Pieker pieker... pleegkind

Geen verwachtingen hebben

Hoi Kaaskopje, ik ben opgegroeid met pleegbroertjes en -zusjes die elkaar opvolgden. Mijn ouders hebben van alles gedaan, van jarenlang twee zusjes in huis hebben tot om het weekend een meisje uit weer een ander pleeggezin en van driejarigen tot tieners. Uiteindelijk waren en zijn het meestal tieners die niet meer thuis kunnen wonen. De jongen die er nu woont heeft een supergoede klik met mijn jongste broer, ze zijn onafscheidelijk en ik zie deze jongen nog wel tot zijn achttiende blijven. Andere jongens gingen minder goed tot ronduit slecht. Ik herinner me nog een jongen die bewusteloos in een bunker werd gevonden na een overdosis (woonde dus indertijd officieel bij mijn ouders). Er was ook ooit een zeer criminele jongen, overigens de beminnelijkheid zelve, heel gek. En wat meiden die over het algemeen goed meedraaiden, misschien omdat er ook altijd wel een baby of peuter in huis rondliep.
Moraal: elk kind is anders, neem NOOIT een pleegkind omdat je verwachtingen hebt: het is zo gezellig, dan heeft X (eigen kind) iemand om mee te spelen, het huis is nu zo leeg, ik mis invulling in mijn leven, ik wil iets terugdoen omdat we het zo goed hebben. Dat zijn allemaal verwachtingen en invullingen waar zo'n kind geen boodschap aan heeft. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat jij (Kaaskopje) dergelijke gedachtes koestert. Ik zeg het maar omdat een pleegkind in de eerste plaats net als elk ander mens goede en minder leuke kanten heeft, en dat ALS de klik waar Dropke het over heeft al komt, en die moet dan van beide kanten komen, dan duurt dat best lang.
Ik zou het trouwens wel doen, terwijl ik weet dat het kan verkeren.
Groetjes
Massi

Ahum (ot)

"Ik zeg het maar omdat een pleegkind in de eerste plaats net als elk ander mens goede en minder leuke kanten heeft, en dat ALS de klik waar Dropke het over heeft al komt, en die moet dan van beide kanten komen, dan duurt dat best lang."
Mag ik deze zin dan meteen maar nomineren voor Kromste, Minst Leesbare Formulering van de Maand?
Groetjes
Massi

Asa

Tuurlijk, jezelf er voorstelling van maken is onvermijdelijk. Ik wilde gewoon benadrukken dat het pleegkind van die voorstelling geen weet heeft en er verder ook weinig mee kan. Ik denk dat baby's en peuters weer een ander verhaal zijn, die hobbelen toch gezellig mee met wat volwassenen doen, denken en voorleven. Bij oudere kinderen is dat veel lastiger.
En ik wil juist niet mensen van het idee afbrengen, misschien heb ik het toch wat te negatief gesteld. Als je er geen wonderen van verwacht en er zo blanco mogelijk instapt, kan het ontzettend goed uitpakken.
Groetjes
Massi

Ja groot gelijk

Verwachtingen zijn ook vast een grote valkuil hierbij. (zoals jij dus uit ervaring heel goed weet). Maar ik moest er ineens aan terugdenken, hoe ik 15 jaar geleden naar west-afrika op vakantie ging en expres heel erg mijn best had gedaan om helemaal niks te verwachten, want het was op zo'n verre reis altijd zo anders dan je verwacht had men mij verteld. Ik was zo blanco, dat ik mijn ervaringen echt helemaal niet kon plaatsen, en daardoor best in de war raakte van de hele reis. Sorry, lichtelijk off-topic, maar sindsdien probeer ik toch expliciet een soort verwachting van alles te hebben, inclusief de gedachte dat het vast niet zal uitkomen.

Geen verwachtingen

In principe heb ik ook geen speciale verwachtingen, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn beeld wat beïnvloed is door wat je er van meekrijgt via de televisie, waardoor ik toch een beetje het gevoel krijg dat je je borst nat moet maken als je een pleegkind in huis haalt. Maar dat hoeft toch niet zo te zijn?

Het hoeft niet kaaskopje

Maar een kind dat uit huis wordt geplaatst heeft veel meegemaakt. Dingen die jouw kinderen nooit meegemaakt hebben, denk daarbij aan ernstige ziekte/overlijden van een ouder, drankmisbruik, drugsmisbruik, psychische stoornissen van een ouder, mishandeling, verwaarlozing, etc. etc. Zaken die een stevige invloed hebben op de ontwikkeling/vorming van een kind.

Een kind wordt nl. niet uit huis geplaatst omdat het zweetvoetjes heeft, nee, er is echt iets aan de hand!
Natuurlijk zijn er ook kinderen die, en dan is het meestal tijdelijk, uit huis worden geplaatst op verzoek van de ouder(s) omdat deze ouder door omstandigheden zelf besloot dat het voor het kind beter is dat het tijdelijk elders verblijft. Bij deze kinderen gaat het meestal niet om zwaardere problematiek die al veel langer duurt, dan krijg je dus tijdelijk een kind in huis dat met wat geluk makkelijk meedraait in jouw gezin.

Wij zijn crisispleeggezin geweest voor een nichtje, toen 9 jaar, dat onderdak moest hebben tot er een definitief pleeggezin voor haar was gevonden. Enkele weken woonde ze bij ons, heel zware weken, zeker omdat we niet wisten hoelang ze zou blijven, en je toch alles moet regelen voor dit kind. Nu komt ze nog regelmatig een weekend logeren, omdat haar pleegouders tijd voor zichzelf nodig hebben. Als familie zijn wij, mijn ouders, mijn zus en broer voor haar 'weekendpleeggezin'. Zij groeide namelijk op bij een ouder met ernstige psychische problematiek. De andere ouder werd ernstig ziek toen het kind 5 jaar was, en overleed toen ze 8 was. Hechtingsproblematiek is hiervan het gevolg, dat dagelijks merkbaar is in de omgang met haar.
Succes met de overweging of je wel/geen pleegkind onderdak gaat bieden. Ik heb oprechte bewondering voor mensen die dat kunnen!

Groetjes, Minet

Mooie reacties

Ik vind dit draadje mooie reacties opleveren. Bedankt daarvoor. Ik laat mijn gedachten er nog een poosje over gaan. Ons huis is nog niet geschikt voor een extra bewoner, mochten we serieus stappen willen nemen dan wordt dat niet eerder dan volgend jaar zomer of herfst. Nogmaals bedankt voor jullie verhalen en advies.