Pesten - wat doet dat met je als ouder?

Ik ben een topper

Dochter wordt niet veel gepest maar heeft wel weinig aansluiting in de klas.

Tussen de middag zei ze nog mama niemand vind me aardig.
En dat breekt echt mijn hart.

Vanmiddag liep ik in de boekwinkel en vond het boekje Ik ben een topper. Speciaal voor kinderen die zich zelf niet goed genoeg voelen. Ik heb het gelijk voor haar mee genomen. Misschien hebben meer mensen hier wat aan.

Of eigenwijsjes

Het boekje van Tara ken ik niet maar doet me denken aan de Eigenwijsjes die mijn dochter heeft, ook speciaal voor kinderen die zichzelf niet goed genoeg voelen zeg maar. Het zijn kaartjes met spreuken erop, je trekt er eentje en dat is dan jouw spreuk voor die dag of die week. Erg leuk.

(En bedankt nog Purk, als je dit leest, want het was een tip van jou!)

Tja, weerbaar

Hier ook een zoon van 9 (groep 6) die gepest wordt. Zijn muts in de prullebak stoppen, uitlachen, buitensluiten (hij wordt zeer zelden voor feestjes gevraagd bijvoorbeeld), omgooien bij het buitenspelen, tegenhouden onderweg naar huis, tot jennen onder het oog van de juf aan toe ("nee jij krijgt die zwarte stift niet want eerst heeft X hem nodig en dan Y en dan etc."). Verschrikkelijk flauw soms, maar de rest lacht erom en dan staat zoon weer alleen. Ook na de overblijf is het vaak raak en dan is een extra probleempje dat hij de namen van die kinderen niet altijd kent.

Hij is ook typisch zo'n kind dat altijd als laatste gekozen zal worden. Het is geen wildebras of vechtersbaas al doet ie ook wel eens graag stoer met stokken en zwaarden en zo, praat erg zachtjes, wil er wel graag bij horen maar doet vaak toch nét een tikje anders. Geen idee waar hem dat nou precies in zit eigenlijk. Behalve misschien dat hij nog wel eens wat 'jong' kan reageren, snel zijn koppie laat hangen of zelfs gaat huilen.

Juf is echt van goede wil, probeert er bovenop te zitten, maar ziet helaas niet alles. Zoon moet nog leren het meteen te melden en niet, zoals met dat stiften-incident, pas in de pauze. Juf gaat ook wat vaker gesprekjes voeren met zoon, hem wat beter leren kennen.

In de schoolgids en op de website kan ik niets vinden over een pestprotocol, o.a. daarover heb ik juf gemaild en zij heeft dit nu neergelegd bij de IB-er. Binnenkort komt er een gesprek (weet nog niet wanneer).

Intussen zit zoon al ruim 2 jaar op ju jitsu, ook een vechtsport. Dat doet hem toch wel goed. Puur lichamelijk, het is niet zo'n sporter en heeft bv. met zwemmen ook een tijd moeite gehad met het feit dat zijn armen iets anders moeten doen dan zijn benen. Maar daarnaast leer je er meer dan alleen de worpen en de grepen. Het feit dat je rechtop en stevig staat bijvoorbeeld, maakt al een verschil (ook mentaal, hij staat letterlijk wat steviger in de schoenen). Overigens vindt hij het leuk en wordt daar ook geaccepteerd zoals ie is. Maar ook daar gebeurt het weer, als er geen even aantal kinderen is dat hij bij een groepje het 3e wiel aan de wagen wordt (ze trainen in groepjes van 2, of soms 3 dus). Dat wordt meteen geaccepteerd hoor, en hij en de andere 2 kinderen vinden dat ook niet erg verder, maar het valt wel op. Hij is net wat trager in die dingen en valt dan buiten de boot. Maar ook daarin leert hij wel steeds meer bij.

Verder gaat hij binnenkort een sovatraining doen, a.s. dinsdag hebben we de intake daarvoor. Zoon zelf zei letterlijk dat hem dat wel een goed idee leek.

Aan de weerbaarheid wordt dus gewerkt, aan de andere kant had ik, dit draadje lezend, inderdaad ook zoiets van: potdorie waarom moet MIJN kind op cursus, voed die pestkoppen maar eens op en stuur ze naar een training...

"Bijt maar van je af", tja... Sla er maar op, zei mijn man laatst tegen zoon. Ik ben bang dat dat 'm niet gaat worden, dat durft hij gewoon niet.

Tink

Herkenbare emotie, over die anderen die maar op cursus moeten en niet jouw kind. Je redenering is helemaal valide. Aan de andere kant ben ik wel blij dat je zoon toch, en zelfs met plezier, naar een training gaat. Want uiteindelijk is hij degene die hier ongelukkig van wordt en wellicht kan hij op deze manier geholpen worden.

Tegelijkertijd moet er inderdaad op school gewerkt worden. Bij ons op school (dochter van 9, ook in groep zes, wordt/werd gepest) is er wel een pestprotocol maar dat zag ik niet zitten, het leek me een nare methode die veel te zwak was voor de pesters en veel te belastend voor het gepeste kind, de omgekeerde wereld dus. Juf was het gelukkig wel met ons eens dat dit niet de beste weg was om onze dochter te helpen. Je hebt ook niet per se een methode nodig om de groepsdynamiek te veranderen.

Juf gooit het nu meer op kleine zelfstandige acties van haarzelf, zoals een gesprek over sociale vaardigheden en daarna de kinderen erop aanspreken die zich niet houden aan hun eigen (want uiteraard sociaal wenselijke) antwoorden. En ze zorgt ervoor dat niet alle werkgroepjes door de kinderen zelf worden bepaald, steeds vaker bepaalt de juf gewoon de groepjes. Dat is voor onze dochter heel fijn. Juf en dochter praten ook wekelijks even kort met elkaar om te zien hoe het gaat en wat er verbeterd kan worden. En juf stuurt mij ook elke week een update per e-mail.

De methode-Nikus zou hier absoluut contraproductief zijn, trouwens. Je moet iets vinden wat past bij je kind en waar je kind weer wat meer zelfvertrouwen van krijgt. Niet iets wat ze of hij niet durft, daar wordt het arme kind alleen maar banger en onzekerder van. Je wil voorkomen dat hij het gevoel krijgt dat hij moet veranderen, dat er iets mis is met hem, dat het aan hem ligt. Mijn dochter had last van dat gevoel, dus maken wij nu juist op alle mogelijke manieren duidelijk dat het níet aan haar ligt, dat zij prima is zoals ze is. Ze heeft nu therapie omdat ze zo somber en angstig werd van het pesten, om haar weer een beetje zelfvertrouwen te geven. Maar dus niet met het idee dat het haar schuld is. Juist niet.

Dat denk ik ook

Wat mijn zoon goed deed: een juf die hem sterk meegaf dat het niet aan hem lag, maar aan de pesters, en die ook bij elk akkefietje de pester naar de directie stuurde. Dat lik op stuk beleid werkte uitstekend.
Want als leerkracht alleen maar zeggen dat het niet mag maakt geen indruk.

Fiorucci

Jouw laatste posting deed me denken aan een alinea uit het onvolprezen meesterwerkje "Bluff your way in teaching" dat ik zowat uit mijn hoofd ken omdat het zo heerlijk relativeert. Heb de passage even opgezocht:
Don't try to treat all the children the same. They'll know you don't mean it, and a bit of well-aimed loathing at one or two can buck some of the others up no end.
Groetjes
Massi

Rottijd

Rottijd gehad. Onze zoon werd gepest in groep 5. Zomaar ineens. Hormonen bij andere jochies begonnen wat, ons kind hield van klassieke muziek (en nog steeds). Beetje anders, en je bent al gauw de klos.

Aan het eind van het schooljaar, toen bleek dat overblijfmoeders niet durfden op te treden en de school in gebreke bleef, heb ik m van school gehaald. Zat niets anders op.

Hij kwam op een andere school waar hij een jaar heeft moeten wennen aan het idee dat niet alles wat verkeerd gaat pestgedrag is. pffff... hakt erin hoor. In zijn leven. In het mijne.

Dochter heeft ook wel dingen meegemaakt, maar dat was niet structureel. Daar kun je dan beter mee omgaan, gaat niet zo diep. Problemen heeft iedereen en je hoeft niet voor alles weg te vluchten.

Zoon heeft nu bruine band judo en geeft les aan jonge kinderen. Feilloos gevoel voor wat er in een groep speelt. Hij heeft er vast veel van geleerd, maar ook van het feit dat ik voor hem besloten heb dat híj niet zelf zijn probleem kon en hoefde op te lossen. Soms is verandering (vluchten misschien) gewoon ook het beste. Je niet langer laten provoceren.

Mijn tip: zoek voor je kind iig iets waar hij/zij goed in is, en zelfvertrouwen kan ontlenen.

Sterkte!

M

Lou

Ja, ben het met je eens.

Overigens, een pestprotocol houdt niet per se een 'methode' in. Het gaat er veel meer om dat de school bedenkt wat ze moeten doen op het moment dat er gepest blijkt te worden. Lik op stuk beleid inderdaad, zoals Fiorucci ook zegt. En heel consequent. Leerkracht ziet het, grijpt in en er volgt meteen een sanctie voor de pesters, en de ouders worden ingelicht.

Op onze school stopt het tot nu toe na 'leerkracht ziet het en grijpt in'. Een duidelijke sanctie heb ik nog niet zien gebeuren, wel wordt er gepraat. Maar dat was het dan wel weer. Pster heeft daar dus fijn lak aan en doet het volgende keer gewoon opnieuw.

Op www.pestweb.nl (goede site trouwens met veel info, zowel voor de kinderen zelf als voor ouders en leerkrachten) vind je een paar voorbeelden.
Zie http://www.pestweb.nl/aps/pestweb/voor+leerkrachten/Pesten+in+mijn+klas/Pesten+voorkomen/Pestprotocol.htm
Lees die eerste maar eens, staat een hoop bruikbaars in.

Bij zoon de nadruk erop leggen dat het niet aan hem ligt doen we inderdaad ook, en ik zal dat ook nog eens letterlijk tegen de juf zeggen dat ze hem dat even duidelijk meegeeft.

Rol ouders pesters

Het houdt me nog steeds bezig. Ik was nog even aan het nadenken over de rol van de ouders van de pesters. Naar mijn idee worden de ouders veel te weinig ingelicht, en gaat de situatie veel te lang door zonder dat zij het weten.

Ik denk namelijk dat veel pesters geen idee hebben wat ze doen en aanrichten, en een paar goede gesprekken thuis ook kunnen helpen. Hoe gaat dat bij jullie op school? Worden die ouders er ook bij betrokken?

Hier nu dus, voor zover ik weet, niet. Daar mag van mij snel verandering in komen!

Lastig

De ouders van de jongens die mijn dochter fysiek hebben belaagd op de naschoolse opvang zijn wel ingelicht en ook direct in actie gekomen met spijtbetuigingen en een mooie kaart van de jongens. Dat viel erg goed bij dochter. Maar de "pesters" op school zijn meisjes gaan een stuk onzichtbaarder te werk. Het is van dat meidenvenijn, gewoon net omdraaien als dochter eraan komt lopen bijvoorbeeld, en buitensluiten, misschien niet eens altijd bewust, het is zo gegroeid kennelijk. Het is ook moeilijk aan te wijzen wie de boosdoeners zijn. Ik denk dat de ouders niet op de hoogte zijn, ik weet het niet zeker. Maar ik vind het wel een goed idee om nog eens over van gedachten te wisselen met de leerkracht. Wie weet is er aan de kant van de ouders van een paar meisjes ook nog wat mogelijk.

Tink

Over die pestprotocollen: ik weet dat er veel varianten bestaan. Onze school hanteert de variant dat het pestprotocol bestaat uit die ene methode, en verder niets. Ik bedoelde mijn opmerking eigenlijk net als jij: een methode is niet noodzakelijkerwijs de oplossing, het gaat erom dat de leerkracht weet dat er wordt gepest en wat zij er op welk moment aan gaat doen. Dat kan in een pestprotocol staan, of niet, maar er moet wel wat gebeuren. Gelukkig zijn juf en ik het daarover wel eens. Ik ben op dit moment wel voorzichtig optimistisch over haar acties. Hoewel er trouwens ook niet direct sancties aan verbonden zijn geloof ik.

Meidenvenijn

Ja Lou, dat kennen we hier ook nog, van de oudste. Die ziet er sinds de middelbare school wat alternatief uit, en ineens keerden haar 'vriendinnen' zich tegen haar, puur op uiterlijk. Dat is ook vrij ver gegaan, tot getreiter via MSN aan toe. School probeerde wel te praten met de diverse partijen maar veel haalde het niet uit. De ouders waren wel op de hoogte maar dat gaf reacties in de trant van "tja, we kunnen ze niet dwingen vriendinnen te worden/blijven he!". Dát klopt, maar dat is nog wel wat anders dan buitensluiten, nare dingen zeggen op MSN (en Hyves) etc...
Gelukkig heeft het zichzelf opgelost doordat aan het begin van het volgende schooljaar de klassen door elkaar zijn gehusseld, en ze die meiden kwijt was. Maar inderdaad, wat gaat dát subtiel en gemeen, bah. Geef me dan maar een stel knokkende jongens hoor, daar kun je voor mijn gevoel nog wat mee.

We zijn het trouwens aardig eens geloof ik, over dat pestprotocol-gedoe . Een methode is leuk, als het werkt... en ik denk niet dat het werkt als er geen sancties aan vast zitten. In de klas, tijdens een gesprek of weet ik wat, speelt natuurlijk iedereen mooi weer. En naderhand gaat het pesten dan net zo vrolijk weer verder. Ze zien inderdaad niet wat ze aanrichten.

Hoho

Niet methode Nikus. Ik heb dat niet tegen mijn zoon gezegd, die heeft het niet nodig. De moeder van Nikus zei het. En uiteraard zal zij, gezien haar grote wijsheid die ze bezat andere strategieën hebben aangeboord indien ik niet weerbaar genoeg was. Zo even mijn moeder verdedigen.

Het heeft mij geholpen, of het andere kinderen zou helpen weet ik niet. Durf ik niet te zeggen!

Tja nikus

Methode-Nikus of methode-moedervanNikus, je brengt het in dit draadje in elk geval wel als tip, dus tja... Mijn methode zou het niet zijn, en al helemaal niet 'als je nog eens huilend thuiskomt zorg ik dat je reden hebt om te huilen'. Lekker veilig voel je je dan als kind.

Tja

Over veiligheid in mijn jeugd valt te twisten. Mijn jeugd was verre van veilig en de enige veilige baken was mijn moeder. Dus ik heb het ws als extreem veilig ervaren Het heeft in ieder geval bij mij geen blijvend trauma veroorzaakt.

Wat is veiligheid als die hang ernaar je bang maakt voor de grote boze buitenwereld?

Feit is wel dat het hielp. Ik breng het niet als tip, ik vertel het als mijn ervaring. Het is maar net hoe je het oppakt.

Hier

... inmiddels de intake voor de sovatraining gehad, zoon vertelde zelf keurig wat eraan schort en wat hij graag wil leren. 'Ergens in het voorjaar' (specifieker konden ze niet worden) start de cursus.

Verder gepraat met de juf, die uitgezocht heeft dat er wel degelijk een pestprotocol is op school. Ze heeft inmiddels een dik boek doorgeworsteld en gaat er op allerlei manieren in de klas meer aandacht aan besteden. Mooi, we zullen zien wat daaruit komt.

En Nikus, het klinkt in een draadje als dit als tip. Tis maar dat je het weet...