Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl
Heel opvallend: eerst was er een duidelijke tendens; Kinderen moeten meer ruimte krijgen, mogen niet beperkt worden in hun vrijheid, want oh wee als je ze in hun ontwikkeling beperkt. Tegenwoordig hoor je steeds meer klachten dat kinderen vaak en veel schreeuwen en krijsen op speeltuinen en zie en hoor je langzamerhand dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen op bepaalde plekken of feesten o.i.d. helemaal niet of beperkt worden toegestaan. Lees je door over argumenten daarvoor dan is de reden toch dat er overlast ervaren wordt van kinderen. Of van ouders die hun kinderen niet corrigeren: net hoe je het bekijkt...
Waar zijn we door geschoten?
Zien jullie dit ook? Wat vinden jullie daarvan?
bieb1963 schreef op 15-08-2024 om 12:12:
Tja, ik vind dat kinderen in een speeltuin gewoon moeten kunnen schreeuwen. Dat doen kinderen nou eenmaal. Binnenshuis, bij anderen enz lijkt het mij normaal dat dat niet gebeurt en ze gecorrigeerd worden als er teveel wordt geschreeuwd. M.i. niet perse iets van nu toch?
Je hebt functioneel schreeuwen en het schreeuwen om overal maar bovenuit te komen. Wij hadden een buurmeisje dat in de speeltuin dat aan de achtertuinen van ons blok gekoppeld zit dat de hele dag maar zat te gillen. Ben ik op een gegeven moment toch even naartoe gelopen en aangegeven dat elkaar roepen of in je speel met elkaar "hard praten / schreeuwen" best oke is maar gillen om het gillen hoort daar niet bij, doet doet ze maar in de woonkamer naast haar moeder.....
Ik vind kleine kinderen die schreeuwen tijdens spelen eigenlijk helemaal niet zo vervelend. Dat zijn vaak gewoon echt speelgeluiden, deden wij vroeger ook.
Ik heb meer moeite met het geroep en geschreeuw van tieners. En dat is echt om ergens bovenuit de komen. Schreeuwen om te schreeuwen, in de vakantie hier gewoon om 2.00/3.00 uur snachts. Lagere schreeuw van jongens die dan lekker baldadig tegen vuilnisbakken schoppen en het hoge gegil van de meiden erbij (type bakvis zeg maar), die aandacht willen van diezelfde jongens.
En dat is op pleintjes, zwembaden, het strand... plus de mega grote bek die je krijgt als je ook maar durft te kijken.
Waterfles schreef op 16-08-2024 om 07:11:
De andere reakties heb ik niet gelezen dus misschien dubbel maar ik denk dat zeker meespeelt dat in veel gezinnen de ouders beide veel werken. Dus als ze thuis zijn zijn ze ook moe en hebben minder energie en focus op de opvoeding. En minder ‘echte’ aandacht voor de kinderen. Kinderen voelen zich minder gezien, voelen zich minder gehoord en ‘zo is de schreeuw om aandacht’ begonnen.
Er is minder konsequente aanpak en doorpak en correktie want de energie en focus is er een stuk minder.
Mwah, geloof ik niet zo in. Vroeger (dus niet de jaren '90 ouders, maar de generatie daarvoor) waren ouders ook moe. Moeder was dan wel thuis, maar er moest thuis ook gewoon hard gewerkt worden. Uit onderzoek blijkt dat de kinderen van nu meer 'echte' aandacht krijgen dan de kinderen van toen, omdat ouders (als ze thuis zijn) er ook echt voor de kinderen zijn. Terwijl er vroeger wel een ouder thuis was, maar die was met andere dingen bezig.
Decembermamma schreef op 16-08-2024 om 09:37:
[..]
Je hebt functioneel schreeuwen en het schreeuwen om overal maar bovenuit te komen. Wij hadden een buurmeisje dat in de speeltuin dat aan de achtertuinen van ons blok gekoppeld zit dat de hele dag maar zat te gillen. Ben ik op een gegeven moment toch even naartoe gelopen en aangegeven dat elkaar roepen of in je speel met elkaar "hard praten / schreeuwen" best oke is maar gillen om het gillen hoort daar niet bij, doet doet ze maar in de woonkamer naast haar moeder.....
Da's ook een gekke reactie toch? Want als een kind in de woonkamer naast haar moeder gaat zitten gillen, dan vinden we dat ook allemaal gek gedrag. Maar jij stelt het voor als oplossing?
Miraval schreef op 16-08-2024 om 09:42:
Ik vind kleine kinderen die schreeuwen tijdens spelen eigenlijk helemaal niet zo vervelend. Dat zijn vaak gewoon echt speelgeluiden, deden wij vroeger ook.
Ik heb meer moeite met het geroep en geschreeuw van tieners. En dat is echt om ergens bovenuit de komen. Schreeuwen om te schreeuwen, in de vakantie hier gewoon om 2.00/3.00 uur snachts. Lagere schreeuw van jongens die dan lekker baldadig tegen vuilnisbakken schoppen en het hoge gegil van de meiden erbij (type bakvis zeg maar), die aandacht willen van diezelfde jongens.
En dat is op pleintjes, zwembaden, het strand... plus de mega grote bek die je krijgt als je ook maar durft te kijken.
Ik denk dat niemand echt last heeft van normale speelgeluiden. Je hebt echt kinderen die gillen om het gillen. Elk begin van het schooljaar weer, als we in de pauze naar buiten gaan, is er wel een leerling die bij de eerste stap buiten begint te gillen. Dat doen we dus niet. Daar kan je ze prima op wijzen. En kinderen snappen dat ook prima. Maar ze moeten het wel even horen.
En ik moet zeggen dat ik dat "stoere" gedrag van tieners dan wel weer amusant vind. Al die onzekerheden. Al dat overschreeuwen. Maar niet om 2.00 's nachts idd. Die hebben wij hier helaas ook in de straat.
Bakblik schreef op 16-08-2024 om 09:32:
[..]
Belgische en Franse kinderen schreeuwen minder.
Thuis maar ook op school leren de Belgische en Franse kinderen dat er geluisterd MOET worden als een volwassene je een opdracht geeft.
We stonden vorige week op een Franse camping waar ook een kinderkamp (ik schat kinderen van tussen de 8 en 14 jaar) gaande was.
De leiding ziet dat er een kind zit te klieren met eten, ze spreekt hem erop aan en kind luistert. 5 minuten later zit hij toch weer doperwten te schieten en ze stuurt hem met zijn bord van tafel. Hij mag met zijn rug naar de groep op de grond verder eten. Zo'n knul komt niet in verweer hij accepteert de straf. In 3 dagen heb ik meerdere voorbeelden langs zien komen. Nederlandse kinderen hadden gelijk geroepen:
- ja maar zij deed het ook
- Ik ga niet op de grond het gras is nat
- Ik lust die domme doperwten niet.
Om 22.00 was het stil in het kinderkamp, elders op de camping waren de Nederlandse kinderen nog volop actief en aan het roepen/schreeuwen en gillen. Niet alle Franse kinderen sliepen al, je hoorde nog gedempt gepraat en gegiechel maar de avondrust op de camping werd gerespecteerd.
In het verleden wel vaker een kinderkamp meegemaakt in Frankrijk en die discipline heerst er altijd.
Maar goed een kamp in niet hetzelfde als in de gezinssituatie. Vaak in Frankrijk op vakantie geweest en de Franse kinderen waren niet anders dan andere kinderen. Dat ze op zo'n kamp goed luisteren naar de leiding herken ik wel uit de tijd dat ik zelf meeging als leiding met jeugdkampen; vreemde ogen dwingen, bij ons luisterden de kinderen ook prima terwijl dat thuis weleens anders was wat we van ouders hoorden. Het schoolsysteem in Frankrijk en Belgie is ook weer anders.
Gingergirl schreef op 16-08-2024 om 10:39:
[..]
Maar goed een kamp in niet hetzelfde als in de gezinssituatie. Vaak in Frankrijk op vakantie geweest en de Franse kinderen waren niet anders dan andere kinderen. Dat ze op zo'n kamp goed luisteren naar de leiding herken ik wel uit de tijd dat ik zelf meeging als leiding met jeugdkampen; vreemde ogen dwingen, bij ons luisterden de kinderen ook prima terwijl dat thuis weleens anders was wat we van ouders hoorden. Het schoolsysteem in Frankrijk en Belgie is ook weer anders.
Ik heb toch wel het idee dat Belgische en Franse kinderen beter luisteren naar ouders en leerkrachten.
Als ik hier mee ging op schoolreisje had ik altijd wel een kind in de groep dat niet wilde luisteren en ook goed tegen mijn "gezag" in verweer ging. Niet alleen bij hulpouders maar ook bij de juf.
Bakblik schreef op 16-08-2024 om 10:45:
[..]
Ik heb toch wel het idee dat Belgische en Franse kinderen beter luisteren naar ouders en leerkrachten.
Wat zou er in Nederland anders gaan in België en Frankrijk, waardoor dat komt?
Lieveheersbeest schreef op 16-08-2024 om 10:53:
[..]
Wat zou er in Nederland anders gaan in België en Frankrijk, waardoor dat komt?
Belgische en Franse ouders zijn ouders en proberen niet beste vriendjes met hun kind te zijn. Gezagsverhoudingen liggen daar iets anders heb ik het idee.
Ik denk dat er hedendaags weinig plek is voor kinderen om zich uit te leven. Thuis mogen ze niet teveel lawaai maken, want papa/mama zit boven te werken. In de tuin mogen ze niet schreeuwen, want daar hebben de buren last van. In het speeltuintje mag je niet gillen, want daar grenzen 30 achtertuinen aan. Op de camping moet je op tijd je mond houden, want daar staan 450 tentjes waarin mensen proberen te slapen. In het bos mag je niet luid zijn, want daar komen mensen voor hun ontspanning.
Doodvermoeiend voor die kinderen, de he-le dag "nee", "hou op" en "niet doen" te horen krijgen. Je moet kalm en beheerst zijn, maar dat kunnen kinderen natuurlijk (nog) helemaal niet. En veel volwassen overigens ook niet 
Want hoeveel topics zijn er hier wel niet over luid pratende buurmannen en feestjes in achtertuinen?
Bakblik schreef op 16-08-2024 om 11:09:
[..]
Belgische en Franse ouders zijn ouders en proberen niet beste vriendjes met hun kind te zijn. Gezagsverhoudingen liggen daar iets anders heb ik het idee.
Zou kunnen. Wat ons opviel op de Franse camping was dat vooral Franse ouders de gene waren die de kinderen corrigeren doormiddel van een klap tegen de billen... Kan natuurlijk toeval zijn.
Verschil in volume tussen Franse en Nederlandse kinderen in de speeltuin viel dan weer niet op.
Bakblik schreef op 16-08-2024 om 11:09:
[..]
Belgische en Franse ouders zijn ouders en proberen niet beste vriendjes met hun kind te zijn. Gezagsverhoudingen liggen daar iets anders heb ik het idee.
Wat ik weet van Belgische scholen is dat het daar bijv niet is toegestaan om tijdens de lunch te praten. Een keer is een waarschuwing, tweede keer op de gang. Als je dat van jongsafaan zo doorvoert, zul je best brave kinderen krijgen, maar de vraag is of dat bij onze ‘Nederlandse waarden en normen’ past. Wij vinden het toch ook belangrijk dat kinderen zelf nadenken en voor zichzelf opkomen? Vergelijk dat met de werksituatie waar Belgen aan meer regeltjes onderworpen worden, het ziektebriefje e.d.
Lieveheersbeest schreef op 16-08-2024 om 09:52:
[..]
Da's ook een gekke reactie toch? Want als een kind in de woonkamer naast haar moeder gaat zitten gillen, dan vinden we dat ook allemaal gek gedrag. Maar jij stelt het voor als oplossing?
Jij verstaat geen scherts?
Nicole123 schreef op 16-08-2024 om 08:11:
[..]
Misschien is het wel zo dat door de komst van de smartphone die focus minder is geworden. Dat is wel een verschil met vroeger.
Maar overall blijkt uit onderzoek dat de tijd en intensiteit van de ouders voor de opvoeding juist is gestegen sinds de jaren '60. De kijk op opvoeden en de waarde van echte aandacht voor je kinderen is veranderd. Ouders zijn niet minder maar juist meer echt met de kinderen bezig. In de jaren '60 moest je als kind vooral jezelf maar vermaken, no way dat je ouders veel tijd besteedden aan spelletjes, meespelen, uitstapjes, etc. Ouders hadden toen ook echt niet meer energie, met vaders die allemaal fulltime werkten en moeders die veel meer kinderen en een veel arbeidsintensiever huishouden hadden.
https://scientias.nl/ouders-besteden-meer-tijd-aan-kinderen-dan-vroeger/
Met jouw argument zouden daarbij kinderen in bijv België en Frankrijk meer schreeuwen dan de Nederlandse, want daar werken vaak beide ouders fulltime. Nederland is het 'parttime walhalla', ouders werken hier vergeleken met andere landen minder. Maar volgens mij schreeuwen Belgiache en Franse kinderen niet meer dan Nederlandse.
De vraag is of de aanname uit de OP dat kinderen meer schreeuwen dan vroeger überhaupt wel klopt. Is de overlast die men van kinderen ervaart wel echt meer dan vroeger? 'Kinderen zijn hinderen' schreef Jacob Cats al in de 17e eeuw...
Ja, inderdaad. De smartphone zal zeker veel verschil maken.
En veel online content is gemaakt zo dat je wil blijven kijken, lezen, strollen. Voor kinderen en volwassenen.
Waterfles schreef op 16-08-2024 om 07:11:
De andere reakties heb ik niet gelezen dus misschien dubbel maar ik denk dat zeker meespeelt dat in veel gezinnen de ouders beide veel werken. Dus als ze thuis zijn zijn ze ook moe en hebben minder energie en focus op de opvoeding. En minder ‘echte’ aandacht voor de kinderen. Kinderen voelen zich minder gezien, voelen zich minder gehoord en ‘zo is de schreeuw om aandacht’ begonnen.
Er is minder konsequente aanpak en doorpak en correktie want de energie en focus is er een stuk minder.
Mee eens. Ik denk ook dat de kinderen te overprikkelt zijn van school en dan bso en dan eindelijk pas thuis. Al die kinderen op de school en bso en verschillende krachten regels en manieren. Thuis kunnen ze eindelijk ontladen. Het onderzoek van nicole over dat ze meer echte aandacht krijgen in het uurtje dat ouders kind wel zien zal best maar het is ook wat waard om veilig in je eigen huis bij mamma te zijn als zij het huishouden doet en daar rond te keutelen in alle rust.
