Respect voor anderen/huisgenoten?
In andere draadjes lees ik regelmatig dat (sommige) kinderen zo slecht opruimen, soms in het hele huis, maar in elk geval ook regelmatig van hun eigen kamer een bende maken.
Zeker als het om pubers gaat, lees ik vaak in draadjes dat ouders die rotzooi op hun kamers accepteren, of in elk geval zo laten, daar geen opmerkingen (meer) over maken en geen strijd over aangaan. Regelmatig lees ik ook dat ouders dat zo laten onder het mom van loslaten, het kind leren zelf te ontdekken hoe ze willen zijn en leven en dergelijke.
Is wat voor te zeggen.
Maar wat ik me nou afvraag: is het niet zo dat kinderen (ook pubers) ook rekening moeten (leren) houden met anderen, in dit geval met hun ouders, die het niet fijn vinden dat het in hun huis een chaos is?
Is dat vanuit het kind dan eigenlijk niet respectloos naar zijn/haar huisgenoten (ouders) toe om zich daar niets van aan te trekken? (en overigens ook respectloos naar jezelf toe als je in rotzooi wilt leven, maar als dat de keus van het kind is, kan ik daar nog wel in meegaan, als het helemaal alleen woont en huisgenoten er dus geen last van hebben)
Even voor alle duidelijkheid: van mij hoeft de slaapkamer echt geen toonzaal te zijn, ben al erg gelukkig als er geen kleding en zo op de grond ligt en de kastdeuren dicht zitten 
.
Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Andere kant
Van mijn zoon heb ik geleerd dat je niet met manouvres hoeft om te gaan met mensen maar je kunt ook je noodzakelijke vraag gewoon rustig nog eens stellen en aangeven dat het je serieus is. Of je vraag zo formuleren dat er voor de antwoordgever iets inzit dat helpt om de vraag wel te beantwoorden, een beroep doen op een goede kwaliteit van iemand, een compliment maken. Lukt het dan nog niet dan kun je het ook stellen aan iemand anders, je weet op een gegeven moment wel wie, en onder welke voorwaarden, je een concreet antwoord kan geven.
En anders ga je maar een ouderforum lastigvallen.
Bij ons thuis,,,,,
.....leven we volgens het principe dat we er met zijn allen wonen en het dus met zijn allen opgeruimd houden. En dat we zuinig zijn op spullen, die allemaal gekocht zijn van zuur-verdiend geld. Zelden is hier iets kwijt, moet ik iets opnieuw kopen omdat het oude niet meer te vinden is, samen even de boel doen is hier routine. Natuurlijk moet ik wel eens wijzen op de rommelige kamers en vragen of ze hun spullen alsjeblieft in de was willen doen, maar dan doen ze het ook. Klinkt heerlijk he? Dat is het ook.
Ik vind het inderdaad een stuk respect naar ouders om het nest samen schoon en opgeruimd te hoduen
Bij ons thuis
Komt mijn bijna 2-jarige dochter naar me toe met dingen die niet op hun plek liggen. En als ik het dan nonchelant naast me neerleg, pakt ze het boos weer op, geeft het weer terug en wijst me naar de plek waar het hoort.
Ik hoop dat ze over 2 jaar net zo vrolijk over de zooi heenhuppelt als haar grote broers, anders zie ik het somber in voor haar. Nu ik erover denk, de kamer van mijn oudste is ook altijd netter dan de rest van het huis. Ik hoop dat hij niet denkt dat ik hem niet respecteer.
Grappig dc
Hier ook een klein opruim meisje, ik geniet er maar van want haar grote puberbroer is een rommelkont en kan nooit iets terugvinden, ook niet als het op de vaste plek ligt. Dat is behoorlijk intensief bij tijd en wijlen want hij is daardoor in feite of heel langzaam (altijd aan t zoeken) of weinig zelfstandig 
Zijn kamer mag een zooi zijn mits: het geen eten oid is, er niks kapot kan gaan of gaat door de zooi (kwetsbare dingen op grond oid), het zijn eigen spullen zijn en alles glad is voor de wekelijkse schoonmaak en daarbij hoort kleren in de was doen ook.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik snap werkelijk dat respect niet
Je eigen kamer rommelig hebben heeft niets met respect te maken maar dat is al gezegd.
Bij geen respect hebben zie ik een puber voor me die, als ik aan het stofzuigen ben op zijn kamer even achteloos een snoeppapiertje voor de stofzuiger op de grond gooit.
Mijn zus schijnt een verschrikkelijke sloddervos geweest te zijn (ging het huis uit toen ik 13 was) maar was meteen daarna netjes. Altijd een opgeruimd huis. Mijn broer was netter maar bij mijn broer nu (hij is 50) is het altijd een puinhoop in de woonkamer (ik wil niet weten hoe de rest van het huis eruit ziet).
Dat houd ik in mijn achterhoofd: het tijdens je puberteit leven in een rommelige kamer zegt weinig over je toekomst dus DAAR hoef je je kind niet voor op te voeden.
Respect..
Ik doe er zelf niet moeilijk over maar jij voed jou kinderen op en leert ze wat jij belangrijk vind. Dan hoop je dat ze rekening houden met jou gewoontes. Dat kun je misschien onder respect verstaan.
Ik kan me jou standpunt dus wel voorstellen. Tis bij pubers alleen de vraag of je het als opvoeder kunt afdwingen. Leert de puber daar van of te ervaren hoe het is als anderen tegen je roepen dat je kamer een bende is? Je kunt ook afspraken maken dat iedere zondagavond de kamer opgeruimd is. En de rest van de week je er niet mee bemoeien.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
