Respect voor kind

Tja

Ik ben het helemaal met je eens maar je hebt geen invloed op moeders en andere mensen die dingen zeggen tegen of over kinderen. Echter mbt de overblijf zou ik het zeker aankaarten. Hou het wel bij jezelf. Je was er zelf niet bij en je moet afgaan op de woorden van je zoon. Geef aan dat zoon het ineens niet meer leuk vindt. Of de overblijfmensen van die dagen enig idee hebben wat er gebeurd zou kunnen zijn.
En wat er gedaan kan worden zodat hij het wel weer leuk heeft.
Ik heb ook eens overblijfzaken aangekaart. Zoon vond het ook niet leuk want werd vaak 'gepest' tijdens overblijf. Is wel een andere situaite dan bij jou maar goed. Er is gewoon veel te weinig toezicht. Ze hebben dit goed opgepakt en kwamen zelf met oplossingen.

Succes

Conflict met overblijf

Ik heb mijn dochter van de overblijf gehaald, inderdaad ivm een conflict wat naar mijn mening is terug te leiden naar respect.
Mijn dochter zit in groep 8 en als groep 8 hoef je niet meer verplicht buiten te spelen, je mag ook gaan computeren, kletsen, bankhangen, spelletjes gaan doen. Die afspraak is zelfs nog expliciet met die kinderen gemaakt.
Tijdens een regenachtige dag moest iedereen buiten gaan spelen, mijn dochter had geen zin maar ze moest toch. Na een ja/nee spelletje vroeg mijn dochter boos waarom ze dan toch buiten moest spelen. Het antwoord was; omdat IK de baas ben en jij dus naar mij moet luisteren.
Die redenatie werkt als een rode lap op mijn dochter en ze ging er tegen in dat alleen haar moeder de baas is en tenminste een echte baas, want die is baas over mensen en zij DENKT alleen maar baas te zijn over kinderen.
Toen toonde mijn dochter geen respect aldus de overblijf en was het huis te klein. Mijn dochters redenatie was; als zij geen respect naar mij toont en de baas speelt buiten de afspraken om, waarom moet ik dan wel respect tonen ?
En misschien opvoedkundig niet juist, maar ik geef haar gelijk.
De overblijf wilde geen excuses aan mijn dochter aanbieden (mijn dochter heeft het wel gedaan; ze was immers wel brutaal en daar moet ze van mij excuses voor aanbieden) voor de fout die ze maakten en het respectloos behandelen van haar, dat weigerden ze categorisch (ik ga geen excuses aanbieden aan een kind) dus ik heb haar eraf gehaald.
Grtz.
Ardnax

Ik heb soms de neiging

om wat als advocaat van de duivel te reageren. Dat heb ik bij Pippie ook gedaan. Het is goed om je kind te geloven, maar soms is de situatie toch net even anders dan hoe het kind dat beleefd heeft. Voor ik echt boos reageer wil ik dat dan toch eerst graag weten. In de situatie van Ardnax zou ik wel meteen boos zijn. Ten eerste vind ik het echt raar als kinderen gedwongen worden om in de regen te spelen, wat een lol. En om dat af te dwingen met 'omdat ik de baas ben' terwijl kinderen uit die klas officieel vrije keus hebben is natuurlijk belachelijk.

Kort houden, respect

ik vind kort houden niet per definitie het zelfde als geen respect hebben. Als er niet buiten gespeeld mag worden zoals in jouw voorbeeld, dan is dat gewoon een regel, klaar, ga je toch naar buiten dan hou je je niet aan de regel en krijg je straf, die regel is duidelijk en geldt voor iedereen. Ik zie daar even geen probleem in.

Ik denk dat ik best wel streng ben. Mijn dochter moet luisteren als er iets gedaan moet worden, dan wil ik geen discussie en dan sta ik dus gewoon op mijn strepen "je moet het opruimen anders ruim ik het op en dan is het weg".

Ik wil geen kind die overloos aangespoord moet worden om eigen troep op te ruimen. Ik wil ook bijvoorbeeld rustig kunnen bellen zonder een kind er door heen te hebben. Ik wil dat ze bedankt als ze wat krijgt of ergens mocht spelen en hallo en dag zegt als we op visite gaan/visite krijgen. Ze moet ook dagelijks haar cavia's even groente geven en wat aaien, de rest van de verzorging doe ik dus daar ook geen discussie over.

Ik sta ook nu vaker (omdat ik wil dat ze wat zelfstandiger wordt ter voorbereiding voor groep 3) te wachten in de gang totdat ze er zelf achter komt dat ze haar jas nog moet aan doen of haar tas mee moet nemen. Dus nee ik sta niet de hele dag met een pedagogische glimlach dingen met engelengeduld te herhalen. Ik vind het mijn rol ook niet om mijn kind het makkelijk te maken en waar mogelijk maar ontzien, zelfstandigheid en zelfredzaamheid vind ik eigenlijk veel belangrijker om mee te geven en ik heb het idee dat ze dat nu aan kan en er aan toe is.

Dus in die zin sta ik zeker niet negatief tegen kort houden, misschien is kort houden niet het goede woord. Ik vind dat kinderen (mijn dochter wordt 6) al best wat eigen verantwoordelijkheden aan kunnen en dus ook op die verantwoordelijkheden gewezen moeten worden.

Ik vind op mijn beurt een paar kinderen in de klas van mijn dochter ronduit ongemanierd, eentje boerde laatst in het gezicht van een andere moeder, moeder van het jongetje bood geen excuses aan maar zei 'hij is zo enthousiast!'. Als mijn kind die boer had gelaten had ik heel andere dingen gezegd en gedaan. Maar goed ieder zijn manier, maar ik hoop dat mijn dochter een sterke zelfverzekerde zelfstandige vrouw wordt met eigenwaarde en respect voor de rest van de wereld. Ik hoop dan maar dat iets van mijn opvoedpogingen haar daarbij zullen helpen.

Dreigen met slaan vind ik dan weer wel belachelijk en ik vind slaan een stap te ver gaan en inderdaad respectloos.

Navragen

Ik zou het even navragen bij de overblijf. In mijn ervaring komen dingen bij kinderen soms heel anders aan dan het gezegd is (niet alleen bij kinderen trouwens, maar daar gaat het hier niet over
En verder ben ik eerlijk gezegd ook niet zo van het oeverloze gediscussieer met kinderen. Strenge overblijf? Pech gehad: mama gaat ook niet alleen naar haar werk als ze zin heeft. Wat moet, dat moet en je kunt het niet altijd alleen maar leuk hebben in het leven.
n@nny

Niet heel vreemd

Ik vind de hier geschetste situatie niet zo raar. Met regen mag je niet buitenspelen en dus wordt er een alternatief aangeboden. ik ben het ermee eens dat het leuker zou zijn als er meerdere keuze mogelijkheden zouden zijn dan alleen een kleurplaat in kleuren. Maar voor een keer lijkt me dat ook geen ramp.
Ik vind zeker dat er met respect voor kinderen en hun mening niks mis is. Als een kind mij wat vraagt dan geef ik ook serieus antwoord. Alleen niet iedereen doet dat en dat is toch ook een gegeven waar kinderen (en volwassenen ook) mee om moeten leren gaan.
Mits er zich dus geen hele ernstige situaties voor doen zou ik me er niet mee bemoeien. Uiteindelijk zullen zich dit soort situaties wel vaker voor doen en het is denk ik ook een leer moment om daar mee om te leren gaan.
Ik zou alleen dingen die concreet zijn aankaarten. Een gesprek beginnen over de toon waarop er tegen kinderen wordt gesproken is erg lastig omdat dit zo persoonlijk is en vaak meer om gevoel gaat dan om wat er werkelijk gezegd wordt.

Maylise

Overblijf

Ik ben zelf overblijfkracht, al vele vele jaren lang en heb al de nodige cursusjes ofzo gevolgd.
De dochter van Ardnax: die zou tegen mij opgelopen kunnen zijn. "Omdat ik het zeg" is namelijk een zin die bij mij mijn mond nog wel eens uitkomt. Bij ons op school mogen de kinderen van gr 8 óók meer dan de andere kinderen, maar het belang van de groep gaat altijd voor. Nee, belang is niet het goede woord. de "macht" van de groep. Ik zal het proberen uit te leggen. Er blijven bij ons zo'n 50-65 kinderen over, er zijn 5 overblijfkrachten, die zich uiteraard verdelen over de kinderen. Er is een groep buiten en een groep binnen, er wordt in twee groepen gegeten. Nadat de laatste groep klaar is met eten, gaan die ook naar buiten. De ovb-krachten die binnen waren bij het eten, druppelen langzaam naar buiten, omdat het grootste aantal kinderen dan op het plein is. Er blijft dan altijd een groepje plakkers, 8-ste-groepers, langzame kinderen binnen, terwijl de laatste ovb-kracht de laatste rommeltjes opruimt en stofzuigt. Als dat allemaal klaar is, zijn vrijwel alle kinderen ook klaar, is de administratie afgerond: kortom: dan is het overblijven klaar en moet iedereen naar buiten. Oók de dames uit groep 8 met bijzondere privileges. En waarom? Omdat er toezicht moet zijn zolang zij in de school zijn. Dat betekent, dat ik als ovb-kracht (of een collega) binnen moet blijven omdat er 2-4 dames willen computeren, terwijl de zwaarte van het werk buiten op het plein ligt - daar lopen namelijk de overige kinderen. In zo'n geval stuur ik dus de dames onder luide protesten naar buiten en ga er zelf achteraan.
Die afspraak die er met je dochter lag Ardnax, zou namelijk nog wel eens een zinnetje áchter de komma kunnen hebben. Ja, jullie mogen (omdat je in gr 8 zit) dit en dit en dit en dat, maar.............op het moment dat wij (als ovb) zeggen dat je moet stoppen/dat het niet mag of kan/dat je naar binnen of buiten moet, dan dóe je dat gewoon. Zo werken afspraken in de grotemensenwereld: van twee kanten.

Tirza

Tirza

Is het misschien een mogelijkheid om een kind van circa 11 jaar die uitleg te geven om het de grote mensenwereld in te zuigen? (de taak van grote mensen is, kinderen de grote mensen wereld in leiden, hoe kan dat zonder grote mensen benadering?) Misschien doe jij dat wel op een respectvolle manier, maar bij Ardnax's dochter is dat misschien niet gebeurd. Het feit dat die mevrouw niet eens excuses kan aanbieden puur omdat het aan een kind is, zegt mij al genoeg: die vrouw zegt: ik voel geen respect voor deze persoon want dit is een kind.

Pippie

Pelle

""Het feit dat die mevrouw niet eens excuses kan aanbieden puur omdat het aan een kind is, zegt mij al genoeg: die vrouw zegt: ik voel geen respect voor deze persoon want dit is een kind. "

gaat over iets wat Ardnax ervaren heeft.

Pippie heeft zelf een ervaring, haar zoon die het niet leuk vindt en verschillende ervaringen overdraagt. En daarnaast heeft Pippie moeite met volwassenen die in haar ogen geen respect hebben voor kinderen.

Het zal wel aan mij liggen

maar ik snap niet echt waarom je je zo druk maakt. Het regende, kinderen kunnen dus niet naar buiten. Er is een alternatief...een kleurplaat inkleuren. Ook geen straf, toch ?! Ze zouden keuze hebben...ja vandaag dus even niet, misschien was de groep erg groot, of waren er wat kinderen zonder oren. Die toch naar buiten dreigden te gaan, waardoor de overblijfjuf gezegd heeft dat er straf kon volgen. Dan lijkt me het ook een prima oplossing om voor een rustige bezigheid te kiezen. Zo keert de rust terug en is er niets aan de hand. Ik heb zo'n senario in mijn hoofd,

Dropke

Even duidelijk maken waar je naar toe wil pippie

wil je discussieren over respect naar/voor kinderen ?

Of wil je weten wat we van die overblijf van je zoon vinden.

Beide topics zijn wat onduidelijk nu dus wellicht is het handig als je wat meer voorbeelden aandraagt.

Pippie

Aan het begin van het schooljaar gaan we met de gr 8 leerlingen afspraken maken. Daarbij laten zij weten wat ze graag willen en laten wij horen wat we van hen verwachten. En dan kan niet alles wat zij willen altijd en overal door iedereen worden uitgevoerd, zo simpel is dat. Dat heeft niet eens zo bar veel met respect te maken, dat heeft te maken met groepsdynamiek. Ook al ligt er een afspraak dat ze mogen computeren, soms overrulen we dat toch.
En ja, dan (en niet alleen dan) ben ik wel zo dat ik ook respect van de kinderen naar mij toe verwacht. Dat ze me aankijken bijvoorbeeld. Niet met hun ogen zitten te rollen. Niet "boeie" mompelen als je ze naar buiten stuurt. Niet 20 minuten doen over een stukje gang van 5 meter. Enzovoort.

Tirza

De waarheid van het kind

Ik zit geregeld om de tafel met kinderen, ouders en overblijfkrachten. En het is onvoorstelbaar hoe de verschillende versies soms luiden. Dat wil niet zeggen dat de beléving van het kind niet klopt (ik heb het altijd gedaan), maar dat wil niet zeggen dat dat ook daadwerkelijk zo ís.
Jouw stellige: ik sta achter mijn kind en ik weet zeker dat het waar is wat hij zegt - tja, daar heb ik moeite mee. Kinderen hebben hun eigen waarheid, net als volwassenen.

Tirza

Pippie

Ik snap je ook niet echt. Over wat er gebeurd is zou ik me niet druk maken, het regende, buiten-spelen was niet slim, dus werd er gekleurd. Er kunnen allerlei redenen geweest zijn waarom er even niet gekozen kon worden. Ga niet af op wat je kind zegt wat er gezegd zou zijn, zelfs als volwassene verdraaien we woorden vaak, onbewust, jouw belevening van het moment blijft hangen en dat vertaal je vaak. Ik lees nergens dat er niet met respect met je kind wordt omgegaan. Een kind mag wel leren dat hij soms gewoon moet doen wat er gezegd moet. In een 1-1 setting kun je beter onderhandelen en dingen bespreken dan in een groep, dan moet je soms gewoon luisteren naar wat je gezegd wordt, zonder dat dat gelijk wordt uitgelegd en besproken. Wie weet wat er op dat moment nog meer speelde, want dat zal jouw kind ws niet allemaal gezien/gehoord hebben. Hoe oud is hij trouwens? Wat vind je nou zo respectloos?

In ons geval

Hoorde ik het verhaal van de leerkracht, die mij op mijn cursus belde over het conflict.
Dochterlief (bengel eigenlijk ) heeft een half uur in de klas zitten huilen nadat het gebeurd was; de eerste keer in ruim 8 jaar tijd !
Het verhaal heb ik dus van de leerkracht gehoord, en mijn dochter bevestigde het.
Ook van de leerkracht gehoord dat de overblijf weigerde om excuses te maken.
En groep 8 blijft in hun eigen lokaal over. Hebben extra privileges (tosti-ijzer, waterkoker voor thee), waaronder de privolege om zelf te mogen bepalen wat ze doen.
Gaan ze naar buiten; best, dan is er buiten een overblijfkracht die op ze let (overigens groep 5 tot groep 8 kinderen, kleinere kinderen zitten op een andere lokatie). Blijven ze binnen, dan is er de leerkracht/overblijfkracht die in het lokaal zit en wat administratie doet.
De afspraak is echt dat ze het zelf mogen bepalen, als ze maar binnen de hekken van de school blijven.
Gelukkig is mijn dochter 12 en dus oud genoeg om die ene dag in de week alleen thuis te blijven, dus ik had de rijkdom om haar van de overblijf af te halen.
Grtz.
Ardnax

Wat directer

Op zich lees ik in mijn berichtjes wel al waar ik heen wil. Maar ik zie ook wel hoe chaotisch ik het breng (karakter ). Ik zal het in 1 vraag proberen te vatten:

Wat vind je er van als je kind wordt afgesnauwd door diegene aan wie je 'm toevertrouwt?

Ik denk dat het mij daar een beetje om gaat. En daarom kwam ik zelf met 'respect'.
En even wat misverstanden wegnemen.

Ook ik ben er voor dat kinderen zich binnen de gegeven grenzen bevinden. Regels zijn regels, afspraken zijn afspraken etc etc. Het gekke is wel dat wanneer ik over respect begin, het daar over gaat. Ik geloof er zelf heel erg in dat wanneer iemand een kind serieus neemt, het kind minder snel zal reageren met 'boeiend' en draaiende ogen.

Het gaat mij er dus niet om dat de regels worden opgelegd... het gaat er om HOE. (ha, te bedenken dat mijn zoontje niet eens zo'n buitenspeler is ). Moet dat met dreigen met straf?

Mijn zoontje is 7. Er zal misschien gereageerd worden met: ach zo jong, hij verzint van alles. Ik ben degene die hem kent en hij weet vaak goed te verwoorden en te reflecteren. Uit eigen ervaring weet ik hoe je een kind serieus moet nemen, hoe hij/zij de dingen ook zegt. Mijn dochter van (destijds) 7 bijna 8 vertelde dat ze heel streng behandeld was toen ze 2 jaar was, bij het kdv. een juf heeft steeds geschreeuwd, gestraft (2 jaar!). Ze was echt bang voor haar. Ik heb dat toen toch eens voorgelegd aan de collega van die leidster en die dame bleek ontslagen te zijn om die reden (ook de collega leed onder die leidster). Wat als ik niet naar mijn dochter had geluisterd?

Nou, misschien is dat laatste wat ik vertel ook wel een reden waarom ik extra allert ben.
Want hoe stressvol het ook zal zijn voor de overblijfjuffen (dat geloof ik echt, niet iedere juf gaat zo om met de kinderen natuurlijk, maar deze ene waarschijnlijk toch echt wel), ik vind dat ze dat niet op de kinderen moeten gaan afreageren.

Mijn kinderen krijgen in de opvoeding mee dat ze zich aan passen en dat er regels gelden. Maar ik wil ze ook graag in de opvoeding meegeven dat het niet nodig is om zich af te laten snauwen.

O ja, ik heb trouwens ook nog even bij andere moeders gevraagd of ze iets hadden gehoord. En daar kwamen ook wel wat geluiden. Ik ben dus zeker niet gelijk op de organisatie afgerend. ha ha en dat doe ik nog steeds niet. Maar ik wil wel weten hoe het er aan toe gaat.

Toch nog een heel verhaal geworden terwijl ik me had voorgenomen om het bij die ene kernvraag te houden

Pippie

Waarheid

Tuurlijk moet je naar je kind luisteren maar je moet OOK wederhoor toepassen. Het kind kan het echt verkeerd begrepen hebben of vertelt de context er niet bij omdat hij die niet kent. Mijn dochter was op kdv ook als de DOOD voor 1 hulp leidster. Zo n intens enorm lieve vrouw van Zuid am. afkomst denk ik. Maar dochter krijste moord en brand toen ze ruim 2 was. Ik heb OVERAL gevraagd wat is hier gebeurd? andere ervaringen van ouders van leidsters etc etc. Er was echt geen aanleiding en dat kon ik ook al niet geloven. Ik vond het bijna genant voor die zo lieve mevrouw. Ineens was het ook over. Maar ze was echt bang. Dus de gedachtenkronkels van een kind....??? zijn niet altijd te volgen

Vraag

Nog een keer voor de duidelijkheid. Met dat wederhoor ben ik dus echt bezig om misverstanden uit de weg te ruimen. (Bij mijn dochter was er dus wel degelijk een draak van een leidster). Ik sta hier helemaal open in. Maar nu toch mijn vraag:

Wat vind je er van als je kind wordt afgesnauwd door diegene aan wie je 'm toevertrouwt?

Pippie

Moeilijk te beoordelen

Het is hier al herhaaldelijk gebeurd dat zoon zei te worden afgesnauwd door een juf. De relatie was grondig verstoord. Juf vertelde dat ze niet snauwde, zoon zei van wel. Ik dacht dat zoon het overdreef, tot ik er een keer bijstond. Mijn mond viel open van verbazing. Juf is het er nog steeds niet mee eens. Juf was verder overigens ook zo negatief en afwijzend tegen zoon, dat hij er aan onderdoor ging. Juf is zich (tot mijn grote ergenis) nog steeds van geen kwaad bewust. Het viel niet uit te leggen.
In dit soort gevallen gaat het om de toon en dat is nauwelijks objectief te beoordelen. Dingen komen soms heel anders over dan ze bedoeld zijn. Dat heb ik zelf ook weleens met mijn kinderen. Zij zeggen dat ik snauw, of chagrijnig doe en ik vind mezelf het toonbeeld van redelijkheid, rust en kalmte....
Dan gaat er dus iets mis, maar het kan dan heel erg helpen om te zeggen: 'Schrok je van de manier waarop ik het zei? O, dat spijt me dan.' Zouden juffen ook eens moeten doen, excuses aanbieden. Want anders raakt de relatie wel degelijk verstoord. Als je kinderen wilt opvangen en/of ze iets wil leren moet je toch wel een vertrouwensrelatie met het kind hebben.
Pippin

Pippie

Natuurlijk is het niet leuk als een kind afgesnauwd wordt of op een andere manier niet respectvol wordt behandeld maar dat gebeurt nou eenmaal. Juist omdat het om de toon gaat is het enorm moeilijk om hier een gesprek over aan gaan. Het zal toch al vlug heen en weer gepraat worden van hij zei dat en zij zei dat. Daar kom je gewoon niet uit. Ik zou er dus echt niks van zeggen. Niet iedereen heeft dezelfde stijl als opvoeder.

De overblijf wordt over het algemeen geleidt door amateurs en niet iedereen zal daar even bedreven in zijn. Mijn zoontje vindt een van de overblijf mensen ook heel stom en ik ken die mevrouw en ik weet dat ze inderdaad vrij kort af is en zeer direct (hoewel ze verder volgens mij best aardig is). Dat is gewoon een gegeven. Ik of zoon kunnen haar niet veranderen. Dat hoeft verder ook niet. zoon zal het er mee moeten doen.
Tenzij er rare dingen zouden gebeuren ga ik zeker niet praten met de overblijf.

Maylise

Veronderstelling pelle

,tja.... ik kan me gewoon voorstellen dat jouw zoon toevallig de 8ste was die naar buiten wilde in de regen en toen te horen kreeg dat als hij naar buiten zou gaan hij straf zou krijgen,

kan, kan ook zijn dat hij de eerste was die het vroeg en meteen de wind van voren kreeg. Maar ook al zou hij de 8e zijn, dan nog ga je niet meteen dreigen met straf. Als tenminste het zo gegaan is.
Ik snap wel een beetje wat Pippie bedoelt hoor. Als een kind iets wil wat niet mag op dat moment hoef je niet meteen met straf te dreigen.

Ligt er aan

Op zich is er niets mis met dreigen met een straf. Maar stel dat een jongen vraagt: mag ik buiten spelen (een hele normale vraag vind ik).
Antwoord: nee, en als je het toch doet dan krijg je straf.
het is niet nodig om op zo'n manier een negatieve sfeer te creeeren. het is een ander verhaal als kind in kwestie niet luistert en toch naar buiten gaat oid. Dan kun je wel dreigen met straf.

Whahahaha

Eigenlijk vind ik het wel jammer Pelle dat je zo aanhoudt aan het niet geloven van wat mijn zoontje vertelt. Het gaat trouwens ook niet om die ene keer. Hij was al heel verdrietig dat hij bij haar moest overblijven. Want ze was ALTIJD zo streng. Misschien wel goed om eerst wat meer te weten of mijn berichtjes iets beter te lezen.

Ik moest een beetje lachen om je veronderstelling (of het is eigenlijk meer een aanname): "al een paar keer zeggen", van "nooit buiten spelen met regen" en van "wrs doordrammen of een tweede keer vragen van het betreffende kind". Mijn zoontje is namelijk een heel bescheiden, terughoudend, verlegen jongetje, die, zoals al eerder gezegd, niet eens zoveel geeft om buiten spelen. Ik zie dat dus echt niet zo voor me hoor.

Kijk, ik kan het ook wel wat relativeren. Een keer een snauw, we zijn allemaal mensen. En dat kan ook hij best wel hebben. Het praat het trouwens niet goed. Maar het gebeurt hier waarschijnlijk structureel (blijkt ook uit navraag bij andere kinderen, al gezegd).

Ik heb een beetje het vermoeden dat deze mevrouw de lol niet haalt uit het 'plezierig omgaan met kinderen'.

Maar goed. Ik begrijp dus dat er best veel mensen zijn die het best gewoon vinden dat er zo naar hun kind gesnauwd wordt. En dat het kind misschien niet eens geloofd wordt als het aangeeft er echt last van te hebben. Ik kan voor mijzelf nog steeds niet besluiten om maar te denken: ach, laat maar, het is heel gewoon. Omdat het niet 1 keer was, zeker weten.

Pippie

(ennuh.... Pelle, zullen we dan maar aan Pippin vragen haar naam te wijzigen ha ha, het kan inderdaad verwarrend zijn he die namen).

O ja dreigen

Dreigen is voor mij al een teken van 'machteloosheid'. Blijkbaar weet die mevrouw geen positievere manier om haar doel te bereiken. Het is een zwakte. Dat is er mis mee.

Zoals Sharon zegt, er wordt een negatieve sfeer gemaakt.

Pippie

Oneens

dreigen is niet altijd machteloosheid, dreigen in de vorm van doorgeven wat de sancties zijn is ook duidelijkheid bieden.

'we'/de groep gedraagt zich zo, doe je dat niet dan volgt er een sanctie.

Als je geen belasting betaald krijg je een boete, als je door roodlicht rijdt krijg je een boete, niets machteloosheid, gewoon zo zijn de regels.

Dat is waar

Er zijn sancties als je je niet aan de algemeen geldende regels houdt. Die zijn dan ook duidelijk. Je weet wat je te wachten staat als je te hard rijdt. Eigen keuze als je wel te hard rijdt. En het is een logisch gevolg van wat je doet. De grenzen zijn daarmee aangegeven. Duidelijk. Misschien bedoelt Pelle dat ook als ze het heeft over ook daadwerkelijk die sanctie nakomen'?

Zoals het hier gezegd zou zijn, klinkt het toch eerder wel als: 'help, ik weet het niet meer. Als ze maar niet naar buiten gaan, ik verlies de grip'. Snauw snauw, pas op ik straf jullie hoor brrr

Nou ja, Pelle. Wat je zegt. Natuurlijk probeer ik in gesprek te komen. Het gaat ook niet zo zeer om dit voorval alleen. Ik vroeg me wel af hoe je er nou mee omgaat als iemand naar je idee je kind afbekt (weet ik veel hoe ik het zal noemen). Het voelt voor mij gewoon fout, maar blijkbaar is het de norm om zo een kind op te voeden, te leiden etc. Het past niet bij mij. Blijkbaar ook niet bij mijn kind

Pippie

Maar hou de draad

dan duidelijk. Ga praten als je iets te bespreken hebt.

Verder heb ik al gezegd dat wat ik over de andere meer algemene stelling vindt.

Streng

is niet hetzelfde als respectloos. Je zoontje heeft een hekel aan haar omdat ze zo streng is. Tja, als iemand zo is.......ik ben het zelf namelijk ook

Tirza