verplicht zijn. Respect voor zichzelf omdat ze het 'm toch maar mooi gelapt hebben, zelf, op eigen kracht.
En nog iets.
Van mijn generatie ken ik zoveel mensen die flink zijn gaan verdienen, maar die nog het gevoel hebben op een houtje te bijten. Ze hebben allemaal gemeen dat ze in hun studententijd een gevoeld onafhankelijk bestaan hadden, waarin ze toch ruimschoots in de gelegenheid waren uit te gaan, kleding te kopen, op vakantie te gaan. In werkelijkheid gebeurde dat op de zak van pa en moe en/of de stufi.
Een budget voor zak- en kleedgeld waar menig volwassen vent jaloers op zou zijn.
Nibud heeft uitgerekend wat studenten zoal kwijt zijn. Zie http://www.nibud.nl/omgaan-met-geld/studeren/wat-kost-studeren.html
Let vooral op de posten ontspanning en kleding. Samen 213€ per maand. Jemig!
Ik zag een leven voor me van kinderen die van jongs af gewend waren te krijgen wat ze wilden, en dat ook aan het begin van hun volwassen leven zelf zo zouden doen. Tot de eerste baan in het eerste echte eigen huis, joepie het eerste salarisstrookje. Dán pas tot de ontdekking komen dat 213€ zak- en kleedgeld er de komende jaren helemaal niet in zit leek me een droevig vooruitzicht.
Ik kan me het gemopper van mijn generatiegenoten goed voorstellen: nooit meer dat onbezonnen vrije gevoel dat er was tijdens de studententijd. Nou ja, nooit meer. Als je vijftig bent misschien en de eigen kinderen het huis uit gaan.
Joepie, eindelijk weer rijk.
Ik heb mijn kinderen veel eerder het genot van zelf geld verdienen willen gunnen. Joepie, mijn zak en kleedgeld verdubbeld van 90 euro, naar 180!
Ze zijn nog niet zover. Dat komt wel. Binnenkort.
213€ in de maand. Pffff.
Groet,
Miriam Lavell

Verband

Het verband tussen royale toelage van ouders en (financiele) zelfstandigheid is toch redelijk eenvoudig?
Heb je geleerd met geld om te gaan of niet? Als je ouders het al niet breed hebben krijg je zorgvuldigheid met geld waarschijnlijk van huis uit mee, die noodzaak is er. Als het geld moeilijk op kan en de noodzaak er niet is om met geld te leren omgaan kun je nog steeds leren hoe je goed met geld omgaat maar de noodzaak is minder.
Lijkt mij.
Ik kan me wel heel erg verbazen om mensen die zelfs als ze zelf een gezin hebben rekenen op geld en steun van pa/ma. Die het zien als recht en niet als fijn extraatje als hun ouders meebetalen aan de vakantie, de nieuwe auto of de Auping. Daar ook zelfs ruzie over maken. Maar mijn ouders zijn al lang geleden overleden dus misschien zit daar ook een ander soort gevoel achter.

Ik verbaas me nog steeds van het schrikbeeld van lenen. Ik heb zelf geleend voor mijn studie (naast toelage van ouders, werken en extra beurs voor bestuurswerk) en na mijn afstuderen ging de automatsche aflossing aan. Op een dag was het afgelost en klaar. De overgang naar full time werken gaf toch een ander inkomstenpatroon en ik heb het aflosbedrag niet gemist. Maar goed, that's me.
Ik hoor nu geluiden dat meisjes kindjes moeten gaan krijgen tijdens hun studietijd, vanwege de Nl oude moeders, sja, dan is het weer anders.

Hier trouwens ook he algemene spaarmodel, hoe we het gaan aanwenden zien we straks.

Over gelijk verdelen: ik dacht altijd: als je thuiswoont krijg je eten en onderdak van je ouders (en service), als je uit huis gaat kregen wij het onderdak van hun betaald (geld voor huur dus) en vrijheid :o).
Ik betaalde trouwens kostgeld, in de middelbare school periode, was wel een rare overgang geweest als ik thuis was blijven wonen en dan geld kreeg toen ik ging studeren :o)

Ely

Maylise

Ik denk inderdaad dat dat zo is. Naast een ruime toelage hebben zij ook een sterke motivatie van huis uit meegekregen. Ik kan het niet precies omschrijven maar waar ik uit een heel ander nest kom, komt mijn vriendin uit een nest waar iedereen vanzelfsprekend naar het VWO gaat, studeert, lid is van studentenvereniging, op muziekles zit, carriere maakt, op wintersport gaat... En die levensvisie en -wijze, die je al van jongsafaan gewend bent ga je overnemen. Net zoals iedereen dingen uit zijn/haar jeugd dingen overneemt.

Ooit zei een geslaagd zakenman dat de beste manier om je kinderen te stimuleren om hte studeren cq hard te werken door ze flink te laten wennen aan een luxe levensstijl.

Rich dad poor dad (ot)

Dat is de titel van een boek over iemand met een 'arme' vader die slechts hoogleraar op een universiteit was, maar die van een vriendje met een ondernemende vader leerde hoe je echt rijk wordt.

Volgens dat boek leren de kinderen van echt rijke mensen dingen zoals hoe zo veel mogelijk passief inkomen kunt genereren bijv. door beleggingen. 'Make the money work for you' en dat je zo veel mogelijk moet vermijden om belasting te betalen. Mensen in loondienst staan wat dat betreft onderaan de ladder en betalen het meeste belasting. Daarboven zitten mensen met vrije beroepen zoals dokters en advocaten, verdienen goed, maar hun inkomen is nog steeds beperkt door het aantal uren dat ze maken. Op plaats nummer twee zitten de ondernemers met personeel die het personeel het werk laten doen. Het hoogste wat je kunt bereiken is 'investor' oftwel je renteniert door je aandelen in allerlei bedrijven.

Proberen een zo goed mogelijke opleiding te volgen en op de centjes te letten is volgens hem iets typisch voor de lagere en middenklasses.

Linzel

"En verder vraag ik me ook wel eens af dat men hier op het forum vindt dat de mensen hier over het algemeen hoog opgeleid zijn. Maar als het over iets aanschaffen gaat, het meestal niets mag kosten of kan kosten, het geld op is enz. En dat gaat dan om mensen met universitaire/hbo opleiding met, naar hun zeggen een goede carriere/baan. Hoe zit dat dan? (serieus bedoeld, niet als spot)"
Ik snap je vraag niet.

Financiële opvoeding

Ik worstel er best mee, de financiële opvoeding van de kinderen. Zelf op 18e huis uit en totaal financieel zelf verantwoordelijk, man had tijdens studie niet eens inzicht in zijn eigen bankrekening, ouders betaalden alles en stortten bij als het nodig was. Dus is er hier nog wel eens discussie thuis, kinderen vinden mij zuinig en vader is veel makkelijker met geld. Dus moeten wij samen op 1 lijn blijven en allebei wat water bij de wijn doen.
Toch sta ik er op dat ze leren een kasboek bij te houden, een buffertje opbouwen en werken in de zomervakantie. Ze gaan alle drie met ons mee op vakantie, en daarnaast betalen ze zelf hun vakantie met vrienden. Vergeleken met wat ik vroeger kreeg, vind ik dat ze het makkelijker hebben, zij vergelijken zichzelf met vrienden en familieleden die meer krijgen en waarvan de ouders ook de hele studie financieren. Het blijft een beetje vallen en opstaan en proberen de balans te vinden tussen wat mogelijk is en wat verstandig is.

Linzel's vraag is (denk ik)

Hoe het kan dat men op een forum waar veel hoogopgeleiden met een goede baan rondlopen ook vaak vragen stelt over de goedkoopste/meest voordelige artikelen ed.

Ik denk dat men hier gewoon geen kat in de zak wil kopen. Dus liever het beste product voor een redelijke prijs dan een goedkoop product dat snel stuk gaat. En verder denk ik dat men zich ervan bewust is dat elke uitgave aan spullen een hap uit (bijvoorbeeld) het vakantiebudget is.

Bij ons is het zo dat ik nog bezig ben met mijn (WO) masteropleiding. Dat kost dus geld (en tijd die ik niet aan mijn bedrijf kan besteden). Ik geef daarnaast les - daar word je niet rijk van. Ik heb ooit een burnout gehad en ben niet meer volledig belastbaar (al werk ik sommige weken wel 38 uur). Mijn man heeft HBO gedaan (conservatorium) en is dus musicus. Dat is ook geen vetpot. Dus: wel hoogopgeleid, niet zo goed in de slappe was.

Is dat wat je bedoelde, linzel?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Linzel (en rijke ouders)

een effectieve manier om het breder te krijgen, ook als je het al breed hebt, is niet onnodig geld uitgeven. Je afvragen of je iets wel echt nodig hebt, of een goedkope variant niet evengoed voldoet, dingen tweedehands kopen. Geld hoeft niet te rollen, ons geld ligt ook best graag een tijdje stil. Te bufferen, als het ware.
Overigens vind ik het verband tussen een royale toelage van ouders en (financiele) zelfstandigheid niet zo eenvoudig als Ely. Misschien was mijn toelage niet royaal genoeg (thuiswonende beurs toen dat nog wat voorstelde, collegegeld betaald door ouders), maar ik ben daardoor niet financieel naïef of klein gehouden. Financieel opvoeden zit hem (ook) in bewust maken van de risico's van lenen, de zin van sparen, het besef van vaste lasten. Dat kunnen ouders met geld hun kinderen ook best leren, hoor.

Helemaal waar

Liat:"Proberen een zo goed mogelijke opleiding te volgen en op de centjes te letten is volgens hem iets typisch voor de lagere en middenklasses. "
Dat is helemaal waar, hoewel 'lagere middeklasse' een wat raar begrip is in deze.
Jort Kelder heeft er een andere indicator voor: wie vraagt wat iets kost kan het eigenlijk niet betalen. En zo is dat natuurlijk. Die euro kan er maar één keer uit, tenzij je er nog honderd hebt liggen die uit zichzelf die euro wel weer ophoesten.
Maar het omgekeerde is natuurlijk niet waar. Je wordt niet rijk genoeg om alles voor je kinderen te betalen door dat gewoon maar te doen. Of door te doen alsof je geen keuzes hoeft te maken. Door je te schamen voor dit soort discussies over geld.
Wat mij nog wel eens stoort aan discussies over ouderbijdrages bij de studie, is het morele ondertoontje. Alsof je het aan je kinderen verplicht zou zijn om te doen alsof je het allemaal maar kunt betalen.
De realiteit wil nu eenmaal dat de meeste mensen dat niet kunnen.
Weet je trouwens zeker dat jij het wel kan? Ik zou in deze tijd en zelfs over tien jaar niet gokken op de waarde van je huis. Zelfs niet - wat zeg ik, juist niet - als dat een huis is van boven de miljoen.
Daar zijn er ontiegelijk veel te veel van, aangekocht door een zich upper middle class wanende groep.
Groet,
Miriam Lavell

Eenvoudig

"Hoe het kan dat men op een forum waar veel hoogopgeleiden met een goede baan rondlopen ook vaak vragen stelt over de goedkoopste/meest voordelige artikelen ed."
Het antwoord daarop lijkt me bijzonder eenvoudig: het leven zelf is zo vreselijk duur dat je ook met een gezinsinkomen tot een ton toch afwegingen moet maken.
"Dus: wel hoogopgeleid, niet zo goed in de slappe was. "
En ook dat is de realiteit. De veronderstelling dat hoogopgeleid tot rijk leidt, is gewoon niet juist. Je kunt hooguit rekenen op een boven modaal inkomen. Dat is best rijk, maar nog steeds snel op met een gezin (vrij naar Kaaskopje).
Groet,
Miriam Lavell

Plus

Het is natuurlijk ook best elitair om juist geen geld uit te geven aan luxe artikelen. Van die mensen die vreselijk anti duur (lawaaierig en plastic) speelgoed zijn, en in plaats daarvan eenmaal per jaar een verantwoorde houten garage kopen o.i.d. En niet met zijn allen naar de Efteling, maar op fietsvakantie en onderweg insecten bekijken met je vergrootglas.

Valkyre

Ik was het die de kinderbijslag kan sparen. Ja ik ben blij dat dat zomaar kan, we hoeven het niet aan te spreken voor kleding, schoenen, kinderopvang enz. Eigenlijk vind ik het dan ook raar dat ze de kinderbijslag niet inkomensafhankelijk maken. Dan hadden wij hem waarschijnlijk niet gekregen. Terecht toch eigenlijk....
Zoalng we dat financieel kunnen doen, gaat die dus idd naar de rekeningen van de kinderen.

Miriam (klein zijpaadje)

Jij schrijft: "Als ik een kind had dat met alle geweld piloot zou willen worden, dan zou ik dat kind plechtig beloven daar geen cent aan bij te willen dragen. De opleiding is veel te duur (vooral in Nederland), er is veel te weinig werk in de sector. Ik zou wel mee zoeken naar alternatieven."
Ik zou dat niet doen, maar ik ben jou dan ook niet want ik vind dat als een kind serieus graag piloot wil worden en daarvoor wil leren, dat dat voorgaat op werkkansen. Ikzou mijn kind wel goed informeren. Maar als hij echt dolgraag iets zou willen worden waar op dat moment weinig werk in is, zou ik niet aandringen op alternatieven. Maar goed, maakt niet uit, daar denken we dan verschillend over

En zelf

Heb ik vroeger mijn hele studie betaald, collegegeld, boeken, alles. Had een supermarktbaantje op vrijdagavond en zaterdag en leefde gewoon best zuinig. Woonde toen nog wel thuis. Ik betaalde alles zelf omdat mijn ouders niets konden bijdragen. Ik kon een lening krijgen maar dat wilde ik niet, wilde geen schulden hebben, zelfs niet rood staan.
Is allemaal gelukt. Niet ruim geleefd, maar dat was niet erg. Dat had ik van thuis al meegekregen, dat je op prijzen moest letten en zo.

Om mee te wegen

Geerke:"Maar als hij echt dolgraag iets zou willen worden waar op dat moment weinig werk in is, zou ik niet aandringen op alternatieven. "
Nou weet je, ik weet toevallig dat die opleiding 100.000 euro kost waarvoor je geen stufi krijgt. Je kunt het allemaal lenen bij de bank, dat wel, maar natuurlijk met een behoorlijke rente.
Vervolgens, als je dan al een diploma hebt, ben je er nog niet. Om dat diploma te houden moet je vliegen. Dat kost (zolang je geen vliegwerk hebt) ook ieder jaar weer heel veel geld. Net zo lang totdat je eindelijk een baan hebt.
Een alternatief is er wel. Een opleiding tot verkeersleider doen, dat werk gaan doen (verdient goed), in vrije tijd vliegcursussen en zo het diploma bij elkaar sparen. Is goedkoper.
Groet,
Miriam Lavell

Bij de luchtmacht proberen te komen. Dan krijg je de opleiding gratis en kun je na je tijd bij de luchtmacht in de burgerluchtvaart gaan werken. Is ook een alternatief. Bij zulke grote dromen wil ik best meedenken maar 100.000 euro heb ik ook niet op de bank staan. Lenen zou een optie zijn maar je kan inderdaad ook een alternatief bedenken. Miriam's alternatief is ook een hele goede optie. Daar is werk in en het verdiend heel goed en je bent al met de luchtvaart bezig.

Miriam

Klopt, wij kwamen ook op luchtverkeersleider als alternatief uit. Daarom zijn wij naar een open dag van aviation studies aan de hogeschool van amsterdam geweest.
Na een basisjaar kun je je aanmelden voor luchtverkeersleider, piloot (er volgt dan een selectieprocedure) of je gaat verder met management. De selectie om verkeersleider te worden is vreselijk streng, ik geloof dat 1% van de studenten aan die opleiding mag beginnen.
Voordeel is van aviation studies is dat als je geen piloot of luchtverkeersleider wordt, je wel verder kunt met je opleiding om te gaan werken in de luchtvaart. Je kunt natuurlijk ook rechtstreeks solliciteren voor de opleiding voor luchtverkeersleider (moet je wel 19 zijn), maar er zijn heel veel aanmeldingen en slechts een paar worden aangenomen.

Piloot (ot)

Ik ken iemand wiens ex piloot is en die zegt dat je dan een soort vliegende buschaffeur bent. Je hoeft alleen iets te doen bij het opstijgen, landen en wanneer je een grens overgaat. Die man verveelde zich dus dood. Het is misschien niet zo avontuurlijk als het klinkt.

Liat

Wij konden 2 dingen doen; roepen dat het helemaal niets was en de keuze afkraken of serieus gaan kijken wat de mogelijkheden zijn. Wij hebben gekozen voor het laatste en zijn daarom naar de open dag gegaan. Zoon gaat dit jaar ook naar andere studies kijken, dus staart zich niet blind op het vak van piloot. Maar dan is het wel zijn keuze en niet die van zijn ouders.

Aha miriam

Je bedoelde een alternatief om op een andere manier binnen het beroep bezig te kunnen zijn. Ik dacht een ander beroep. Dat is nogal een verschil. Ik dacht te snel dat ik snapte wat je bedoelde.