Ouders van LGBTQI 🏳️‍⚧️ 🌈 kinderen verzamelen

maar bedoelt Leentje niet dat het misschien gewoon niet klopt en haar zoon geen transgender is maar dat er andere problemen spelen en hij denkt dat dit een oplossing is? Mag je nog twijfelen zonder gelijk terug te krijgen dat je transfoob bent
Ik weet dat transgenders, zeker in het verleden erg geleden hebben. Maar hoe voorkom je dat je te snel voor transfoob wordt uitgemaakt en je kind te ' militaristisch' wordt. Weet je zeker dat de trans gender klinieken geen fouten maken?. Ik zou daar als ouders ook vuurbang voor zijn. Zeker als een kind, in een open gezin, opeens zegt transgender te zijn terwijl dit nooit eerder ter sprake is geweest en ouders niets hebben gemerkt. 
Heel moeilijk allemaal vind ik... Lijkt mij anders dan bij een kind die al van jongs af aan uitingen doet. 

Ik sluit me aan bij Yette. Ik begrijp je zorg over die hormonen. Ik kijk er ook van op dat dat zomaar besteld kan worden. Daar zou ik als ouder ook niet bij staan te juichen. Ik zou daar in ieder geval met mijn huisarts over gaan praten, al dan niet samen. Ik zeg ook wel eens: dit is nou eenmaal mijn rol als ouder. Jouw kind is twintig maar ik vind dat je best nog een tijdje kunt volhouden dat je die rol aanneemt. Ik bedoel dan dat je met kind het proces naar een beslissing doorloopt om te checken of alle belangrijke stappen gezet zijn. 

Kun je bespreken met je kind dat je het niet kunt bijbenen, dat je nog aan het idee moet wennen? Dat lijkt me heel logisch namelijk, gezien jouw verhaal. Je kind is hier waarschijnlijk al langere tijd mee bezig dan jij. En het feit dat het niet onmiddellijk overeenkomt met hoe je kind kent vroeger was, maakt het voor jou ook lastiger.  Ik heb één kind met wie ik zoiets zou kunnen bespreken, die daar ontvankelijk voor zou zijn. Het andere zou boos worden dat ik niet de ideale moeder ben. 

Is er bij Transvisie niet een mogelijkheid om eens van gedachten te wisselen met iemand hierover? Het lijkt me ook hartstikke moeilijk om het allemaal maar zelf uit te moeten zoeken. Die kennen vast ook mogelijkheden voor kind om zich aan te sluiten bij lotgenoten met wat begeleiding. Van peers kan hij waarschijnlijk meer hebben dan van jou.

Ik heb nu bijna een voorstelplan voor school klaar. Wel merk ik dat COC en transvisie elkaar soms wel tegenspreken. COC zegt zorg dat er op school iig een toilet GN is, er zijn immers ook kinderen die zich wel als J en M identificeren en Transvisie zegt: maak alle toiletten GN, met daarop alleen tekens voor staand en zittend plassen. 

Leene schreef op 06-11-2021 om 13:17:

maar bedoelt Leentje niet dat het misschien gewoon niet klopt en haar zoon geen transgender is maar dat er andere problemen spelen en hij denkt dat dit een oplossing is? Mag je nog twijfelen zonder gelijk terug te krijgen dat je transfoob bent
Ik weet dat transgenders, zeker in het verleden erg geleden hebben. Maar hoe voorkom je dat je te snel voor transfoob wordt uitgemaakt en je kind te ' militaristisch' wordt. Weet je zeker dat de trans gender klinieken geen fouten maken?. Ik zou daar als ouders ook vuurbang voor zijn. Zeker als een kind, in een open gezin, opeens zegt transgender te zijn terwijl dit nooit eerder ter sprake is geweest en ouders niets hebben gemerkt.
Heel moeilijk allemaal vind ik... Lijkt mij anders dan bij een kind die al van jongs af aan uitingen doet.

Natuurlijk mag je daaraan twijfelen maar bij een 20-jarige kun je niks anders doen dan het ervan overtuigen het proces zorgvuldig te doorlopen. Of het dan slim is om tegen je kind te zeggen dat je er sterk twijfelt of het wel klopt, valt te betwijfelen. Het zorgvuldig doorlopen van het proces is sowieso belangrijk voor de fysieke en mentale gezondheid. Ik zou dus steeds benadrukken dat het medisch niet verantwoord is om dit op eigen houtje te doen en daarbij de twijfel of het wel waar is onder de pet houden. Die medische invalshoek is objectief en niet persoonlijk. Naarmate het proces vordert, zie je dan wat er met dat gevoel gebeurt. Als het hardnekkig blijft, zou ik wel proberen daar wat mee te doen maar de leeftijd van kind beperkt de concrete mogelijkheden daarvoor nogal. 

Je kunt best je twijfels hebben  en tóch je kind tot steun zijn. Die twijfels, heel begrijpelijk ook, kan je voor je houden en open staan voor een gesprek.
Ik denk ook nog steeds, hoewel dochter zegt nu veel gelukkiger te zijn, stel nu dat dit het straks tóch noet is? Je kunt nooit meer terug.
Het is gewoon zo ongrijpbaar als ouders , je snapt dit eigenlijk alleen echt als je zelf ook die gevoelens hebt lijkt mij.
En je wilt het zo graag begrijpen. Snappen. Hoe dan. Waarom dan.

Wat betreft hormonen. Zoek wel een erkende arts. Als je het niet via de officiële wachtlijsten wilt doen moet je het allemaal zelf betalen. En als dat dan toch moet, kan je het beter via een officiële endocrinoloog doen. Zo krijgt vriendin van dochter hier haar hormoonrecepten van een Engelse arts. Dan wordt er ook op medisch gebied verder gekeken. Bloedonderzoek gedaan. Gekeken naar trombosegevoeligheid enz. Is toch een stukje veiliger.

Hi Lientje, kan je mij wat meer vertellen over die Engelse dokter? Mijn dochter kwam daar namelijk ook mee, maar onze huisarts wil daar absoluut niet mee samenwerken omdat zij enerzijds het geen koosjere club vond en anderzijds omdat ze denkt dat onze dochter meer/andere issues heeft dan genderdysforie alleen (wat best goed zou kunnen).

Dat was het inderdaad, gender-gp. Bedankt voor de tip van 'de seksuele zaak', ik ga er meteen achteraan!

Heb net Confettiregen gelezen. Merk dat ik er eigenlijk best een verdrietig gevoel aan over heb gehouden. Elke puber maakt een soort identiteitscrisis door maar dat je zo lang in de kast ‘moet’ zitten, eigenlijk omdat we nog steeds in hokjes denken. Dat ook als je een open omgeving hebt, een heleboel vriendinnen het nog heel lastig kan zijn. En dat zo’n vrolijk jongetje zo’n verdrietige puber wordt omdat hij voor zijn gevoel niet meer zichzelf kan zijn. 
Het idee dat er zoveel kinderen zijn die hier doorheen gaan… Ik zou ze allemaal wel willen knuffelen. 

Hier gaat het niet echt lekker. Dee huisarts heeft op onze vraag, wat nu Stepworks failliet is en onze dochter op geen enkele wachtlijst staat, een GGZ-team met dwangzorg geregeld. Onze dochter wil daar geen contact mee, komt niet uit haar kamer als ze hier op gesprek zijn. Als ze voor het eind van het jaar niet meewerkt gaat het GGZ-team bij het Openbaar Ministerie een weet ik wat aanvragen voor nog gedwongener hulp, zoals een gedwongen opname. Echt verschrikkelijk. 

skik schreef op 19-11-2021 om 11:41:

Hier gaat het niet echt lekker. Dee huisarts heeft op onze vraag, wat nu Stepworks failliet is en onze dochter op geen enkele wachtlijst staat, een GGZ-team met dwangzorg geregeld. Onze dochter wil daar geen contact mee, komt niet uit haar kamer als ze hier op gesprek zijn. Als ze voor het eind van het jaar niet meewerkt gaat het GGZ-team bij het Openbaar Ministerie een weet ik wat aanvragen voor nog gedwongener hulp, zoals een gedwongen opname. Echt verschrikkelijk.

Ach Skik wat afschuwelijk. Ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet. Zo erg. Voor je kind en ook voor jullie als ouders. Ik hoop zo dat ze toch ergens een draaitje kan maken, de deur, al is het maar op een klein kiertje, kan openzetten. 

Jee Skik 
Ook ik weet even niet wat ik moet schrijven. Wat ontzettend verdrietig. 
Sterkte 

Heel veel sterkte Skik

Ach, Skik! Ook ik weet niet wat te zeggen. Heel veel sterkte!

Heb je nagevraagd wie de aanmelding van je dochter heeft overgennomen? Want ze had zich wel aangemeld bij Stepworks, toch?