Rechtszaak geroofd kind
Vandaag dient de rechtszaak voor de indiase ouders van een kind, dat in 1999 bij hen weggeroofd is en in 2002 in Nederland geadopteerd. Adoptie-ouders dachten dat alles volgens de regels was gegaan. In 2007 was al bekend dat er mogelijk sprake was van roof. Biologische ouders willen door middel van DNA laten vaststellen of het echt hun kind is. Adoptie-ouders willen niet meewerken en stellen dat het kind (12 jaar inmiddels) het zelf niet wil.
Voor meer achtergrond hier een link: http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article3087280.ece/Ouders_eisen_via_DNA-test__kind__rsquo_terug_rsquo____.html
Als ik dit verhaal lees heb ik vooral intens medelijden met de biologische ouders en vind ik dat ze eigenlijk vanzelfsprekend het recht moeten krijgen om zelf te bepalen waar het kind zal wonen (na DNA-test).
De reacties in Trouw zijn overwegend anders, eerdere rechterlijke uitspraak over een gekocht kind doet vermoeden dat de prioriteit ook nu zal liggen bij de Nederlandse adoptie-ouders. Ik blijf er een ongemakkelijk gevoel aan overhouden.
Stel je voor: de ouders van Madeline vinden hun dochter terug in Saoedi Arabië bij een andere familie......
Wat zouden jullie doen als je de adoptie-ouder was?
Tsjor
Schadeloos stellen
Voor zover je ouders van een ontvoerd kind schadeloos kunt stellen zou ik het 'fatsoenlijk' vinden als daar een oplossing voor komt. (Uiteraard naast een oplossing voor contact en het wettelijke geharrewar rond de ontvoering) Wat namelijk ook door mijn hoofd speelt, en dat zal misschien niet zo netjes worden gevonden, is dat deze Indiase ouders zo arm zijn dat hun geadopteerde kind in hun ogen heel erg rijke Nederlandse ouders moet hebben. Die ongelijkheid kun je niet in zijn geheel weghalen, maar een iets beter leven zou wel prettig zijn. Het zou niet voor het eerst zijn als na een hereniging de adoptie-ouders het gevoel krijgen steeds bij te moeten springen, of een volwassen kind het gevoel heeft een (financiële) verplichting naar zijn echte ouders en verdere familie te hebben. Het lijkt mij dat het adoptiebureau daarvoor over de brug moet komen, ondanks dat dat bureau niet met opzet gehandeld zal hebben.
Natuurlijk een dna-test
De situatie is natuurlijk heel onoverzichtelijk door de afstand en cultuurverschillen van de landen.(Vrij-)vertaald naar een situatie wat dichterbij en meer voorkomend, vind ik het duidelijker:
Als een zwangere of net bevallen moeder uit Groningen naar Brabant vertrek en vader vindt ze pas na een aantal jaar, heeft hij ook recht op omgang. De kans dat moeder en kind verplicht terug moeten naar Groningen is door het verloop van tijd vrij klein. Mocht vader twijfelen of het zijn kind is, dan zal een DNA-test afgedwongen kunnen worden.
Eigenlijk vind ik dit ook van toepassing in deze situatie. Natuurlijk moet er een DNA-test gedaan worden. Het kind heeft recht op duidelijkheid wat betreft zijn afkomst (hoeveel kinderen gaan later niet alsnog opzoek naar een bio-ouders), de biologische ouders mogen weten of het werkelijk hun kind betreft. Dat er daarna recht moet zijn op omgang lijkt me ook duidelijk. Hoe dat dan moet weet ik niet. Het kind na al deze jaren nog terugsturen vind ik niet kunnen. Dat zou in een echtscheidingszaak ook niet aan de orde zijn.
Als het mijn kind zou zijn die ontvoert is, en hij woont bv. in Amerika bij een gezin, is daar gelukkig en heeft daar zijn sociale leven, dan zou ik hem na als die jaren ook niet terug eisen(hoe moeilijk ook). Wel zou ik hem willen leren kennen, contact opbouwen en hopen dat hij later ook regelmatig deze kant op wil komen. Als het mijn adoptie kind was, dan zou ik mijn uiterste best omgang mogelijk te maken. En ook om financiële middelen te vinden om zo de bio-ouders in de gelegenheid te stellen hier te komen en hun kind te leren kennen, mochten ze die zelf niet hebben. Dit niet voor mijzelf, maar voor het kind. Wel met 'het recht aan mijn kant', waarmee ik bedoel niet het risico willen lopen dat ze hem meenemen en dat ik zonder rechten achterblijf.
Pelle
Besef jij wel hoelang de adoptie-ouders een DNA-test al tegenhouden? al jaren. Dat is inderdaad niet in het belang van het kind.
De stappen die ik voorstel hoeven niet lang te duren: DNA-test kan vrij snel, vervolgens de vraag of de ouders de adoptie alsnog willen doen door het kind af te staan, en als dat een conflict oplevert een rechtszaak waarin het kind aan de rechter vraagt om op de huidige woonplaats te verblijven.
Het is in elk geval veel korter dan de jaren die nu door tegenwerking voorbij zijn gegaan.
Tsjor
Creatief
Dit is wel bijzonder creatief taalgebruik, Mirjam: 'Ook het ontvoeringsverdrag kan alleen maar de oorspronkelijke situatie herstellen als niet een andere situatie inmiddels oorspronkelijk is geworden.' In feite is er dan nooit sprake van kinderontvoering, want er is altijd weer een neiwue situatie. Als we die dan 'oorspronkelijk' noemen is het probleem over.
'Tijd telt'. En dan is het probleem: welke tijd? Ik heb eerder al aangegeven hoe het tijdspad ongeveer verlopen is. Er zit nog een tijdsmoment tussen, namelijk het moment waarop de indiase politie ontdekt dat er sprake is van een bende kidnappers. Door dat politiedossier wisten de biologische ouders dan hun kind vermoedelijk naar Nederland is gegaan.
Als ik de meeste mensen goed begrijp hadden de biologische ouders de zaak toen moeten laten rusten.
'Maar bovendien: als werkelijk jouw enige punt is dat er erkenning moet zijn dat deze ouders moedwillig beroofd zijn van hun kind, bij deze: Ja, dat zou best wel eens kunnen.' Uitsluitsel is er pas als de DNA-test is gedaan.
Als ik jou goed begrijp hadden de biologische ouders bij de ontdekking van de vermissing van het kind de zaak al moeten laten rusten: het kan best zijn dat het geroofd is.
'De rest is (lang) vergeten of doelbewust overgeslagen administratie.' Ik kan me niet voorstellen dat je zo denkt. In India is het niet vergeten. en het doelbewust overslaan is in Nederland gebeurt.
Mij hindert ook enige internationale schaamte.
Tsjor
Kaaskopje
Ik geloof niet dat de biologische ouders op geld uit zijn. 'Sommige mensen zijn niet geïnteresseerd in geld. Ik kan me voorstellen dat ze zelf willen weten of dit hun kind is en of het goed gaat met hun kind. Voor sommige mensen is dat meer waard dan welk geld ook.
Stel dat dit niet hun kind is, dan zouden ze verder moeten zoeken en opnieuw leven met een grote onzekerheid.
Tsjor
Gefrankeerd retour
tsjor:"In feite is er dan nooit sprake van kinderontvoering, want er is altijd weer een neiwue situatie. Als we die dan \'oorspronkelijk\' noemen is het probleem over. "
Precies. En dat doen we met kinderen die verhuizen, of die bij pleegouders gaan wonen. Het ontvoeringsverdrag leent zich daar prima voor en kan zelfs gebruikt worden door jeugdzorg tegen biologische ouders die hun kind van een pleegouder meenemen.
Jij legt bij lezing de nadruk op 'oorspronkelijk' en leest daarin 'biologisch', maar de nadruk ligt op 'zo snel mogelijk'. Die haast is er om te voorkomen dat ontvoering tot een nieuwe oorspronkelijke situatie leidt.
In al die gevallen dat dat niet lukt en de tijd passeert, ontstaat er vanzelf een nieuwe oorspronkelijke situatie.
tsjor:"En dan is het probleem: welke tijd? "
Dat is helemaal geen probleem maar volstrekt helder: de tijd dat het kind het leven leeft in de situatie. Een jaar is voor een baby al snel een half leven. Daarmee is het eigenlijk al klaar. Voor dit kind is het het hele leven, minus een jaar of twee.
Wat er in die tussentijd op politiebureau's gebeurde is niet relevant.
tsjor:"Als ik de meeste mensen goed begrijp hadden de biologische ouders de zaak toen moeten laten rusten. "
Nee. Ik vind het wel moedig eigenlijk. Ook wel iets om als kind trots op te zijn. Als aangetoond kan worden dat dit inderdaad de biologische ouders zijn, dan hebben zij informatierechten.
tsjor:"Ik kan me niet voorstellen dat je zo denkt. In India is het niet vergeten. en het doelbewust overslaan is in Nederland gebeurt. "
Nou en? Daar kan dat kind toch niks aan doen?
tsjor:"Mij hindert ook enige internationale schaamte. "
Ik denk niet dat we dat goedmaken door dit jongetje tegen zij wil uit zijn inmiddels vertrouwde omgeving weg te rukken en gefrankeerd retour te zenden.
Groet,
Miriam Lavell
Dna test
tsjor:"Besef jij wel hoelang de adoptie-ouders een DNA-test al tegenhouden? al jaren. Dat is inderdaad niet in het belang van het kind."
Je vergeet nog wat volgens mij. Dit is niet het enig uit India (of waar ook) geadopteerde kind in Nederland (de wereld). Dit is ook zeker niet het enige geval van roof, zie bijvoorbeeld de kinderroof uit Haïti na de aardbeving. Dat gebeurt nog steeds.
Kortom: er zijn duizenden, tienduizenden, misschien wel miljoenen kinderen over de wereld die op de een of andere manier onvrijwillig bij de biologische ouders vandaan zijn gerukt.
Stel je voor wat er kán gebeuren als alle adoptieouders verplicht zouden zijn op eerste verzoek dna van het adoptiekind te leveren. Hoeveel procedures zou dat per adoptiekind op kunnen leveren denk je?
En hoe voelt dat, denk je?
Groet,
Miriam Lavell
Windmolen
Mirjam, hier: 'Ik denk niet dat we dat goedmaken door dit jongetje tegen zij wil uit zijn inmiddels vertrouwde omgeving weg te rukken en gefrankeerd retour te zenden.' heeft niemand het over.
Tsjor
Australië
Oh, maar dat doen we zo vaak....als argument tegen?
Australië heeft een collectieve openbare boetedoening gedaan vanwege het wegroven van kinderen van aboriginals. Indertijd gebeurd vol goede bedoelingen, maar bij nader inzien schaamde men zich en beleed collectief en openbaar schuld. Dat lijkt mij een gepaste reactie.
Tsjor
België
België vindt dat koopouders 'mensonwaardig' hebben gehandeld en gaat vervolging instellen. Nederland vond eerder dat de ouders die het kind gekocht hebben het kind ook mochten houden, omdat het goed ging met het kind.
De adoptie van het Indiase kindje is niet hetzelfde als het kopen van een kind, maar er is wel een duidelijk verschil in internationale inschatting van de positie van biologische ouders en het 'hebben is houden'-principe. De weg die vooraf gaat aan dat 'hebben' speelt in de zaak van baby Donna wel degelijk een rol.
Tsjor
Niet voor het hebben
tsjor:"Australië heeft een collectieve openbare boetedoening gedaan vanwege het wegroven van kinderen van aboriginals."
Welke staatssystematiek vermoed jij achter de adoptie door Nederlandse ouders van Indiase jongetjes?
tsjor:"maar er is wel een duidelijk verschil in internationale inschatting van de positie van biologische ouders en het \'hebben is houden\'-principe."
Natuurlijk zijn er verschillen. Maar uit het willen vervolgen van de Nederlandse wensouders in dit geval, volgt niet dat de baby ook feitelijk bij hen zal worden weggehaald.
tsjor:"De weg die vooraf gaat aan dat \'hebben\' speelt in de zaak van baby Donna wel degelijk een rol. "
Niet voor het hebben zelf. Wel voor mogelijke strafbaarheid van die weg.
Groet,
Miriam Lavell
In nederland
'Niet voor het hebben zelf.' In Nederland bedoel je dan. Omgekeerd doen wij ons best om kinderen terug te halen als ze ontvoerd zijn naar een ander land.
Daarmee is ook zichtbaar geworden welke staatssystematiek er bestaat. In India wist de politie al langer dat de kinderen ontvoerd waren en zij ging er (voglens de berichten) van uit dat de kinderen dan terug zouden moeten komen. Wat er zit tussen dat moment van ontdekking en de huidige rechtszaak is Nederlandse staatssystematiek.
Tsjor
Maar mirriam
Vind jij dan werkelijk dat de biologische ouders geen recht hebben te weten of dit hun kind is?
"En hoe voelt dat, denk je?" Ik denk dat dat één van de risico's is van een geadopteerd kind. Grote kans dat het kind over een paar jaar zelf opzoek wil naar zijn biologische ouders. Als de biologische ouders aannemelijk kunnen maken dat dit waarschijnlijk hun kind is lijkt het me voor alle partijen van belang om zekerheid te verschaffen. Ten eerste voor het kind, wat in één klap toegang krijgt tot informatie over zijn vroege verleden. Voor de biologische ouders om een eventueel einde te maken aan hun onzekerheid. En ook wel voor de adoptieouders, al was het maar plaatsvervangende blijdschap voor hun kind.
Overigens vind ik het een groot verschil dat deze adoptie ouders 'ter goede trouw' gehandeld hebben. Bij een normaal bureau volgens de normale procedure een kind adopteren is toch heel wat anders dan een kind kopen.
