puberen cultureel verschijnsel?
Naar aanleiding van een ander draadje over vervelende pubers, en een recente ontmoeting met een paar niet-westerse tieners de volgende vraag: is puberen (je afzetten tegen ouders, leraren, grenzen opzoeken) nurture of nature?
Is het echt nodig, en zo ja, hoe lossen mensen die niet gepuberd hebben dat dan op? Het is me meermaals opgevallen dat kinderen uit minder welvarende landen veel minder pubergedrag vertonen, of dat het zelfs niet bestaat.
Zou puberen niet meer voorkomen bij kinderen wier ouders zich coute que coute aan een autoritaire rol vast willen houden en niet de kinderen het vertrouwen geven dat ze op den duur verstandige beslissingen zullen nemen
Een autoritaire opvoeding pur sang schijnt niet zo schadelijk te zijn als één waarin willekeur en machtsmisbruik schering en inslag zijn. Helaas kan van de laatste soort opvoeding zo veel terreur uitgaan, dat van 'puberen' niet veel komt ...
RodeKrullenbol schreef op 13-08-2022 om 21:39:
Een autoritaire opvoeding pur sang schijnt niet zo schadelijk te zijn als één waarin willekeur en machtsmisbruik schering en inslag zijn. Helaas kan van de laatste soort opvoeding zo veel terreur uitgaan, dat van 'puberen' niet veel komt ...
Dat is dus een beetje zoals ik eerder beschreef.
Tja als oorlog, honger en watertekort en kou een grote rol speelt dan maakt dat pubergedrag heel betrekkelijk. Dat doe je dan niet; om te overleven...
Pippeltje schreef op 14-08-2022 om 11:19:
Tja als oorlog, honger en watertekort en kou een grote rol speelt dan maakt dat pubergedrag heel betrekkelijk. Dat doe je dan niet; om te overleven...
precies, de wet van Maslow, ik wilde t al eerder zeggen, maar ik had het te warm
Pippeltje schreef op 14-08-2022 om 11:19:
Tja als oorlog, honger en watertekort en kou een grote rol speelt dan maakt dat pubergedrag heel betrekkelijk. Dat doe je dan niet; om te overleven...
Ja dit idd
RodeKrullenbol schreef op 13-08-2022 om 20:31:
[..]
In Nederland zijn kinderen toch juist bovengemiddeld gelukkig doordat het hier de norm is geworden om de behoeften van kinderen niet te veronachtzamen. Of heb ik dat verkeerd?
Volgens de onderzoeken zijn kinderen heel gelukkig, maar jongeren behoorlijk ongelukkig. Daar zit wel iets vreemds in.
Mijn voorzichtige hypothese is dat veel kinderen zo gewend zijn om in hun behoeften voorzien te worden, dat ze én de lat behoorlijk hoog hebben liggen over wat ze van het leven verwachten, én moeilijk kunnen incasseren als dat tegenvalt.
Als je van kindsaf leert dat men op zoek gaat naar de optimale school, de optimale omstandigheden, de optimale ontwikkeling, de beste spullen die binnen de grenzen van het inkomen beschikbaar zijn, dan is het ook begrijpelijk dat je 10 jaar later verwacht dat er een droombaan beschikbaar is, een tussenjaar in het buitenland, of op zijn minst een opwindende stage bij een hip bedrijf.
In combinatie met het geloof in “je wordt alleen beperkt door je eigen mindset” valt een gewone middelmatige studieloopbaan dan al gauw tegen.
Slag om de arm hoor, ik speculeer maar wat, maar het is bizar dat enerzijds jongeren minder dan ooit hoeven (in de zin van volwassen verantwoordelijkheden zoals zorgen voor een eigen gezin, daar vinden we 22-jarigen al gauw “te jong” voor) en anderzijds meer dan ooit lijden onder de druk om het “te maken”. Er schijnt een vloedgolf aan burnouts onder jongeren te zijn. Dat kan niet alleen maar druk van buitenaf zijn, dat heeft ook iets te maken met ongetraind incasseringsvermogen.
Social Media zal daarin ook wel een rol spelen omdat je anderen ziet die het goed voor elkaar lijken te hebben. Ga je dan vergelijken, dan lijkt het alsof je zelf heel veel mist.
Ook denk ik dat veel jongeren een gevoel van zingeving missen.
daat zit zeker wat in wat genevra zegt. Ren paar decennia geleden was de opvoeding voor kinderen een stuk 'harder'. In die zin: minder.pappen en nat houden, meer eigen verantwoording, mee zelf doen enz. En dan kom je als jongere, nu, ineens in een wereld die toch een stuk ingewikkelder is, dan zoals je als kind gewend was. En dan wordt een jongere nu ook steeds geconfronteerd (media o.a.) met dingen die eigenlijk 'fout' zijn. Zelfs iets simpels als vlees eten, of zelfs zuivel drinken. Vliegen is niet oké enz enz. Dat waren dingen waren wij toentertijd totaal niet mee bezig waren of op 'aangesproken' werden. Je deed je ding voor zover je daar de fin. middelen voor had. Maar jet was iig normaal..Ik denk sat her.lwven, dus zeker.ook voor jongeren en net.volwasrnen knap ingewikkeld geworden is.
bieb1963 schreef op 14-08-2022 om 14:16:
daat zit zeker wat in wat genevra zegt. Ren paar decennia geleden was de opvoeding voor kinderen een stuk 'harder'. In die zin: minder.pappen en nat houden, meer eigen verantwoording, mee zelf doen enz. En dan kom je als jongere, nu, ineens in een wereld die toch een stuk ingewikkelder is, dan zoals je als kind gewend was. En dan wordt een jongere nu ook steeds geconfronteerd (media o.a.) met dingen die eigenlijk 'fout' zijn. Zelfs iets simpels als vlees eten, of zelfs zuivel drinken. Vliegen is niet oké enz enz. Dat waren dingen waren wij toentertijd totaal niet mee bezig waren of op 'aangesproken' werden. Je deed je ding voor zover je daar de fin. middelen voor had. Maar jet was iig normaal..Ik denk sat her.lwven, dus zeker.ook voor jongeren en net.volwassenen knap ingewikkeld geworden is.
Mijn kinderen hebben volgens het boekje gepuperd en ook al kon ik ze soms achter het behang plakken, ik heb er echt van genoten (natuurlijk nooit laten blijken).
Toen ze 6 en 9 waren, kreeg ik een onheilspellende diagnose en het zag er naar uit dat ze zonder moeder moesten opgroeien. Het was af en toe een uitputtingsslag, single moeder zijn met fulltime job en 2 puberdieren. Maar wat ben ik dankbaar dat ik ze tijdens die fase mocht begeleiden.
Grappig man en ik zeiden tegen elkaar toen we vorige week in Azië waren, pubers zijn ook overal het zelfde. We zagen overal pubers die graag op hun telefoon zaten. Westers en niet westers. Bij soort van winkeltjes aan huis. Waar de verkoopster dan iets riep tegen haar puber, die dan ook zuchtend en puffend dat ging halen.
Lotte78 schreef op 18-08-2022 om 21:27:
Grappig man en ik zeiden tegen elkaar toen we vorige week in Azië waren, pubers zijn ook overal het zelfde. We zagen overal pubers die graag op hun telefoon zaten. Westers en niet westers. Bij soort van winkeltjes aan huis. Waar de verkoopster dan iets riep tegen haar puber, die dan ook zuchtend en puffend dat ging halen.
Ik vind op je telefoon zitten geen pubergedrag. Het is gewoon naast Roken een volksverslaving. Hele volksstammen staan de hele dag met dat ding in de hand. Mijn ex, zwager en ex-schoonzusje, allen eind 30 zitten op sociale gelegenheden alleen maar naar dat ding te staren. Zie ook steeds meer ouderen naar het beeldscherm grijpen. En dat snap ik wel, want zonder beeldscherm besta je niet meer. Heb je geen contact meer met de wereld en de wereld niet met jou. Want mensen weten niet zo goed meer hoe je contact legt, anders dan via de socials.
Ben zelf pas laat met WhatsApp begonnen en de Facebook app heb ik ook nooit gehad. Maar als je vrienden je niet via de socials kunnen bereiken, dan wordt je al snel vergeten.
Bijtje82 schreef op 18-08-2022 om 21:35:
[..]
Ik vind op je telefoon zitten geen pubergedrag. Het is gewoon naast Roken een volksverslaving. Hele volksstammen staan de hele dag met dat ding in de hand. Mijn ex, zwager en ex-schoonzusje, allen eind 30 zitten op sociale gelegenheden alleen maar naar dat ding te staren. Zie ook steeds meer ouderen naar het beeldscherm grijpen. En dat snap ik wel, want zonder beeldscherm besta je niet meer. Heb je geen contact meer met de wereld en de wereld niet met jou. Want mensen weten niet zo goed meer hoe je contact legt, anders dan via de socials.
Ben zelf pas laat met WhatsApp begonnen en de Facebook app heb ik ook nooit gehad. Maar als je vrienden je niet via de socials kunnen bereiken, dan wordt je al snel vergeten.
Terwijl je dit schreef en nu ik dit schrijf zitten we toch achter een schermpje? Of valt dit forum in een andere categorie dan fakebook?
On topic; ik denk dat qua brein ontwikkeling puberen een biologisch verschijnsel is. En hoe dat zich uit hangt af van (in willekeurige volgorde); waar je zit in de pyramide van Maslow, cultuur en karakter.
maar biologisch gezien hoort het bij de ontwikkeling van het brein dat er iets van losmaken gebeurd
Bijtje82 schreef op 18-08-2022 om 21:35:
[..]
Ik vind op je telefoon zitten geen pubergedrag. Het is gewoon naast Roken een volksverslaving. Hele volksstammen staan de hele dag met dat ding in de hand. Mijn ex, zwager en ex-schoonzusje, allen eind 30 zitten op sociale gelegenheden alleen maar naar dat ding te staren. Zie ook steeds meer ouderen naar het beeldscherm grijpen. En dat snap ik wel, want zonder beeldscherm besta je niet meer. Heb je geen contact meer met de wereld en de wereld niet met jou. Want mensen weten niet zo goed meer hoe je contact legt, anders dan via de socials.
Ben zelf pas laat met WhatsApp begonnen en de Facebook app heb ik ook nooit gehad. Maar als je vrienden je niet via de socials kunnen bereiken, dan wordt je al snel vergeten.
Telefoons zijn tegenwoordig natuurlijk ook multifunctioneel dus dan pak je het ook sneller.
Het is ook een stukje met de tijd mee gaan; vroeger ging je elkaar bellen of een brief schrijven nu stuur je een berichtje of ontmoet je elkaar op socials omdat het laagdrempelig is. Ik begrijp wel dat pubers dat geweldig vinden, je kunt veel met je foon.
In gezelschap enkel naar je foon staren vind ik niet horen.
