Pesten - wat doet dat met je als ouder?

Hier

Hier had ik er wel veel moeite mee. Was vroeger ook gepest, maar itt Anna ging het bij mij wel ten koste van mijn zelfvertrouwen, omdat ik me ging afvragen wat er mis was met mij. Het heeft nog jaaaaren doorgewerkt in mijn leven. Maar juist omdat ik er zelf zo'n knauw van had gekregen, was ik bang mijn eigen angst te projecteren. Die suggestie was in het begin van het pesten ook geopperd door een maatschappelijk werkster : dat IK er te veel een probleem achter zocht. Met als gevolg dat ik niet ingreep, omdat ik vond dat ik niet om elk wissewasje zo bang moest worden.... tot hij er helemaal van in de ellende zat en ik moest toegeven dat ik alláng had moeten ingrijpen, dat ik uit angst overdreven te reageren niet had gereageerd. Dat hij wel degelijk gepest werd, deed ontzettend pijn. Pas toen, toen niemand er meer omheen kon, heb ik hem uit de situatie gehaald, en gelukkig heeft dat geholpen. Maar ook zijn zelfvertrouwen heeft een gigantische knauw gehad. En daarover voel ik mij nog steeds schuldig.

Mmhh

Geen echte ervaring nog maar je zin 'het is een langsaam proces' triggerde me. Wat bedoel je precies? Volgens mij is het belangrijk pesten gelijk en direct de kop in te drukken. Volgens mij kan dit niet langsaam werken. Ik vind je kind nog dermate jong dat het geheel bij school moet liggen er op toe te zien dat er gewoon niet gepest wordt. Als we tenminste ongeveer hetzelfde verstaan onder pesten.

Plagen, pesten en treiteren

pesten is vervelend, echter ik zie dat het over en weer gaat, sommige grapjes worden niet begrepen en dat wordt dan als pesten ervaren. Er zijn ook kinderen die het gewoon erg lollig vinden om vaak en veel te plagen. Daarvan zei ik altijd wat dingen die ze terug kon doen.

Het pesten is al anders, dan moet je wat steviger in je schoenen staan. Gelukkig is er op onze school de Kanjer training wat erg goed werkt. Ik heb mijn dochter dus erkenning gegeven voor haar gevoel dat pesten niet leuk is, "nou dat is stom zeg, dat is geen leuk gedrag" etc. ook wel eens met de docent gesproken over de sfeer tussen de meiden in de klas (meidenfenijn gaat soms heel diep) en die heeft alle betrokken ouders daar over gesproken en er werk van gemaakt in de klas. Het helpt dan ook om een tijdje minder af te spreken, ze moeten gewoon echt leren hoe ze met elkaar om moeten gaan, wanneer ze de andere moeten gunnen ook iets te mogen beslissen, roddelen afkappen, bij rotopmerkingen de dames meteen terug fluiten etc. Pesten wordt hier ook gemeld bij de juf, dan zeggen ze dus "x pakt mijn etui en wil het niet teruggeven, Y lacht mij uit over mijn nieuwe schoenen".

Treiteren heb ik nog niet echt meegemaakt, ik heb het voorkomen door met mijn overbuurvrouw te praten over onze kinderen, dat probleem is daarna direct opgelost door samen 1 lijn te trekken. Dus dan zijn er wat duidelijke regels gemaakt over spelen in de straat.

Herfst

Ik weet ongeveer hoe je je voelt. Mijn dochter is dan 9 maar wordt ook gepest en genegeerd op school en het snijdt in mijn ziel. Wat ik deed en doe: verschillende dingen. Ten eerste zorg ik ervoor dat ze bij mij een luisterend oor vindt. Mijn dochter vindt het prettig om haar hart te luchten en ze vond het ook heel fijn om te horen dat ik zelf soortgelijke ervaringen heb opgedaan op de lagere school. Verder ben ik in gesprek met school en dat vertel ik ook aan haar. Ik probeer het zo concreet mogelijk te maken, niet alleen: 'ik heb met juf gepraat en zij vindt het ook naar voor je' maar 'juf gaat voortaan extra op die en die letten' of 'de tafelgroepjes worden volgende week veranderd' of zo. Ook heb ik haar op het hart gedrukt dat klikken mag, dat het heel goed is dat ze alles vertelt aan mij en aan de juf. En natuurlijk benadrukt dat het niet aan haar ligt.

Ik heb nagevraagd wat het pestprotocol op school is en samen met de leerkracht een variant daarop 'goedgekeurd' om uit te voeren. Hoe het daarmee staat weet ik eigenlijk niet, dat is deze week gebeurd of gaat komende week gebeuren. Ik heb eens per week even contact met de leerkracht over hoe het gaat.

Bij mijn dochter heeft de situatie op school helaas al sporen achtergelaten, haar zelfbeeld stelt niets meer voor, haar zelfvertrouwen is verdwenen en ze is langzamerhand voor alles bang geworden wat met groepen kinderen te maken heeft. De laatste tijd gaat het weer iets beter, ook door de acties op school maar ook doordat ze nu speltherapie heeft voor haar zelfvertrouwen. Dat laatste is misschien voor jouw zoon niet aan de orde, maar goed, dan weet je in elk geval dat zoiets bestaat.

Ik voelde me ook zo machteloos en gefrustreerd en verdrietig. Maar mijn ervaring is dat aan de bel trekken en in actie komen dus wél helpt. Ik zou er niet vanuit gaan dat het een fase is die vanzelf overgaat! Het is een ernstig probleem, waar je je leven lang last van kan hebben.

Ondertussen doen we er alles aan om mijn dochter thuis een leuke tijd te geven. Ze heeft gelukkig hobby's waar ze vrij goed in is (piano en schilderen) dus daar is ze veel mee bezig en ontvangt daar complimenten voor, wat haar zichtbaar goed doet. Beetje bij beetje komt haar zelfvertrouwen weer terug. De deuk die ze op school heeft opgelopen is nog niet weg, daarvoor moet eerst de groepsdynamiek écht zijn veranderd in de klas. Ook dat gaat de goede kant op, vindt de leerkracht. Maar het gaat wel langzaam.

En oja, ze heeft een vriendin buiten school die niet erg in de buurt woont, maar die we nu met opzet wat vaker opzoeken in het weekend. Zodat ze toch nog af en toe leuk contact met leeftijdgenoten heeft.

Nou, Herfst, een heel verhaal waar je wellicht niet blijer van bent geworden maar misschien heb je er toch iets aan. Sterkte!

Dat machteloze van jou

ik heb nog een keer je berichtje gelezen, ik vraag mij af of hij dat niet aan jou merkt dat jij je machteloos voelt.

Je bent namelijk niet machteloos, je doet namelijk alles al. Ik zou er zelfs bij willen zeggen dat je hem vooral het gevoel moet geven dat je erkent dat hij gepest is maar ook hem de ruimte geven het op te lossen. En wat goed is is om vriendjes te hebben die wel leuk spelen !!! Dat is heel belangrijk.

Ene kant moeten ze leren incasseren en terugbijten. Andere kant moet je dit niet groter maken dan het is. Als er gepest wordt op school dan is dat vooral de taak van de docent om er iets mee te doen.

Hallo

Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties!
Even kort want ik moet zo weg..
Met langzaam proces bedoel ik dat het opbouwen van een goed en positief zelfbeeld niet van de ene op andere dag even gedaan is. Ook het afweren van pestkoppen door verbaal en non verbaal te verdedigen of sterke uitstraling te hebben, heeft wat tijd nodig.
Het groepsproces in de klas ga ik volgende week met leraar bespreken, heb afspraak op dinsdag staan. Ik doe er inderdaad alles aan, en probeer het ook gelijk de kop in te drukken, maar het kost me erg veel kruim en zorgen.

Ik probeer mijn zoon niet het idee te geven dat ik me machteloos voel soms, of dat het me verdriet doet, maar ook dat kost me moeite.

Gisteren een eerste succeservaring gehad: hij had op school met pestkop gepraat om aan te geven wat hij niet leuk vindt. De pestkop is eigenlijk gewoon een jongetje dat vriendjes zoekt, maar niet op een erg positieve manier. Ik ben benieuwd of de euforie van lange duur is, maar in elk geval oefent mijn zoon nu met zichzelf verdedigen en zijn grenzen aan te geven. Een grote stap in de goede richting!

Ze zijn nog maar vijf jaar dus beide partijen kunnen nog veel leren... Ik hoop dat het proces nog stuurbaar is (door mijn zoon, de leraar, en de indirecte invloed van de moeders).

Volgende week nog eens met leraar praten om details te horen van een volwasseneen daarna alles heel goed in de gaten blijven houden!!!

Het doet veel met me! Fijn jullie reacties te lezen. Meestal gaan de berichten over de kinderen maar voor de ouders is het ook lastig

Herfst
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat gebeurt er precies?

Herfst, ik begrijp dat jouw zoontje nog maar vijf jaar is. Mijn ervaring is dat op de leeftijd eigenlijk nog maar nauwelijks gepest wordt. Dat het meestal gaat om 'nog niet zo sociaal wenselijk' gedrag; kinderen reageren vaak nog behoorlijk primair. Of dat het om het al eerder genoemde 'onbegrepen' gedrag gaat. Gedrag ook dat door de leerkracht vaak betrekkelijk eenvoudig te corrigeren is.
Waar bestaat dat pesten bij jouw zoontje uit? Wat gebeurt er eigenlijk? Daar ben ik wel benieuwd naar. Je schrijft dat jullie hierover wel in gesprek zijn, ook met de ouders van de pester. Is dat dan ook vijfjarige?
Nou ja, eigenlijk is mijn vraag: hoe is het nou toch mogelijk dat dit al in de kleutergroep gebeurt en de juf blijkbaar niet in staat is dit te stoppen? Gaat het om een jongetje met echt extreem gedrag, is er een juf die zit te slapen en niets doet, of zou het kunnen dat het wel meevalt maar dat jij het erg groot maakt? Ik bedoel dit absoluut niet vervelend hoor, ik vraag het mij echt oprecht af.

Ah, Herfst, ik lees nu pas je laatste berichtje. Ze hebben elkaar dus gekruist.

Ijsvogeltje

Hoi ijsvogeltje,

Het zijn twee jongetjes, eentje is erg stout en probeert vanalles uit om maar aandacht te krijgen. Hij is wild en ronduit stout. Zijn ouders en de leraar hebben moeite om zijn gedrag in het gareel te houden.. Het andere jongetje beschreef ik hierboven.
De pesterijen gaan voornamelijk (voor zover ik weet ) om mijn zoon omduwen, herhaardelijk. En ook blokkeren bij het spelen. Soms ook juist buitensluiten. Maar mijn zoon heeft dus buikpijn, wil niet naar school. Dit 1keer per week ongeveer.

Herfst

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herfst

Uit je verhaal maak ik nu op dat het maar hier gaat om een kind dat zich niet kan gedragen en waar je kind last van heeft.

En dan ligt het dus iets anders dan dat ik in eerste instantie dacht. In dat geval doe je denk ik alles wat je kunt doen.

Maar dat neemt dan niet weg dat je er wel gewoon erg alert op moet blijven dat het probleem zich niet uitbreidt.

Wat ik zou doen

Ik ben zelf vroeger gepest, en zou het vreselijk vinden als het mijn kinderen zou overkomen (of als zij zouden gaan pesten).

Wat ik bij fysiek pesten zou doen is je kind op judo of zo doen. Heel erg goed voor z'n zelfvertrouwen, en zo leert hij op een goede manier zichzelf verdedigen.

Ik heb nu vaak een jongetje 's middags thuis dat bij mijn zoontje in de klas zit, en dat is echt een watje. Gaat bij het minste of geringste miepen, en houdt niet van stoeien. Nu kun je niet echt onder stoeien uit met mijn 2 bengels, en ik zie nu, dat met een hoop speelsheid, en goede duidelijke regels (niet schoppen, slaan, bijten, etc, en stop is stop), hij aan het leren is zichzelf te verdedigen! Zijn moeder is er heel erg blij mee, want er is van pesten geen sprake (zijn dikke vrienden), maar hij wordt nu minder door anderen op school gepest en hij vindt school opeens een stuk leuker!

Haha pelle

en wat dacht je van scouting...

Judo

Het eerste wat op judo wordt verteld, is dat je nooit judo mag toepassen buiten de judoschool, dus daar hoef je het niet voor te doen. Ben je er toevallig niet slecht in, dan kan het een oppepper zijn voor je zelfvertrouwen en weerbaarheid, maar dan kan dus evengoed elke andere sport zijn.
Wat bij mijn gepeste kind het beste werkte, was een leerkracht die hem vertelde dat het aan de pestkoppen lag, en niet aan hem. Dat zij achter hem stond, deed het meest goed.

Tops

"Word er een beetje moe van dat de oorzaak bij het gepeste kind wordt gelegd. Doe die pestkoppen maar op een therapie, zij hebben een probleem. "

Ja sorry hoor, maar als het mijn kind is, dan zorg ik ervoor dat mijn kind weerbaar wordt. Andere kinderen opvoeden kan ik niet. Ik zou wel verwachten dat de school daar iets aan zou doen.

En als judo het kind niet ligt, dan iets anders inderdaad. Mijn kinderen zijn gek op stoeien, dus dan is judo een logische keuze.

Hier ook geen judo

Mijn gepeste dochter zou inderdaad nog ongelukkiger worden als ze naast die vervelende school ook nog eens op judo moest. Geen optie. Ze gaat wel in therapie, maar heel duidelijk om de gevolgen van het pesten te verminderen, namelijk haar eigen somberheid en negatieve zelfbeeld. Zéker niet omdat het "aan haar" zou liggen, de kern hiervan is juist dat ze leert voelen (niet alleen weten maar ook voelen) dat het ab-so-luut niet aan haar ligt.

Dus ja, je moet iets doen met de pestkoppen, maar als het te erg wordt voor het gepeste kind zelf heeft dat kind wel hulp nodig.

dc: "Andere kinderen opvoeden kan ik niet. Ik zou wel verwachten dat de school daar iets aan zou doen."

Juist. Je kunt ze niet opvoeden maar wel in actie komen om te zorgen dat ze "opgevoed" worden. Dat is veel belangrijker dan je kind judolessen laten volgen.

Tops

"Wat bedoel je met zo\'n opmerking, dat een gepest kind per definitie een kind is dat zich niet kan verweren?"

Ik weet van mezelf vroeger dat ik absoluut niet assertief was. Ik gaf geen grenzen aan, en er werd dus vrolijk over mij heen gelopen. Ik zeg niet dat het kind zelf de "schuld" heeft, maar als je je kind leert meer assertief te zijn, kun je de situatie in elk geval proberen te verbeteren.

Ik ben er helemaal voor overigens om het probleem met de hele klas aan te pakken. Ik denk dat bewustwording van het probleem alle partijen goed doet, en er met een hoop begeleiding veel verbeterd kan worden.

Maar wat ik niet zal doen, is wachten tot de school het probleem oplost. Mijn kind moet de rest van z'n leven nog met zichzelf verder, en hem inzicht geven in hoe hij zich in verschillende situaties kan verdedigen, daar heeft hij de rest van z'n leven wat aan. Voor mij was het judo. Voor een ander kan het rollenspellen zijn, of een sport waar het kind z'n ei kwijt kan.

Het is een kwestie van: waar leg je de nadruk? Ik zou de nadruk dus juist niet leggen op judo of het verhogen van de weerbaarheid van het gepeste kind. In het geval van mijn dochter was het wel zo dat ze weinig weerbaar was, maar dat was ze geworden door het pesten. Niet de oorzaak, maar het gevolg ervan dus. Dan kun je wel werken aan de weerbaarheid van het kind, en dat is vaak ook sowieso heel zinvol, maar daar heeft je kind op school pas écht wat aan als er op school iets verandert.

Je schrijft: "Maar wat ik niet zal doen, is wachten tot de school het probleem oplost."

Wachten is het niet. Het is juist zelf actie ondernemen, met de leerkracht gaan praten, het pestprotocol bekijken en samen met de leerkracht oplossingen zoeken. Het probleem ligt op school, dus dáár moet het worden opgelost. Er worden weerbare en minder weerbare kinderen gepest. Wat je naast de aanpak op school voor het kind zelf kan doen, hangt volledig af van het kind en in hoeverre het ook thuis last heeft van de schoolsituatie. Daarom zou ik nooit in eerste instantie beginnen over judo voor een gepest kind.

Lou

Tja, ik werd regelmatig fysiek aangevallen en heb mijn lagere schoolperiode heel veel vechtpartijen gehad. Na school opgewacht worden enzo. En toen werd er ook regelmatig met de boosdoeners gesproken. En dat heeft helemaal niets geholpen. Het werd pas beter toen ik een keer door het lint ging en een jongen een bloedneus geslagen heb. Ik denk dus vooral vanuit mijn situatie.

Wat je vooral moet doen is inderdaad naar je kind en de situatie kijken, en samen met de docenten bespreken wat je moet doen. Maar voor mij voelt dat toch echt niet als "genoeg". Ik wil dat mijn kind zichzelf verdedigen kan, ook als er geen docent in de buurt is.

Pelle

Je hebt helemaal gelijk. Het belangrijkste voor zelfvertrouwen is iets doen wat je leuk vindt.

En voor zelfverdediging is kickboxen misschien beter

(Wij zijn hier thuis gewoon een stel agressievelingen dat graag stoeit, dus judo of een andere vechtsport vinden we gewoon leuk!)

En wat vinden jullie van het rollenspel idee? Zo kun je kinderen spelenderwijs leren hoe het op verschillende dingen kan reageren, en wat het effect van een reactie is.

Poeh, wat een heftige geschiedenis! Ik kan me helemaal voorstellen dat je vooral vanuit je eigen situatie denkt. En je hebt ook gelijk dat je wil dat je kind zichzelf kan verdedigen.

Bij andere kinderen zoals mijn dochter speelt fysiek geweld nauwelijks een rol, dat is gewoon een andere manier van pesten. Het gaat om meidenvenijn, roddelen, negeren, buitensluiten, uitlachen. Vandaar dat ik meer vanuit die situatie reageerde. Judo zou voor mijn dochter geen zin hebben maar net als bij jou is alleen de aanpak op school ook niet voldoende. Mijn dochter heeft helaas al zo'n deuk opgelopen dat ze nu therapie moet volgen om mentaal weer een beetje overeind te krabbelen. Gelukkig is de therapie dan wel weer erg leuk, ze gaat er graag naartoe en we zien al voorzichtig iets van vooruitgang.

Dankje wel

Hallo allemaal

Bedankt voor jullie reacties. Ik was in eerste instantie meer benieuwd naar hoe je als ouders omgaat met het feit dat je kind gepest wordt.
De judo-discussie heb ik inderdaad vaker gehoord, het zal per kind verschillen. Als ze nog zo jong zijn, vind ik het in ons geval wel de moeite waard om te proberen. Soms moeten ze eerst een sport leren kennen voordat ze weten of ze het leuk vinden. En ook al mogen ze niet op school judo-en, dan nog kan het wel een sterk gevoel mentaal geven toch?

In elk geval, ik vind het moeilijk om hiermee om te gaan. Ik ben zoekende en ik merk dat het me helpt van andere ouders te horen hoe zij ermee omgaan.

Dank jullie wel in elk geval,
Herfst

Als het vooral om een pestende etter gaat....

dan moet in de eerste plaats de school zelf dat goed oppakken en hem aanspreken.

De dochter van vrienden van ons werd telkens fysiek lastiggevallen door een jongen op de BSO. De leiding stond machteloos. Op een gegeven moment heeft de man van mijn vriendin in een onbewaakt moment zelf dat jongetje eens diep in de ogen aangekeken en dreigend gezegd dat hij niet wou horen dat hij weer zijn dochter zat te pesten.

Dat schijnt geholpen te hebben.

Het kan verkeerd uitpakken

Toen mijn zoon en in mindere mate zijn broertje heftig werd gepest (vooral buiten school, maar ook als juf even niet oplette) werd er vaak gezegd "ja, maar hij lokt het ook wel zelf uit." Dat uitlokken was: hij had asperger en vertoonde minder stoer gedrag dan zijn klasgenoten.
Hoe vaak zijn fiets niet is kapot gemaakt, zijn kleding gescheurd was... En de daders lagen op het kerkhof.
De pesterijen waren ook rond ons huis, met belletje lellen en zo.
Op een dag deed zoon iets terug. Geen geweld, maar wel een tegenactie. Toen brak de pleuris pas goed los met een scheldende moeder op de galerij, inclusief grijnzende kinderschare op de achtergrond.
Diezelfde moeder, geliefd lid van de schoolpleinmaffia (waarschijnlijk waren haar volgsters bang het volgende slachtoffer te worden; ik was niet haar eerste of haar laatste) wist de halve school tegen ons op te stoken. Mensen draaiden zich demonstratief om in winkels en trokken hun kinderen weg, mijn kinderen konden niet meer buiten spelen. We werden nageroepen en nagejauwd op straat en vonden regelmatig troep in de brievenbus.
De politie heeft toen een tijdje in de buurt gesurveilleerd na schooltijd; school zei dat ze machteloos was.
Het gepest is vanzelf afgenomen door de jaren heen. Mensen verhuisden, groepjes vielen uit elkaar. Maar mijn kinderen hebben nooit meer buiten willen spelen omdat ze zich niet meer veilig voelden.
Het is achter de rug dus, maar de gevolgen zijn er nog steeds bij ons en ik denk dat het heel moeilijk wordt om dit kwijt te raken. Het gaat wel stukken beter, maar contact maken met "niet-autisten" is voor mijn kinderen nog een no-go-area.
Op de vraag "wat doet pesten met een ouder" kan ik dan ook alleen maar antwoorden: het maakt je kapot en blijft je lang achtervolgen, ook al zijn de pesters (en hun ouders) allang verdwenen en zijn ze je naam allang vergeten. Pesten blijft hangen, levenslang...

Fladder

Oh Fladder, wat erg voor jullie!
Ik kan het me ZO goed voorstellen sinds wij dit nu hier meemaken (ook al is het stukke minder erg).
Jullie zijn als heel gezin gepest - wat erg! ik zou er zelf ook zeker aan onderdoor gaan..

Herfst

Herfst

Het gebeurt gelukkig niet meer. Maar met name die ouders wens ik van harte de Wicca-wet Van Drie toe: "Alles wat je doet zal drie maal bij je terugkeren."

Lou

Wat pijnlijk om te lezen dat jouw mooie, lieve dochter zo'n nare tijd op school heeft. Geef haar maar een dikke knuffel van ons - en van die andere, je weet wel.
Groetjes
Massi

Lou

Goed dat je eraan werkt bij je dochter. Gepest worden kan echt je hele schoolperiode vergallen, en zelfs leiden tot zelfmoord. Is niet serieus genoeg te nemen!

Hoe oud is ze nu? Ik weet dat ik pas op de universiteit opeens mensen vond waarmee het echt klikte. Mijn vriendengroep bestond opeens uit zo'n 5 mensen. Waarvan er nu 3 als professor op verschillende universiteiten werken (ik niet), en die allemaal vroeger op school "er niet bij hoorden"!! Er is hoop voor buitenbeentjes!

Massi en dc

Massi, dankjewel! Lief.

Dc, ze is 9 en zit in groep 6. Het gepest speelt eigenlijk sinds begin dit schooljaar, maar het was niet meteen heel verschrikkelijk, meer een beetje eenzaam, zo van "iedereen heeft al een vriendin en ik heb niemand" dat je denkt: ach, dat trekt wel bij. In oktober werd duidelijk dat dat niet ging gebeuren (dat bijtrekken), integendeel en toen hebben we aan de bel getrokken bij school, en in november bij een therapeut. Het duurde allemaal even voordat het op gang kwam en nog steeds heeft ze het niet leuk op school maar ze lijkt niet meer zo somber en kwetsbaar als een paar weken geleden. Ik heb goede hoop dat ze nog een paar leuke jaren kan hebben op deze school. En ja, er is hoop voor buitenbeentjes, dat weet ik gelukkig ook!

En nog even voor Herfst: ja, het is ook moeilijk om mee om te gaan. Mijn ervaring is wel dat het direct beter voelt als je hier en daar wat actie onderneemt, en je daar resultaat van ziet, ook al zijn het kleine stapjes.

Gevoel als ouder

Toen wij vanuit de grote stad naar een piepklein dorp verhuisden kreeg zoon te maken met uitsluiten, pesten en negeren. Het heeft mij ontzettend veel pijn gedaan, het beheerst je op een gegeven moment helemaal. Het ging in golfbewegingen, soms viel het mee, soms was het heel erg, we hebben zo veel met hem gepraat,met de juffen, met de kinderen en ouders zelfs, pffff al ik er nog aan denk. Toch hebben we nooit besloten om hem van school te laten veranderen. Naast praktische problemen zagen wij ook zijn 'deel' in het pestgedrag, hij kon heel moeilijk onderscheid maken tussen 'plagen' en pesten, vatte alles zeer persoonlijk op en zette andere kinderen enorm boven zich, durfde niet van zich af te bijten. De ommekeer is deze zomer gekomen, toen zijn vader bijna iedere avond met hem naar het voetbalveldje ging waar alle jongens van het dorp speelden. Mijn man heeft heel veel 'goodwill' gekweekt door met de jongens op te trekken, te praten, en zoon ter plekke gecoacht om van zich af te bijten, soms zelfs lichamelijk. Toen zoon ook nog van de judo afging (!) en op de plaatselijke voetbalclub ging was het helemaal klaar met pesten. Hij blijft 'anders', maar heeft nu vriendjes en wordt geaccepteerd, in dit geval dus voornamelijk toch wel door heel actief ingrijpen van mijn man.
Ik kijk trouwens nog iedere dag als hij uit school komt naar z'n gezicht en lichaamstaal, en als ik zie dat er hem iets dwars zit wordt ik meteen helemaal wee in m'n buik en denk o jee. Iedere keer ben ik dan weer zo blij als het niets met pesten te maken heeft. Het zit dus erg diep.