M Lavell
07-06-2010 om 09:41
Stress bij baby's
Laat ik deze wat lauwe rubriek weer eens ouderwets leven in blazen met een discussie over kinderopvang!
De aanleiding: Op 22 juni promoveert Esther Albers op een onderzoek naar stress in de kinderopvang. Ze heeft hierbij objectief onderzoek gedaan naar de aanwezige baby's door hun stressniveau te meten in speeksel.
Zo is er ineens een onweerlegbaar verschil gemeten tussen baby's op de creche en baby's bij moeder thuis: die op de creche hebben meer stress.
http://www.nwo.nl/nwohome.nsf/pages/NWOP_85YHFK
Conclusies
De uitkomsten van de vier studies kunnen worden samengevat in de volgende hoofdconclusies:
• Een hoge kwaliteit van zorg door de moeder helpt baby’s bij het reguleren van fysiologische arousal in reactie op een alledaagse stressor.
• De kwaliteit van zorg voor baby’s in de kinderdagverblijven die aan dit onderzoek meededen was over het algemeen matig tijdens de eerste maanden na de start van de baby’s in het kinderdagverblijf. Baby’s met een moeilijk temperament hadden een groter risico op het krijgen van een lage kwaliteit zorg dan kinderen met een makkelijker temperament.
•Omdat de cortisolniveaus van baby’s in het kinderdagverblijf significant hoger waren dan thuis op dagen dat de kinderen niet naar het kinderdagverblijf gingen, lijkt het erop dat het naar een kinderdagverblijf gaan een behoorlijk opgave is voor zeer
jonge kinderen.
• Voor baby’s die op de leeftijd van drie maanden naar een kinderdagverblijf gaan lijkt vooral de eerste maand in het kinderdagverblijf een grote opgave te zijn. Gedurende de eerste vier weken was er een sterke stijging in hun cortisolniveaus waarneembaar.
• De cortisolniveaus van baby’s in het kinderdagverblijf waren niet gerelateerd aan de kwaliteit van de zorg in het kinderdagverblijf. Ze waren echter wel gerelateerd aan de kwaliteit van zorg die het kind thuis van de moeder ontving; in het kinderdagverblijf waren de cortisolniveaus in de ochtend hoger naarmate de kinderen een meer sensitieve moeder hadden.
• Ondanks de lage mate van ontwikkelingsstimulatie in het kinderdagverblijf leverde deze wel een bijdrage aan de cognitieve ontwikkeling van de baby’s gedurende hun
eerste levensjaar.
=====
Gevolg: de wereld is in rep en roer. Ja, de wereld. Ik vond pakkende krantenkoppen in alle voor mij leesbare talen. De creche, dat is niet goed voor baby's.
Ik twijfel geen moment aan de resultaten van de speekselmetingen, al zou de conclusie ook kunnen zijn dat cognitieve ontwikkeling (die kennelijk altijd in hogere mate plaats vindt op de creche) is gebaat bij een verhoogd cortisol.
Wat mij echter het meeste treft is de vergelijking baby thuis onder de hedendaagse omstandigheden en baby op de creche.
De suggestie dat baby thuis beter af is (want rustiger) moet samenhangen met het feit dat er thuis maar één baby is en geen 4. Dat moeder zich op hedendaagse wijze bezighoudt met baby met alle tijd van de wereld, want een wasmachine en een boodschappenservice.
Ik kan mij er alles bij voorstellen dat in onze welvaartsmaatschappij baby's het in termen van rust en weinig stress, veel beter hebben dan menig baby elders of vroeger, toen het thuis nog niet zo rustig was.
Of dat beter is (cognitieve ontwikkeling) is nog maar de vraag. Mijn vraag is eigenlijk of die welvarende rust tot noodzaak uitgeroepen moet worden.
Groet,
Miriam Lavell
Puck
07-06-2010 om 10:12
Proest miriam
"Laat ik deze wat lauwe rubriek weer eens ouderwets leven in blazen met een discussie over kinderopvang! "
ehm... denk je niet dat dit draadje snel verhuist naar de rubriek kinderopvang.... dan blijft het hier weer net zo lauw
Verder: ging dit onderzoek niet over kinderen die meer dan 30 uur/week naar de creche gingen. Zoiets ving ik op tijdens een radiogesprek op de lokale omroep over dit onderwerp. En was het verder niet een Amerikaans onderzoek dat niet zomaar te vertalen is naar de NEderlandse situatie?
mirreke
07-06-2010 om 10:50
Nederlands onderzoek
Nederlandse kinderen, Nederlandse situatie.
Er zijn al redelijk wat landen waar ouders van babies tot 1 jaar een heel jaar vrij krijgen en goed ouderschapsgeld.
Julie
07-06-2010 om 11:07
Ook gelezen (trouw)
Het ging er vooral om dat het verschil met thuis te groot was.
Mijn voorstel: thuis minder goed voor de baby zorgen.
mirreke
07-06-2010 om 11:17
Het gaat over ouders, volgens mij
Niet alleen over moeders. In feite gaat het over de hele maatschappij en de opvatting over kinderen en zorgen.
krin
07-06-2010 om 11:28
Tja
Miriam: "Mijn vraag is eigenlijk of die welvarende rust tot noodzaak uitgeroepen moet worden."
Nee, hooguit tot lovenswaardig streven, voorzover haalbaar naast alle andere plichten, wensen en voorkeuren van beide ouders.
Dus als je allebei wil of moet werken, de opvang mede op die factoren uitkiezen (weinig personeelsverloop, veel leidsters op weinig baby's, e.d.). Wat de zoveelste aansporing is om de opvang iha nog beter te maken.
En natuurlijk ontmoedigingsbeleid w.b. het krijgen van veel kinderen kort achter elkaar. Al dat gekinderte in huis, dat neemt maar vriendjes mee ook nog, dat geeft zoveel stress voor zo'n derde, vierde of vijfde baby. Ik zie een rehabilatie van het 'maar-een-kind-gezin' in het verschiet
Zulke berichten zullen altijd koren op de molen zijn voor tegenstanders van crèches voor baby's, en een bron van latent schuldgevoel en dus weerstand tegen de resultaten voor degenen die wél voor baby-opvang gekozen hebben.
Tja. Wie streeft naar perfectie doet altijd wel iets fout.
mirreke
07-06-2010 om 12:31
Niet zozeer rust, alswel hechting en stimulans
Zoals ik het las had het niet zozeer met de rust te maken, alswel met de hechting aan één persoon naast de ouders, en dat kan bij een kinderdagverblijf per definitie al eigenlijk niet. Bovendien hebben babies, ook kleine, ook aandacht, stimulans, oogcontact, ed. nodig, van dus weer diezelfde verzorger met wie ze een hechtin hebben, en ook dat lukt niet als je vier babies te verzorgen hebt. Grappig ook, want iemand die een tweeling of meerling krijgt, krijgt hulp vanuit de familie- of kennissenkring en heeft vziw recht op thuiszorg. Maar als je je kind stalt op een kdv mag een meisje van 18 deze verzorging voor 4 babies doen.
En voordat jullie over de term 'stallen' vallen, ik heb zelf 4 kinderen, de oudste drie zijn allemaal op het kdv geweest, allemaal pas vanaf 6 mnd (gelukkig, want ik voelde me er nooit echt goed bij) en ik zie ze nog zitten, in een kringetje in en kinderstoel allemaal (want ik kwam bv geven tussendoor). De twee verzorgers gezellig kwekkend boven de billetjes van de babies die verschoond werden, en de kindertjes in dat kringetje met als ze geluk hadden een cd'tje op. Een speeltje in de handen, maar als ze het lieten vallen duurde het vaak lang voordat zo'n verzorgster het weer aanreikte.
Bij de vierde bewust gekozen voor geen kdv, en hoewel het weer eens mijn langzaam weer opbloeiende vertaalbureautje kostte, voelde ik me daar veel beter bij.
En ja, mijn carrière was bij elk kind zo'n beetje weer terug bij af. Heel ongeëmancipeerd eigenlijk, maar zeker bij jongste voelde het allemaal eindelijk eens goed. Jongste is nu zes, nu gaat het werk eindelijk in een stijgende lijn bergop, ondanks de crisis. Ik ben zzp'er, man ook.
Kaaskopje
07-06-2010 om 12:52
Een en al stress
Om eerlijk te zijn vond ik het eerste jaar van mijn dochters sowieso 'stressvol'. Tussen twee haakjes om het ook weer te relativeren. Ik vond het niet het makkelijkste jaar. Ik werkte niet dus kon er álle aandacht aan geven. Ik ben daar zelf wel blij om, maar ik denk dat je ook niet wakker moet liggen als dat niet zo is en je kind naar een opvangadres moet. De kinderen waarvan ik weet dat ze opvang hebben gehad, in een kdv of met persoonlijke oppas, zijn tot normale mensen opgegroeid.
Kaaskopje
07-06-2010 om 12:58
Mirreke
Ik was er niet bij uiteraard, maar de voor jouw negatieve punten hoeven naar mijn idee niet negatief te zijn. Een 18-jarige kan heel goed in staat zijn om volwaardig voor een baby te zorgen. Mijn dochters doen het bijvoorbeeld al meerdere jaren en dat gaat prima. Dat de verzorgers boven de billetjes staan te kwekken, is lijkt me totaal niet erg. En dat een speeltje niet à la minuut weer wordt aangereikt vind ik eigenlijk alleen maar gezond. Thuis komt dat ook wel eens voor. Ik had ook echt niet altijd een gezellig muziekje aanstaan. Dus nee, daar zou ik een kdv niet om afwijzen.
Vic
07-06-2010 om 13:09
Heel tevreden over kdv
Mijn kinderen zijn allebei naar een kdv geweest, oudste in combinatie met oma (nee, die was pas druk!), en jongste eerst 4 en later 3 dagen per week. Van stress heb ik bij de kinderen nooit iets gemerkt. Als baby's van een paar weken oud reageerden ze na een dag kdv net zo als wanneer ze een dag thuis waren geweest, en toen ze wat groter werden keken ze er zichtbaar naar uit om naar het kdv te gaan. Thuis vonden ze het eigenlijk maar saai, hoewel ik wel met ze op stap ging en regelmatig liedjes zong. Eerlijk is eerlijk, ik kon dat ook geen week achter elkaar doen want dan verveelde ik me zelf het ongans, en was ik blij als ik weer kon gaan werken. Voor kinderen is het denk ik gewoon goed als ze in verschillende omgevingen verkeren. Overal leer je weer iets anders.
Rembrand
07-06-2010 om 13:19
Verschil snel recht te trekken.
Als we onze baby's op gaan voeden volgens de "richtlijnen" ( die officieel nog geen richtlijnen mogen zijn ) van de CB's is het verschil snel recht getrokken. Laat je baby vaak genoeg huilen ( minstens een kwartier ) en probeer hem in het keurslijf van de "regelmaat-voorspelbaarheid-prikkelreductie" methode van Ria Blom te persen en zijn cortisolniveau zal net zo hoog worden als dat van zijn vriendjes op het KDV....
M.
M Lavell
07-06-2010 om 13:30
Denk ik niet
Puck:"ehm... denk je niet dat dit draadje snel verhuist naar de rubriek kinderopvang.... dan blijft het hier weer net zo lauw "
Nee, dat denk ik niet.
De kwestie die het onderzoek oprakelt gaat namelijk niet over kinderopvang, maar over opvoedstandaard. Over 'sensitieve moeders' (zie het onderzoek). Over het meten van opgroei-omgeving in het speeksel van de kinderen en daar dan uitspraken over doen.
Over veranderende tijd die nieuwe en op het eerste gezicht objectieve eisen stelt. Ook aan opvoeden thuis, dat moet cognitief toch een stuk beter kunnen nietwaar.
Overigens: het gaat hier inderdaad om Nederlands onderzoek onder Nederlandse kinderen. De stress verschillen tussen thuis en creche zijn bij de kinderen zelf gemeten (kind thuis en zelfde kind op de creche, geen vergelijking tussen groepen).
Ook de Franse kranten staan er bol van (paniek!).
Groet,
Miriam Lavell
mirreke
07-06-2010 om 13:48
Dat verzorgers boven babybilletjes staan te kwekken
is dus wel erg. Ze kwekken namelijk met elkaar, en niet met die baby. Het is een uitgelezen contactmoment, zoiets, even exclusieve tijd voor dat specifieke kleintje. Maar nee, het kind wordt min of meer genegeerd, behalve die billetjes dan.
Overigens, ik zei het al, ik heb drie kids in de babygroep gehad, maar het zat me nooit echt lekker. Maar ja...
mirreke
07-06-2010 om 13:49
Proest, rembrand
Ik schoot hardop in de lach bij het lezen van jouw bijdrage!!
Vic
07-06-2010 om 14:06
Mirreke
Bij ons ging dat dus heel anders. Juist het verschonen is bij uitstek een moment dat je individueel bezig bent met een kind, en dat wisten de leidsters heel goed. Daar werd ook regelmatig met het team over gesproken, soms na het maken van video-opnamen van contactmomenten e.d.
mirreke
07-06-2010 om 15:03
Gelukkig maar
Jongste kind dat naar het kdv ging is nu 9. Het speelde dus zo'n 9 jaar geleden! Fijn dat het in ieder geval niet zo herkenbaar is.
Kaaskopje
07-06-2010 om 15:18
Gekwek
Het zal mijn onbekendheid met het fenomeen kdv zijn, maar ik heb soms het idee dat er hogere eisen aan professionelen gesteld wordt dan men aan zichzelf zou stellen. Het had vroeger zomaar kunnen gebeuren dat iemand mij had gezien terwijl ik met een vriendin kwekte en ondertussen de billen van mijn dochter aan het verschonen was. Ik zeg daarmee niet dat dat voortaan normaal moet zijn, maar het zijn ook momentopnamen die je meekrijgt als je zomaar eens binnenvalt. Als het totaalbeeld niet prettig overkomt zou ik erover praten.
Massi Nissa
07-06-2010 om 15:54
Dat kwekken
Ik weet niet hoe vaak ik wel niet heb staan kwekken tijdens het verschonen van onze dochter, maar het zal best vaak voorgekomen zijn. Onze dochter moest inderdaad flink wennen aan het kdv (en ik ook, ik was achteraf meer van slag dan de baby), maar ging van lieverlee mee in het stramien. Ze was pas elf weken en kreeg ontzettend veel aandacht - dat konden wij controleren omdat mijn man daar om de hoek werkte en door het raam naar binnen kon kijken. Juist omdat ze zo klein en schattig was, ontbrak het haar nooit aan aandacht die eerste tijd. En later leerde ze gewoon op haar beurt wachten, heel gezond.
Ik kan niets met zo'n onderzoek. De verschillen tussen moeders en tussen kdv's zijn ongelooflijk groot (om maar niet te spreken over de verschillen tussen baby's onderling - die van mij had juist veel prikkels nodig en verveelde zich snel).
Wat ik wel weet is dat ik nog regelmatig leidsters van de baby/dreumesgroep tegenkom (dochter is daar al anderhalf jaar weg). Die kennen allemaal haar naam nog en halen grappige herinneringen op. Ze heeft dus wel degelijk contact gemaakt .
Moet er wel bij aantekenen dat ons kind 'maar' twee dagen op het kdv doorbrengt, misschien telt dat niet?
Groetjes
Massi
Chocobo
07-06-2010 om 16:04
Vraag
Miriam: Mijn vraag is eigenlijk of die welvarende rust tot noodzaak uitgeroepen moet worden.
Wat is nu precies je vraag? Het is voor mij niet helemaal duidelijk, zit er ironie/sarcasme in je vraag?
Dat het te prefereren is dat kinderen (in ieder geval de eerste 9 maanden) thuis zijn lijkt me evident. Noodzakelijk niet.
Groetjes Chocobo
ChrisH
07-06-2010 om 16:40
Hechting
Ik kan me niet voorstellen dat het voor de hechting van kinderen goed is als ze als heel jonge baby al vier dagen in de week naar een kdv gaan en in die zin kan ik me ook heel goed voorstellen dat dit stress oplevert.
Ik vraag me echter af in hoeverre het hier gebruikelijk is dat jonge baby's (zeg maar voor het gemak jonger dan zes maanden) al full-time de opvang in gaan. Ik heb niet het idee dat dit veel gebeurt, maar misschien zit ik er naast. Het blijft wringen die combi van werken en jonge baby's. Wat mij betreft wordt het zwangerschapsverlof flink verlengd. Die van mij gingen met 10 en 6 maanden naar het kdv, maar ik had de luxe dat ik mijn eigen werkgever ben.
Chris
M Lavell
07-06-2010 om 16:44
Bloedserieus
Mijn vraag is bloedserieus.
Chocobo:"Dat het te prefereren is dat kinderen (in ieder geval de eerste 9 maanden) thuis zijn lijkt me evident. "
Dat lijkt me niet zo evident. Het lijkt mij namelijk niet zo evident dat baby's in biologische zin geboren zijn voor het betrekken van een eigen kamer met verduisteringsgordijnen en onverdeelde aandacht van hun moeder.
Dit onderzoek en de bevindingen gaat daar volgens mij aan voorbij. Ter vergelijking: katten worden veel ouders als ze op een bovenwoning wonen en een wisselend dieet van brokjes en blikvoer krijgen.
Maar moet je daarvan de conclusie trekken dat een katachtig buiten bestaan 'slecht' of 'onwenselijk' is. Dat er gestreefd moet worden naar 'het optimale' dat ineens niet in een boom te vinden is, maar in een hangmandje aan de radiator?
Feitelijk is de situatie dat baby's opgroeien in een omgeving met hooguit nog één dreumes in huis, bijzonder onnatuurlijk. Nu twijfel ik niet aan de hogere stress die is gevonden bij baby's die het met de meer natuurlijke gedeelde aandacht moeten doen, maar dat associeren met 'slecht' vind ik merkwaardig.
Wat moet de consequentie daarvan zijn voor gezinnen in het algemeen en voor grote gezinnen in het bijzonder?
Groet,
Miriam Lavell
M Lavell
07-06-2010 om 16:45
Een dag
Chris:"Ik vraag me echter af in hoeverre het hier gebruikelijk is dat jonge baby\'s (zeg maar voor het gemak jonger dan zes maanden) al full-time de opvang in gaan. "
Daar gaat het niet over. Het is puur het verschil tussen thuis en creche. Ook één dag, namelijk meteen en zodra het kind de creche binnenkomt, resulteert in meer stress.
Groet,
Miriam Lavell
Fraz
07-06-2010 om 16:54
Verschilt per kind
Bij mijn oudste geloof ik dit onderzoek meteen. Die ging drie dagen naar het KDV had last van Eczeem en krampjes. Wilde geen fles etc etc. Gewoon een gevoelig kind die duidelijk niet goed in haar vel zat en waarvan ik het gevoel ook had dat het KDV teveel voor haar was. Ik ben daarom o.a. ook gestopt met werken (toen ze 9 maanden was) en vooral achteraf had ik liever gehad dat ze helemaal niet naar het KDV had gehoeven. De drukte en andere verzorgers etc. waren voor haar gewoon te veel.
Mijn jongste was heel anders. Was minder gefocused op zijn moeder en vond drukte vooral gezellig. Mijn jongste is vanaf 6 maanden 1 dag in de week naar het KDV gegaan en had nooit problemen.
Ik denk dus dat het nogal verschilt per kind. Wat ik nu wel denk is dat het KDV voor het kind pas echt iets positiefs toevoegt vanaf dat het kind ongeveer 1 jaar is. Pas dan gaat ie wat meer richten op de omgeving. Of het KDV schadelijk is verschilt dus per kind.
ChrisH
07-06-2010 om 16:59
Iedereen kan je mama of papa zijn?
Waardoor krijgen die baby's stress? Door de drukte? Eerlijk gezegd lijkt eventuele drukte op een kdv mij minder belangrijk dan het feit dat de leidsters nu eenmaal niet je papa of mama zijn. Jonge baby's hebben behoefte aan hun ouders. Als je het zo bekijkt ben je als baby ondanks drukte ook beter af in een groot gezin, waar mama of papa bij je is, dan in een stille crèche zonder je ouders.
Chris
Chocobo
07-06-2010 om 17:29
Kerngezin
Ah Miriam, je vraag is me geheel duidelijk. Het antwoord is dat ook gelijk wat mij betreft.
"Vroeger" en "elders op de wereld" trek je gelijk met het KDV in je initiele post. Deze veronderstelling resulteert in de verkeerde conclusie.
Ten eerste is er nauwelijks kindersterfte en geen noodzaak meerdere kinderen te nemen omdat een paar het naar verwachting niet zullen overleven.
Vroeger (en elders) was er geen sprake van een kerngezin maar van een breed gezin, met opa, oma en eventueel andere familieleden die in huis wonen. Ook elders in de wereld is dit nog veelal het geval.
Hierdoor is er in de thuissituatie gerichte aandacht mogelijk, met veel kinderen.
Nu het gezin tegenwoordig bestaat uit 2 of zelfs 1 ouder(s) zie je dat het aantal kinderen ook afneemt (max. 2). Dit lijkt me een 'natuurlijke' situatie aangezien het, over het algemeen gesproken, voor 2 ouders moeilijk is bv 5 kinderen aandacht te geven.
Ik wil niemand tegen het hoofd stoten maar ik acht het dus ook 'gezonder' dat twee ouders niet meer dan 2, max. 3 kinderen, krijgen als er geen ondersteuning in huis is in de vorm van andere (deeltijd)-opvoeders.
Er zijn natuurlijk altijd super-ouders die wel meerdere kinderen met veel aandacht kunnen opvoeden.
mirreke
07-06-2010 om 17:58
Hmm, ik heb vier kinderen
maar ben beslist geen superouder... :=(
Wat ik wel merk is dat in een gezin kinderen ook aandacht van mekaar krijgen en aan elkaar geven, dus dat er minder exclusieve aandacht van die ouder nodig is. Niet als baby overigens (voor mij dan), toen droeg ik ze in een doek.
Maar ik denk dat ook in een gezin, wat die situatie ook is, de zekerheid heel hoog is. Volgens mij komt de stress bij een jonge baby voort uit de angst die ontstaat als een de ouders niet in de buurt zijn. Een jonge baby weet niet dat zijn ouders hem aan het eind van de dag weer komen halen. Het zonder ouders zijn 'is' gewoon. Een hechting aan een ander persoon kan die onzekerheid/angst wegnemen.
En over babies met verduisteringsgordijnen ver van de ouders weg op zolder. Nou, neuh, bij mij niet. Nogmaals, in de draagdoek, bij ons in bed, en tot nu toe komt alles goed.
Maylise
07-06-2010 om 18:32
Chocobo
Mijn man en ik hebben samen in totaal 8 kinderen. Er zijn geen andere opvoeders bij betrokken afgezien van professionele kinderopvang toen ze kleiner waren. Mijn kinderen zijn nu ouder maar toen ze jonger waren woonden we niet bij familie in de buurt en was de enige familie steun die we hadden mijn moeder. Hoewel wij geen super ouders zijn en veel fouten hebben gemaakt in de loop van de jaren denk ik niet dat onze kinderen aandacht te kort zijn gekomen. Net zoals ik ook niet denk dat kinderen in een klas van 25 kinderen aandacht te kort komen of in een KDV met meerdere leidsters.
Kinderen leren namelijk ook van de interactie met elkaar of van het observeren van de interactie van de andere kinderen met volwassenen.
Daarnaast denk ik dat wat Miriam zegt ook wel klopt. Je kan een laboratorium situatie creëren met de ultieme condities die nodig zijn voor kinderen om zo minimum mogelijk stress te ervaren en dus potentieel een maximaal resultaat van de investering kind te creëren maar soms geven hele goede condities niet het beste resultaat. Het leven is nou eenmaal rommelig en niet altijd ideaal.
Maylise
Maylise
07-06-2010 om 18:34
Beetje ot
Ik kwam laatst dit artikel tegen. Dit heeft ook iemand geschreven in een reactie op het feit dat kinderen in een groot gezin aandacht te kort zouden komen:
Why Big Families Might Be Easier
Share by Matthew Archbold Thursday, February 04, 2010 8:29 AM Comments (67)
A woman said to me recently that my five children were very well behaved. It’s one of the best things I can hear so I thanked her. Then she asked me “how do you do it with so many?”
I told her that I don’t think I’d be a very good parent of one child or two. She didn’t believe my answer but honest to goodness, I sometimes think that having many children is easier than just one.
Why big families are easier:
Patience. I never have to teach patience. My children know that I can’t drop everything for them if I have a baby in my arms.
Work Ethic. My children have learned to work because there are always chores to do in a small house packed with little messy lunatics. And they all learn quickly that sometimes they have to clean up a mess even though they didn’t make it.
Humility. My children have learned it’s not always their turn. They’ve accepted they can’t always get their way because other people have to get their way sometimes. They’ve learned that some children are better at certain things than they are.
Foreign language skills. You can learn a lot of Spanish by watching ten years of Dora the Explorer that you just can’t pick up in two. And now with the Diego spin off I’m practically fluent.
Laughter. The children have learned to laugh at the insane non sequiturs of younger siblings. They’ve learned that laughing just feels better when seven people are doing it along with you.
Competition. Do I really need to go into this? Everything is a competition in big families. The children compete over who reads faster, who drinks their milk faster, who gets to the bathroom first…etc. Everything is a competition and they’re all keeping score.
Balance. The floor of the front room of my home is a minefield of toys and childhood paraphernalia. Just walking through the room requires great skill and balance. I’m absolutely convinced my two year old will be a favorite for Gold on the balance beam in the 2016 Olympics. (She might have to lay off the cookies a little but I’ll deal with that later.)
Life isn’t fair. Sometimes you just give it to the baby because you want a little quiet. Not all the time. But sometimes.
Just say “No.” Being able to say “no” may be the most undervalued skill in this world. The need to be liked is pervasive. The need to be cool even more so. Having brothers and sisters teaches children to say “no” about 143 times a day. It’s a good skill.
Praying. They learn that nothing beats praying together as a family.
Nature/Nurture. Having many children has taught me that nature has a lot more to do with who my kids are than nurture. This is helpful, especially when your children misbehave you don’t have to feel bad about it. Just say “Stupid nature!!!” and blame your spouse’s genes.
Namecalling. You can occasionally call your child by the wrong name and still not be considered a terrible parent. They know who you mean just from your tone. Sometimes if you need something done you can call the wrong name and someone will still show up. That helps.
Spying. My children have learned that they can’t get away with anything. I have spies who look a lot like them who are willing to drop the dime on them for anything. Even at school I’ve got a child in just about every grade. If they do something I’ll hear. That keeps them nervous. And I like keeping my kids a little nervous.
Friendship. The children have many friends. They’ve got girly friends, crying friends, fun loving friends, consoling friends, and crazy friends. And they all have the same last name. And they’ll be there forever for each other. No matter what.
Love. I think my children have learned to love because there are others around them to love and who love them. I honestly can think of no better way to teach children to love than siblings
http://www.ncregister.com/blog/why_big_families_might_be_easier
Temet
07-06-2010 om 22:25
Waarom met een jaar ineens wel
Wat ik altijd zo merkwaardig vind in dit soort verhalen is de suggestie om kinderen toch vooral pas na een jaar op het kdv te doen. Waarom is het dan wel ok, als het dat eerst niet was? Ik heb altijd begrepen dat kinderen rond een maand of 9 eenkennig beginnen te worden. Dat zou m.i. dan juist pleiten voor eerder naar het kdv, dan zijn ze maar mooi gewend tegen de tijd dat die eenkennigheid aanbreekt.
Maar als die ukjes 1 zijn is kennelijk alles wat eerst niet kon alsnog verantwoord. Ik snap dat niet.
groeten,
Temet
Kaaskopje
08-06-2010 om 00:43
Chocobo, enigszins o.t.
Jij: Ik wil niemand tegen het hoofd stoten maar ik acht het dus ook 'gezonder' dat twee ouders niet meer dan 2, max. 3 kinderen, krijgen als er geen ondersteuning in huis is in de vorm van andere (deeltijd)-opvoeders.
Ik vind dat Maylise heel beheerst antwoord heeft gegeven op jouw uitspraak. Ik word er eigenlijk een beetje boos over. Behalve in situaties met meerlingen krijg je kinderen 1 voor 1. Zeker in een gezin met 4 kinderen lijkt mij dat er dan nog álle ruimte is om je kinderen persoonlijke aandacht te schenken. Ze hoeven niet allemaal tegelijk naar bed, dat kan ook per kind op per twee kinderen. Meer kinderen lijkt mij persoonlijk ook best veel, ik zou er niet voor kiezen, maar onder normale omstandigheden zou ik niet weten waarom zo'n situatie 'ongezond' is. Al doende leert men, dus meer kinderen leer je ook de aandacht te geven die nodig is. Ik hoor van mensen die uit een groot gezin komen eigenlijk altijd dat het leuk was.
Persoonlijk vind ik het kwalijk als mensen het gevoel krijgen dat ze teveel of te weinig kinderen hebben. Dat gaat een ander niets aan. Als je voor jezelf oordeelt dat je je aandacht aan niet meer dan 2, uiterlijk 3 kunt schenken is dat jouw goed recht, maar hou het ook bij je zelf.
M Lavell
08-06-2010 om 07:36
Kangoeroebestaan
Chris:"Waardoor krijgen die baby\'s stress? Door de drukte? "
Dat weet ik niet. Het onderzoek doet daar geen uitspraak over. Nog interessanter vind ik de vraag: is die stress iets dat vermeden moet worden dan?
Let op: de stress is geen observatie. Er is niet gezien dat het zich ontevreden of ongelukkig gedraagt. Er is speeksel gemeten.
Chris:"Dit lijkt me een 'natuurlijke' situatie aangezien het, over het algemeen gesproken, voor 2 ouders moeilijk is bv 5 kinderen aandacht te geven. "
Je gaat er te stellig van uit dat dat de bedoeling is. Ook apen verlaten zich bij het opvoeden vooral ook op de rest van de groep. De wisselingen zijn ongetwijfeld stressvol, maar wellicht vooral ook leerzaam.
Chocobo:"Vroeger" en "elders op de wereld" trek je gelijk met het KDV "
Nee. Ik heb het, in feite net als dit onderzoek, over biologie. En in biologische zin moet je de vraag van Chris hierboven nog iets preciezer stellen: welk doel dient die stress? Bijvoorbeeld: ook van dit onderzoek is de uitkomst dat kdv baby's zich cognitief beter ontwikkelen. Is dat ontwikkelen gebaat bij een verhoogd stress-niveau? Gaat dat er misschien wel automatisch mee gepaard? Aan de kwaliteit van de opvang lijkt het niet te liggen.
Het is niet zo heel lang geleden (generatie mijn oma) dat baby's ingebakerd en wel aan de kapstok werden gehangen. Een soort kangoeroebestaan dat beslist heel rustig was, maar ontegenzeggelijk tot een aanmerkelijk tragere ontwikkeling leidde dan nu gewoon is.
Temet:"Wat ik altijd zo merkwaardig vind in dit soort verhalen is de suggestie om kinderen toch vooral pas na een jaar op het kdv te doen. Waarom is het dan wel ok, als het dat eerst niet was?"
Nou precies. Ik ben vreselijk benieuwd naar het stressniveau in het speeksel van 1 jarigen op de creche, 4 jarigen op de basisschool en 12 jarigen op het vo. Oh wacht, meet 18 jarigen op de uni ook even
Anna:"En hoe schadelijk is het eventueel voor een baby om (op bepaalde momenten van de dag) een verhoogd cortisolgehalte van 39% te hebben? Worden ze er later lekker stressbestendig van, of worden het nerveuze, onzekere wezens? "
Vooral: hoe schadelijk is het als ze dat niet hebben? Is het zinnig om baby's een verlengde baarmoedertijd te geven in die eigen kamer met verduisteringsgordijnen en mamma dichtbij?
Groet,
Miriam Lavell