Spelen, spelen, nooit vervelen, maar...

Even bij algemeen, want het gaat om beide jongens, van 4 en (bijna) 8. Al zo lang als ze er zijn, valt bij beiden op hoe heerlijk ze zichzelf kunnen vermaken met weinig. De fantasie is grenzeloos, dus ik hoef nooit iets voor ze te verzinnen. Dat doen ze zelf wel. Ze spelen ook veel samen en gaan dan helemaal op in hun eigen wereld. Af en toe wordt verslag uitgebracht, of moet ik even een bijdrage leveren in de rol van patiënt, wetsovertreder, of restaurantgast, maar verder hoef ik mij in het geheel niet met hun activiteiten te bemoeien.
Maar... (daar komt het) ik vind nu al een tijdje dat ze zo weinig concreets doen. Het is lezen, computer / ds, of fantasiespel, maar er wordt niets gebouwd, of gemaakt, of zelfs maar getekend (sinds de zomer, toen Stoffer nog een enorme tekenproductie had). Ze spelen geen spelletjes, maken geen puzzels, ze pakken hooguit één poppetje of diertje, maar niet dat je nou kunt zeggen dat ze 'met de playmobil spelen', ofzo.
Ik merk ergens dat ik de neiging heb om meer te willen sturen / stimuleren. Met name van Blik vind ik dat er nauwelijks iets uit zijn handen komt. Op school is hij ook al "Poppenhoek-man", zoals hij zelf zegt. Aan de andere kant denk ik: waar bemoei ik me mee? Laat ze lekker gaan, ze worden vanzelf groot.
Heeft iemand nog een leuk inzicht, of een stellige mening hierover??
Groeten, Maw.