Ouders van LGBTQI 🏳️‍⚧️ 🌈 kinderen verzamelen

Poeh, het lijkt me heel moeilijk om binnen een relatie er zo anders in te staan. Ik heb daar gelukkig geen ervaring mee, en ik denk dat er misschien ook nog wel een verschil is tussen de acceptatie van een transgender kind dan een biseksueel en homoseksueel kind. Maar voor mij zou dat toch wel een breekpunt worden, ik zou dan toch onvoorwaardelijk kiezen voor mijn kind. (Daar heb ik dan wel weer ervaring mee, maar dan in een andere situatie)

Sterkte Lientje, en veel wijsheid in deze!

Dinsdag ga ik dit volgen: 
https://www.accare.nl/child-study-center/opleidingen/opleidingscatalogus/refereerbijeenkomst-genderzorg

lientje69 schreef op 21-10-2021 om 12:48:

[..]

Hoe was het Suzy? Nog bijzonderheden gehoord daar?

Ik heb vanmorgen nog een gesprekje met dochter gehad. Gevraagd of ze er geen spijt van heeft en of ze beter in haar vel zit nu. Het antwoord was dat ze geestelijk nu stukken beter in haar vel zit, absoluut geen spijt heeft en uitkijkt naar de operatie. Goed te horen.

Verder is ze een grote steun voor haar vriendin, die nog in het begin van het proces zit. Deze durft eigenlijk nog nauwelijks in vrouwenkleding naar buiten. Dochter heeft haar vorige week meegenomen naar een verjaardag van een vriend. In vrouwenkleding voor het eerst over straat. Een overwinning dus voor de vriendin. Dochter was daar redelijk vlot mee, die dacht ik doe alles in één keer , dan ben ik erdoorheen. En ging dus vrij vlot als vrouw over straat. Vriendin is daar toch wat angstiger in.

Dat lijkt me ook een hele stap, moeilijk hoor.

Andersom lijkt het gevoelsmatig makkelijker, dan is het lichamelijke weer moelijker, met binders enzo.

Zoon is hier ook veel gelukkiger. Vroeger wilde hij nooit opvallen, verkleden enzo dat was al eng. Nu kregen we mail van zijn sport dat degene die het willen verkleed mogen komen volgende week. Dus ik ging er vanzelf van uit dat ie daar toch geen zin in had.

Zegt ie "oh leuk, even net mijn vrienden overleggen wat zij doen"

Uh huh? Oh ja, wacht.... gevalletje veel beter in zijn vel zitten en ik mag gezien worden.

Herkenbaar Crepe. Hier wilde dochter vroeger als zoon nooit kleren kopen. Carnaval vond hij vreselijk. Ging het liefst onopvallend als een grijze muis gekleed. Dat is nu wel anders zeg. 
Shoppen voor kleding. Tig keer omkleden. Een echte meid. Apart is dat dat je opeens op meerdere vlakken een ander kind hebt. Vroeger zat zoon altijd op zijn kamer te gamen. Op verjaardagen of feestjes zag je hem nauwelijks.
Nu was ze laatst op de verjaardag van mijn moeder en zit dan gezellig met allerlei tantes van mij te babbelen. Ik wist niet wat ik zag! 

Hier ook zo, Lientje. Voorheen alleen maar boven zitten maar nu komt ie gezellig beneden. "Ik kom even gezellig bij jullie zitten hoor"

En inderdaad, carnaval op de basisschool vond ie vreselijk. Dan mochten ze in de klas over een soort catwalk van tafeltjes in de eigen klas. Nou echt niet, daar begon ie niet aan 

Nou, het zat eraan te komen ... geen ge-zochter of andere rare termen meer. Hij is eruit! Het wordt een hormoonbehandeling, dus we hebben een zoon! 

Dat laatste stapje duurde even, maar nu wordt ik ook meteen platgebombardeerd met vragen. Of onze verzekering alles dekt, of we het op de kerstkaarten zetten (Euhm? Die stuur ik al eeuwen niet meer!) en of hij aan het invriezen van eitjes moet beginnen voor hij aan de beurt is bij de genderpoli ... 

Blij dat dat getwijfel tussen hem/haar/het voorbij is! 

yette schreef op 27-10-2021 om 16:54:

Nou, het zat eraan te komen ... geen ge-zochter of andere rare termen meer. Hij is eruit! Het wordt een hormoonbehandeling, dus we hebben een zoon!

Dat laatste stapje duurde even, maar nu wordt ik ook meteen platgebombardeerd met vragen. Of onze verzekering alles dekt, of we het op de kerstkaarten zetten (Euhm? Die stuur ik al eeuwen niet meer!) en of hij aan het invriezen van eitjes moet beginnen voor hij aan de beurt is bij de genderpoli ...

Blij dat dat getwijfel tussen hem/haar/het voorbij is!

Zo, dat is lekker, fijn dat hij er uit is.

Gek he, dat was ook het eerste wat zoon hier toen zei "mag ik dan ook zo op de kerstkaarten?" Tuurlijk schat maar die was ik eigenlijk enorm aan het afbouwen 

Gister was er een online informatie bijeenkomst van de genderpoli van het VUMC. Was wel even een zit, van 17.00 uur tot 18.30 uur. Maar heel erg interessant. Over diagnose stellen, een psychologe vertelde en een plastisch chirurg.

We zijn weer wat wijzer 

Wat fijn Yette, duidelijkheid! Gefeliciteerd!
En nu  het traject in, dat is lang en moeizaam helaas. Zoek dat van je verzekering goed uit, het scheelt echt per verzekeraar wat en hoeveel je vergoed krijg. Ze zijn helaas lang niet allemaal zo transgender vriendelijk als dat ze zich voordoen hebben wij gemerkt. Dochter hier heeft na stevige gevechten met Univé de handdoek in de ring gegooid en stapt per januari over naar Zilveren Kruis.

lientje69 schreef op 27-10-2021 om 19:58:

Wat fijn Yette, duidelijkheid! Gefeliciteerd!
En nu het traject in, dat is lang en moeizaam helaas. Zoek dat van je verzekering goed uit, het scheelt echt per verzekeraar wat en hoeveel je vergoed krijg. Ze zijn helaas lang niet allemaal zo transgender vriendelijk als dat ze zich voordoen hebben wij gemerkt. Dochter hier heeft na stevige gevechten met Univé de handdoek in de ring gegooid en stapt per januari over naar Zilveren Kruis.

Daar zitten wij ook bij, bij Zilveren Kruis. Volgens mij heb ik al eens bekeken en werd er veel vergoed. Ik zal er weer eens induiken 

lientje69 schreef op 21-10-2021 om 12:48:

[..]

Hoe was het Suzy? Nog bijzonderheden gehoord daar?

Ik heb vanmorgen nog een gesprekje met dochter gehad. Gevraagd of ze er geen spijt van heeft en of ze beter in haar vel zit nu. Het antwoord was dat ze geestelijk nu stukken beter in haar vel zit, absoluut geen spijt heeft en uitkijkt naar de operatie. Goed te horen.

Verder is ze een grote steun voor haar vriendin, die nog in het begin van het proces zit. Deze durft eigenlijk nog nauwelijks in vrouwenkleding naar buiten. Dochter heeft haar vorige week meegenomen naar een verjaardag van een vriend. In vrouwenkleding voor het eerst over straat. Een overwinning dus voor de vriendin. Dochter was daar redelijk vlot mee, die dacht ik doe alles in één keer , dan ben ik erdoorheen. En ging dus vrij vlot als vrouw over straat. Vriendin is daar toch wat angstiger in.

Was het dus straal vergeten die avond 🤦🏼‍♀️

Goed dat ze haar zo meeneemt 👍🏻. 

Omnik schreef op 27-10-2021 om 17:24:

[..]

Dat kan ik me voorstellen Yette! De onzekerheid en het getwijfel over ‘wie je bent’ vreet energie. Van kind maar ook van de ouders 🤭. (Hier is dat overigens vooral bij niet-queer kind maar ik kan het me dus toch voorstellen …).

Is zoon al aan de beurt voor een behandeling? Of moet er nog (lang) worden gewacht? Het zal nog een heel proces worden maar nu weet je in ieder geval waar het naartoe gaat. Dat scheelt al veel!

En geheel OT wil ik even reclame maken voor Jong & Out (t/m 18) Ik weet niet hoe oud jouw kind is Yette? Mijn kind (v/zij/haar) identificeert zichzelf als bi/pan en is onlangs op het landelijke kamp geweest. Ze kwam supergelukkig terug van zoveel acceptatie en warme gezelligheid onder gelijken. Het is alsof ze in de maand daarna ook op andere fronten enorme stappen heeft gezet, vleugels heeft gekregen. Die begeleiding doet dat supergoed, volgens mij. Mijn dochter had onlangs nog een superleuke meeting met een twee nb’s en een trans met superingewikkelde namen, die ze daar heeft ontmoet. Ik voel me dan ineens een enorme Boomer met die voornaamwoorden en namen die ik niet begrijp maar zij vinden zichzelf en elkaar gelukkig gewoon ‘supernormaal’ 💪🏻. Ik word gewoon blij van zoveel empowerment. Vandaar ook even een uitbundige lofzang hier.

Dat lijkt me ook wel iets voor mijn dochter (L). Ze is 13. Zal het morgen eens vragen aan de Mw van COC. Na een keer afzeggen aan haar kant en mijn operatie (eierstokken eruit) nu eindelijk morgen de afspraak op school 😬. 

Hoi, ik ben nieuw bij dit onderwerp.  Afgelopen maart vertelde mijn zoon van 20 dat hij transgender is. Ik had al wel gemerkt dat hij veel naar een transgender youtuber keek, en was begonnen met nagels lakken, maar verder was er eerder geen aanwijzing voor. Het is niet zo dat hij vroeger een meisje wilde zijn, meisjes kleren wilde dragen of meisjesachtig deed of speelde. Het kwam dus nogal als een verrassing. Hij (ik zeg nog hij maar moet dus zij worden) heeft autisme en ik dacht eerst dat het daarmee te maken had. Op dit moment weet ik niet wat ik ervan moet denken. Eigenlijk heeft tot nu toe niemand het gevoel dat het klopt. Ik heb dat soms, ergens kan ik me hem wel als meisje voorstellen. Maar ik denk nog steeds vaak dat het een uiting is van ongelukkig zijn.  Maar zelf gaat hij heel snel, hij wil nu zelf hormonen bestellen. Omdat de wachtlijsten zo lang zijn. Hij neemt het mij erg kwalijk dat is dit niet snap. Ik ben niet de begripvolle steunende moeder die hij wil met dit onderwerp. Ik keur het ook niet af hoor,  maar ik kan het niet bijbenen gevoelsmatig. Groetjes Lena

Hoi Leentje, fijn dat je ons gevonden hebt! 

Het zelfstandig starten met hormonen, brengt grote risico's met zich mee. Ik zou daar ook niet blij van worden. 

Misschien kan je je kind dit laten lezen:

https://transvisie.nl/transitie/volwassenen/hormonen/#1596306267583-cd323931-2b0f

(doorklikken naar 'verkrijging elders')

En wat 'een begripvolle, steunende ouder' betreft ... dit is voor ouders ook een leerproces. Je hebt waarschijnlijk nooit hoeven nadenken over gender en je hebt een bepaald beeld van je kind. Logisch dat je vol vragen zit, ook kritische vragen. Heel jammer dat je kind dat leerproces niet snapt en het ziet als onbegrip en gebrek aan steun. Terwijl het juist betekent dat je hem/haar wil begrijpen en bezig bent om je beeld bij te stellen. Dat kost tijd.