Respect voor kind
Laatst moest mijn zoontje overblijven. Toen ik dat meedeelde werd hij wat panisch. "nee nee, dat wil ik niet. Daar zit een heel strenge overblijfjuf". Hij heeft al zo vaak over gebleven en ging juist vaak met plezier omdat zijn vriendjes die dag er ook allemaal zijn. Nu dus niet meer. Ik heb hem moeten beloven dat ik het uit zou zoeken en dat ik met iemand zou praten.
Natuurlijk nog even gevraagd hoe het was geweest.
Het had die dag geregend dus buiten spelen zat er niet in. Maar wat wordt er dan gezegd: "als je buiten gaat spelen, krijg je straf" (NOU JA ZEG).
Alle kinderen moesten een kleurplaat inkleuren. Dat vond ik al vreemd, want er was verteld dat kinderen lekker mogen knutselen o.i.d., maar er zou keuze zijn.
Nou, geen leuk moment dus. Maar ik ga wel even uit zoeken hoe dat dan zit.
Nu mijn punt. Hierdoor ben ik eens gaan nadenken. En het valt me eigenlijk op hoe vaak mensen zo praten tegen kinderen. Ik kwam een moeder tegen die zei (om het even kort te houden): "die krijgt een tik op de billen, dan zal ze het wel afleren". Huh?
Natuurlijk hebben kinderen grenzen nodig en is het de bedoeling dat opgevoed worden. Maar dat is toch geen opvoeden. Dat dreigen en kort houden. Het is zo zonder respect.
Hoe kijken jullie daar tegen aan. Stel ik me aan als ik met iemand in gesprek ga over hoe de overblijf juf tegen mijn kind praat? Ik voel namelijk een enorme drang om dat te zeggen. Ik ben echt niet iemand die mijn kinderen op die manier tegen de wereld wil beschermen, in tegendeel. Maar ik voel wel dat dat zo niet kan. Ik wil niet dat zo iemand op mijn kind past. Zo ga je gewoon niet met kinderen om. Wat vinden jullie?
Pippie
Afsnauwen
Ik ben zelf, als moeder van mijn intens geliefde wonderkinderen, nog in staat om ze af te snauwen. Dus ik vind het eígenlijk niet zo bar wonderlijk dat een ander dat ook wel eens doet.
Nee, ik vind het niet goed als ik hier achter mijn computer zit na te denken. Niet positief, niet professioneel. Maar wel heel menselijk, het gebéurt nou eenmaal.
Tirza
Ardnax
Meen je dat nou? Eigen tosti-ijzer en waterkoker? En mogen ze die zelf bedienen? Tjonge. En er is geen speciale overblijfruimte, maar gewoon in de klas, of begrijp ik dat verkeerd? Tjonge. Ik leer weer bij.
Tirza
Pippie
Nee, ik vind het niet normaal als er op een onprettige manier tegen mijn kind gesproken wordt. Of tegen een ander kind. Of tegen mij. Ik vind dat volwassenen ten opzichte van de kinderen en ook ten opzichte van elkaar een voorbeeldfunctie hebben. Ik vind het heel moeilijk om mensen hierop aan te spreken, maar ik probeer het wel. Vandaag kreeg ik toevallig nog enorm de wind van voren van iemand. Vind ik uitermate onplezierig.
Duidelijkheid geven, grenzen stellen, voor jezelf of een groep opkomen, het kan allemaal op een beschaafde manier. En ik ben het met je eens dat er volwassenen zijn die een boze snauwerige toon als basis hebben. Deze mensen zijn volgens mij bang dat hun gezag ondermijnd wordt. Zij denken in termen als 'ik moet laten zien wie er hier de baas is' en hebben daarmee al een strijd verloren voor deze begonnen is.
Je zoon zal zulke volwassenen vaker tegenkomen. Je kunt hem leren dat hij voor zichzelf op mag komen. Hij zal zich aan de regels moeten houden en hij moet luisteren naar wat de juf zegt. Maar hij mag best aan de juf vragen of ze hem uit wil leggen waarom ze zo boos praat. Als hij dit nog niet zelf kan, kun je hem hierbij helpen. Ik zou samen naar de juf gaan, denk ik. Kan hij de kunst een beetje van je afkijken.
Succes, Maw.
Tirza
Oh ja ik snauw ook hoor, vooral tegen de oudste. Je zou me hier 's ochtends eens moeten zien... 
Maar ik kom daar dan wel op terug. Dat ik het niet leuk vind om steeds hetzelfde te moeten zeggen. Dat ik van hem verwacht dat hij ook luistert als ik rustig tegen hem praat. Dat ik het niet fijn vind ik zo boos op hem word en dat het dan toch gebeurt.
In mijn werk met kinderen kon ik trouwens veel meer van kinderen hebben dan thuis. Het feit dat je meer emotioneel betrokken bent maakt juist dat je heftiger reageert. Heftige emoties in het werken met kinderen zijn voor mij vaak een teken dat je meer afstand moet nemen. Het opfrissen van kennis en trainen van vaardigheden kan daarbij echt wonderen doen.
Groeten, Maw.
Snauwen
Niet netjes, hoort niet, maar menselijk. Ik snauw ook wel eens, deed ik ook tegen mijn kinderen, doe ik ook soms tegen mijn leerlingen, als ze me op een heel verkeerd moment aan m'n hoofd zeuren en ik al doodmoe ben bijv., ik bied daarna wel mijn excuses aan! Maar ik maak ook mee dat iemand snauwt en ik er iets van zeg, maar dat diegene het zelf niet zo ervaart, dat is lastig, maar zoals een vriendin van me altijd zegt "ik bedoel het goed, maar het komt zo rot m'n strot uit..."
Emmawee
Bedankt voor je reactie. Daar voel ik wat bij. Zo heb ik het ook besproken met mijn zoon. Zodra we even kunnen gaan we eens samen praten.
Ik heb het hem ook inderdaad al zo uitgelegd. Ik denk dat er met zijn weerbaarheid niets mis is. Hij keurt haar af en wat hij beter in kan gaan zien is dat het iets is wat bij die vrouw zit en niet bij hem en de andere kinderen.
Ja, ik snauw ook wel tegen mijn kinderen. Natuurlijk. Maar er is een bredere basis in onze omgang. Ik kom er inderdaad weer op terug en ze kennen me ook als die aardige moeder. Een mens heeft meer kanten. Alleen.... bij haar heeft hij blijkbaar die aardige kant nog niet mogen meemaken. Misschien krijgt dat een kans als we eens gaan praten. Het is in ieder geval een mooi levensles voor hem. En wie weet, levert het haar ook nog wat op ha ha. Ik zou het zelf trouwens heel fijn vinden om dit soort dingen te horen als het om mij zou gaan.
Pippie
Respect
Ja Cobi, dat is inderdaad een interessante. Wat is respect?
Wikipedia zegt: Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk "omzien naar", en vandaar "rekening houden met".
Ik denk dus dat het niet iets met leeftijdsverschil te maken heeft. Als je respect hebt voor een ander mens (dus ook een kind) gaat het niet om verschil in waarde. Als je respect voor iemand hebt, houd je rekening met iemands vaardigheden (bv). Nou, een kind is goed in staat om zich te ontwikkelen en om dingen te begrijpen. Om te leren en in te zien. Zonder dat respect zal het ws niet de kans krijgen om te ontwikkelen. Het kind zal dan ook weinig respect terug geven.
Respect en gezag is iets anders.
Wat ik omschrijf, respect voor een kind heeft met menselijke behandeling te maken. Als je als volwassene al zonder respect (lees afbekken, snauwen, er vanuit gaan dat het kind zich anders niet aan de regels houdt) behandelt, hoe kan je dan verwachten dat hij leert respectvol met anderen om te gaan?
Pippie
Het is wel fijn
als dit het enige probleem in zijn leventje is. Dat relativeert wellicht.
Manda
Wat flauw!
Beetje moeilijk
Aan de ene kant vind ik dat iedereen met respect behandeld moet worden en dat je moet proberen niet te grauwen en te snauwen, ook als je je dag niet hebt.
Aan de andere kant vind ik dat je als kind maar beter kunt leren dat leraren en later bijvoorbeeld je bazen wel eens hun dag niet hebben en dat je dus af en toe maar beter een keertje ja en amen kan zeggen. Daarnaast is het nogal vermoeiend om elke keer campagne te gaan voeren over zoiets.
Ik vind het vervelend als mijn jongere collega's het niet kunnen hebben dat ze een keer een snauw van de baas krijgen als het allemaal niet zo lekker loopt. Ook al is het soms niet verdiend, het maakt het leven zo veel makkelijker als je af en toe gewoon even slikt.
Het staat er nu alsof ik vind dat je nooit in gesprek moet gaan met iemand die je kinderen respectloos behandelt maar zo bedoel ik het niet. Een van mijn eigen leraren zei vroeger altijd "who promised you life was going to be fair honey" als wij het weer eens niet eerlijk vonden. Ik laat niet over mij heen lopen maar als er af en toe iets gebeurt dat ik niet eerlijk vind ga ik echt niet elke keer in discussie.
Catootje
Pippie
Ik wil toch nog even reageren op je opening. Het eerste wat bij mij opkwam was. Waarom blijft je zoon dan niet bij jouw eten tussen de middag? Als jij vindt dat hij niet goed behandeld wordt moet jij zorgen dat dat wel gebeurt. Maar je zult wel moeten werken dus iemand anders moet tussen de middag op hem passen en dat gaat altijd anders dan dat je zelf zou doen. En als er dan een keer naar hem gesnauwd wordt, ja sorry hoor maar als dat het ergste is wat hem een keer overkomt. En je zoontje zal ongetwijfeld zelf een heel lief en leuk ventje zijn maar jij ziet ook niet alles en heel veel lieve leuke ventjes samen kunnen wel strontvervelend zijn.
Lieuwkje.
Bedankt
Ik wil jullie graag bedanken voor je reacties. Ik wilde eigenlijk heel algemeen eens weten hoe mensen er tegen aan kijken. Als inleiding gaf ik de situatie waardoor ik mijzelf bewust werd van het feit dat er vaak zo tegen kinderen wordt gedaan.
Uit mijn eerste bericht:
"Nu mijn punt. Hierdoor ben ik eens gaan nadenken. En het valt me eigenlijk op hoe vaak mensen zo praten tegen kinderen. Ik kwam een moeder tegen die zei (om het even kort te houden): "die krijgt een tik op de billen, dan zal ze het wel afleren". Huh? "
Het valt mij echt op dat kinderen vaak zo worden aangesproken.
Ik vind het zo jammer dat er vervolgens wordt ingegaan op de inleiding, dat ding waardoor ik ben gaan denken. Het gaat niet zozeer om mijn kind. Ik wilde het algemeen brengen. Ook in een later berichtje heb ik nog eens zoiets gevraagd: hoe vind je het als je kind wordt afgesnauwd door iemand aan wie je hem toevertrouwt.
Daarna gaat het WEER over mijn kind die het zo vreselijk moeilijk zou hebben of weet ik veel wat. Dat is gewoon niet wat ik wil brengen. Daarom in de rubriek 'algemeen'. Het lukt me ook niet om dat duidelijk te maken. Het gaat steeds weer terug naar 1 voorvalletje.
Blijkbaar wordt het niet herkend, ben ik de enige die dat zo ziet. Er is geen herkenning. Ik heb dus een heel andere stijl in het omgaan met kinderen. Dus op die manier heb ik wel enig inzicht gekregen hoor. En daarvoor dan toch bedankt. 
Omdat het onderwerp er nu wel heel erg op begint te lijken dat mijn kind het niet aan zou kunnen (als dat alle ellende in zijn leventje is) ik hem niet moet laten overblijven, ik vast niet inzie dat hij ook wel eens een vervelend mannetje kan zijn.....(haha) etc etc. Daar ga ik echt niet verder op in omdat het niet ingaat op wat ik inbreng. Dus ik zou het daar graag bij laten.
Pippie
Wat zal de omgeving denken, is dat zo?
ik zie dat ook wel, dat alles sussende gedrag terwijl ik zelf op zo'n moment het monster in nekvel had willen grijpen en de mond had willen snoeren.
Ik vraag mij af of die ouders (terwijl kind slaat, schopt, de waarheid verdraaid, aanstellerig gedraagt...) dat doen omdat ze bang zijn wat de omgeving er van zou vinden.
Doen ze dat daarom ? Kan mij toch niet voorstellen dat dat zo is.
Ik heb eerder de indruk dat ze daar bewust voor kiezen, dus bewust niet authoritair willen zijn maar op het zelfde level willen blijven met die kleuter. Ik zie die ouders ook altijd zo overdreven laag naar beneden buigen met triest kijkende wenkbrauwen, terwijl monster met tas wild om zich heen slaat.
Ja ik doe dat dus niet, ben dus nogal streng op dat gebied, verder ben ik eigenlijk helemaal niet streng vind ik. Hellig gedrag kap ik streng af, en het is niet snauwerig, het is gewoon boos streng.
Pelle e.a.
Ik wil dat graag even duidelijk hebben. Ik denk alles behalve dat jullie de hele dag je kind afsnauwen. Ik heb dat echt niet ergens beweerd. En onder respectvol behandelen bedoel ik ook niet: sussen en zoet houden. Ook dat zal toch niet de bedoeling zijn. Dat is toch weer de heel andere kant?
Ik ben blij dat jullie het niet herkennen. Misschien is het net de sfeer hier in de school (ook dagverblijf trouwens). Dat zegt dus al iets.
Jee, ik heb nooit bedoeld om iemand hier te beledigen o.i.d. Ik hoop dat dat duidelijk is.
Pippie
(Laat dat van die dame met die tik op de billen ook maar zitten. Ik zie haar vaker en het is echt de toon die er steeds is. Ik ben wel blij dat je eens naar mijn eerste bericht hebt gekeken)
Stopverf
We staan op 1 lijn. Kind heeft gespiekt, kende de gevolgen. De 1 zal er voor zorgen dat hij/zij het niet weer doet. Dat is de realiteit en met de sanctie ga je er vanuit dat het kind er van leert, het niet weer gaat doen. De verhalen van die ouders, die ken ik.
Ik zal morgen even laten weten of het gelukt is om die overblijf juf eens aan te horen. Want zoals gezegd, ik sta geheel open voor haar verhaal. Echt echt echt echt echt echt waar.
Pippie
