Ouderafstoting: Hoe hier mee om te kunnen gaan?
Hallo,
Ik ben een vader van drie prachtige kinderen twee jongens (10 en 6) en een meisje (4). Sinds 9 December 2024 woon ik niet meer bij de kinderen en hun moeder omdat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw. En op dit moment verloopt de scheidingsprocedure erg moeizaam beide partijen hebben een advocaat omdat mediation niet meer werkte.
Zonder te veel in te gaan op de procedure zelf. Wordt er vanuit mij vastgesteld dat de kinderen veel meekrijgen van de scheiding maar dat er ook vanuit hun moeder. Moeder laat uit boosheid veel los tegenover de kinderen; de nieuwe partner van papa is een K#^$Wijf en papa is slecht. Ook beslissingen betreft school word ik als vader buitengehouden. en dat zijn dan een paar kleine voorbeelden.
Op de momenten dat ik mijn kinderen heb merk ik een afstand, de twee jongens en vooral de oudste is heel erg aan het schakelen wat kan ik wel zeggen en wat niet. Ik zie aan zijn hele houding dat hij er graag bij wil zijn maar het niet doet. De middelste heeft momenten dat hij wil en doet maar laat zich ook erg leiden door zijn gevoel (wat oke is). De jongste heeft haar leeftijd mee en verteld wat zij bij haar moeder te horen krijgt en dat zij dat anders ervaart.
Ik weet niet hoe ik met deze situatie om kan en moet gaan. Ik merk zelfs dat ik me benauwd voel als ik weet dat ik mn eigen kinderen bij me ga hebben. Zou niet mogen zoou je zeggen.
MRI schreef op 25-03-2025 om 14:13:
[..]
Ja daar heb je gelijk in. Zij moet hem niet af vallen of slecht over hem spreken. Het enige wat je daar tegen kunt doen is laten zien dat je helemaal voor de kinderen gaat en je hechting met hen hoog houden door je in een zelfde mate voor hen in te zetten. Op den duur voelen ze dan heus wel dat hun moeder ook niet altijd heilig is en zal hun loyaliteit jegens hun vader in stand blijven
Maar van die moeder is het enigszins begrijpelijk, haar leven is nog maar net in duigen gevallen. En op den duur zullen ze heus wel begrijpen waar de schoen wrong voor moeders. Beetje krom om de schuld nu ook naar de moeder te schuiven.
Mijn ervaring is dat het er meer om gaat wat je doet, dan dat je zegt voor je kinderen. Laat ze zich welkom voelen, zorg dat ze een plek hebben bij je en doe normale dingen.
Niet ieder weekend feest, maar gewoon gewoon. Wees de stabiele vader, of doe alsof.
Je ex zal tijd nodig hebben, geef haar dat ook. Hopelijk zal de tijd het wat slijten.
Kinderen vinden een rustig en voorspelbaar huis fijn. Of jij verliefd bent / lekker in je vel zit / of niet daar hebben hun niet zoveel mee te maken.
Dat jij er bent en dat jij aandacht voor hun hebt, dat is belangrijk.
Het is een rotsituatie, zeker ook voor je ex. Niet fraai als ze je zwart maakt, maar daar heb jij niets mee te maken. Dat zijn grote mensen dingen kan je tegen de kinderen zeggen en weer verder gaan waar jullie bezig waren.
Nick90 schreef op 25-03-2025 om 14:21:
[..]
Maar van die moeder is het enigszins begrijpelijk, haar leven is nog maar net in duigen gevallen. En op den duur zullen ze heus wel begrijpen waar de schoen wrong voor moeders. Beetje krom om de schuld nu ook naar de moeder te schuiven.
Ach het is zeker begrijpelijk van moeder maar dat maakt het nog niet gunstig voor de kinderen. Ts overdrijft zeker door het in dit stadium ouderverstoting te noemen op grond van wat een kindje van 4 zegt. En ja natuurlijk is die moeder vol verdriet en alle staten als ze is ingeruild en miss ook nog het leeuwendeel van de opvoeding kan opknappen. Ik vind haar geen schuld treffen maar het is niet handig mocht ze slecht over de vader te spreken. Maar Ts vraagt hij zich kan verweren en ik zeg vanaf het begin en blijf zeggen: toon je zelf een goede zeer betrokken ouder. Dat gaan kinderen heus wel zien
TO, hebben je kinderen je nieuwe vriendin al ontmoet?
absor schreef op 25-03-2025 om 09:38:
erken je schuld. Je waa ook een sukkel dat je achter je pik bent aangelopen en voor een verliefdheid koos ipv het welzijn van je gezin. Je jongste is notabene pas 4 en dan breek je de boel op. Begin is te zeggen tegen je ex dat ze gelijk heeft
Er kan pas heling beginnen in de hele situatie als je je schuld erkent
Kort maar krachtig, maar klopt als een bus. Je hebt door die keuze te maken het leven van je vrouw en kinderen hun leven op de kop gezet, maar lijkt in jou Openingstopic daar niet bij stil te staan.
Komt ook over alsof je weinig inzicht hebt in oorzaak en gevolgschade van je keuze.
En natuurlijk is die moeder niet dol op jou partner als zij, mede schuldig is van de situatie waarin moeder nu zit en haar kinderen.
En ook al komt het in rustiger vaarwater, op het moment dat de kinderen ouder worden en meer gaan beseffen dat het gezin is opgebroken door jou verliefdheid op jou partner, kan dit alsnog verwijdering geven.
Ik mis in je openingspost toch wel cruciale info om echt advies te kunnen geven.
Je schrijft alsof jij geen enkele invloed op de situatie hebt maar zolang de scheiding nog niet helemaal rond is heb jij zeker wel invloed op de situatie. Die invloed van jou kan negatief of positief zijn via advocaten.
Om bij het begin te beginnen. En dat is het emotionele stuk van de scheiding.
Wat is er gebeurd dat jouw ex zo boos is?
Wat maakt jou een lul en die vriendin een k@twijf in de ogen van je ex?
Kun je je verplaatsen in haar gevoel? ( niet alleen zeggen wat je verkeerd gedaan hebt maar haar gevoel hierin echt erkennen).
Hebben jullie bij mediation het over jullie relatie gehad en reden van de scheiding, is daar het emotionele stuk ook besproken?
Waar is het bij mediation op misgelopen?
Moet er nog veel geregeld worden nu via advocaat? Kun jij nog toegevelijk zijn of heb jij je hakken in het zand gezet.
Hebben jullie wel al een regeling wb de kinderen, wanneer ze bij jouw zijn? Zo ja hoe ziet die regeling eruit?
En waar is die vriendin nu? Woon jij samen met haar en hebben de kinderen met haar te maken?
Onderschat niet het moederinstinct om haar kinderen te beschermen ( of het terecht is of niet maar de manier waarop die vriendin nu een rol gaat spelen en hoe jij daarmee omgaat zal olie op het vuur kunnen zijn bij moeder).
Kinderen zitten niet te wachten op gezeik tussen hun ouders dus kun jij ergens in de punten van hierboven nog een stapje in de richting van de moeder van je kinderen doen?
Ik snap wel waarom er zo fel op Danny gereageerd wordt. Al zijn berichten hebben nogal een hoog ikke-ikke-ikke-gehalte en getuigen van weinig zelfreflectie.
@Danny; ik raad je aan om de komende tijd dingen ook (en vooral) vanuit het perspectief van je kinderen en ex te bekijken. En kijk wat jij kunt bijdragen om jullie scheiding niet (nog meer) te laten escaleren richting een vechtscheiding.
En kom uit die slachtofferrol. Jij hebt deze situatie veroorzaakt, dus je zult ook met de gevolgen moeten dealen.
Jij ziet het als ouder afstoting maar je kinderen kunnen zich natuurlijk ook verlaten en verdrietig voelen en ze kunnen het vertrouwen in je kwijt zijn. Doordat jij je vrouw verlaten hebt ben je ook uit het leven wat jouw kinderen totdat moment kenden verdwenen.
Kijk naar je eigen aandeel, neem zelf verantwoordelijkheid en leg de schuld niet bij je ex vrouw.
Je zult gewoon je best moeten doen om de band met je kinderen weer goed te krijgen en te houden en dat kan best een tijdje duren.
Wat je kunt doen to vraag je ? Wat heb je gedaan om de verandering voor je kinderen zo makkelijk mogelijk te maken? heb je een eigen stek ? hebben de kinderen tijd met jou alleen? Is er sprake van co ouderschap, ben je aanwezig als ouder in hun leven? Ik lees alleen over jouw geluk en jouw behoeftes enz.
en ook een belangrijke vraag: betrek jij jou partner al bij jou kinderen? Of ben je in ieder geval wel zo verstandig om te beseffen dat dit alleen maar meer olie op het vuur gooit gezien de scheiding niet helemaal rond is en zij medeverantwoordelijk is voor deze scheiding...ze had namelijk ook, uit respect voor jou
gezin, afstand kunnen nemen. Het zegt namelijk wel iets over iemand zijn karakter om een 'Homewrecker' te zijn en dat ook normaal te vinden.....
Denk dat TO niet meer hier gaat reageren. Was ook weer typisch een voorbeeld van een plaat voor je kop hebben. Wat verliefdheid met sommige kan doen.
Een conflict wordt groter als er twee vechtende partijen zijn. Het loyaliteitsprobleem van het kind ook. Dus probeer zelf er niet aan mee te doen. Dat betekent dat je naar je kinderen uitstraalt én uitspreekt dat ze natúúrlijk gewoon van hun moeder mogen houden. Dat je het leuk vindt dat ze het zo fijn hebben gehad bij mama. Je toont je geïnteresseerd in wat ze gedaan hebben bij mama en bent daar enthousiast over. Straal uit dat ze zich nooit bezwaard hoeven te voelen om bij jou thuis die kant van hen ook bespreekbaar te maken. Verbaal, maar zeker ook non-verbaal. Dus ook geen diepe zuchten of andere signalen in hun bijzijn.
Om dat vol te houden: kies een vertrouwenspersoon uit je omgeving. Iemand van wie je weet dat deze er voor jou zal zijn. Iemand die goed is in luisteren en jou de ruimte geeft. Spreek met die persoon af dat hij/zij jouw uitlaatklap zal zijn, voor als je het even slecht trekt allemaal. Want de frustratie is er natuurlijk wel gewoon en moet er ergens uit. Maar niet daar waar de kinderen zijn, dus ga actief op zoek naar: waar dan wél?
En als laatste: probeer ook in te zien dat je ex in een proces zit, dus dat deze houding van haar niet blijvend is. Als jij nu een beeld ontwikkelt van een rot-ex, dan is het moeilijker om later haar weer als gewoon leuke moeder voor je kinderen te kunnen gaan zien. Want dat is ze misschien wél gewoon. Dus kijk eens of je ook een modus kan vinden waarin je haar als gekwetste vrouw kan zien, die als een kat in het nauw nu de verkeerde sprongen maakt. De meeste scheidingen gaan door allerlei fasen, waarbij het rustiger vaarwater pas later optreedt. Probeer je toch ook te blijven realiseren dat je verder moet en dat dat moeilijker wordt, naar mate jij je ook mee laat slepen in de verhitting van het conflict.
Renate46 schreef op 25-03-2025 om 20:27:
Denk dat TO niet meer hier gaat reageren. Was ook weer typisch een voorbeeld van een plaat voor je kop hebben. Wat verliefdheid met sommige kan doen.
Ergens hoop Ik in zo'n geval dat het niet echt is, zo egocentrisch, maar ik vrees het ergste.
Renate46 schreef op 25-03-2025 om 20:27:
Denk dat TO niet meer hier gaat reageren. Was ook weer typisch een voorbeeld van een plaat voor je kop hebben. Wat verliefdheid met sommige kan doen.
Echt wat een vooringenomen en bekrompen reactie.
Het niveau van sommige reageerders is bedroevend laag.
