Speerpunten opvoeding?

Leuk

Da's nou echt leuk om over na te denken. Ik ben er al uit dat mijn speerpunten niet altijd overeen komen met die van mijn man Ik loop regelmatig de kinderen te verdedigen!

Ik ben van nature niet echt autoritair, dus ik laat volgens mij echt heel veel gaan en aanmodderen. Maar als er echt ingegrepen moet worden, dan lijk ik veel te streng. Ik weet niet goed hoe ik mijn zin moet doordrammen zonder drama te maken. Wordt aan gewerkt...

Mijn speerpunten zijn: beleefd zijn en respect tonen voor mensen, geen spullen stukmaken, elkaar geen pijn doen, niet ondankbaar zijn
En daar ben ik wel de hele dag mee zoet. De rest laat ik dus aardig gaan

Hangt van het kind af

Ik heb uiteraard grote hoofdlijnen, die vast niet veel verschillen met andere ouders. Maar met drie kinderen heb ik wel per kind hoofd en bijzaken. En dat pas je aan naarmate er vorderingen zijn of juist niet.
En die bijzaken zijn niet dat ze hun handen uit hun zakken moeten halen.

Herkenbaar

"Dit zijn van die dingen die je vreselijk goed weet voordat je kinderen hebt." - Liora

Ja, inderdaad!

Er komen veel dingen voorbij die voor ons inderdaad vanzelfsprekend/belangrijk zijn, zoals anderen geen pijn doen, samen delen, met respect over anderen spreken. Daarbij vind ik het met respect tegen je ouders spreken wel een speerpunt - ik laat me niet door mijn kind een "stommerd" noemen! (Op dat niveau zitten we nu gelukkig nog). Laatst hoorde ik een buurjongetje van nog geen zes "fuck you" tegen zijn moeder zeggen. Verschrikkelijk vind ik dat - ook al weet zo'n kind natuurlijk niet wat hij zegt, hij heeft vast wel door dat het niet respectvol is.

Luisteren naar je ouders. Dat vind ik een lastige, in dit verband. Vooral omdat man soms overdreven streng is (vind ik), maar als je eenmaal hebt gezegd dat iets niet mag, moet je ook doorzetten, anders neemt zo'n kind je niet meer serieus. In ieder geval de onze niet! Dat is ook de reden dat we nu hoofdzaken en bijzaken proberen te scheiden. Anders blijven we corrigeren - lijkt me niet gezellig.

Verder de praktische/beleefde dingen: vragen of je van tafel mag, vragen beginnen met "alsjeblieft," niet schreeuwen (lastige! testosteron doet veel met zo'n kind...), oh zoveel!

Wil ik teveel?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Pardon

Vragen beginnen natuurlijk met "mag ik alsjeblieft" of "wil je alsjeblieft."

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Berber ot

Het was een boswandeling waarbij de puber met handen in zijn zakken liep, geen marathon..

Berber (ot)

Pubers rennen niet. Sowieso gewoon niet. Dat is wel het toppunt van uncool, namelijk.

Tirza

Haha tirza ot

Zoon,14, baalt nu al dat ze in mei 2012 een sponsorloop hebben op school..

Man-vrouw

Ik denk dat je hier een man-vrouw-verschil te pakken hebt. Vrouwen zetten meer in op sociale relaties (niet slaan, niet schreeuwen, niet stelen, respect) mannen zetten meer in op maatschappij-beeld. Zo'n snotneus die met z'n klauwen in z'n zak loopt: díe vindt later nooit een fatsoenlijk baan. Zó hoef je echt niet aan te komen op een sollicitatiegesprek hoor! Nee schat, maar hij gáát nu ook niet solliciteren, hij is 12 en loopt door het bos met zijn handen in zijn zak. That's it. Jaaaaaa maaaaaaaar hij zal tóch moeten leren dat dat niet goed is en niet altijd overal maar kan, dus daar begin ik dan nu alvast mee.
Het valt mij vaak op dat ik inzet op totaalbeeld, op een meer doorlopend iets en dat mijn man gaat zitten zeveren over het gebruik van de vork ofzo. Zeker toen ze jonger waren, ik was dan alláng blij dat ze eens een keer iets normaals aten en dan ging pa er weer fijn overheen met gezanik over de vork in je verkeerde hand. Man, wees blij dat ze eten - die vork, dat komt wel. En nog wel, ze zijn nu 21 en 17, als zoon naar een popfestival gaat vind ik het leuk dat hij dat helemaal zelf regelt en met vrienden samen gaat (dat is wel een 'dingetje' voor hem), pa maakt zich druk of hij toch wel shampoo meeneemt. Je Hoeft Daar Niet Als Een Ongewassen Sloeber Rond Te Lopen. Eeeeeeh.........nou schat, als je nou érgens als een ongewassen sloeber rond kunt lopen is het wel op een popfestival. Jaaaaaa maaaaaaaar - enzovoort. Ons overall speerpunt in de afgelopen jaren: onszelf overbodig maken.

Tirza

Fiorucci (ook ot)

Hahhahaha heeeeeeeel herkenbaar. Ze kunnen bést plannen en vooruitkijken )))

Tirza

Och

Ik heb wel mijn speerpunten, maar dat zijn vooral algemeenheden. Netjes en welbespraakt zijn, goed voor jezelf en anderen zorgen, geen dingen slopen, afspraken nakomen, zelfstandigheid, je best doen op school (genuanceerd, 'waar nodig') etc. Als ik heel eerlijk ben, denk ik dat ik er heel aardig in slaag om dat de kinderen bij te brengen. Buitenshuis dan, want thuis zijn het een stel luie donders die het liefst hebben dat mama alles voor ze doet

Wat vind ik handig voor mezelf

dat gebruik ik hier vaak als uitgangspunt. Geen geruzie want daar komt zo'n lawaai van. Geen lawaai in het algemeen - althans niet bij mij in de buurt. Zelf spullen pakken, brood smeren, opruimen, want dan hoef ik het niet te doen. Ik vind het vaak een vrij goed werkend uitgangspunt omdat er voor een hoop ergernissen niet zo'n algemene reden te geven is, terwijl je ze wel voelt. En passant hoop ik dat de kinderen hiervan ook leren om over hun eigen behoeftes en gevoelens duidelijk te zijn, en die van anderen te herkennen en respecteren.
Daarnaast probeer ik natuurlijk ook wel over te laten komen dat bepaald gedrag vervelend is voor iedereen (heel hard op het balkon schreeuwen mag dus ook niet, bijvoorbeeld). En van een hoop dingen zoals behulpzaamheid, beleefdheid, netheid, eerlijkheid, hoop ik dat ze het tegen hun 18e wel geleerd hebben, uit eigen ervaring en door het volgen van mijn goede (ahum) voorbeeld. Ik benoem die dingen ook wel (bijvoorbeeld dat het aardig is om terug te groeten als een klasgenootje van zoon hem op straat groet) maar maak er geen strijdpunt van.
Heel herkenbaar ook hier trouwens: dat vader meer op de vorken let, en ook degene is die met straf rondstrooit.

Verschilt

Ik heb altijd twee soorten richtlijnen gehanteerd.
Ten eerste de algemene normen/waarden die hier ook al veelvuldig genoemd zijn zoals inderdaad eerlijkheid, verantwoordelijkheidsgevoel, zorg voor anderen... Redelijke abstracte dingen dus eigenlijk die je alleen door kan geven door voorleven en hier over praten

Dan heb je nog meer de categorie dagelijkse opvoed dingen en die verschillen per kind en per periode. Bij een peuter zal dat bestaan uit leren luisteren, niet de weg oprennen of wat maar op dat moment relevant is. Bij een ouder kind staan weer andere dingen voorop. Bij een peuter of een kleuter is leren gehoorzamen voor mij belangrijk. Bij een ouder kind dat dit eenmaal geleerd heeft komt juist weer meer het aanleren van zelfredzaamheid en een eigen oordelen vormen voorop. Van een peuter verwacht ik dat hij of zij gewoon doet wat ik zeg, van een 16 jarige verwacht ik dat minder. Natuurlijk moet die 16 jarige ook gehoorzamen maar als bijna volwassene heeft een 16 jarige ook het recht op de reden van waarom ik iets vraag en is er veel meer ruimte voor discussie die er bij een peuter of kleuter veel minder is.

Ja, de leeftijd

Spruit is vier jaar, dus hoe het later zal gaan is me nog een raadsel - we proberen voor elk opvoedprobleem(pje) dat langskomt gewoon zo snel mogelijk een aanpak te verzinnen. We moeten nog veel leren, vandaar ook mijn vraag

En hij is pas vier, dus we zitten inderdaad nog in de fase van leren luisteren (hij blijft gelukkig wel staan als ik op straat STOP! roep), eerlijk zijn (als hij wil dat iets zo is, zegt hij dat...), beleefd zijn (gaat al best goed, afgezien van het "poep in je schoen, hahaha!"-verhaal). Treuzelen is me ook een doorn in het oog (zie ook Massi's draadje...), en daarin ben ik niet erg consequent, want mijn geduld is afhankelijk van hoe moe ik ben, haha!

Tirza, dat van die vork, inderdaad! Dan denk ik: LAAT dat kind toch even... eerst de hoofdzaken. Maar daar moeten we toch nog even over bomen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

O echt?

dus het is niet alleen mijn exemplaar dat op alle slakken zout legt??? Wauw...Inderdaad, wat boeit dat nou dat zoon2 de bami met zijn hand naar binnen werkt! Ik ben allang blij ALS hij wat eet, want het is echt een draak met eten, dus hoe hij het dan naar binnen werkt, ik vind het prima! Maar inderdaad, man blijft maar hameren op die vork en ik merk dan dat ik het vanzelf ook ga zitten doen, terwijl ik het eigenlijk veel minder belangrijk vindt....hmm...
En omdat mijn kinderen een behoorlijk volume hebben, en man vaak roept, schreeuw niet zo, roept hij het ook al als ze eindelijk wel eens normaal praten, althans, in mijn ogen...of man heeft overgevoelige oren, dat weet ik niet...

Man

Ik weet niet of mijn man strenger is dan ik. Hij benadrukt wel andere punten. ik vind die uiteraard minder relevant anders waren het ook wel mijn punten geweest Ik leg waarschijnlijk zout op andere slakken al vind ik zelf natuurlijk dat alles wat ik belangrijk vind ook echt belangrijk is

Misschien is het ook wel goed dat we niet hetzelfde benadrukken. Zo hebben we veel meer speerpunten tussen ons.

Mannen en vorken

Het verbaast me wel trouwens, bij ons thuis was mijn moeder degene van de goede manieren. En man hier is wat a-typisch, hij is bijvoorbeeld een stuk preciezer en veel gevoeliger voor viezigheid dan ik (dat zegt ook wel iets over mij overigens, maar meer over hem naar mijn inschatting). Ik dacht dus dat dat vorkengebeuren ook bij die kant van hem hoorde, maar dat blijkt dan weer een algemeen mannentrekje te zijn. Grappig .

Luisteren

Leren luisteren naar ouders, dat is hier geen doel op zich. Het lijkt me iets waarvan je juist wil (en ook kan verwachten) dat het minder wordt naarmate ze ouder worden, dus ik kan me niet zo goed voorstellen wat je daarin als absoluut resultaat kunt bereiken. Terwijl de achterliggende dingen die je ermee wilt, bijvoorbeeld zelf aankleden, veilig fietsen, aan afspraken houden bij het buitenspelen, enz. op een gegeven moment wel goed gaan.
Ik zie terugkerende 'luister'problemen ook meer als een symptoom dat een bepaalde kwestie verkeerd aangepakt wordt - kind moet bijvoorbeeld iets doen waar het nog te jong voor is, of de kinderen hyperen te veel door voorafgaande onrust, etc.

Pff moeilijk

ik vind veel dingen belangrijk, ehh even denken...

- niet zeuren/niet verongelijkt doen, niet je aanstellen. Dus relatvieren, blij zijn met de dingen die je hebt en doet en flink zijn als dat een optie is (
- je best doen en dingen/taken met aandacht doen.
- goed praten en overleggen met elkaar, alles mag gezegd worden maar moet wel uitgelegd worden, voorbeelden geven. Ik vind het heel fijn om te praten met mijn dochter, ik hoop dat ik dat in stand kan houden als ze gaat puberen.
- gedraag je bij anderen thuis wel netjes, wel met je bestek eten en dank je wel zeggen. Hier thuis mag je vieze liedjes zingen, bij anderen liever niet.

De poepfase heeft mijn neef ook gehad, ik vond dat enig (zat er ook niet de hele dag bij natuurlijk). Maar wat wel hielp was hem in het midden van de woonkamer op de tafel te zetten en iedereen om heen en dat hij dan alle vieze woorden die hij kende hard op moest zeggen "oh ja die is ook lekker vies, nog een maar". Ik zelf heb wel eens de neiging vieze zelf verzonnen liedjes te zingen die mijn dochter erg grappig vindt en dan moeten we samen erg lachen en verzinnen we nog meer vieze liedjes. Ik sta dus nu ook bekend als de moeder die thuis vieze liedjes zingt, dank aan dochter die dat natuurlijk bij vriendinnetjes daar uitgebreid toelichting over heeft gegegeven.

Asa

Wat grappig, hier ook een man die erg gevoelig is voor troep en viezigheid, itt mijzelf. En jawel, hij is degene die zeurt over het gebruik van een vork tijdens het eten

Vakantie, tijd voor bezinning?!

Leuk draadje Valkyre!
Vaak merk ik dat je maar doordendert. Tijdens het schooljaar ligt bij ons enorm de nadruk op school ivm dyslexie waardoor intensieve huiswerkbegeleiding nodig is. Jongste is ook nog enthousiast voetballer en dat is ook zo'n vier keer per week. Daarnaast andere sporten, uitjes, feestjes en mijn werk. Dan ben ik blij dat alles draait.
Nu we lekker vakantie hebben van school, sinds vandaag ik ook van mijn werk, kom je echt toe aan even afstand nemen. Dus dit is het moment ook om te zien hoe de jongens zich ontwikkelen. En: ik ben er heel blij mee. Het zijn leuke jongens. We hadden een familie feestje en ze helpen mee en spelen met een kleutertje en zijn beleefd tegen de opa's, oma's, tantes en ooms. En ze kunnen een leuk tafelgesprek voeren! Grappig hoor.
Ik ben heel blij dat het zulke leuke sociale kinderen zijn!
Dus ook al zijn we niet altijd bewust met speerpunten bezig, ik ben erg blij hoe het uitpakt

Speerpunten voor mij

Compassie, zelfreflectie en zelfstandigheid. Alle terreinen zijn nog een Work in Progress..!

Mijk

En hier

Ik denk dat ik verantwoordelijkheid hoog in het vaandel heb staan.
Zelfstandigheid vind ik een stuk minder interessant, de tijd komt vanzelf dat je de billen niet meer af hoeft te vegen. Tafelmanieren vind ik heul belangrijk, maar werden onlangs plots hilarisch relatief toen ik chineze gasten kreeg die ijverig slurpten, smakten en boerden. )

Luisteren (asa)

Dan doel ik dus op dingen als "ga je jas even halen" - en dat ik dat dan niet zeventien keer hoef te zeggen. Of "ga eens op je billen zitten" als hij voor de zestiende keer bijna van z'n TripTrap kukelt omdat hij er met 1 voet op gaat staan. Dat getreuzel hoort natuurlijk ook bij een kleuter, maar het is knap vermoeiend. Komt bij dat wij geen ochtendmensen zijn - man staat steevast te laat op, terwijl ik juist 's ochtends overal lekker de tijd voor wil hebben. Maar goed, beetje ot allemaal...

On topic: het leren luisteren hoeft wat mij betreft ook niet met alles hoor! Maar daarom dus deze draad: waarmee zet ik door (dingen die met veiligheid en beleefdheid te maken hebben, dus op de stoep blijven, niet schreeuwen in een restaurant) en waarmee laten we de teugels vieren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

En inderdaad elisa!

Man geeft in de zomer geen les, en ik minder, dus ja: in de vakantie gaat er van alles op de schop hier Dan is er tijd voor lange(re) gesprekken. En om de schuur op te ruimen. Ofzo

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier

Belangrijke dingen vind ik (oudste is 4):
- niks kapotmaken
- geen gevaarlijke dingen doen
- luisteren op straat/verkeersregels
- voldoende beweging krijgen
- afval weggooien
- niet rennen of hard roepen in winkels, bieb
- niet broertje klieren
- eerst brood/melk, dan pas...
- ik ben de dienstmeid niet
enz

Dingen als aan tafel blijven zitten, op de bank staan, met bestek eten, opruimen vind ik bijzaken. Er wordt wel wat van gezegd, maar heel belangrijk, nee. Een poging tot vind ik al genoeg. Als er nou hele borden met de handen naar binnen werden geschoven, maar ik ben al blij als er *iets* in gaat.
Geen auto's afpakken, dat blijf ik zeggen. Hij weet het, maar het is zo moeilijk. Zolang hij geld dat hij zelf vindt nog bij zijn broertje in de spaarpot doet, denk ik dat het wel goed komt.

Valkyre

Haha, ja dat zou natuurlijk heerlijk zijn als er dan meteen geluisterd werd... maar ik denk dat je dan een robot moet kopen . Hier ook zo'n kleuter in huis en als die doorheeft dat ik het echt meen gooit ze er nog een schepje bovenop en gaat expres harder gillen danwel speciaal haar bord opzij schuiven om boven de tafel te kruimelen... (enzovoort). Dan werkt negeren vaak nog het beste, als het me lukt. Of zelf de rotzooi laten opruimen. En als kleuter met gevaarlijke dingen niet luistert grijp ik meteen fysiek in.

En ik dacht nog wel

Dat Spruit het wel erg bont maakte de laatste tijd - maar ik geloof dat hij voorheen wel erg braaf was als ik verhalen van anderen lees. Hij heeft door het naar school gaan kennelijk van onafhankelijkheid geproefd, en kijkt nu even hoe ver hij kan gaan. Hij kan ook heel hartverscheurend huilen als hij z'n zin niet krijgt, en soms ook omdat hij echt in paniek raakt bij het idee dat de dingen niet gaan zoals hij dat graag wil. Verschrikkelijk vind ik dat - laatst heeft hij een UUR gehuild "ik wil niet naar de BSO!" We hebben voet bij stuk gehouden, en nu vindt hij 't toch wel weer leuk.. Maar ik liep wel de hele dag met een knoop in m'n maag. Maar goed - ik had die dag best thuis kunnen werken, maar als we daaraan gaan toegeven, is het hek van de dam. Hij houdt zo van z'n veilige routine dat hij soms ook een zetje nodig heeft om nieuwe dingen te doen. Ook wel een speerpunt bij ons: hem bijbrengen dat niet alles meteen de eerste keer goed hoeft te gaan. Zelfs zijn juf zag na 6 weken al hoe perfectionistisch hij is... Als hij niet zeker is dat hij iets goed zal kunnen, begint hij er al niet aan (zoals fietsen!).

Dus... Die speerpunten zijn ook afhankelijk van het karakter van het kind. Is dat bij jullie ook zo?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik denk het....maar mijn oudste is of net als jouw zoon, of het is de leeftijd

Ik moet ook heel vaak zeggen dat hij iets niet in één keer hoeft te kunnen, want hij geeft het gelijk op of probeert het niet eens. Ik ben denk ik ook wel de enige moeder geweest die hem niet eens af en toe thuis heeft gehouden in groep 1 als hij zei dat hij moe was of het niet leuk vond. Lichte dwang bij ingebeelde problemen doe ik wel aan, ja.

Wat betreft fietsen, deze week kreeg ik hem voor het eerst zover om (vastgehouden) zonder zijwieltjes te fietsen. Gillen. Na een kwartier vasthouden en angstig gillen liet ik hem een seconde los en prees hem de hemel in (dat hij niet viel was meer toeval dan evenwicht). Vijf minuten later kon hij los. Ik had het echt niet gedacht; hij leunde toch zeker een kwartier flink opzij. Als ik had gewacht tot hij zelf had aangegeven los te willen fietsen dan waren we een jaar verder geweest, denk ik.

Fietsen

Die van ons wil helemaal niet fietsen... Zelfs niet MET zijwieltjes! Hij rent liever, want dat kan hij al. Dat gaan we binnenkort aanpakken - eerst nog even met wat andere dingen aan de slag (hij heeft nog best vaak "ongelukjes" en ook het bedritueel/alleen slapen loopt nog niet geweldig... Dat fietsen is dus nu nog niet zo'n speerpunt.

Stapje voor stapje.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.