Overlast door buurmeisje van 9

Ik lees mee

Ik leef mee en lees ook graag mee. Ben heel benieuwd wat er voor oplossingen komen!
Hier twee buurkinderen die de boel vernielen en enorm grote bekken geven. Buurjongen (12) tegen zijn zusje (10)op mijn vriendelijke verzoek een hek achter zich dicht te doen: "Naar dat kutwijf luister je toch zeker niet?"
Bij jou klinkt het alsof het kind te weinig structuur heeft en dat er veel te weinig op haar gelet wordt. Dat liegen herken ik heel erg, dat doet mijn buurmeisje ook. Ik ZIE haar dingen doen, maar ze ontkent het glashard. Die driftbuien krijgt ze ook, elke dag opnieuw, echt van die peuterkrijsbuien die een 2 jarige nog wel eens heeft, maar een kind van 10 normaal gesproken niet. Ze belt ook rustig aan met de mededeling "ik wil snoep".
Ik heb elke dag lege flesjes, blikjes, snoepzakjes, wikkels van chocoladerepen enz. in mijn tuin, ze kieperen gewoon alles over de schutting.
Ik ben echt heel benieuwd of iemand een oplossing heeft. Aardig zijn of uitleggen dat dingen erg vervelend zijn helpt niet, dan roepen ze gewoon "boeien!"

Foute boel

Dit klinkt behoorlijk serieus fout wat er boven jou gebeurd, bezorgde buurvrouw. Het AMK bellen klinkt als een goede actie. Bij het AMK wordt onderscheid gemaakt tussen een advies vragen en een melding doen. Enig idee hoe ze jouw telefoontje hebben opgevat? Als jij naar jouw idee aan het AMK hetzelfde beeld hebt gegeven als hier, waarin dus ook naar voren kwam dat de ouders te vaak afwezig zijn en hun kind ook niet meer kunnen corrigeren, dan zijn er nog een andere mogelijkheden. Maar eerst even terughalen hoe dat AMK-gesprek ging. Als jij vooral je irritatie en je zorg over je eigen kinderen hebt laten doorklinken, dan zullen ze niet zo snel in actie komen. Nog een keer bellen is dan nodig.
Andere mogelijkheden zouden kunnen zijn: je zorg bespreken met de ib-er van de school van het buurkind. Dikke kans namelijk dat school ook problemen ondervindt met dit meisje. Samen sta je sterker, ook naar het AMK toe. Dit soort zorgen kun je ook bespreken met de wijkagent. Die is daar voor namelijk. Nog betere aanpak: praat met de ouders (niet verwijtend, aansporend dus), zeg dat het zo niet langer kan (weten ze zelf ook al) en geef hen een week om naar Bureau Jeugdzorg te bellen, met school te gaan praten (schoolmaatschappelijk werk te vragen) of bij het Centrum voor Jeugd en Gezin binnen te stappen. Doen ze dat niet, dan zal jij in actie moeten komen. Maak de bovenburen duidelijk dat dit gedrag niet, echt niet, vanzelf over zal gaan en dat ze dus heus hulp moeten gaan zoeken. Hun angst voor de toekomst van hun dochter zou groter moeten zijn dan hun angst voor jeugdzorg, want dat is eigenlijk angst voor hun eigen emoties.
Ik lees graag of je hier iets aan hebt.
Onyx

Ja, het is erg

maar ik denk echt niet dat het alleen door verwaarlozing is dat het kind zo is gekomen als ze is.
Het helpt natuurlijk absoluut niet mee.

De ouders zijn Antilliaans, maar dat is niet echt relevant denk ik.

Ik heb heel rustig bij het AMK aangegeven wat de situatie is, (kind hele dagen alleen, ernstige gedragsproblemen, redelijk destructief gedrag en kan de woning niet zelf verlaten in geval van nood) Dat ze dus echt in huis opgesloten is vind ik afschuwelijk eng. Ze woont op tweehoog, de ramen kan ze niet open doen en de deur is op slot. Ze zit als een rat in de val als er iets gebeurd. Ze zouden het noteren zeiden ze toen. Maar dat is al een tijd geleden en er is niets gebeurd.
Maar ik zal anders nog wel een keer bellen om mijn zorg te uiten.

Wij hebben een wijkagent inderdaad, misschien kan ik die eens inseinen, ik kan ook een melding doen inderdaad. Maar dat voelt echt alsof ik de buren in de problemen breng, wat ik eigenlijk helemaal niet wil.
Ze weten gewoon absoluut niet hoe ze met het kind om moeten gaan, dat geven ze ook aan.

School is volgens mij op de hoogte, ik heb niet uitgebreid met die meester van haar gepraat erover. Hij mag dat natuurlijk helemaal niet met mij bespreken. Maar er is wel aangegeven dat er aan de bel is getrokken.

Volgens mij ging ze eerst naar de BSO, maar daar mocht ze op een gegeven moment niet meer komen dus nu is ze alleen thuis.
De ouders zijn echt bang voor de jeugdzorg, dat ze dan uit huis geplaatst gaat worden. Maar de huidige situatie is ook echt verkeerd

Wijkagent en of straatcoach

Ik heb een soortgelijk probleem hier, al gaat het bij mij om een grote groep marokkaanse jongens tussen de 9 en 14 jaar oud zo ongeveer. Mijn nadeel hierin is dat ik geen enkel idee heb wie wie is, waar ze wonen en wie de ouders zijn, ik kan dus niemand persoonlijk gaan aanspreken. Zelf heb ik om deze reden contact gezocht met de wijkagent. Via die wijkagent kreeg ik ook contact met de straatcoaches, dat zijn mensen die zowel jongerenwerk als politiewerk in hun pakket hebben. Zij hadden die groep wel meer in beeld en de overlast is behoorlijk afgenomen. Nog niet weg helaas, maar wel duidelijk verminderd.
Mijn advies is dus ook om het, nadat je het bij ouders hebt aangekaart (en dat heb je overduidelijk gedaan) contact te zoeken met de wijkagent. Die heeft weer meer ingangen om ook een traject van hulpverlening in gang te zetten mocht dit nodig zijn.

Wat mag wel, wat niet

De meester mag het niet met jou bespreken maar jij wel met hem. Politie: idem. Natuurlijk zijn ouders bang. Elke ouder houdt van zijn kind, ook als ouder het kind mishandelt, misbruikt, verwaarloost. Ze zijn bang omdat er reden is om bang te zijn. Hier moet echt wat gebeuren.

Pittige uitspraak judith-t

Elke ouder houdt van zijn kind, ook als de ouder het kind mishandelt, misbruikt, verwaarloost zeg jij. Hoe weet jij dat? Wat maakt dat jij dat zegt?!

Terpi

"Elke ouder houdt van zijn kind, ook als de ouder het kind mishandelt, misbruikt, verwaarloost zeg jij. Hoe weet jij dat? Wat maakt dat jij dat zegt?!"
Ik geef even antwoord voor Judith Omdat ouders die niet van hun kind houden en dus uit pure gemenigheid (=sadisme) hun kind mishandelen, misbruiken of verwaarlozen zeer zeldzaam zijn. Het mishandelen ontstaat in verreweg de meeste gevallen omdat de controle over boosheid tijdelijk weg is. Misbruik komt meestal voort uit het niet in de hand kunnen houden van lustgevoelens, in combinatie met volstrekt gebrek aan inlevingsvermogen en kennis van de ontwikkeling van kinderen. Verwaarlozing vindt over het algemeen plaats door ouders die amper zelf (een deel van) hun leven niet kunnen organiseren.
Samengevat: onmacht van opvoeders, geen gebrek aan liefde.
Onyx

Bezorgde buurvouw

"ik denk echt niet dat het alleen door verwaarlozing is dat het kind zo is gekomen als ze is."
Dat denk ik ook niet. Dit klinkt inderdaad als een kind met gedragsproblemen door een stoornis. En dat moet dus behandeld worden. En dat betekent weer dat de gang naar Bureau Jeugdzorg onvermijdelijk is.
Wat ik me nog afvraag: Overweegt school een verwijzing naar speciaal onderwijs? Waarom heeft school niet allang de schoolmaatschappelijk werkster ingeschakeld? Verwijdering van de BSO gebeurt niet zomaar, dan moet er flink wat misgaan. Dat weet school ook.
Ik begrijp heel goed dat dit meisje overlast bezorgd, maar vanaf de zijlijn heb ik vooral erg veel medelijden met haar. Dit kind scoort continue signalen dat ze niet gewenst is. En dat op je negende...
Onyx

Terug naar waar het om draait

Ik zou het graag bij de kern van deze draad houden.. wat zou je moeten doen in zo'n geval..
Ik denk dat dit een onhoudbare situatie is, dat ouders fulltime werken is nog daaraan toe, maar dat ze een negenjarig kind vervolgens moeten opsluiten omdat het op de BSO is verwijderd is echt bar en boos!
Ik denk dat als ik in deze situatie verkeerde ik zeker alle bellen zou gaan luiden bij de div. instanties, ongeacht het feit dat de ouders dit allemaal moeilijk vinden.
Het onthouden van hulp aan dit kind, dit gezin is ook crimineel. De ouders lijken het zogn. goed te bedoelen, maar niets is minder waar. Je kunt je kind toch niet gewoon opsluiten terwijl jij de godsganse wk. op het werk zit? Dit meisje wordt verwaarloosd, en haar wordt ook hulp onthouden die ze heel hard nodig heeft.
Het meisje wordt waars. ook letterlijk gek van eenzaamheid, van gebrek aan aandacht en sturing.
Je moet echt in actie komen denk ik... Hou je ons op de hoogte?

Politie bellen op het moment dat het meisje opgesloten zit

Ik zou denk ik de politie inseinen op een moment dat het meisje opgesloten zit en overstuur is. Dan heb je een duidelijk verhaal, en een bewijs dat er echt iets aan de hand is.

Laat de regie bij de ouders

Het lastige is dat nu allerlei instanties ingeseind zijn die allemaal hun eigen weg gaan.
Daardoor raken ouders de regie kwijt en heb je de kans dat de problemen nog groter worden dan ze al zijn.
Mijn advies zou zijn om de ouders te overtuigen dat ze met hun kind naar de huisarts gaan voor het volgende: 1. een verwijzing naar een goede jeugdpsychiater of jeugd-ggzinstelling.
2. zo snel mogelijk een orthopedagogische naschoolse opvang regelen met de huisarts afhankelijk van de mogelijkheden binnen de regio waar de huisarts contact mee heeft. Voorbeeld: http://www.jeugdhulpwijzer.nl/programma-detail/programma/naschoolse-dagbehandeling-voor-lvg-kinderen-6-12-jaar/
In de tussentijd zal een van de ouders thuis moeten blijven of anderszins een oppas of opvang moeten regelen. Dring er opaan dat ze dit zelf oplossen of met familie bespreken hoe dit opgelost kan worden, mogelijk dat er iemand binnen de familie ervaring heeft in de gezondheidszorg en het gezin bij de huisarts kan bijstaan in het regelen van de hulpverlening. Als ouders moet je namelijk zelf zeer actief zijn om zaken voor elkaar te krijgen voor je kind en je gezin.
Zoals het nu gaat raken ze alle greep op de gezinssituatie kwijt.

Jeugdzorg heeft te weinig GGZ-kennis en te weinig ingang bij de Jeugd-GGZ en zal de nadruk op verwaarlozing en mishandeling leggen en heeft dan verder weinig te bieden behalve OTS en UHP. Daar zit ook dit kind niet op te wachten.

Met excuses voor mijn - eerste hier - lange mail wil ik hier refereren aan het bericht onlangs op oudersonline met de suggesties van de stichting Misplaatst.

AnneJ

Oudersonline:
Alternatieve wegen
Mijn advies aan deze moeder zou zijn:

1. ga zelf goed na hoe het probleem er volgens jou uitziet. U gaf aan dat het probleem op de middelbare school uit de hand ging lopen. Wat was dat dan?

2. als je iets herkent in bestaande diagnoses, zoek dan lotgenoten en praat met hen;

3. laat uw kind serieus onderzoeken;

4. vraag kritisch door op de behandelmogelijkheden: zijn ze realistisch, zijn er wachtlijsten voor, kun je thuis niet alvast iets doen met tips in een bepaalde richting?

5. verdiep u in de alternatieven. Denk bijvoorbeeld aan eigen-kracht-conferentie als organisatievorm, FFT of MST als ambulante begeleiding, en een PGB als financieringsbron. Denk ook aan projecten op zorgboerderijen, projecten in Frankrijk, etc.

6. redeneer achteruit. Waar bent u bang voor? (Bijvoorbeeld voor loverboys?) Zoek dan uit wat voor projecten daarvoor zijn, en kijk welke tips daar gegeven worden ter preventie;

7. probeer een OTS te voorkomen en laat je daarin bijstaan door vertrouwenspersonen zoals het AKJ of Zorgbelang. Dat betekent wel dat u veel zelf zult moeten doen;

8. in de nieuwe wet op de gesloten jeugdzorg kun je via BJZ zelf de rechter vragen om een machtiging tot gesloten plaatsing (als dat nodig mocht zijn). Die nieuwe wet treedt waarschijnlijk in werking op 1 januari 2007. U moet er sterk voor in uw schoenen staan, maar als u het aankunt, hebt u daarna wel zelf controle over de kwaliteit van de hulpverlening aan uw dochter;

9. ergens kan een punt komen waarop u zich realiseert dat het met uw dochter niet vanzelf goed zal komen, maar dat er weinig is wat u nog kunt doen. Op dat moment kunt u voor uzelf nieuwe afwegingen maken als het gaat om de verdeling van uw energie, uw aandacht en uw zorgen. Wellicht komt u dan zelf ook meer in beeld, evenals de overige gezinsleden, en kan er iets meer evenwicht ontstaan in het gezinsleven. Nu is de jongste dochter de (negatieve) spil van het gezin. Dat zou anders moeten. Er zit vast ergens positieve kracht. Dat zou weer de spil moeten worden. Daarmee is uw dochter niet geholpen, maar u wel.

Zorgverlof

Mogelijk dat de ouders, na een bezoek aan de huisarts, op diens advies, bij hun werkgever tijdelijk zorgverlof kunnen opnemen voor de opvang van hun dochter. Per slot kan het kind blijkbaar niet meer naar de BSO.
Ouders kunnen handelingsverlegen zijn omdat ze gewoon de weg niet weten en niemand ze dat verteld of ze helpt door te denken over een oplossing.

Anne j

"Het lastige is dat nu allerlei instanties ingeseind zijn die allemaal hun eigen weg gaan." Goed lezen, Anne: er is nog helemaal geen enkele instantie actief aan de gang.
"naar de huisarts gaan voor het volgende1. een verwijzing naar een goede jeugdpsychiater of jeugd-ggzinstelling." De tussenstap van de huisarts is helemaal niet nodig. En vanaf een forum via een bericht van een buurvrouw vaststellen dat een jeugdpsychiater danwel JeugdGGZ-instelling de beste verwijzing is, lijkt mij ook wat haastig.
"2. zo snel mogelijk een orthopedagogische naschoolse opvang regelen met de huisarts afhankelijk van de mogelijkheden binnen de regio waar de huisarts contact mee heeft. Voorbeeld: http://www.jeugdhulpwijzer.nl/programma-detail/programma/naschoolse-dagbehandeling-voor-lvg-kinderen-6-12-jaar" Voor deze opvang, die geen opvang is maar een behandelingsplek, is een indicatie van BJZ nodig. En hoe kom jij erbij dat dit kind laag verstandelijk gehandicapt (LVG) is?
"Zoals het nu gaat raken ze alle greep op de gezinssituatie kwijt." Sorry hoor, maar je draaft enorm door. Dat geeft niet, maar zo maak je zowel de buuf als de ouders onnodig angstig.
"Jeugdzorg heeft te weinig GGZ-kennis en te weinig ingang bij de Jeugd-GGZ en zal de nadruk op verwaarlozing en mishandeling leggen en heeft dan verder weinig te bieden behalve OTS en UHP. Daar zit ook dit kind niet op te wachten." Klinkklare onzin. Jij bent een onruststoker.
En de adviezen van Misplaatst zijn hier misplaatst, aangezien deze ouders nog niet eens de eerste stapjes op weg naar erkenning van het probleem en hulp aanvaarden hebben gezet.
Onyx

Anne heeft gelijk

Onyx:"Goed lezen, Anne: er is nog helemaal geen enkele instantie actief aan de gang. "
Dat is naief. Natuurlijk zijn er al instanties bezig. De meester brengt het kind naar buurvrouw om excuses te maken. De BSO weigert het kind. Dat gaat allemaal niet zonder meldingen aan zatteams e.d. Dat van dat soort meldingen gecombineerd met telefoontjes naar het AMK niks zichtbaar is, komt door de nogal warrige werkwijze van Jeugdzorg.
Anne heeft gelijk. Er zijn al allerlei instanties bezig. De ouders denken ten onrechte dat ze grip op hun eigen kind houden door niks te doen. Dat is niet juist.
Het beste advies aan deze ouders is met hen een plan opstellen wat ze wel moeten doen om grip te kunnen houden. Via de huisarts is een goede weg, als dat voor de ouders een vertrouwde weg is.
Groet,
Miriam Lavell

Maar de ouders doen niets

Ze knikken ja en amen, erkennen de overlast en vergoeden de eventuele schade. Maar ze willen niet naar de huisarts, niet naar een kinderpsycholoog en niet naar het opvoedingsondersteuningspunt.

Ik heb ze op een gegeven moment echt gesmeekt hulp te zoeken voor het kind, daarom post ik uiteindelijk maar hier. Ik weet niet wat ik er mee aan moet.

Het is ook superlief dat je zo goed meedenkt Anne, maar jouw oplossingen zijn al geprobeerd door dies of gene.
Er is al meerdere keren aangegeven door diverse mensen dat een kind van 9 niet elke dag alleen kan zijn, zeker niet een kind met zulke erge psychische problemen.
Dan knikken ze ook ja en zeggen ze dat ze het weten, maar dat ze niet meer naar de BSO mag en ze toch moeten werken.

Bah, ik merk gewoon dat ik deze situatie nu overal mee naar toe neem. Ik denk er echt voortdurend aan en raak ook zwaar gefrustreerd door de passiviteit van de ouders.
Mijn man zegt dat ik gek ben, maar ja als haar iets overkomt staat er de dag daarna waarschijnlijk ook in de kranten dat het gezin niet bekend was bij de hulpverlening en dat het de omgeving een raadsel is hoe dit kon gebeuren. Zucht...

Ik heb de wijkagent gisteren een mailtje gestuurd. Woensdag heeft hij inloopspreekuur en dan loop ik wel even naar binnen als hij niets van zich laat horen.

Ik hoop dat de wijkagent hier dan iets mee gaat doen.

Ik weet niet meer wie het zei over dat het sneu is voor zo'n meisje en dat onderschrijf ik volledig. Het is toch gewoon zielig.

Ben ik dan de enige?

Ik zou zo'n meisje binnenhalen of er buiten mee proberen te praten...kijken of ik er iets voor kan doen....Waarom slaat ze op de ramen? Wil ze mijn aandacht,hulp? Proberen contact te krijgen...en niet om eruit te krijgen hoe het werkelijk in mekaar zit daat thuis. Nee gewoon voor wat aandacht en gezelligheid...
Daar zou ik me door alleen maar haar buurvrouw te zijn tot verplicht voelen.
groeten albana

Verkeerde angst

"Maar ze willen niet naar de huisarts, niet naar een kinderpsycholoog en niet naar het opvoedingsondersteuningspunt. "
Omdat ze bang zijn voor JGZ. Ze denken bovendien dat niks doen helpt. Dat er dan geen JGZ bemoeizorg komt. Maar dat is niet waar. Breng ze op de hoogte dat er nu al tussen de partijen die met hun kind te maken hebben of hebben gehad: school, bso, etc. overleg is. Maak ze duidelijk dat bij dat overleg ook de politie, AMK en JGZ betrokken is.
Maak ze duidelijk dat hun kind al een kind is met turfjes achter de naam (geweigerd bij BSO, klachten uit de buurt, etc.).
Eén telefoontje naar de politie kan genoeg zijn voor een crisisplaatsing.
Print de tekst van deze link http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/vragen-en-antwoorden/wat-is-een-zorgadviesteam.html
Heus, er wordt al over dat kind gepraat. Als de ouders niks doen, dan volgt vijandige overname. Het enige wat de ouders _kunnen_ doen is zelf het initiatief nemen en hopen dat dat voldoende gevonden wordt.
Groet,
Miriam Lavell

Te laat

Albana, je hebt gelijk in het algemeen (dat zou het eerste moeten zijn wat je doet) maar ik vrees dat dat hier al een gepasseerd station is.
Kind is uit de bso geknikkerd. Daar heb je als buurvrouw ook geen grip op. Het gevolg ervan is dat het kind nu alleen thuis zit, want de ouders moeten werken. Er is geen andere oplossing kennelijk.
Zo wordt het van kwaad tot erger.
Groet,
Miriam Lavell

En wat doet school

Haar leerkracht is al een keer bij jou geweest en als een kind in de privé-sfeer zulk afwijkend gedrag vertoont zal ze op school vast geen voorbeeldige leerling zijn. Kun jij niet bij school ook aangeven wat jou zorgen zijn en vragen of school er ook verder mee gaat?

School

Ik zou denk ik naar de school (directie) van het meisje gaan en daar je zorgen neerleggen. Aangeven dat je al meerdere malen contact hebt opgenomen met verschillende instanties en met de ouders. Enfin, vertellen wat je hier hebt verteld. Ik weet niet of alle scholen zich erg inspannen voor kinderen met problemen, maar de vroegere basisschool van mijn kinderen deed bijzonder veel wat betreft instanties achter de broek zitten en zo.
Print de info van de links die hier zijn gegeven uit, niet alleen voor de ouders, maar eventueel ook voor school, de politie waar je nog heen gaat, voor jezelf zodat je ook in een gesprek goede info kan geven.
Ook jouw situatie lijkt me erg vervelend, omdat je zoveel overlast hebt, maar ik vind het heel goed van je dat je zo begaan bent met het meisje, ondanks haar nare gedrag. Dit meisje en haar ouders hebben echt hulp nodig.
Overigens, om die mensen nou te criminaliseren zoals in sommige bijdragen gebeurt, vind ik ook niet nodig. Het is angst en de kop in het zand steken. Ergens doen die ouders, op hun onhandige wijze, ook hun best alleen zijn ze in deze situatie zoals jij die vertelt totaal onmachtig. Op grond van wat je vertelt denk ik ook niet dat het kind zo 'ontspoort' doordat ze de hele dag alleen is, het probleem was er al voor. Daardoor is ze ook van de BSO weggestuurd.
Succes, ik hoop dat er gauw iets ten goede veranderd!

Anne j. juist goede bijdrage

Anne j, ik vind jouw bijdrage juist bijzonder goed, met goede informatie, erg genuanceerd en zeer realistisch. Ik vind je zeer zeker geen onruststoker, en begrijp de reactie van Onyx totaal niet.

Albana,

lief van je, maar niet realistisch. De overlast is niet ineens begonnen, maar al een tijdje aan de gang.
Natuurlijk hebben we het eerst zacht geprobeerd en heb ik me eerst afgevraagd waarom ze nou zo deed. Het is geen meisje dat kwajongensgedrag vertoond en een beetje ondeugend is. Het is een meisje dat volgens mij serieuze geestelijke problemen heeft.

Mirreke, ik snap jouw post niet erg. Ik vond Annes bijdrage ook heel fijn en genuanceerd, zei ik dat niet dan?

Ik weet niet wat school doet, zoals ik zei heb ik niet uitgebreid met de meester gepraat.
Om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat buurmeisje daar een modelleerlinge is. Ik zal ze eens bellen, ze hoeven mij geen informatie te geven immers, maar ze kunnen mijn gesprek meenemen.

God, ik voel me nu echt een nare buurvrouw, achter de rug van die mensen allemaal instanties af. Ik vergeef het mezelf nooit meer als ze uit huis word geplaatst.

Volgens mij zijn het ook laaggeletterde mensen, die volgens mij ook meerdere probleemgezinnen kennen in hun omgeving. Dus ze hebben kunnen zien wat de jeugdzorg kan doen. Dat idee krijg ik in ieder geval bij de gesprekken. Jeugdzorg is de duivel, dus zoeken ze geen hulp.
Ik zal vanavond weer eens naar boven lopen gewapend met jullie materiaal. Het zijn trouwens wel aardige mensen hoor, niet dat je denkt dat ze dat kind door de kamer heen meppen (eerder andersom)

Dat kun je betekenen

"Volgens mij zijn het ook laaggeletterde mensen"
Dat is indicator 2 (naast Antilliaans) om het nadeel van de twijfel te verzamelen.
Wat je kunt doen om deze mensen concreet te helpen is aanbieden om met ze mee te gaan op gesprek met school (indicatie voor speciaal onderwijs), de huisarts en of JGZ.
Als deze mensen een witte hoger opgeleide als hun secondant meenemen en helder zijn in het waarom ervan, wij erkennen dat we verdwaald raken, kan dat de schijn wegnemen.
Denk er wel goed over na. Het is een verantwoordelijke klus. Wat je ook kunt doen is met deze mensen nagaan of ze misschien zo iemand in hun netwerk hebben.
Groet,
Miriam Lavell

Netwerk

Antilliaanse mensen kunnen diverse netwerken hebben rondom sport/honkbal, bord- of kaartspelen, carnavalsverenigingen of de kerk. Mogelijk dat daar iemand is die ze vertrouwen en die ze goed kan steunen in hun gesprekken. Inderdaad bij voorkeur hoger opgeleid maar ik heb gemerkt dat naar mannen ook beter geluisterd wordt dan naar vrouwen.
Het kan helpen als door het inschakelen van een gemeenschapsfiguur de gemeenschap als het ware 'meekijkt'. Dat maakt mensen minder kwetsbaar in de zorg.
Soms kan dat echter juist schaamte geven omdat men in de gemeenschap niet bekend wil staan met problemen.
Soms is er wel een vertrouwensfiguur, zoals een dominee of pastor die zaken vertrouwelijk kan houden.
En soms kun je uitleggen dat het beter is dat de gemeenschap op voorhand weet hoe de situatie is zodat ze met je mee kunnen leven als er zich problemen voordoen, hoe schaamtevol dit ook kan zijn, het kan ook juist helpend en beschermend zijn. Soms moeten mensen daar even over nadenken, zeggen eerst nee, maar komen later dan toch over de brug.

Verschrikkelijk

Bezorgde buurvrouw, er zijn inmiddels al heel veel tips gegeven, waar je hopelijk iets mee kan en ook doet.

Het lijkt me vreselijk om in zo`n situatie te zitten en daarom wil ik je graag veel succes wensen en hoop ik op een goede afloop voor alle betrokken partijen, met natuurlijk ``het meisje`` voorop!

Dit kan niet langer zo blijven, en ik ben blij dat jij je zorgen maakt en niet je kop in het zand steekt, zoals helaas vele anderen zouden doen. Knap hoor!

Olijvje

Terpi, nav uitleg onyx en fransien

Terpi,ik heb niet meer gereageerd omdat Fransien en Onyx precies uitlegden wat ik bedoelde. Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Sorry voor mijn wat late reactie .

Wel via huisarts

Je hebt een verwijzing nodig om bij een Ggz instelling te komen, en een huisarts is wat dat betreft een makkelijke ingang.

Ik heb geen ervaring met Jeugdzorg, maar wel met de ggz en met een kind met probleemgedrag (godzijdank niet zo extreem als in het voorbeeld).

Mij lijkt dat hier meer aan de hand is dan niet goed opgevoed. De ouders zouden inderdaad een plan moeten maken en de regie weer in handen nemen. Via de huisarts het kind laten onderzoeken door een ggz-instelling lijkt mij dan echt geen gekke stap. En verder ook veel oudervriendelijker dan jeugdzorg en minder iets om bang voor te zijn.

Juist lief, bezorgde buurvrouw

Lieve bezorgde buurvrouw, jouw wil om iets te doen komt in eerste instantie door meeleven met het kind en het gezin, niet vanwege eigen gemak. Het arme meisje zit niet lekker in haar vel en heeft hulp nodig, hulp die ze van haar ouders niet krijgt, zoals jij het beschrijft waarschijnlijk door onmacht. Als ze hulp gaan zoeken, kan het waarschijnlijk alleen maar beter gaan, maar als ze pertinent weigeren hulp te vragen is het misschien beter als bureau jeugdzorg wel ingeschakeld wordt, anders draait het meisje helemaal de vernieling in. Ik hoop voor je dat je vanavond wel voet aan de grond krijgt, liefst dat ze naar de huisarts gaan voor een verwijzing, dat is de meest logische methode voor ouders om hun kind te laten onderzoeken, vooral omdat ze die waarschijnlijk wel vertrouwen. Misschien maakt het voor hen uit dat ze dan zelf de psych uit kunnen zoeken en niet tot bureau jeugdzorg en/of ggz veroordeeld zijn.
Tsja, ik hoop dat het snel helpt, want het meisje is niet geholpen, haar ouders niet, en jij kunt ook niet meer gewoon leven. En opsluiten is inderdaad gevaarlijk en wie weet wat ze dan nog meer uit gaat halen als ze eenmaal over haar ergste woede heen is en vindingrijk gaat worden, ik moet er niet aan denken, gas, water, electriciteit, brrrrr.